Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσο λίγα πράγματα ξέρουμε οι περισσότεροι από εμάς για τον Μεσαίωνα στην Ελλάδα; Η εποχή που χτίζονταν κάστρα, που αλχημιστές έψαχναν να βρουν το ελιξήριο της νεότητας, που βασιλιάδες και ιππότες έγραφαν τις ιστορίες στις οποίες θα βασίζονταν αργότερα τα παραμύθια, είναι μια εποχή την οποία δεν ξέρουμε παρά ελάχιστα. Μόνο τα κάστρα της Πελοποννήσου έχουμε να μας θυμίζουν ότι όλα αυτά δεν υπήρξαν μόνο στα ιστορικά κιτάπια της δυτικής Ευρώπης, αλλά κι εδώ, δίπλα μας, ανάμεσα στους αρχαίους μας ναούς και τις παραλίες που κάνουμε τα καλοκαίρια τις βουτιές μας.
Κρίμα δεν είναι που δεν μιλάμε συχνά γι’ αυτά, και που ο περισσότερος κόσμος από τα κάστρα της Πελοποννήσου ξέρει βασικά μόνο το Παλαμήδι, τον Μυστρά και τη Μονεμβασιά; Τι λες, πάμε να το αλλάξουμε αυτό; Θα ξεκινήσουμε από το κάστρο της Κορίνθου.
Ο Ακροκόρινθος
Το μεγαλύτερο κάστρο της Πελοποννήσου είναι, μας λέει ο μύθος, έργο του Σίσυφου, βασιλιά της Κορίνθου, το μάτι του οποίου πήρε κάποια στιγμή τον Δία με την Αίγινα να κάνουν πράγματα που ο μπαμπάς της όμορφης κορασίδας δεν θα ενέκρινε. Κι ο μπαμπάς της δεν ήταν όποιος κι όποιος, ήταν ποτάμιος θεός, ο Ασωπός. Οπότε ο Σίσυφος δεν έχασε στιγμή, πήγε στον ανησυχούντα πατέρα και του υποσχέθηκε να του μαρτυρήσει πού τραβολογά ο Δίας την κορούλα του, υπό έναν όρο: Χρειαζόταν νερό πάνω στο κάστρο. Κι έτσι ο Ακροκόρινθος έγινε καστροπολιτεία μεγάλη και τρανή –γιατί πολιτείες χωρίς νερό δεν υπάρχουν– κι άλλαξε μέσα σε τρεις χιλιετίες τόσα χέρια που σήμερα είναι δύσκολο να τον κατατάξουμε κάπου και να πούμε ότι αυτό είναι ένα κάστρο αρχαίο, βυζαντινό, ενετικό, οθωμανικό ή οτιδήποτε άλλο. Είναι όλα αυτά μαζί, και μια κατηγορία μόνο του.
Η μεσαιωνική του Ιστορία περιλαμβάνει Φράγκους, Βυζαντινούς, Ενετούς και Οθωμανούς, ακόμα και ένα σύντομο ανέκδοτο που λέει ότι όταν κάποια στιγμή ο Θεόδωρος Παλαιολόγος της γνωστής οικογενείας, Δεσπότης του Μυστρά, ξέμεινε από λεφτά και χρειαζόταν άμεσα να ρευστοποιήσει κάτι, βρήκε τους πλουσιότερους ανθρώπους της Ευρώπης, τους Ιππότες της Μάλτας, και τους πούλησε… τον Ακροκόρινθο. Οι ντόπιοι, όμως, δεν τους έβλεπαν με καλό μάτι, και απειλούσαν με εξεγέρσεις τον Θεόδωρο, ο οποίος αναγκάστηκε τελικά εννέα χρόνια αργότερα να πληρώσει τους Ιππότες για να του το ξαναπουλήσουν.
