Κολλίγοι της σκέψης,δε θα καταντήσουμε ποτέ ,φώναζε και ωρυόταν , η πολυπράγμονη και αυτοτραυματιζόμενη πλευρά,της σκιαγράφηςης εκείνης του χαρακτήρα,της μικρής Αννούσκας.
Απ τα μικράτα της,είχε μάθει να δέχεται ,να υποδέχεται και να ανέχεται,παρατηρήσεις,όσο καλοπροαίρετες κι αν ήταν,διδάγματα και συστατικές επιστολές,μέσω ένδειξης και υπόδειξης,του δικού τους σωστού κι όχι υποτιθέμενου λανθασμένου τρόπου σκέψης και απόφασης.
Είχε εγκλωβιστεί σε έναν κυκαιώνα συμπλεγμάτων,συμπεριφορών και απαξιωτικών τροπών και φερσιμάτων,μα το μόνο που την ένοιαζε και την παρηγορούσε,ήταν να γίνει ένας σωστός άνθρωπος στην Κοινωνία,ποτέ να μη βρεθεί κάποιος να αμαυρώσει το όνομα αυτής καθώς και της οικογενείας της.
Ζούσε όχι πλουσιοπάροχα,αλλά εντελώς σε αγαπησιάρικη ατμόσφαιρα,με τις ανθρώπινες αξίες να υπερτερούν χωρίς να χρειάζεται να μεγενθύνουν τις αξίες και τις σημασίες τους.
Ιδανικά ,ήθη και παραδόσεις,πάντα με άγγιγμα αλήθειας ,θάρρους αλλά κυρίως απόλοτου σεβασμού και φόβου,μην τυχόν αποτύχει στο δικό της έργο,στη δική της προσφορά και απόδοση ευθυνών .
Των άλλων φυσικά ,που της μετέδωσαν το λανθασμένο μήνυμα και λάθος κατά συρροή και εγκληματική αμέλλεια,το να δει και λίγο τον εαυτό της,να τον παρατηρήσει και να αφεθεί σε ότι ο ίδιος από μόνος του ,αποζητούσε και λαχταρούσε,να ζήσει,να γευτεί και να χαρεί.
Επαναστάσεις μικρές μικρές ,άρχισαν όμως και έκαναν αισθητές τις παρουσίες τους.
Απ την αρχή,δεν έδωσε και ιδιαίτερη σημασία,καθώς φάνηκε μια ιδιαίτερη κλήση,στο γράψιμο,στα ποιήματα,μικρά απλά στιχάκια,που αν τα ένωνες,δημιουργούσαν τέτοια κύματα εσωτερικής πάλης και ποτέ ανάπαυσής τους.
Αν βρισκόταν κάποιος εκείνη τη στιγμή,θα έβλεπε και θα αποτύπωνε,την πηγαία και κραυγαλέα της διάθεση,να αποτυπώσει,να μιλήσει μέσα από αυτά και να δει ,να κρίνει και ίσως να ήθελε και να κριθεί ,ώστε να αποκριθεί και να διακριθεί ανάλογα,αυτή και τα γραπτά της.
Τα χρόνια σηματοδότησαν όμως άλλες αλλαγές,οικογενειακές παραχωρήσεις,εκχωρήσεις,ώσπου αυτό το όνειρο που ήταν τότε ζωντανό και έκανε αισθητό την παρουσία του,κατάφερε με κινήσεις άλλων ,εύστοχες και στοχοποιημένες,να περάσει απαρατήρητο,φευγαλλέο και να χαθεί στο βάθος εκείνων των χρόνων,που αποκλειστικότητα και προτεραιότητα της Αννούσκας,ήταν η ανατροφή και το μεγάλωμα των παιδιών της.
Έτσι είχε μάθει,έτσι της είχαν μάθει,να προσφέρει πάντα και ποτέ να μη ζητά και να απαιτεί.
ΕΚ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΔΟΣ ΜΑΣ ..ΑΝΝΑΣ ΖΑΝΙΔΑΚΗ.
Για το ....tapantareinews.gr
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.