Η Τροία δεν ήταν εκεί...

Την αιρετική για την καθεστηκυία άποψη θεωρία, η οποία αμφισβητεί την ταύτιση της πόλης

που έφερε στο φως ο Σλήμαν με αυτήν του Ομήρου, καταθέτει ο ιστορικός και ερευνητής κ. Βαγγέλης Πανταζής

Κι αν ο Σλήμαν δεν ανακάλυψε την πραγματική Τροία; Κι αν η πόλη που έφερε στο φως ήταν σπουδαία μεν αλλά... άλλη; Κι αν ο περίφημος «Θησαυρός του Πριάμου» - ο οποίος ούτως ή άλλως χρονολογείται μία χιλιετία πριν από την ομηρική εποχή - ανήκε σε κάποια γενιά άγνωστη σε μας σήμερα; Κι αν δηλαδή δεν είναι αλήθεια όλα αυτά, πού είναι η αληθινή Τροία και ποια είναι η πόλη που βρήκε ο Σλήμαν; ...

Την αιρετική για την καθεστηκυία άποψη θεωρία, η οποία αμφισβητεί την ταύτιση της Τροίας του Σλήμαν με αυτήν του Ομήρου και κυριολεκτικά φέρνει τα πάνω κάτω στην ομηρική αρχαιολογία, καταθέτει ένας ιστορικός και ερευνητής, ο κ. Βαγγέλης Πανταζής.

Κινούμενος στο πεδίο ερεύνης της ομηρικής γεωγραφίας και αφού έχει ήδη διατυπώσει γραπτώς τις επιφυλάξεις του για την ονοματοθεσία μυκηναϊκών πόλεων στην Πελοπόννησο, αλλά και των νησιών του Ιονίου, σε σχέση πάντα με την ομηρικές αναφορές, φθάνει στην πηγή των προβλημάτων, την Τροία. 

Είναι γνωστό άλλωστε ότι τα κενά της θεωρίας του Σλήμαν είναι πολλά, όσα και τα ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί ως σήμερα. Κι αν σε αυτά προστεθεί μία ακόμη παράμετρος, αυτή της πολιτικής εκμετάλλευσης των ευρημάτων της Τροίας από έναν γερμανο-τουρκικό άξονα, η υπόθεση ξεφεύγει κατά πολύ από τα όρια μιας απλής διαφωνίας.

«Οι αρχαιότητες που βρέθηκαν από τον Σλήμαν ούτε ως προς τη θέση ούτε ως προς τη φύση τους αντιστοιχούν στις αναφορές του Ομήρου. Εκείνο μάλιστα που γίνεται ολοένα περισσότερο σαφές είναι πως οι γεωγραφικές περιγραφές δείχνουν ότι το χάσμα ανάμεσα σε αυτό που περιγράφει ο Ομηρος και σε εκείνο που βρήκε ο Σλήμαν διαρκώς βαθαίνει» λέει ο κ. Βαγγέλης Πανταζής.

Ο ίδιος τοποθετεί την ομηρική Τροία σε έναν λόφο που βρίσκεται σε απόσταση οκτώ χιλιομέτρων από το Χισαρλίκ του Σλήμαν. Στη μελέτη του «Ομηρος και Τροία. Ερμηνεύοντας τα νέα ευρήματα» (εκδόσεις Ινστιτούτο του Βιβλίου - Α. Καρδαμίτσας) παραθέτει στοιχεία και αποδείξεις, καταθέτει τις πηγές του και διατυπώνει μία συγκροτημένη πρόταση επιζητώντας τις όποιες αντιρρήσεις και τον διάλογο.«Και δεν το κάνει επιπόλαια.
 Με σύστημα, μεθοδικότητα και αξιοθαύμαστη επιμέλεια ανατρέχει στις αρχαίες φιλολογικές μαρτυρίες και αντιπαραβάλλει τα δεδομένα τους με τα πραγματικά γεωγραφικά δεδομένα» όπως επισημαίνει στον πρόλογο του βιβλίου ο καθηγητής Αρχαιολογίας κ. Χρίστος Ντούμας.