Σήμερα ο Ακροκόρινθος είναι ένα από τα ωραιότερα –και σίγουρα από τα μεγαλύτερα– κάστρα που θα επισκεφθείς ποτέ. Τουλάχιστον δύο ώρες, και κάμποσο σκαρφάλωμα, θα υπολογίσεις για να τον γυρίσεις ολόκληρο.Είναι επισκέψιμος καθημερινά 8.30-16.00, με ελεύθερη είσοδο, και απολαμβάνει φαντασμαγορική θέα σε ολόκληρη σχεδόν την Κορινθία από την κορυφή του 579 μέτρων λόφου του.
.
.
126 χιλιόμετρα
1 ώρα και 20 λεπτά οδήγησης
.
.
Το Κάστρο του Ρίου
Ο Βαγιαζήτ ο Β’ ήταν Οθωμανός σουλτάνος, γνωστός κυρίως για δύο πράγματα: Το ότι έσωσε τους Εβραίους που έδιωξαν από την Ισπανία ο Φερδινάνδος με την Ισαβέλλα, και το ότι έκανε ειρήνη με τους αιώνιους εχθρούς της αυτοκρατορίας του, τους Ενετούς. Ήταν, επίσης, ο παππούς του Σουλεϊμάν. Το «Καστέλι του Μωριά» που έχτισε το 1499 στο Ρίο, μαζί με το απέναντί του Καστέλι της Ρούμελης στο Αντίρριο, είναι σήμερα τα καλύτερα διατηρημένα οθωμανικά κάστρα που έχουμε. Το Κάστρο του Ρίου το προστατεύει σε τρεις μεριές η θάλασσα (ακόμα και η τάφρος του γεμίζει μέχρι σήμερα με θαλασσινό νερό) έχει δύο πύλες, μία της στεριάς και μία της θάλασσας, και μαζί με το απέναντί του Κάστρο του Αντίρριου έκλειναν τόσο καλά την είσοδο του Κορινθιακού που οι Οθωμανοί έλεγαν πως «ούτε πουλί δεν πετά ανάμεσά τους».
Το Κάστρο του Ρίου είναι βέβαια επισκέψιμο, βρίσκεται ακριβώς δίπλα στη χιλιοτραγουδισμένη Γέφυρα, ανοίγει καθημερινά εκτός Τρίτης 8.30-16.00 κι έχει εισιτήριο στα 2€. Δέκα μόνο χιλιόμετρα μακριά του, η Πάτρα είναι ιδανική επιλογή για την πρώτη διανυκτέρευση του ταξιδιού μας.
.
.
89 χιλιόμετρα
1 ώρα και 5 λεπτά οδήγησης
.
.
Το Χλεμούτσι
Ο Γοδεφρείδος Βιλεαρδουίνος ήταν Φράγκος ιππότης της πιο γνωστής από τις Σταυροφορίες, της τέταρτης –αυτής που έκανε συντρίμμια την Πόλη το 1204. Ένα χρόνο μετά έγινε ο πρώτος Πρίγκηπας της Αχαΐας ξεκινώντας 200 και κάτι χρόνια φράγκικης κυριαρχίας στην Πελοπόννησο. Ο μισίρ Ντζεφρέ όπως τον αναφέρει το Χρονικό του Μορέως (απολαυστική διήγηση σε μεσαιωνικά ελληνικά του πώς χτίστηκαν όλα αυτά τα κάστρα, γραμμένη κάπου τον 14ο αιώνα, δεν ξέρουμε από ποιον) κατέσχεσε την περιουσία της Εκκλησίας, που τον αφόρισε γι’ αυτό, και με αυτήν έχτισε ένα αριστούργημα για κάστρο κοντά στην Κυλλήνη. Το ονόμασε Κλερμόντ. Μπορούμε να συμφωνήσουμε πως αυτή η σικάτη εκδοχή του ονόματός του τού ταιριάζει κάπως καλύτερα από την ατυχή παραφθορά της.
