Πολύ αρχαιότερο, αναγόμενο πιθανότατα στα χρόνια του Τρωικού πολέμου. είναι το Ελληνικό αλφάβητο

Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις βάσει ιστορικών πηγών  και αρχαιολογικών ευρημάτων ότι το Ελληνικό αλφάβητο είναι πολύ αρχαιότερο, αναγόμενο πιθανότατα στα χρόνια του Τρωικού πολέμου. 

     ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΛΕΞΗ      

Κατά την  εγκατάσταση του νέου προέδρο της Ακαδημίας Αθηνών του 2019, όπως είθισται, τόσο ο απερχόμενος πρόεδρος Αντώνιος Ν. Κουνάδης, όσο και ο νέος πρόεδρος κ. Ήμελλος, εκφώνησαν ομιλίες. Ο κ. Κουνάδης, πριν την ομιλία του, εστίασε σε ορισμένα καίριας σημασίας θέματα που αφορούν την Ακαδημία, όπως η έκδοση του Ιστορικού Λεξικού της Νέας Ελληνικής Γλώσσας και άλλων.

Αντώνης Κουνάδης (Ακαδημία Αθηνών): Η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα του κόσμου

Στη διάλεξή του με τίτλο «Η καταγωγή της ελληνικής γλώσσης: προφορικής και γραπτής», ο κ. Κουνάδης αναφέρθηκε σε δυο θέματα, που «απετέλεσαν αντικείμενα συνεχιζομένων μέχρι σήμερα εντόνων συζητήσεων και αμφισβητήσεων»: την «προβληθείσα τον 18ο αιώνα άποψη ότι η ελληνική γλώσσα ανήκει στην Ινδοευρωπαϊκή οικογένεια γλωσσών», καθώς και την «άποψη ότι το Ελληνικό αλφάβητο είναι Φοινικοσημιτικής προελεύσεως». Παρουσιάζοντας «αυθεντικές γνώμες γλωσσολόγων, αρχαιολόγων, ιστορικών, ανθρωπολόγων, παλαιοντολόγων ώστε να χυθεί περισσότερο φως στα δύο αυτά περίπλοκα και σκοτεινά ακόμη θέματα βάσει και των νεοτέρων ευρημάτων και των εξελίξεων στην ανθρώπινη αρχαιογενετική (αDNA) και την πληθυσμιακή γενετική», ο κ. Κουνάδης κατέληξε σε μερικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα.


 Μεταξύ αυτών, ότι «το πρώτο αλφάβητο στον κόσμο είναι το Ελληνικό, του 8ου π.Χ. αι. Αρχικώς είχε 27 γράμματα, από δε το 403 π.Χ. 24 γράμματα μετά την αφαίρεση του δίγαμμα, του Κόπα και του σαμπί.

Ωστόσο, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις βάσει ιστορικών πηγών (ομηρικά έπη, Μιστριώτης κλπ.) και αρχαιολογικών ευρημάτων ότι το Ελληνικό αλφάβητο είναι πολύ αρχαιότερο, αναγόμενο πιθανότατα στα χρόνια του Τρωικού πολέμου (Μιστριώτης , Απολλόδωρος κ.α.), πολύ δε πιθανότερο είναι τα ομηρικά έπη να είχαν παραδοθεί γραπτά (Μιστριώτης, Τζ. Χάιγκετ, Χ. Μπλάνκ, Ζακλίν Ντε Ρομιγύ)».

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ: ΠΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΗΣ

Από τον τ. πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών Αντώνιο Ν. Κουνάδη

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η προβληθείσα τον 18ο αιώνα άποψη ότι η Ελληνική γλώσσα ανήκει στην Ινδοευρωπαική οικογένεια γλωσσών, καθώς και η άποψη ότι το Ελληνικό αλφάβητο είναι Φοινικοσημιτικής προελεύσεως απετέλεσαν αντικείμενα συνεχιζομένων μέχρι σήμερα εντόνων συζητήσεων και αμφισβητήσεων.
 Δύο θέματα, τα οποία δεν πρέπει να αφήνουν αδιάφορο κανένα Έλληνα, αφού το υψίστης σημασίας αγαθό της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, η Ελληνική γλώσσα προφορική και γραπτή, αρρήκτως συνδεδεμένη με την ταυτότητα, την συνέχεια, την επιβίωση και την προοπτική του Ελληνισμού, είναι υπόθεση όλων μας .
Βεβαίως και του ομιλούντος λόγω της μακρόχρονης ενασχόλησής μου με την Εκπαίδευση και την συναφή αρθρογραφία μου με την οποία εστηλίτευσα τις ολέθριες νομοθετικές παρεμβάσεις στη γλώσσα μας με τον ψευδεπίγραφο χαρακτηρισμό ως Εκπαιδευτικών Μεταρρυθμίσεων.
Δεδομένου ότι τα δυο αυτά θέματα είναι διεπιστημονικού χαρακτήρα και μάλιστα αντικείμενο πολλών διαφορετικών επιστημών, η εν προκειμένω προσπάθειά μου είναι να παρουσιάσω αυθεντικές γνώμες γλωσσολόγων, αρχαιολόγων, ιστορικών, ανθρωπολόγων, παλαιοντολόγων ώστε να χυθεί περισσότερο φως στα δύο αυτά περίπλοκα και σκοτεινά ακόμη  θέματα βάσει και των νεοτέρων ευρημάτων και των εξελίξεων στην ανθρώπινη αρχαιογενετική (αDNA) και την πληθυσμιακή γενετική. Εξελίξεων, οι οποίες ανέτρεψαν ή και επιβεβαίωσαν προγενέστερες υποθέσεις.

