Κατά την αρχαιότητα η περιοχή της Βραυρώνας αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα λατρείας της θεάς Άρτεμης στην Αττική. Οι εκτεταμένες καταστροφές που προκάλεσαν οι Πέρσες κατά τους μηδικούς πολέμους ανάγκασαν τους Αθηναίους να κτίσουν στα τέλη του 5ου π.Χ έναν καινούριο ιερό για τη θεά από το οποίο σήμερα σώζονται μόνο τα θεμέλια και αυτά σε κακή κατάσταση. Ωστόσο, τα πλούσια αναθήματα που έχουν εντοπιστεί και σήμερα εκτίθενται στο Μουσείο υποδεικνύουν τη λατρεία της Αρτέμιδας ως θεάς της φύσης, κουροτρόφου, προστάτιδας των παιδιών, καθώς και των μικρών ζώων και ακτινοβολούν την αξία του ιερού. Γνωρίζουμε ότι προς τιμή της θεάς κάθε τέσσερα χρόνια λάμβαναν χώρα στο ιερό τα ονομαζόμενα Βραυρώνια.
Ο εορτασμός ξεκινούσε με μια πομπή από την Ακρόπολη της Αθήνας και κατέληγε στο ιερό. Κατά τη διάρκεια της εορτής εκτός από τις θυσίες πραγματοποιούνταν αθλητικοί και μουσικοί αγώνες, καθώς και αρματοδρομίες, ενώ σημαντική στιγμή της γιορτής ήταν η τελετή των αρκτείων με την οποίας τα νεαρά παιδιά ολοκλήρωναν τη μύησή τους. (Επρόκειτο για μια τελετή μυστηριακού χαρακτήρα, στην οποία έπαιρναν μέρος τα κορίτσια, πριν φθάσουν στην ηλικία της ήβης. Οι παρθένες, που ονομάζονταν άρκτοι, έπαιρναν υποχρεωτικά μέρος στην τελετή των Βραυρωνίων, που γινόταν κάθε τέσσερα χρόνια).
Σήμερα στον αρχαιολογικό χώρο δεσπόζει η ονομαζόμενη στοά των άρκτων, σχήματος Π. Βέβαια το ανατολικό σκέλος της όπως και η κιονοστοιχία της δυτικής πλευράς δεν είχαν ολοκληρωθεί ούτε κατά την αρχαιότητα. Η στοά πλαισιώνει προς Β τον υπαίθριο χώρο του ναού σχηματίζοντας ορθογώνια αυλή. Στο εσωτερικό της όπως δείχνουν οι λίθινες τράπεζες (επτά σε κάθε δωμάτιο) και τα ξύλινα ανάκλιντρα (ένδεκα σε κάθε δωμάτιο), λειτουργούσε ως δειπνιστήρια. Ενώ γύρω από την στοά υπήρχαν βάσεις με μικρά αγάλματα, από τα οποία σώζονται μόνο οι εγκοπές στο δάπεδο για τη στερέωση των ποδιών τους.Τέλος, την αναστήλωση του στοικου οικοδομήματος είχε επιμεληθεί ο αείμνηστος Χ. Μπούρας το 1961-62 και αποτελεί υπόδειγμα αναστηλωτικών εργασιών. Εντός του ιερού συγκροτήματος αναβλύζει μέχρι σήμερα η ιερή πηγή.
Η επιμέλεια των αρχαίων στη δημιουργία οδικού δικτύου για την πρόσβαση στο ιερό είναι φανερή από τη δημιουργία μιας μεγάλης λίθινης γέφυρας στα ανατολικά του συγκροτήματος. Το τοπίο παραμένει μέχρι σήμερα ειδυλλιακό και ταυτόχρονα ήταν ιδανικό για τη δημιουργία του ιερού κατά αρχαιότητα, πλάι στο ιερό έρεε ο ποταμός Ερασίνος που, εκβάλλοντας στη γειτονική θάλασσα, σχημάτιζε πλατιά αμμουδερή γη, το έλος. Με τον ποταμό ενώνονται άφθονα υπόγεια νερά. Το φυσικό τοπίο, πράο αλλά ανήμερο, για ζώα και φυτά ελεύθερα και ανέγγιχτα από χέρι ανθρώπου, είναι αναπόσπαστο μέρος της ιερότητας του χώρου.
Πηγή:https:www.eleftheriaonline.gr
odysseus.culture.grqo
www.archaiologia.gr
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.