Στη μελέτη του «Ομηρος και Τροία. Ερμηνεύοντας τα νέα ευρήματα» ο ιστορικός Βαγγέλης Πανταζής τοποθετεί την ομηρική Τροία σε έναν λόφο που βρίσκεται σε απόσταση οκτώ χιλιομέτρων από το Χισαρλίκ του Σλήμαν. 1. Απαισός (σημερινό Χισαρλίκ) 2. Ιλιον (Μπαλί-νταγ). Εδώ βρίσκεται η «σωστή» Τροία, σύμφωνα με τον ερευνητή

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Σιμόεις είναι γνωστός ένας ποτάμιος θεός, γιος του Ωκεανού και της Τηθύος, ο οποίος αντιστοιχούσε σε ένα ποταμό της πεδιάδας της Τροίας.

Ο Σιμόεις, ως θεός και ως ποταμός, αναφέρεται τόσο από τον Ησίοδο, όσο και στην Ιλιάδα (Δ 475, Ε 774, Μ 22). 

Στον Τρωικό Πόλεμο ο Σκάμανδρος καλεί σε βοήθεια τον Σιμόεντα για να εμποδίσει και αυτός με τα νερά του το στράτευμα του Αχιλλέως.

 Ο Σιμόεις είχε δύο κόρες: την Αστυόχη και την Ιερομνήμη. Από την Αστυόχη ο Σιμόεις έγινε ο παππούς του Τρώα, ενώ από την Ιερομνήμη, παππούς του Κάπυος. 

Ως ποταμός, ο Σιμόεις πήγαζε από το όρος Ίδη, περνούσε βόρεια της Τροίας και λίγο πριν τη θάλασσα ενωνόταν με τον Σκάμανδρο. Κρουσίου: Λεξικόν Ομηρικόν, διασκευή από την 6η γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901, σ. 811 - Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969

Τα λάθη

Κατά τον κ. Πανταζή το πρώτο λάθος του Σλήμαν είναι γεωγραφικό. «Ο εντοπισμός του Ιλίου στον λόφο Χισαρλίκ είναι εντελώς ασύμβατος προς το γεωγραφικό σκηνικό της Ιλιάδας του Ομήρου. Ούτε η αμφισβητούμενης ύπαρξης "κάτω πόλη" στα νότια πρανή του λόφου ούτε τα ανεπιβεβαίωτα τείχη της ούτε οι τάφροι ούτε οι πηγές ταιριάζουν με τις ομηρικές περιγραφές» υποστηρίζει.

Βασική παράμετρος, την οποία θεωρεί ότι δεν έλαβε υπόψη του ο Σλήμαν, είναι τα συμπεράσματα των γεωλογικών ερευνών, που δείχνουν πως κατά την Εποχή του Χαλκού αλλά και αργότερα ο λόφος του Χισαρλίκ ήταν μία παραθαλάσσια προεξοχή (με δύο κόλπους εκατέρωθεν),-ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ- στην οποία ήταν αδύνατον να γίνονται μάχες μεγάλης έκτασης.

Άλλωστε ο Όμηρος πουθενά δεν περιγράφει το Ίλιον ως παραθαλάσσιο. Αντίθετα λέει ότι ανάμεσα στην πόλη και στην ακτή αναπτύσσονταν δύο πολυάριθμα στρατεύματα και διεξάγονταν μάχες με πολύωρες καταδιώξεις.

Η αλήθεια

Τι αλλάζει κάτω από αυτό το νέο πρίσμα; «Προκύπτει ένα νέο και απρόβλεπτο σκηνικό του Τρωικού πολέμου και ταυτόχρονα ένα ριζικά διαφορετικό σκηνικό του ομηρικού ζητήματος» λέει ο κ. Πανταζής. Και καταλήγει πως η λεπτομερής αντιπαραβολή των ομηρικών περιγραφών με τα αποτελέσματα των γεωλογικών ερευνών, οι οποίες αποκαλύπτουν τη φύση του τοπίου κατά το πέρασμα από την 2η στην 1η π.Χ. χιλιετία, δείχνει ότι ο ποιητής «τοποθετούσε την πόλη του Πριάμου - έναν ποιμενικό οικισμό "των σκοτεινών χρόνων" - στο βουνό Μπαλί-νταγ».