Οι απαρχές της συγκριτικής γλωσσολογίας - ετυμολογίας

Στον Κρατύλο του Πλάτωνος που αποτελεί διάλογο για την ορθότητα των ονομάτων  με συνομιλητές τον Ερμογένη, τον φιλόσοφο-μαθηματικό Κρατύλο (ιδρυτή φιλοσοφικής σχολής τον 5ο π.X. αι.) και τον Σωκράτη βρίσκονται οι απαρχές της Συγκριτικής Γλωσσολογίας  σ’ ό,τι αφορά ονόματα βαρβάρων (δηλ. αλλοεθνών) και της συγκριτικής μεθόδου (όσον αφορά τις διαλέκτους της Ελληνικής π.χ. Αιολικής, Δωρικής, Ιωνικής, Αττικής κλπ), καθώς και οι απαρχές της Ετυμολογίας για το πώς καθορίζεται η ορθή ονοματοθέτηση (ονοματοδοσία) των λέξεων (ονομάτων), φύσει ή νόμω.
Σύμφωνα με τον φύσει καθορισμό (κατά τον Κρατύλο) υπάρχει συμφωνία μεταξύ ονόματος (λέξεως) και του εννοιολογικού περιεχομένου της ετυμολογικώς (δηλ. μεταξύ σημαίνοντος και σημαινομένου), ενώ σύμφωνα με τον νόμω καθορισμό των ονομάτων (λέξεων) η ονοματοθέτηση είναι συμβατική.

• Η Ελληνική γλώσσα είναι κατ’ εξοχήν εννοιολογική ή νοηματική, δηλαδή υπάρχει αιτιώδης σχέση μεταξύ ονομάτων –λέξεων και της ετυμολογικής σημασίας τους. 

Κατά τον Πλάτωνα (Κρατύλος 435-436) «Ος άν τά ονόματα επίσταται, επίσταται και τα πράγματα». Πρώτος ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς (1ος π.Χ. αι.) στο έργο του «Περί συνθέσεων ονομάτων» θεωρεί τον Πλάτωνα θεμελιωτή της Ετυμολογίας γράφοντας: «Τον υπέρ ετυμολογίας λόγον πρώτος εισήγαγε Πλάτων πολλαχή μέν και άλλοθι, μάλιστα δε εν τω Κρατύλω». Για την αξία της νοηματικής ιδιότητας των ονομάτων ο Αριστοτέλης επισημαίνει: «Ο λόγος, εάν μη δηλοί, ου ποιήσει το εαυτού έργον» (Τέχνη ρητορική Γ. 2149), στη συνέχεια δε εξαίρει την Ελληνική με την φράσιν: «Το Ελληνίζειν εστίν το ορθώς ονομάζειν» (Τέχνη ρητορική Γ. 4.1407).
Αλλά και στους νεώτερους χρόνους ο Γερμανός φιλόσοφος-φυσικός Βένερ Χάϊζενμπεργκ (Βραβείο Νομπέλ 1932) είχε δηλώσει: «Η θητεία στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στη γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και το εννοιολογικό περιεχόμενο».

Tο Ελληνικό αλφάβητο και τα φοινικικά σύμφωνα

Αν το πρώτο αλφάβητο (ακριβέστερα σύστημα γραφής) είναι Σημιτικοφοινικικό και αν οι Φοίνικες (κλάδος σημιτικής φυλής που διακρίθηκε στην ναυτιλία και στο εμπόριο) το πήραν από τους Εβραίους και το μετέδωσαν στους Έλληνες, έχει γίνει αντικείμενο πολλών συζητήσεων και αμφισβητήσεων.

• Συναφή θέματα προς διερεύνηση είναι το πότε οι Φοίνικες μετανάστες εγκαταστάθηκαν στη Φοινίκη και ποιες οι αρχαιότερες επιγραφές ή γραπτά κείμενα του Φοινικικού πολιτισμού. 

Για την υπάρχουσα άποψη περί της καταγωγής του Ελληνικού αλφαβήτου από τα «φοινικικά γράμματα», δηλαδή από το φοινικικό ουσιαστικώς «Συλλαβάριο» αξίζει να παρατηρηθεί ότι την άποψη αυτή οι “Φοινικιστές” εστήριξαν κυρίως στη γνωστή ρήση του Ηροδότου: «Οι Φοίνικες ... εισήγαγον διδασκάλια ες τους Έλληνες και δή και γράμματα ουκ εόντα πρίν Έλλησι, ώς εμοί δοκεί...». Δηλαδή ο Ηρόδοτος διατυπώνει τούτο με επιφύλαξη (ως εμοί δοκεί), αναφερόμενος αορίστως σε γράμματα και όχι στα γράμματα συγκεκριμένης γραφής.

Με την άποψη όμως του Ηροδότου δεν συμφωνεί ο ιστορικός Διόδωρος ο Σικελιώτης (Ε΄74), ο οποίος διευκρινίζει ότι τα λεγόμενα «Φοινίκεια γράμματα» δεν είναι εφεύρεσις των Φοινίκων, αλλά διασκευή άλλων γραμμάτων, δηλαδή των Ελληνικών-Κρητικών, δηλώνοντας: «Φασί τους Φοίνικας ουκ εξ αρχής ευρείν, αλλά τους τύπους των γραμμάτων μεταθείναι μόνον...».

• Ας σημειωθεί ότι οι Φοίνικες, όπως φαίνεται από διάφορες ιστορικές πηγές, εγκατεστάθησαν στην Φοινίκη (σημερινός Λίβανος και εν μέρει Συρία) αναμειχθέντες με τους αυτόχθονες Χαναανίτες μεταξύ 1.200 και 1.100 π.Χ.. Γραπτά κείμενα ή επιγραφές για τον Φοινικικό πολιτισμό δεν έχουν ευρεθεί μέχρι σήμερα .

Βάσει ιστορικών δεδομένων, επιγραφών και πολλών αναφορών σε (γνωστά) κείμενα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων έχει γίνει δεκτό από την διεθνή επιστημονική κοινότητα ότι η Ελληνική (αλφαβητική) γραφή υπήρχε πιθανότατα πριν από την εποχή του Τρωϊκού πολέμου ( δεν εννοούμε την γραμμική Α’ ή Β’ ούτε βεβαίως την αρχαιότερη Κρητική μέσω ιδεογραμμάτων ιερογλυφική γραφή).