Το Χλεμούτσι είναι το μεγαλύτερο κάστρο που έχτισαν οι Φράγκοι σε όλα τα Βαλκάνια, και το εξοχότερο δείγμα που έχουμε από την αρχιτεκτονική τους στην Ελλάδα. Είναι εντυπωσιακά διατηρημένο σε σχέση με τα περισσότερα κάστρα της Πελοποννήσου, και απολαμβάνει φαντασμαγορική θέα σε ολόκληρη την πεδιάδα της Ηλείας και στο απέραντο τιρκουάζ του Ιονίου. Είναι επισκέψιμο καθημερινά εκτός Τρίτης 8.30-16.00 κι έχει εισιτήριο στα 4€. Τα βράδια φωτίζεται μαγικά.
.
.
156 χιλιόμετρα
2 ώρες και 28 λεπτά οδήγησης
.
.
Το Νιόκαστρο
Και από τους Φράγκους, πάμε πάλι πίσω (για την ακρίβεια, μπροστά) στους Οθωμανούς. Οι Οθωμανοί, που λες, είχαν έναν στόλο που δεν είχε χάσει ποτέ καμία μάχη από την ίδρυση της αυτοκρατορίας τους το 1299 και για τα επόμενα 272 χρόνια. Επειδή, όμως, ουδείς αήττητος για πάντα, κάποια στιγμή ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και το 1571 δεν έχασαν απλά, έπαθαν πανωλεθρία στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου. Δύο χρόνια αργότερα, έχτισαν το Νιόκαστρο της Πύλου για να φυλάνε τα νώτα τους και να αποφύγουν μελλοντικές καταστροφές. Και κάπως έτσι, μας άφησαν κληρονομιά ένα από τα ωραιότερα κάστρα της Πελοποννήσου.
Το Νιόκαστρο σήμερα στεγάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο της Πύλου, όπως και αρκετά κτίρια που είτε έχουν αναστηλωθεί είτε σώθηκαν σε καλή κατάσταση. Το εισιτήριο κοστίζει 8€ και το ωράριο είναι τα καλοκαίρια 8.00-20.00. Η Πύλος που απλώνεται στα πόδια του κάστρου είναι ωραιότατη επιλογή για τη δεύτερη διανυκτέρευση του μικρού οδοιπορικού μας.
.
.
52 χιλιόμετρα
1 ώρα και 5 λεπτά οδήγησης
.
.
Το Κάστρο της Ανδρούσας
Τη Ναβάρα την έχεις ακουστά; Στον χάρτη την βρίσκεις στο βορρά της Ισπανίας, ακριβώς δίπλα στη Χώρα των Βάσκων. Στην Ιστορία της Πελοποννήσου τη βρίσκεις στο Κάστρο της Ανδρούσας, από το 1381 και για τα επόμενα τριάντα-κάτι χρόνια. Πώς μας προέκυψαν εδώ οι Ναβαραίοι, ρωτάς; Ήταν μισθοφόροι, τους έβρισκες σχεδόν παντού στην Ευρώπη εκείνα τα χρόνια. Στην Πελοπόννησο τους έφεραν οι Ιωαννίτες της Ρόδου, και τους κράτησαν διάφορες συμπτώσεις και γυρίσματα της μοίρας μέσα από τα οποία έφτασαν να πάρουν από τους Φράγκους το Πριγκηπάτο της Αχαΐας. Η Ανδρούσα, που την είχε χτίσει γύρω στο 1250 ο γιος του φίλου μας από του Χλεμούτσι, Γουλιέλμος Βιλλεαρδουίνος, ήταν η έδρα τους.
Σήμερα, το Κάστρο της Ανδρούσας διατηρείται με τους πύργους και τις εντυπωσιακές καμάρες του σε σχετικά καλή κατάσταση. Είναι επισκέψιμο χωρίς εισιτήριο και χωρίς ωράριο. Βρίσκεται στο ομώνυμο χωριό, 22 χιλιόμετρα έξω από την Καλαμάτα.
.
.
127 χιλιόμετρα
1 ώρα και 49 λεπτά οδήγησης
.