Πάνω από το Μπουρνάμπασι, οκτώ χιλιόμετρα νοτίως του Χισαρλίκ, το Μπαλί-νταγ είναι άλλωστε ο τόπος στον οποίο αναζητούσαν αρχικώς την Τροία. Εκεί πήγε πρώτα και ο Σλήμαν, για να τον εγκαταλείψει όμως αποκαρδιωμένος, αφού από τις πρώτες δοκιμαστικές τομές δεν προέκυψε η ισχυρή οχύρωση την οποία ανέμενε να βρει.

Σε μία δεύτερη ανάγνωση των ομηρικών επών λοιπόν ο κ. Πανταζής καταθέτει πως το στρατόπεδο των Αχαιών θα πρέπει να αναπτύχθηκε σε κόλπο της δυτικής ακτής της Τρωάδας, που βρίσκεται ΝΔ του Σκάμανδρου, δηλαδή στον κόλπο του Μπεσίκ. Έτσι η πόλη του Πριάμου θα πρέπει να αναζητηθεί στη διαδρομή από αυτόν τον κόλπο προς κάποια οχυρή θέση των μεσογείων, παράλληλα προς τη δυτική όχθη του ποταμού. Στο Μπαλί-νταγ.

Η Απαισός

Αν λοιπόν το προϊστορικό Ιλιον του Πριάμου δεν ήταν στο Χισαρλίκ, τότε εκεί τι βρήκε ο Σλήμαν; «Την παρηκμασμένη στην εποχή του μα ακόμη τιμημένη πόλη της Απαισού» λέει ο κ. Πανταζής. «Η τοποθεσία αυτή, που ονομάστηκε από την αρχαιότητα Νέον Ιλιον και ιδιοποιήθηκε τους τίτλους του ομηρικού Ιλίου, βρίσκεται πέρα από την άλλη όχθη του ποταμού, μακριά από το πεδίο της μάχης» καταλήγει.

Και πώς δικαιολογούνται αυτές οι παρερμηνείες; 

Κατά τη διάρκεια των αιώνων, κυρίως των γνωστών ως «σκοτεινών χρόνων», κοσμογονικές, πολιτικές και οικονομικές αλλαγές μετέβαλαν τόσο στον ελλαδικό όσο και στον γύρω από αυτόν κόσμο το γεωπολιτικό σκηνικό. 

Καθεστώτα κατέρρευσαν, πληθυσμοί μετακινήθηκαν, πολιτισμοί εξέλιπαν, πόλεις εγκαταλείφθηκαν, τα ονόματα ξεχάστηκαν. 

Στη συνέχεια όμως νέοι οικισμοί ξεπήδησαν και δεν είναι περίεργο που το όνομα του Ιλίου, της ιερής πόλης του Πριάμου, διεκδίκησαν κατά την ιστορική αρχαιότητα πολλοί οικισμοί της Τρωάδας. 

Το ίδιο συνέβη και στον ελλαδικό χώρο, με τους ισχυρούς να διεκδικούν με επιτυχία τα ομηρικά ονόματα, τη μεγάλη παράδοση και τη φήμη.

Γυρίστε πίσω στο Μπαλί-νταγ και σκάψτε στον τόπο που περιφρόνησε ο Σλήμαν, προτρέπει ο κ. Πανταζής. Άγνωστο αν θα τον ακούσει κάποιος. Πόσο μάλλον σε μια εποχή που μια τέτοια ανακάλυψη καθόλου δεν θα εξυπηρετούσε την εθνική πολιτική της Τουρκίας. Η αρχαιολογία μπορεί να γίνει στημένο παιχνίδι. 