1 ΙΕΡΟΓΛΥΦΙΚΑ- 2 ΓΡΑΜΜΙΚΗ Α ΓΡΑΦΗ -3 ΓΡΑΜΜΙΚΗ Β ΓΡΑΦΗ .

• Ωστόσο, η Ελληνική (αλφαβητική) γραφή φαίνεται ότι βάσει ιστορικών πηγών υπήρχε πριν από τους χρόνους του Ομήρου. Π.χ στην Ιλιάδα (περιγράφουσα τον Τρωικό Πόλεμο) ο Όμηρος, αναφερόμενος στον Βελλερεφόντη, γράφει «σήματα λύγρα γράψας εν πίνακι πτυκτώ θυμοφθόρα πολλά» (επιστολή Προίτου προς τον πενθερό του, τον Ιοβάτη Ζ 169).

 Επίσης ο Όμηρος κατά τον φιλόσοφο και ιστορικό Πορφύριο (3ος μ.Χ. αι.) έγραψε την Ιλιάδα «ουχ άμα, ουδέ κατά το συνεχές, καθάπερ σύγκεινται, αλλ’αυτός μεν εκάστην ραψωδίαν γράψας και επιδειξάμενος εν τω περινοστείν τας πόλεις τροφής ένεκεν απέλιπεν...» (Λεξικό Σούδα ή Σουίδα).

Ο Μιστριώτης αναφέρει ότι ο Απολλόδωρος (180-110 π.Χ.) μας γνωρίζει ότι ο Οίαξ, κατά τον Τρωϊκό πόλεμο έγραψε την είδηση του θανάτου του αδελφού του, του Παλαμήδη  επάνω σε πηδάλιο, το οποίον τα θαλάσσια κύματα μετέφεραν στον πατέρα τους, τον Ναύπλιο.

Ενδιαφέρουσα είναι η Επιστημονική Ανακοίνωση των Ελλήνων ερευνητών Σταύρου Παπαμαρινόπουλου και των συνεργατών του, την οποία παρουσίασα στην Δημόσια Συνεδρία της Ακαδημίας (19/10/2017) με τίτλο «Αστρονομικές Χρονολογήσεις του τέλους του Τρωϊκού Πολέμου και της επιστροφής του Οδυσσέα» (Πρακτικά Ακαδημίας, τ.92 Α΄, 2017).
 Η Ανακοίνωση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το τέλος του Τρωικού Πολέμου χρονολογείται προ του 1200 π.Χ.
Η χρονολογία αυτή υποδηλοί την ύπαρξη γραφής κατά τους χρόνους του Τρωικού Πολέμου, ενόψει και των προεκτεθέντων από τον Όμηρο περί του Βελλερεφόντη και από τον Μιστριώτη - Απολλόδωρο για όσα αναφέρουν για τον Οίακα.

  Εάν πράγματι υπήρχε γραφή πριν το 1200 π.Χ. τα υποστηριζόμενα ότι δήθεν οι Έλληνες πήραν το σύστημα γραφής (συλλαβάριο) από τους Φοίνικες κλονίζονται, στερούμενα αξιοπιστίας. Βεβαίως το ζήτημα αυτό παραμένει ανοικτό ελλείψει αποδείξεων, διότι οι υπάρχουσες ενδείξεις δεν αρκούν.

Κατά τον Sir Arthur Evans «Η γραφή της Κρήτης είναι η μήτηρ της Φοινικικής», ενώ κατά τον Ρενέ Ντυσσώ «Οι Φοίνικες είχαν παραλάβει πρωϊμότατα το αλφάβητόν των παρά των Ελλήνων, οίτινες είχαν διαμορφώσει τούτο εκ της Κρητο-Μυκηναϊκής γραφής»(βλ και ο Γκεόργκιεφ Προβλήματα της Μινωïκής Γλώσσας, Σόφια 1953).

• Το Φοινικικό δεν είναι αλφάβητο, αλλά «Συλλαβάριο» χωρίς φωνήεντα με 22 σύμφωνα και χωρίς τα σύμφωνα Ξ, Φ, Ψ του ελληνικού αλφάβητου. 

Αλλά και κατά το Κέντρο του Πανεπιστήμιου Irvain TLG(Thesaurus Linguae Grecae) ο Κρητικός ιστορικός Δωσιάδης (συγγράψας την τοπική ιστορία της Κρήτης) αναφέρει ότι το αλφάβητο ευρέθη από τους Κρήτας.

• Ο Πλούταρχος (Προβλήματα 737) θεωρεί αφελή την άποψη ότι το γράμμα “άλφα” είναι Φοινικικό εκ του «Αλεφ» που ονόμαζαν τον βούν (θεωρούμενον πρώτον εκ των αναγκαίων). Κατά το Λεξικό ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟ Το Μέγα το γράμμα ¨άλφα¨ προέρχεται εκ του ρήματος άλφω (=ευρίσκω), διότι «πρώτον γαρ των άλλων στοιχείων ευρέθη».

Η κάθε πόλις-κράτος ή περιοχή στον αρχαϊκό ελληνικό κόσμο είχε το δικό της αλφάβητο (με μικρές παραλλαγές από εκείνα των άλλων πόλεων). Το σημερινό Ελληνικό αλφάβητο είναι το επικρατήσαν Ιωνικό με 24 γράμματα από το 403 π.Χ. επί άρχοντος Ευκλείδου.
Το Κορινθιακό επίσης διαθέτει 24 γράμματα, το Κρητικό 21, της Μιλήτου 24, το Χαλκιδικό 25 από το οποίον προήλθε το σημερινό Λατινικό μετά από προσαρμογή από τους κατοίκους του Λατίου της Ιταλίας (οι οποίοι, ως φαίνεται, το παρέλαβαν από Έλληνες της Κύμης).
 Από το Ελληνικό επίσης αλφάβητο προήλθαν το Ετρουσκικό, το Κυριλλικό, το αρχαίο Φρυγικό, το αλφάβητο της Λυκίας, το Λυδικό, το Αρμενικό, το Κοπτικό, το Γοτθικό κλπ.

