Όπως σε όλους τους χώρους,έτσι και εκεί,στα μέρη,όπου είχαν αποφασίσει να πηγαίνουν ,για να ξεκουράζουν το μυαλό τους ,απ τις σκοτούρες και τους λογισμούς τους ,τους συλλογισμούς τους,ήταν και μια ζωηρή και πολύ διαχυτική,ανοιχτόκαρδη,μέχρι παρεξηγήσεως,νεραιδούλα ,που την έλεγαν Χοροπηδηχτούλα .
Πάντα ήταν χαρούμενη,με το χαμόγελο στα όμορφα ζουμερά ης χείλη,συμπλήρωναν,όσοι τύχαιναν να τα γευτούνε και να ζήσουν όμορφες στιγμές ,ονειρεμένες,μαζί της και φυσικά ,τους έμεναν όλα εκείνα αξέχαστα ,μέχρι και πρωτόγνωρα....συνεχίζεται...
Δε θέλαν να την κακοκαρδίσουν και είχαν αποφασίσει,όταν μάθαν ,πως κάτι σοβαρό της είχε συμβεί ,να το αντιμετωπίσουν ,όπως η ίδια θα ήθελε και θα περίμενε,απ τους φίλους και τους γνωστούς της ,απ τα καλά της και επιθυμητά ,για κάποιες ώρες,φιλαράκια της .
Δεν άργησε να συμπληρωθεί ,εκείνο το διάστημα,που οι θεοί ,θέλησαν να της εκπληρώσουν τις ευχές εκείνες,που πήγαζαν απ την ψυχούλα της και ικέτευε ,μέρα και νύχτα ,ώστε να δωθεί το τέλος ,στο σκληρό της μαρτύριο ,σε εκείνη την άσπλαχνη,όπως τη χαρακτήριζε ,αρρώστια της .
Ολο αυτό ,δεν ήταν τίποτα άλλο ,απ την εγωπάθειά της και το σκληρό της χαρακτήρα,αν δε γινόταν τα θελήματά της ,κακομαθημένη και αγριεμένη,όπου την έπαιρνε και τη συνέφερε .
Οι φίλοι κι οι συνευρισκόμενοί της ,είχαν πάρει μια απόφαση όλοι μαζί ,να της δώσουν ένα γερό μάθημα ,να μάθει να σέβεται και να εκτιμά ,τον οποιοδήποτε,αντί να το χλευάζει και να τον παραμυθιάζει .
Ασχετα απ την ομορφιά της και την καλοσύνη της καμιά φορά,τις περισσότερες φορές ,ήθελε να γίνεται το δικό της και όλοι να υποκύπτουν στα ζητούμενά της .
Ετσι μια μέρα ,είχαν πάρει την απόφαση,να ανεβούν στο παλάτι του Δία ,να ζητήσουν ακρόαση,από ποιαν άλλη,εκτός απ΄την Ήρα και να του πουν τα παράπονά τους,αφού είχαν καταλάβει ,πως όσο αδυναμία της έδειχναν,τόσο χειροτέρευε η κατάσταση της Χοροπηδηχτούλας .
Αυτό συνέβη και τώρα πια ο Δίας ,πήρε τη μεγάλη απόφαση,να τιμωρήσει τη μικρή ζωηρή νεράιδα,με το να καταφέρει να της μεταδώσει ένα νόσημα,πίνοντας το νέκταρ τους,ώστε να ησυχάσουν οι άλλοι απ τα παράλογά της καμώματα και νάζια και επιτέλους να βρει κι αυτή το δάσκαλό της.
Δεν πέρασε πολύς καιρός,που γίναν αισθητά τα σημάδια της παρενέργειας αυτής,απ το πόσιμο υποτιθέμενό τους ύδωρ,παρουσίασαν ως το νέκταρ των Θεών.
Αλαφιασμένα καθώς ήταν μια μέρα ,η νεραίδα,γυρνώντας κατάκοπη ,απ τα μονοπάτια της ,που τα περπάταγε και μονολογούσε ,ικετεύοντας και παρακαλώντας το Δία να τη λυπηθεί και να την κάνει όπως και πρώτα τα,αφού χαιρόταν με τα νάζια και τα καμώματά της,που παίδευε και τυραννούσε τους υπόλοιπους ,που τη συναναστρέφονταν ...
Άδικος ο κόπος,άδικα και τα παρακάλια ,τίποτα δε γινόταν,τίποτα δεν ήταν όπως και πριν.
Βλέποντας όλα αυτά και προσπαθώντας να καταλάβει τι γινόταν,θέλησε να ζητήσει συγχώρεση και μάλιστα από όσους κατάλαβε ότι είχε πικράνει κι είχε φερθεί ανάρμοστα και άδικα .
Πέρασε μεγάλοι χρονικό διάστημα,ώσπου να επέλθει η συγχώρεςη απ τον Πατέρα των Θεών και να αρχίσει να φέρεται όπως θα άρμοζε και θα της επιτρεπόταν,απέναντι σε όλους αυτούς.
Ευτυχώς ,η πρόοδός της ήταν τέτοια ,που δεν άφηνε το παραμικρό σημάδι ,αμφιβολλίας ή παρεκτροπής της .
Ετσι ,είχε αρχίσει να συμπεριφέρεται με πραγματική καλοσύνη και όλοι πια τη σεβόταν και την εκτιμούσαν μεν,αλλά και αυτή ,τους ανταπέδιδε τα συναισθήματά της ,όπως άρμοζαν και της επέτρεπε η παιδεία και η μόρφωσή της .
ΕΚ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΔΟΣ ΜΑΣ ..ΑΝΝΑΣ ΖΑΝΙΔΑΚΗ.
Για το ....tapantareinews.gr
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.