Εκμετάλλευση της ιστορίας για πολιτικούς λόγους;

Το 2001-2002 ο Μάνφρεντ Κόρφμαν, γερμανός αρχαιολόγος και επικεφαλής της γερμανοτουρκικής αρχαιολογικής ομάδας που ανασκάπτει ακόμη στην Τροία (ο ίδιος απεβίωσε πριν από δύο χρόνια 2005 ), διοργάνωσε μία έκθεση των τρωικών ευρημάτων στη Γερμανία επισύροντας την μήνι των συναδέλφων του. 

Ο λόγος; Ο Κόρφμαν κατηγορήθηκε ευθέως για συνειδητή χρησιμοποίηση των αρχαιολογικών στοιχείων προς όφελος της πολιτικής ηγεσίας της Τουρκίας, η οποία του είχε αναθέσει με έναν πρόδηλο στόχο την ευθύνη των ανασκαφών.

Ο Κόρφμαν έπρεπε - και γι' αυτό πάλεψε κατά την παραμονή του στην Τουρκία και μέσα από τις ανασκαφές στην Τροία - να αποδείξει πως «ο λαός του Πριάμου δεν είχε και τόσο στενές σχέσεις, πολιτισμικές και πολιτειακές, με τους Αχαιούς και το Αιγαίο όσες με τους Χιττίτες και την Ανατολία» όπως εύστοχα σημειώνει ο κ. Πανταζής.

Προς αρωγή του μάλιστα προσήλθαν αρκετοί χεττιτολόγοι, οι οποίοι ταυτίζουν την Τ(α)ρούσα των χεττιτικών κειμένων με την Τρωάδα και τη Βιλούσα με το Ιλιον.

 Όλοι μαζί έτσι διαμόρφωσαν μία εικόνα σχεδόν ειδυλλιακή για την Τουρκία, αφού προέκυπτε να έχει αρχαιότερες σχέσεις αυτή με την Τρωάδα απ' ό,τι η Ελλάδα.

Σε απάντησή τους ο κ. Πανταζής επέλεξε τα ίδια χεττιτικά ντοκουμέντα για να καταρρίψει τους ισχυρισμούς των αντιπάλων του. 

Συμπεραίνει λοιπόν ότι η Βιλούσα αυτών των κειμένων δεν έχει καμία γεωγραφική συνάφεια με το ομηρικό Ιλιον. 

Πιθανότατα μάλιστα να ήταν, όπως λέει, η προϊστορική πόλη του Μπεϊσέ-σουλτάν στον άνω ρου του ποταμού Μαιάνδρου. 

Όσο για την ομηρική Απάσας «η σύμπτωση της χεττιτικής Απάσας με την ομηρική Απαισό του Χισαρλίκ είναι εντυπωσιακή τόσο από απόψεως γεωγραφικών περιγραφών - ομηρικών και χεττιτικών - όσο και αρχαιολογικών ευρημάτων, όπως επίσης και γλωσσολογικά» καταλήγει ο κ. Πανταζής.

Αρχαιολογία ΜΑΡΙΑ ΘΕΡΜΟΥ   Κυριακή 13 Μαΐου 2007 «ΤΟ ΒΗΜΑ » 

ΚΑΙ αναδημοσιεύθηκε το 2011 στο ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ .

Το 1218 π.Χ. έπεσε η Τροία

Τα ερείπια της Τροίας. Ψάχναμε την αλήθεια στα όσα είχε πει ο ποιητής «με τα μάτια στη γη», ενώ εκείνος τα είχε μαρτυρήσει όλα σε όσους «κοιτούσαν τον ουρανό»

Αυτό τουλάχιστον μαρτυρούν τα άστρα! Αντιπαραβάλλοντας τα στοιχεία περί εκλείψεων στα έπη του Ομήρου και τους αστρονομικούς χάρτες της NASA, Έλληνες ερευνητές κατέληξαν σε ακριβή ημερομηνία για την άλωση της Τροίας