Οι απαρχές της Ελληνικής γραφής

Το Όστρακο στην Ερημονησίδα Γιούρα των Σποράδων

Πηγές για τις απαρχές της Ελληνικής γραφής υπάρχουν πολλές, μεταξύ των οποίων:

1) Η πινακίδα του Δισπηλιού της Καστοριάς που έφερε σε φως το 1993 ο καθηγητής Γ. Χουρμουζιάδης, την οποίαν αρχαιομέτρες τόσο από το Ερευνητικό Κέντρο Δημόκριτος όσο και του εξωτερικού, χρονολόγησαν στο 5.250 π.Χ., 2)

2 «Το Όστρακο στην Ερημονησίδα Γιούρα των Σποράδων», το οποίον ευρήκε ο αρχαιολόγος Αδάμ Σαμψών με Ελληνική επιγραφή του 5.500 π.Χ. στην οποία διακρίνονται ευκρινώς τα γράμματα Α Υ Δ χωρίς βεβαίως να είναι γνωστή η φωνητική τους αξία

και 3) «Το Όστρακο στην Περιοχή Πιλικάτα της  Ιθάκης» χρονολογούμενο το 2.700 π.Χ. στο οποίον υπάρχουν χαραγμένα συμβολικά σχήματα παρόμοια με αυτά των Γραμμικών Γραφών Α’  και Β’.

•  Εν προκειμένω, εύλογο τίθεται το ερώτημα πώς είναι δυνατόν χιλιάδες στίχων των Ομηρικών Επών να διατηρούνται και μεταφέρονται επί πολλούς αιώνες αναλλοίωτοι με θαυμαστή ακρίβεια. 

Γι’ αυτό και ο Μιστριώτης στο έργο του «Ιστορία των Ομηρικών Επών» (Τύποις Σακελλαρίου, Αθήνα, 1903, έκδοση Β) αναφέρει : «Το πολύμορφον και η αστασία εν τη εκτάσει και συστολή φωνηέντων, ού δύναταί τις αποδούναι τη ελλείψει της γραφής».
Ο καθηγητής Τζιλμπερτ  Χάϊγκετ δηλώνει ότι ένα ποίημα σαν την Ιλιάδα είναι αδύνατον να είχε παραδοθεί χωρίς γραφή (Η Κλασσική παράδοση, Εκδ. ΜΙΕΤ ), ενώ ο διάσημος συγγραφέας Χόρστ Μπλάνκ (Εκδ. Παπαδήμα, σελ. 148) βεβαιώνει ότι «Σήμερα ένα μεγάλο μέρος φιλολόγων κλείνει προς την υπόθεση ότι η σύνταξη των Ομηρικών Επών είχε ήδη καταστήσει απαραίτητη την γραπτή παγίωση του κειμένου... οι ραψωδοί κουβαλούσαν μαζί τους το γραπτό χειρόγραφο αντίτυπό τους».

Επίσης η Γαλλίδα Ελληνίστρια Ζακλίν Ντε Ρομιγύ δηλώνει κατηγορηματικά: «Όμηρος και γραφή συνυπάρχουν» (Γιατί η Ελλάδα, Εκδ. Τό ΆΣΤΥ, σελ. 28). To δακτυλικό εξάμετρο στα Ομηρικά έπη βασίζεται στην προσωδεία (μακρά και βραχέα φωνήεντα, διπλά σύμφωνα, δίφθογγοι κλπ).
 Η άποψη ότι οι Φοίνικες δάνεισαν κάποια σύμφωνα και αμέσως οι Έλληνες έγραψαν ορθογραφημένα τα έπη, δεν έχει ισχυρά επιχειρήματα, όπως αναφέρει το Λεξικό Σούδα ή Σουίδα (βλ. Φοινίκη πόλις).

•  Χαρακτηριστική είναι και η αναφορά του Αμερικανού ιστορικού/φιλοσόφου, συντάκτη της παγκόσμιας ιστορίας πολιτισμού, William Durant: «Οι Φοίνικες δεν ήσαν οι εφευρέται του αλφαβήτου, το κυκλοφόρησαν μόνο από τόπο σε τόπο.Το επήραν από τους Κρήτες και το μετέφεραν στην Τύρο, στην Σιδώνα, στην Βύβλο και άλλες πόλεις της Μεσογείου.Υπήρξαν οι «γυρολόγοι» και όχι οι εφευρέται του αλφαβήτου».

Ο αρχαιολόγος-επιγραφικός Απόστολος Αρβανιτόπουλος είχε δηλώσει: «Το αλφάβητο επενόησαν και εφήρμοσαν οι Αρχαίοι Έλληνες... εδώρισαν δε αυτό εις απάσαν την ανθρωπότητα ως κοινόν κτήμα αυτής». 

• Υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες με κείμενα αρχαίων ιστορικών και συγγραφέων (μεταγενέστερα της εποχής του Ομήρου) τα οποία υποστηρίζουν ότι υπήρχε γραπτή Ελληνική γλώσσα (διάφορος της Γραμμικής Β’) περί το 1200 π.Χ., δηλαδή πριν από το Φοινικικοσημιτικό Συλλαβάριο. Ωστόσο, τεκμήρια (π.χ. επιγραφές) για την ύπαρξη Ελληνικής γραφής που ανάγεται σ’ αυτήν την περίοδο δεν υπάρχουν. 

Γι΄ αυτήν  την ασύγκριτης τελειότητας γλώσσα που εμείς οι ίδιοι κακοποιήσαμε, ενώ για τους ξένους ελληνιστές και γλωσσολόγους αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού και μελέτης, χαρακτηριστική είναι η δήλωση του διακεκριμένου Ελληνιστού καθηγητού στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Gilbert Murray: «[…]μία σκέψη μπορεί να διατυπωθεί με άνεση και χάρι στην Ελληνική, ενώ γίνεται δύσκολη και βαρειά στην Λατινική, Αγγλική, Γαλλική, Γερμανική.

