Η αστεράτη νύχτα .

Το βράδυ,ήσυχο,ήρεμο,τα πάντα γαλήνια και εφησυχασμένα.
 Ο ουρανός έναστρος,τα πάντα λαμποκοπούσαν και προμήνυαν ,θα λεγε κανείς ,τον ερχομό του,εκείνου του όμορφου αστεριού,που λαμποκοπούσε και όποιος και να το έβλεπε ,θα το θαύμαζε,απερίφραστα ,,,βουβά και ασίγηστα .

Τα σύννεφάκια φαινόταν όλα μαζί ,να σχηματίζουν ένα όμορφο,πανέμορφο σχέδιο ,ένα ονειρεμένο τοπίο ,μια πανδαισία χρωμάτων,όχι έντονα φυσικά ,αλλά απαλά ,γκρίζα,άσπρα και μαύρα .

Ο ουράνιος θόλος,εκείνο το πανέμορφο στερέωμα,με τα αστέρια,όλα μαζί ,λες και είχαν συγκετρωθεί ,να γιορτάσουν ,να χαρούν και να γλεντήσουν,τι πιο απλό και όμορφο,παρά να συννεύρεσή τους με εκείνο το αστέρι ,αυτό που το περίμεναν με τόση λαχτάρα και προσμονή,με τόση αγάπη και καρτερία,λατρεία ,προς το αναμενόμενο ,εκείνο γεγονός.

Ενα γεγονός ,που δεν ήταν καθόλου απρόσμενο και ανάπάντεχο ,παρά προβλεπόμενο και απολυτως συμφραζόμενο,με τα γύρω γύρω ,συννεφάκια και τα αστεράκια .

Η νύχτα φαινόταν,καθηλωτικά ήρεμη,σα να παρακαλούσε ,να γενεί  το θαύμα εκείνο το γεγονός ,που θα σηματοδοτούσε ,τον ερχομό,του Θεανθρώπου ,

Την ηρεμία ,εκείνης της βραδιάς,τάραξε,μια βροντή,μια αστραπή και ανάμεσά τους και ο κακός ,ο κεραυνός ,αστεράκια ,στην αρχή,αλλά επειδή ήταν ανυπάκοα και απρόσμενα κακότροπα και εγωιστικά ,έκρινε,ο Κριτής των Πάντων και τοις Πάσει,να διεκδικήσουν ,τον παλιό και όμορφό τους τόπο,ύπαρξής τους και εδραιώσής του,μόνο και μόνο,αν δείξουν εκείνες τις συμπεριφορές ,που θα πρεπε ,καιρό τώρα ,χρόνια αστρικά τώρα ,να διακατέχονται και να ξεχωρίζουν γι αυτήν και μόνο γι αυτήν.

Ηθελε να δώσει εντολές ,πραγματοποιήσιμες και άμεσα δημιουργικές ,ώστε να καταφέρουν να γίνουν και να δημιουργήσουν εκείνες τις συνθήκες,απόλυτης σιγουριάς και διαβεβαίωσης ,πως δε θα ξανάπεφταν σ αυτά τα αμαρτήματα ,σε αυτές τις υποτροπές ,που θα τα έκριναν και θα τα ανάγκαζαν και πάλι ,να τιμωρηθούν και να πέσουν στα μάτια ,εκείνων που έκαναν παρεούλα ,εκεί πάνω στα ψηλά και αόρατα μέρη ,στα απάτητα και απόμερα ,απρόσιτα και ιδεώδη συνάμα .

Αποφάσισε να δώσει εκείνο το δείγμα ο κεραυνός ,ώστε ,από τη στιγμη εκείνη,ήθελε να φαίνεται και να φέρεται ,θεϊκά και υπέροχα ,παρά απρόσμενα και δυστυχώς ,εγωιστικά και καθοριστικά ,για την αντίθετη και προβλεπόμενη συμπεριφορά του ,απέναντι στον ίδιο τον Πλάστη και Δημιουργό τους .

Και ναι,,,εντελώς ,ξαφνικά θα έλεγες κανείς,που δεν ήξερε,δενείχε προετοιμαστεί,ήρθε κι έλαμψε με μιας,διά μαγείας,εκείνο το όμορφο,το πανέμορφο αστέρι ,προυπαντήματος και ανεξήγητου φαινομένου,στα μάτια των απλών και απλοϊκών ανθρώπων,εκεί κάτω στη γη,αλλά συγχρόνως απόλυτα αποδεκτού και διόλου απρόσμενου,αλλα προσκαλέσματος και έντονης αναμονής και καρτερίας,χρόνων τώρα ,

Ναιι ήταν πια πραγματικότητα,εκείνο το αστέρι θαυματοποιός στοιχείο,στον έναστρο εκεί ουράνιο θόλο ,στο στερέωμα εκείνο ,που δήλωνε και μαρτυρούσε,πως μακριά ,,,σε άλλη γη και σε άλλα μέρη ,είχε γεννηθεί η ελπίδα και η χαρά ,για όλον τον κόσμο ,για όλη την οικουμένη.

Είχε γεννηθεί ,ένα κοριτσάκι,που το λέγαν ανθρωπιά και οι γονείς του ήταν ο σεβασμός και η σύννεση ,που θα οδηγούσαν αυτον τον κόσμο ,σε ένα όχι μαρτυρικό ταξίδι,αλλα σε ένα ταξίδι ,μια Ιθάκη ,που θα την αποτελούσαν ,κάτω στη γη,οι άνθρωποι,με τις δυνάμεις και τις αδυναμίες τους ,μα εκείνη η οικογένεια θα το διαχειριζόταν τόσο ανθρώπινα και σωστά ,ώστε να μη βρεθεί κανείς με απάνθρωπιά και σκληροτράχηλο χαρακτήρα ,να πονέσει και να ματώσει καρδιές και ψυχές ,σώματα και αντιλήψεις ,παρά να ευτυχήσει και να διαπρέψει σε κάθε παράγοντα καθοριστικό και βέβαιο ,αφήνοντας ,παραμελλώντας τα αβέβαια συναισθήματα .

Θα δίναν όλοι και όλες ,εννοώντας για τους ανθρώπους,τη θέση τους,στην καλοςύνη και την τιμιότητα ,συγγενείς εκείνης της οικογένειας ,ώστε να ορθοποδήσουν και να διαδραματίσουν ρόλους καθοριστικούς και σίγουρους ,βέβαιους ,για ένα μέλλον ,αληθινό και ευχάριστο ,δημιουργικό και καθόλα αποδεκτό και επιτρεπτό ,στους κανόνες και στους όρους και στις συμβάσεις,στα περιθώρια και στα αναμενόμενα τείχη,μεταξύ της ψευδαίσθησης και της αυταπάτης,μεταξύ της αλήθεια ς και της ενάρετης προσμονής και καρτερίας.

Αυτό ήταν το αστέρι τους ,εκείνο το μήνυμα ζωής και δημιουργίας ,σύννεσης και συνύπαρξης της ψυχής με το μυαλό μας ,της καρδιάς μας ,με τις ατασθαλλίες της,αλλά και με τις καλοσυνάτες στιγμές και υπερβάσεις μας .


ΕΚ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΔΟΣ ΜΑΣ ..ΑΝΝΑΣ ΖΑΝΙΔΑΚΗ.

Για το ....tapantareinews.gr