.
Το Γεράκι
Τον Σεπτέμβριο του 1259 έγινε μια μεγάλη μάχη, της Πελαγονίας τη λέμε, έμμεση συνέπεια της οποίας ήταν να πάρουν πίσω οι Βυζαντινοί την Κωνσταντινούπολη δύο χρόνια αργότερα. Πολεμούσαν, όπως μάλλον μάντεψες, οι Φράγκοι με τους Βυζαντινούς. Ο Γουλιέλμος ο Βιλλεαρδουίνος πιάστηκε αιχμάλωτος, και για να τον αφήσουν ελεύθερο χάρισε στον Ιωάννη Παλαιολόγο, μαζί με τα σημαντικότερα κάστρα του (τον Μυστρά και τη Μονεμβασιά) και τούτο εδώ, το μικρό Γεράκι, που βρισκόταν ανάμεσά τους. Φράγκος το είχε χτίσει κι αυτό, γύρω στο 1250, ο Γκυ ντε Νιβελέ. Οι Βυζαντινοί που το πήραν το γέμισαν εκκλησάκια, τριάντα από τα οποία σώζονται μέχρι σήμερα, μερικά μάλιστα με απίστευτες τοιχογραφίες του 13ου και 14ου αιώνα –μια από τις εντυπωσιακότερες δείχνει τη γνωστή ιστορία με τις σάλπιγγες που γκρέμισαν τα τείχη της Ιεριχούς.
Το κάστρο βρίσκεται λίγο έξω από το ομώνυμο χωριό, το Γεράκι Λακωνίας, και απολαμβάνει εκπληκτική θέα στον λακωνικό κάμπο και την θάλασσα. Η είσοδος είναι ελεύθερη.
.
.
126 χιλιόμετρα
2 ώρες και 40 λεπτά οδήγησης
.
.
Η Λάρισα του Άργους
Η Ιστορία του Κάστρου του Άργους ξεκινά πολύ πολύ παλιά, στα αρχαία χρόνια, πριν τον 6ο αιώνα π.Χ., όταν οι Πελασγοί έχτισαν εδώ την Ακρόπολή τους. Γι’ αυτό το λέμε Λάρισα: Γιατί στην παράξενη γλώσσα που μιλούσαν οι Πελασγοί, Λάρισα σημαίνει Ακρόπολη. Το κάστρο όπως το βλέπεις σήμερα, βέβαια, είναι μεσαιωνικό –το έχτισαν οι Βυζαντινοί τον 10ο αιώνα, το συνέχισαν οι Φράγκοι τον 13ο. Όχι οι γνωστοί μας Φράγκοι, οι Βιλλεαρδουίνοι που μνημονεύαμε σε όλα τα προηγούμενα κάστρα, αλλά οι Βουργουνδοί Ντε λα Ρος, που είχαν το Δουκάτο των Αθηνών. Αυτοί διαμόρφωσαν, με τις ανακατασκευές και τις προσθήκες τους, σε μεγάλο βαθμό το κάστρο όπως το βλέπουμε σήμερα.
Σκαρφαλωμένη στα 287 μέτρα του λόφου της, η Λάρισα απολαμβάνει καρτποσταλική θέα στις αργολικές πεδιάδες, το Άργος και τη θάλασσα. Η είσοδος είναι ελεύθερη, και το ηλιοβασίλεμα από εδώ πάνω φαίνεται φαντασμαγορικό.Ολόκληρη η διαδρομή με τις στάσεις στον χάρτη, εδώ: https://tinyurl.com/y5jn43r8
ΠΗΓΗ allaboutpeloponnisos
Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας http://www.tapantareinews.gr, για περισσότερη ενημέρωση. ⭐Εγγραφείτε - SUBSCRIBE: http://bit.ly/2lX5gsJ Website —►http://bit.ly/2lXX2k7 SOCIAL - Follow us...: Facebook...► http://bit.ly/2kjlkot
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.