• Η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα, επειδή εκφράζει τις σκέψεις τελειοτέρων ανθρώπων». Ο διακεκριμένος Ελληνιστής και γλωσσολόγος Ισπανός καθηγητής F.R. Adrados, ξένος εταίρος της Ακαδημίας Αθηνών, έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι οι Δυτικοευρωπαϊκές γλώσσες είναι ημιελληνικές ή κρυπτοελληνικές.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι Αριστοφάνης ο Βυζάντιος (2ος π.Χ. αι.) θεωρείται ότι πρώτος επενόησε και εφήρμοσε τους τόνους και τα πνεύματα . 

«Στον «δίσκον της Φαιστού» χρονολογούμενον  πρό του 1.200 π.Χ. (ο οποίος ευρέθηκε στην Κρήτη και δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί μέχρι σήμερα) φαίνονται ευκρινώς «τυπωμένα» τα γράμματα Β Γ Λ Υ.
Οι Michael Ventris και John Chadwick   υπεστήριξαν για πρώτη φορά ότι οι πινακίδες «από ψημένο πηλό, από την δεύτερη χιλιετία π.Χ., οι οποίες βρέθηκαν στη Πύλο, στην Κνωσό, στις Μυκήνες και άλλα μέρη, περιείχαν ελληνικά έγγραφα που προέρχονταν από τα αρχαία Μυκηναϊκά Βασίλεια».
 Τα Μυκηναϊκά, όπως πρόσφατα ετόνισε ο F.R. Adrados  (εν συνεχεία άλλων) ήταν ελληνικά, γραμμένα με την βοήθεια μίας αρχαίας συλλαβικής γραφής που στην συνέχεια ξεχάστηκε.

• Επίσης, σε ομιλία του στην Ακαδημία Αθηνών (8-10 Μαρτίου 2013) ο διακεκριμένος Αυστριακός γλωσσολόγος και Μυκηνολόγος Osvald Panagl  ανάφερε ότι: οι ως άνω πινακίδες (Κνωσού, Πύλου, Μυκηνών) ήταν γραμμένες σε μία αρχέγονη παραλλαγή της αρχαίας Ελληνικής, 500 χρόνια προγενέστερης του γλωσσικού ιδιώματος των Ομηρικών Επών. Συνεπώς, η χρονολογία τους ανάγεται περί το 1300 π.Χ. 

Πήλινη πινακίδα Γραμμικής Β΄ στην Ίκλαινα της Μεσσηνίας

Πρόσφατα στην Ίκλαινα της Μεσσηνίας (14 χλμ. από την Πύλο) ο αρχαιολόγος Μιχαήλ Κοσμόπουλος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι των ΗΠΑ (υπεύθυνος ανασκαφών από το 1998 στο χώρο αυτό) βρήκε “μέσα σε μπάζα και σκουπίδια” την αρχαιότερη μέχρι σήμερα πήλινη πινακίδα Γραμμικής Β΄ χρονολογούμενη μεταξύ 1450 και 1400 π.Χ., όπως μου εγνώρισε με σχετική επιστολή του .

Πάντως, η αρχαιότερη αλφαβητική επιγραφή χαραγμένη σε πήλινο αγγείο στην «Οινοχόη του Διπύλου» είναι του Η΄π.Χ. αι.: «ΗΟΣ ΝΥΝ ΟΡΧΕΣΤΟΝ ΠΑΝΤΟΝ ΑΤΑΛΟΤΑΤΑ ΠΑΙΖΕΙ, ΤΟΤΟ ΔΕΚΑΝ MΙΝ (ὃς νῦν ὀρχηστῶν πάντων ἀταλώτατα παίζει τῶ τόδε)
Ωστόσο, ενόψει των προεκτεθέντων, η επιγραφή αυτή δεν πρέπει να είναι η αρχαιότερη. Λαμβάνοντας υπόψη ότι μέχρι σήμερα ποσοστό μικρότερο του 5% της Ελληνικής Γραμματείας έχει γίνει γνωστόν, είναι εύλογο να αναμένει κανείς ότι στο μέλλον νεώτερα ευρήματα θα φέρει σε φως η αρχαιολογική σκαπάνη.

• Κατά τον γλωσσολόγο καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Charles Sturt της Αυστραλίας  Γεώργιο Καναράκη6 (αλλά και άλλους ερευνητές) βάσει της ιστορικοσυγκριτικής γλωσσολογίας «η ελληνική γλώσσα δεν ανήκει σε καμία από τις γλωσσικές ομάδες της Ινδοευρωπαϊκής οικογενείας και συνεπώς κατατάσσεται ως μεμονωμένη γλώσσα (isolate) μέσα στο πλαίσιο της ομογλωσσίας αυτής». 

Ο όρος Ινδοευρωπαίοι εισήχθη το 1813 από τον Βρετανό γλωσσολόγο ιατρό και φυσικό Thomas Young (1779-1829). Ο κορυφαίος διεθνώς γλωσσολόγος – ελληνιστής F.R. Adrados  σε ανακοίνωσή του στην Ακαδημία Αθηνών είπε: ότι οι Μινωίτες «τους οποίους δεν ξέρουμε πώς να ορίσουμε με ακρίβεια, αλλά Ινδοευρωπαίοι δεν ήταν – δεν ήταν Ευρωπαίοι οι άνθρωποι που έγραψαν τον «δίσκο της Φαιστού», ούτε αυτοί που έγραψαν την Μυκηναϊκή γραφή».

Γραμμική Γραφή Α

Η επικρατούσα άποψη, αντίθετη εκείνης του Sir Arthur Evans (κατά την οποία Λύβιοι και Αιγύπτιοι μετανάστευσαν στη Κρήτη αναπτύξαντες τον Μινωικό πολιτισμό) ,είναι ότι οι Μινωίτες δεν ανήκουν στους γλωσσικά Ινδιευρωπαϊκούς πληθυσμούς που εποίκησαν την Ευρώπη την Νεολιθική εποχή.