Στο γνωσιακό DNA των Ελλήνων όλων των εποχών - αλλά και σε εκείνο όλων των Ευρωπαίων - έχει φωλιάσει εδώ και 3.000 χρόνια η «μητέρα όλων των μαχών», η αντιπαράθεση Δύσης και Ανατολής που έλαβε χώρα στα στενά των Δαρδανελίων. Ο Πόλεμος της Τροίας σηματοδότησε την απαρχή της Ιστορίας των Ευρωπαίων και υπήρξε το αρχικό καλούπι όλων των μεταγενέστερων «συγκρούσεων των πολιτισμών», από τις Θερμοπύλες και τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας ως την Πτώση της Κωνσταντινούπολης, την Πολιορκία της Βιέννης, τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου, τη Μάχη της Καλλίπολης, ή και την... «ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης» που ονειρεύεται σήμερα το Ισλαμικό Χαλιφάτο (ISIS). Αλλά το μέγα ερώτημα ταλάνιζε και ταλανίζει ως σήμερα τους ιστορικούς και τους αρχαιολόγους: Υπήρξε στ' αλήθεια ο Τρωικός Πόλεμος ή ήταν μια μυθολογία που άνθησε κατά τον Αρχαίο Μεσαίωνα χάρη στον ποιητικό οίστρο του Ομήρου;



Τώρα, μια ομοβροντία διεπιστημονικών ανακοινώσεων δίνει την περιζήτητη απάντηση: Υπήρξε ιστορικό γεγονός που έληξε με την πτώση της Τροίας, το θέρος του 1218 π.Χ. Τη μαρτυρία αυτής της τόσο συγκεκριμένης χρονολογίας δεν μας έδωσε κάποια μαρμάρινη επιγραφή ή άλλο εύρημα της αρχαιολογικής σκαπάνης. Μας την έδωσε ο ίδιος ο Ομηρος, εδώ και τρία μιλένια. Χρειάστηκε όμως ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης για να την αποκρυπτογραφήσουμε, με την αρωγή των αστρονομικών χαρτών της NASA. Ας δούμε πώς.

Τα εννιά «παπλώματα» της Τροίας

Αν ρωτήσουμε έναν πολίτη του 20ού αιώνα για το ποια αρχαιολογικά ευρήματα έχουμε από την Τροία θα μας παραπέμψει σίγουρα στον «Θησαυρό του Πριάμου» που ανέσκαψε ο Ερρίκος Σλίμαν, το 1878. Αντιστοίχως, αν ο ερωτώμενος είναι του 21ου αιώνα, μάλλον θα μας αναφέρει τον... Μπραντ Πιτ - αλλά ας μην το σχολιάσουμε.

Το θέμα είναι ότι ο «Θησαυρός του Πριάμου» χρονολογήθηκε τελικά γύρω στο 2500 π.Χ., όταν η Τροία ανήκε ακόμη στη θαλασσοκρατορία των Μινωιτών και οι Μυκήνες ήταν... άχτιστες. Βλέπετε, ο βιαστικός κύριος Σλίμαν έσκαψε ένα πηγάδι τόσο βαθύ που έφτασε στο δεύτερο στρώμα της πόλης.

Όπως απέδειξε το 1902 ο κανονικός αρχαιολόγος Βίλχελμ Ντόρπφελντ - και το παραδέχτηκε ο Σλίμαν τη χρονιά που πέθανε - η Τροία έχει τελικά εννιά αρχαιολογικά στρώματα και πολύ περισσότερα υποστρώματα ανάμεσά τους. Από την πιο πρόσφατη ανασκαφή, που ξεκίνησε το 1988 από ομάδα Γερμανών και Αμερικανών αρχαιολόγων υπό τον Μάνφρεντ Κόρφμαν, γνωρίζουμε ότι το στρώμα «Τροία VIh» είναι εκείνο που - καθ' ημάς - αντιστοιχεί στην επίθεση των 1.187 πλοίων των Αχαιών, με χρονολόγηση γύρω στο 1300 π.Χ. Το ανώτερο αρχαίο στρώμα, το «Τροία VIIa», αντιστοιχεί σε μεταγενέστερη τελική άλωση και ολοκαύτωμα, χρονολογούμενη στο 1190 με 1180 π.Χ. (ίσως αυτή που ο Αινείας έφυγε οριστικά για την κατοπινή Ρώμη).