Ωστόσο, η ερευνητική ομάδα του Καθηγητού Γενετικής και Γενετικής Ιατρικής στο  Πανεπιστημίου G. Washington Γεωργίου Σταματογιαννόπουλου σε συνεργασία με Έλληνες και ξένους επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων απομόνωσε το αDNA (ancient DNA) από Mινωικά υπολείμματα 4300 χρόνων και καθόρισε τους πολυμορφισμούς του μιτοχονδριακού, οι οποίοι έχουν τα χαρακτηριστικά του Ευρωπαϊκού πολιτισμού .
 Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι πρόσφατη δημοσίευση του ίδιου και συνεργατών του με τίτλο ¨"Η Πληθυσμιακή Γενετική και η Θεωρία Περί Δήθεν Αφανισμού των Ελλήνων της Πελοποννήσου κατά τον Μεσαίωνα" που ανακοίνωσα στην Ακαδημία Αθηνών (27/4/2017) με την οποία αποδεικνύετο ότι η Πληθυσμιακή Γενετική μπορεί να διευκρινίσει σημαντικά θέματα καταγωγής και ιστορίας του Ανθρώπινου πληθυσμού.

• Ο διακεκριμένος Γερμανός γλωσσολόγος Franz Bopp (συντάκτης της Συγκριτικής Γραμματικής το 1857) έχει υποστηρίξει ότι τα Σανσκριτικά στηρίζονται στα Ελληνικά και όχι το αντίστροφο11. 

O δε διαπρεπής Γερμανός Ινδολόγος Μαξ Μύλλερ11 έχει δηλώσει: «συγκρίνοντας καλά την σανσκριτική με την αρχαία ελληνική, εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι η ελληνική όχι μόνο είναι πιο αρχαία, αλλά και ότι επιπλέον, όλοι οι συντακτικοί και γραμματικοί τύποι είναι ανώτεροι και μεγαλύτερης αξίας». Σημειωθήτω ότι τα πρώτα επιγραφικά μνημεία που έφερε σε φως η αρχαιολογική σκαπάνη στις Ινδίες είναι τα περίφημα διατάγματα Ασόκα  του Γ΄ π.Χ. αι.

Ινδο-Ευρωπαίοι, Αρχαιογενετική και Γενετική των Ελλήνων

• Αξίζει να επισημανθεί ότι η Ινδοευρωπαϊκή ομογλωσσία δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ομοεθνία, δηλαδή την ύπαρξη Ινδοευρωπαϊκής φυλής (ή φυλών). 
• Επίσης, η ένταξη μιας γλώσσας στην Ινοδευρωπαϊκή οικογένεια δεν αποτελεί ένδειξη ή πληροφόρηση για την ύπαρξη ομιλούσης αυτήν φυλής. 
• Ως φυλή ορίζεται ομάδα ανθρώπων με ένα σύνολο κληρονομουμένων κοινών φαινοτυπικών χαρακτηριστικών, ενώ ως έθνος ορίζεται ένα σύνολο ανθρώπων με κοινά χαρακτηρίστηκα όπως  την γλώσσα, τον πολιτισμό, την θρησκεία.

 Στο βιβλίο του Ινδο-Ευρωπαίοι (σελ.317-322) ο επιφανής Ιρλανδός γλωσσολόγος Jim P. Mallory αναφερόμενος στην έννοια της φυλετικής ανωτερότητας που χρησιμοποίησαν οι Εθνικοσοσιαλιστές στην Γερμανία παρατηρεί ότι:[…]« θα ήταν λάθος να φανταστούμε ότι αυτή η γελοία ιδεολογία για τους Ινδο-Ευρωπαίους ή, όπως ήταν γνωστότεροι τότε, τους Άριους ήταν απλώς δημιούργημα μιας χούφτας Ναζί». Σε πρόσφατη μάλιστα επικοινωνία μου  μέσω Η/Τ με τον κ. Jim Mallory ο τελευταίος βεβαιώνει και πάλι ότι η έννοια περί ρατσισμού ήταν παλαιότερη από τους Ναζί (οι οποίοι αργότερα την εκμεταλλεύθησαν).

Για την προέλευση των Ελλήνων είναι άξιο ιδιαίτερης μνείας το σημαντικό και εκτεταμένο ερευνητικό έργο, μισού και πλέον αιώνα, του γνωστού ανθρωπολόγου (και βιολόγου) Άρη Πουλιανού με το οποίον αντικρούει την θεωρία Φαλμεράιρερ καταλήγοντας σε εξόχως ενδιαφέροντα πορίσματα, όπως μεταξύ άλλων: «Οι Έλληνες, από ιστορική άποψη, είναι αυτόχθονες και δεν ήλθανε στην Ελλάδα από αλλού […]». 

Σε ανάλογα συμπεράσματα κατέληξε και η πρόσφατη διεπιστημoνική έρευνα για τη γενετική σύσταση των Ελλήνων και άλλων λαών με βάση σύγχρονες μεθόδους γενετικής (DNA) που πραγματοποίησαν από κοινού τα Πανεπιστήμια Παβίας (Ιταλία), Stanford (ΗΠΑ), Βαγδάτης, άλλα ερευνητικά κέντρα καθώς και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης υπό τον Καθηγητή Γενετικής και Μοριακής Βιολογίας κ. Κων. Τριανταφυλλίδη συγγραφέα πολύ αξιόλογου σχετικού πονήματος .

• Για την κατανόηση των συμπερασμάτων της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας αυτής έρευνας, απαιτούνται γνώσεις Γενετικής, η οποία χρησιμοποιεί διαφόρους γενετικούς δείκτες ανίχνευσης της βιολογικής ιστορίας, προέλευσης και μετανάστευσης ανθρωπίνων πληθυσμών. Για το εξειδικευμένο αυτό θέμα των γενετικών δεικτών θα υπάρξει στο μέλλον σχετική ανακοίνωση. 

Η προφορική Ελληνική γλώσσα κατά τον διάσημο Αρχαιολόγο Colin Renfrew   (την οποία απεκάλεσε Πρωτοελληνική, Protogreek) και τον Gray et al   άρχισε να διαμορφώνεται στον Ελλαδικό γεωγραφικό χώρο πριν από 6.500 χρόνια.
Σύμφωνα με την υπόθεση της Ανατολίας του C.Renfrew, που υποστηρίχθηκε από τον Gray και τους συνεργάτες του, οι Νεολιθικοί γεωργοί της Ανατολίας ήσαν οι Πρωτοϊνδοευρωπαίοι που έφεραν την Ινδοευρωπαϊκή οικογένεια γλωσσών στην Ευρώπη, πριν από περίπου 8.700 χρόνια.

Πάντως, πρόσφατες έρευνες (Soares P., Achilli A., et al: Curr. Biol. 20, R174-R183, 2010 και Herrera K., Lowery R., et al: Eur. J. Hum. Genet. 20, 313-320, 2012) έδειξαν ότι η υπόθεση της Ανατολίας των Renfrew και Gray (για την καταγωγή και διασπορά της Ινδοευρωπαϊκής οικογένειας γλωσσών από την Ανατολία) είναι λιγότερο πειστική σήμερα, πράγμα που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η κοιτίδα της Πρωτοινδοευρωπαϊκής πληθυσμιακής ομάδος, η οποία διάδωσε την Ινδοευρωπαϊκή ομογλωσσία, απαιτεί περαιτέρω έρευνα.

Γραμμική Α΄γραφή -Κνωσός 16ος αι.π.Χ.

Επίσης ο επιφανής καθηγητής γλωσσολογίας κ. J. Mallory μου εγνώρισε τα εξής: 
«Δεν πιστεύω στην ύπαρξη Ινδο-Ευρωπαίκής φυλής. Ο όρος Ινδο-Ευρωπαϊκός είναι καθαρώς γλωσσικός και δεν σημαίνει οποιοδήποτε ιδιαίτερο φυσικό τύπο. […], μπορεί κανείς να κάνει χρήση αποδείξεως με το αρχαίο DNA για να ανιχνεύσει ανθρώπινες μεταναστεύσεις από μια περιοχή σε άλλη.
Πρόσφατα δημοσιεύθησαν δύο μείζονος σημασίας εργασίες στο επιστημονικό περιοδικό Nature (Nat:Article 2011, and Nat: Letter 2015) σχετικές με απόδειξη μέσω αρχαίου DNA για επεκτάσεις πληθυσμών από τις Ρωσικές στέπες τόσον δυτικά προς την Κεντρική και Δυτική Ευρώπη όσον και Ανατολικά διά μέσου των Ασιατικών στεπών.
Αυτή η γενετική υπογραφή (signature) καθ’ εαυτήν φαίνεται να είναι ένα μείγμα τοπικών πληθυσμών από τις στέπες και γενετικού τύπου, ο οποίος τώρα είναι πολύ τυπικός στη σύγχρονη Αρμενία .
Η Ελλάδα μέχρι τώρα δεν απετέλεσε και μεγάλο μέρος αυτής της έρευνας και, υποθέτω, συνεχίζει ο Mallory, ότι αυτό οφείλεται, διότι τα εργαστήρια δεν έχουν ακόμη πρόσβαση σε κατάλληλα δείγματα από την Ελληνική εποχή του Χαλκού.
Γενικώς, υποθέτω επίσης ότι αν υπάρξει γενετική υπογραφή μεταναστεύσεων προς την Ελλάδα (μετά την Νεολιθική εποχή), αυτή δεν θα είναι πολύ μεγάλη σε αντίθεση προς τον πληθυσμό, ο οποίος ήδη ήταν εγκατεστημένος στην Ελλάδα κατά την διάρκεια της Νεολιθικής εποχής, η οποία (υπογραφή) φαίνεται να μοιάζει πολύ με εκείνη της γειτονικής Ανατολής κατά την διάρκεια της Νεολιθικής εποχής».

Οι δύο τελευταίες ερευνητικές εργασίες στο έγκριτο περιοδικό "Nature" επιβεβαιώνουν σε μεγάλο βαθμό την γνωστή υπόθεση της Λιθουανής αρχαιολόγου Marija Gimbutas (1991) κατά την οποίαν η Ινδοευρωπαϊκή γλώσσα μιλήθηκε το πρώτο από ένα ημινομαδικό λαό από πολεμιστές – ιππείς και βοσκούς που έκτιζαν ταφικούς τύμβους, τα Κουργκάν, στα οποία συνήθως ήταν θαμμένοι ένας άνδρας με τον ίππο του (βλ. και Mirabal S. et al:  Eur. J. Hum. Genet. 17, 1260-1273, 2009).
 Η κοιτίδα ήταν στην περιοχή του Βορείου Πόντου, στις στέπες της Νοτίου Ρωσίας-Ουκρανίας και του Ανατολικού Καζακστάν.
Σημειωθήτω ότι o πολιτισμός των τύμβων αναπτύχθηκε περί το 5.000 π.Χ. Κατά την θεωρία αυτή, η εξημέρωση του ίππου και η κατασκευή αρμάτων (οχημάτων με τροχούς) συρομένων από ίππους έδωσαν την δυνατότητα πριν από 5.000-4.000 χρόνια μετακινήσεως πληθυσμιακών ομάδων προς την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, την Κεντρική Ασία, την Ινδία και την Ανατολία στις περιοχές των οποίων μετέφεραν την γλώσσα και τον πολιτισμό τους .