Αρχαιολογικά, λοιπόν, είχαμε φτάσει στο «1300 π.Χ. και μετά». Ιστορικά, είχαμε 11 αρχαίες πηγές να χρονολογούν τον Τρωικό Πόλεμο σε διάφορες χρονιές, από το 1514 ως το 1171 π.Χ. Κανένας όμως από τους υπολογισμούς τους δεν βασιζόταν σε κάτι το ιστορικά αδιαμφισβήτητο ή επιστημονικά θεμελιωμένο.


Η επιφοίτηση των άστρων

Όταν ψάχνεις την αλήθεια σε χρόνια τόσο μακρινά χρειάζεσαι κάποια «σταθερά» στον χρόνο για να την καταστήσεις σημείο αναφοράς. Και ακριβώς μια τέτοια σταθερά μάς προσφέρει ο ουρανός, υπό την προϋπόθεση ότι ξέρουμε να τον διαβάζουμε.

Ο πρώτος που βρήκε μια τέτοια σταθερά στα λόγια του Ομήρου ήταν ο Ηράκλειτος εκ Πόντου (1ο αι. μ.Χ.). Πρόσεξε στην περιγραφή του τελευταίου δείπνου των Μνηστήρων, στην Οδύσσεια, ότι «η Αθηνά τους έκανε να ξεκαρδίζονται στα γέλια χωρίς λόγο» και «να βλέπουν στο πιάτο του φαγητού τους αίμα». Κατά τον μάντη Θεοκλύμενο - που είχε φέρει μαζί του από την Πύλο κατά την επιστροφή του στην Ιθάκη ο Τηλέμαχος - αυτό σήμαινε τον επερχόμενο θάνατό τους. Αλλά για τον Ηράκλειτο αυτό σήμαινε ακόμη πιο σίγουρα ότι είχε συμβεί εκείνη την ημέρα έκλειψη ηλίου.

Τη σκυτάλη παρέλαβε από τον πόντιο Ηράκλειτο ο γερμανός αστρονόμος Καρλ Σος (Carl Schoss), το 1926, ο οποίος υπολόγισε ότι στις 16 Απριλίου του 1178 π.Χ. είχε όντως συμβεί ολική ηλιακή έκλειψη ορατή από τα Ιόνια νησιά. Στην ίδια ημερομηνία κατέληξαν το 2008 και οι Μαρτσέλο Μαγκνάσο και Κωνσταντίνος Μπαϊκούσης, του Πανεπιστημίου Ροκφέλερ της Νέας Υόρκης. Ομως, το 2012, στο περιοδικό Mediterranean Archaeology & Archaeometry δημοσιεύθηκε μια νέα εργασία, από ομάδα ερευνητών των πανεπιστημίων Πατρών και Αθηνών υπό τον καθηγητή Γεωφυσικής Σταύρο Παπαμαρινόπουλο, που κατέληγε στην ημερομηνία 30 Οκτωβρίου 1207 π.Χ. ως την αποφράδα για τους Μνηστήρες της Πηνελόπης. Αν γνωρίζετε αγγλικά, είναι πραγματικά απολαυστικό να διαβάσετε σε αυτή την εργασία (www.maajournal.com/Issues/2012/pdf/PAPAMARINOPOULOS.pdf) τις λεπτομέρειες από την ομηρική περιγραφή που οδήγησαν στην αναζήτηση της ολικής έκλειψης όχι σε άνοιξη αλλά σε φθινόπωρο.

Αφού όμως, όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη 10 χρόνια μετά την άλωση της Τροίας, τότε...; Η τεκμηριωμένη απάντηση δόθηκε δύο χρόνια μετά, τον Ιανουάριο του 2014, όταν στο ίδιο περιοδικό δημοσιεύθηκε η νέα εργασία της ελληνικής ομάδας, που χρονοθετούσε πλέον επακριβώς τη λήξη του Τρωικού Πολέμου (www.maajournal.com/Issues/2014/Vol14-1/Full8.pdf).


Η έκλειψη του Πατρόκλου

Αναδιφώντας τους στίχους του Ομήρου στην Ιλιάδα, οι ερευνητές εντόπισαν στην περιγραφή του θανάτου του Πατρόκλου - καταμεσήμερο - περιγραφή ηλιακής έκλειψης, όπως και αναφορά σε εμφάνιση της Αφροδίτης στο τρίτο πρωινό μετά τον θάνατό του. Τα σύγχρονα προγράμματα αστρονομίας που είναι δωρεάν διαθέσιμα μέσω του Διαδικτύου, όπως το Starry Night (http://astronomy.starrynight.com/), επιτρέπουν στον καθένα μας να διαπιστώσει ότι ο πλανήτης Αφροδίτη ήταν ορατός στον νυχτερινό ουρανό της Τροίας της 9ης Ιουνίου 1218 π.Χ., καθόσον ανέτειλε στις 3.12, ενώ ο Ηλιος στις 4.48. Και, ακριβώς τρεις ημέρες πριν, ο σχετικός κατάλογος της NASA Canon of Solar Eclipse Database (xjubier.free.fr/en/site_pages/solar_eclipses/5MCSE/xSE_Five_Millennium_Canon.html) μας πληροφορεί ότι είχε σημειωθεί ηλιακή έκλειψη που σκοτείνιασε τον ουρανό της Τροίας κατά 75,2%, από τις 14.10 ως τις 15.45. Για να σιγουρευτούν πως κανένα άλλο «δίδυμο εκλείψεων» δεν υπήρχε που να αντιστοιχεί στη δεκαετή απόσταση θανάτου του Πατρόκλου και θανάτου των Μνηστήρων, οι ερευνητές έψαξαν διεξοδικά όλη τη χρονική περίοδο 1400 - 1130 π.Χ. Το αποτέλεσμα ήταν μηδενικό, οπότε είναι πλέον βέβαιοι πως η Ιστορία θα καταγράψει τον Τρωικό Πόλεμο ως πραγματικό γεγονός, με τις ακόλουθες χρονολογίες διεξαγωγής του:

Οκτώβριος 1227 π.Χ.: Αναχώρηση του Οδυσσέα από την Ιθάκη για την Αυλίδα.

Θέρος 1226 π.Χ.: Εναρξη της πολιορκίας της Τροίας.

Θέρος 1218 π.Χ.: Αλωση της Τροίας.

Οκτώβριος 1207 π.Χ.: Επιστροφή Οδυσσέα και εξόντωση Μνηστήρων.

Τις δύο αυτές πολυσήμαντες εργασίες χρονολόγησης των ομηρικών επών  παρουσιάστηκαν οι Έλληνες ερευνητές στο διεθνές συνέδριο «Η Αρχαία Ελλάδα και ο Σύγχρονος Κόσμος» που  διεξήχθη στην Ολυμπία, το 2016. Τα ονόματα των ερευνητών της χρονολόγησης της Οδύσσειας και της Ιλιάδας, συνολικά, είναι: Σ. Παπαμαρινόπουλος (καθ. Γεωφυσικής Παν. Πατρών), Π. Πρέκα-Παπαδήμα (επίκ. καθ. Αστροφυσικής Παν. Αθηνών), Ε. Μητροπέτρου, Α. Τσιρώνη, Π. Αντωνόπουλος, Π. Μητρόπετρος και Γ. Σαραντίτης.

ΠΗΓΗ :http://www.tovima.gr

Η ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΩΙΚΩΝ

ΕΚ.ΤΟΥ.ΣΥΝΕΡΓΆΤΗ ΜΑΣ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ

Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας http://www.tapantareinews.gr, για περισσότερη ενημέρωση. ⭐Εγγραφείτε - SUBSCRIBE: http://bit.ly/2lX5gsJ Website —►http://bit.ly/2lXX2k7 SOCIAL - Follow us...: Facebook...► http://bit.ly/2kjlkot