 Η Ινδοευρωπαϊκή, δηλαδή, οικογένεια γλωσσών θα πρέπει να έχει ηλικία όχι παλαιότερη του 5.500 π.Χ. Οι ανωτέρω πληθυσμιακές ομάδες, φορείς του πολιτισμού των τύμβων,  ήρθαν σε επαφή με προ-ελληνικά “φύλα” του ευρύτερου Ελλαδικού κόσμου γύρω στο 2200 π.Χ., αφομοιώνοντας τούς αυτόχθονες κατοίκους γλωσσικά και πολιτισμικά με αποτέλεσμα να προκύψουν τα διάφορα ελληνικά “φύλα”, δηλαδή οι Αιολείς, οι Ίωνες, οι Δωριείς με τις αντίστοιχες διαλέκτους (Αιολική, Ιωνική, Δωρική). Πάντως κατά την θεωρία Μ.Gimbutas, η επέκταση και προς την Ν.Α. Ευρώπη, στην Βαλκανική χερσόνησο και τέλος προς την Ελλάδα γύρω στο 2.200 π.Χ. δεν επιβεβαιώνεται από τις δύο προαναφερθείσες εργασίες στο περιοδικό “Νature 522, June 2015” ,διότι όπως αναφέρει ο J. Mallory τα γενετικά δείγματα της έρευνας αυτής για την Ελλάδα  ήσαν πολύ λίγα.

Ωστόσο, σύμφωνα με τις δυο τελευταίες εργασίες στο “NATURE”, οι σημερινοί ευρωπαϊκοί πληθυσμοί – τουλάχιστο στην Κεντρική Ευρώπη – έχουν μερική προέλευση από πληθυσμούς ως τους Υamnaya της εποχής του Χαλκού από την ευρωπαϊκή στέπα19. Η πρόσμιξη που έγινε περί το 2500 π.Χ.  δεν γνωρίζουμε πότε έλαβε χώρα στην Ελλάδα.
Όπως δε μου εγνώρισε ο γενετιστής στο Harvard Δρ. Ι Λαζαρίδης , αν και μέχρι σήμερα υπάρχοντα γενετικά ευρήματα υποστηρίζουν την προέλευση τουλάχιστον κάποιων ινδοευρωπαϊκών γλωσσών, το ζήτημα της εμφάνισης της πρωτο-Ελληνικής γλώσσας στον Ελλαδικό χώρο παραμένει ανοικτό. Προσέθεσε δε ο κ Λαζαρίδης ότι μετά από ένα–δυο χρόνια θα υπάρξουν γενετικά ευρήματα αDNA, διότι έχει γίνει εφικτή η μελέτη του αDNA και σε σχετικώς θερμά κλίματα.



ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Με βάση τα προεκτεθέντα μπορούμε να καταλήξουμε στα ακόλουθα συμπεράσματα:

1. Ο Πλάτων έθεσε τις βάσεις της Eτυμολογίας της Ελληνικής γλώσσας, η οποία είναι κατ’ εξοχήν νοηματική (εννοιολογική), δηλαδή υπάρχει αιτιώδης σχέση μεταξύ των λέξεων και της ετυμολογικής σημασίας τους.

2. Έρευνες μέσω του αDNA έδειξαν ότι υπήρξαν επεκτάσεις πληθυσμιακών ομάδων από τις Ρωσικές στέπες τόσο Δυτικά (προς Κεντρική και Δυτική Ευρώπη) όσο και Ανατολικά της Ευρώπης μέσω των Ασιατικών στεπών. Γενετική υπογραφή μεταναστεύσεων προς την Ελλάδα δεν επιβεβαιώνεται μέχρι σήμερα, αν όμως υπάρξει τέτοια κατά τον κορυφαίο γλωσσολόγο J. Mallory θα είναι πολύ μικρή εν σχέσει με τον τότε εγκατεστημένο στον Ελλαδικό χώρο πληθυσμό αυτοχθόνων.

3. O όρος Ινδο-Ευρωπαίοι είναι καθαρά γλωσσικός και δεν υποδηλοί οποιοδήποτε φυλετικό τύπο ανθρώπου. Η ύπαρξη Ινδο-Ευρωπαϊκής φυλής αμφισβητείται εντόνως από κορυφαίους ειδικούς επιστήμονες με βάση πρόσφατα γενετικά δεδομένα. Καιρός είναι πλέον η παλιά Ινδο-Ευρωπαϊκή υπόθεση να αφαιρεθεί από τα σχολικά βιβλία.

4. Η ένταξη της πρωτο-Ελληνικής στην Ινδο-Ευρωπαϊκή ομογλωσσία δεν αμφισβητείται, παραμένει, όμως, άγνωστη η μητέρα-γλώσσα της ομογλωσσίας αυτής. Ωστόσο, ως προεξετέθη, η πρωτο-Ελληνική φαίνεται να υπερτερεί των υπολοίπων γλωσσών (συμπεριλαμβανομένων των Σανσκριτικών), το ζήτημα όμως του χρόνου εμφανίσεώς της στον Ελλαδικό χώρο παραμένει ανοικτό (κατά τον Δρ. Ι. Λαζαρίδη).

5. Στον Ελλαδικό χώρο και συγκεκριμένα στην Κρήτη εμφανίζεται πριν από 5000 χρόνια το πρώτο σύστημα γραφής με ιδεογράμματα (ιερογλυφικά), ακολουθεί πριν από περίπου 4000 χρόνια η Γραμμική γραφή Α’ (που δεν έχει ακόμη αποκρυπτογραφηθεί), την οποία διαδέχεται πριν από 3500 χρόνια (15ος π.Χ αι.) η Γραμμική γραφή Β’ (περιλαμβάνουσα και φωνήεντα), την οποία αποκρυπτογράφησε ως Ελληνική ο Βρετανός αρχιτέκτων Μ. Ventris. Κατά τον διάσημο γλωσσολόγο–Μυκηνολόγο Osvald Panagl οι πινακίδες Κνωσού και Μυκηνών χρονολογούνται περί το 1300 π.Χ., της δε Πύλου περί το 1200 π.Χ., ενώ ο διαπρεπής αρχαιολόγος Μ. Κοσμόπουλος ανεκάλυψε στην ‘Ικλαινα (14 χλμ. από τη Πύλο) την αρχαιότερη μέχρι σήμερα πήλινη πινακίδα Γραμμικής Β’ χρονολογούμενη περί το 1450-1400 π.Χ. 

6. Στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα στην πρώην Φοινίκη, εμφανίζεται περί το 1150 π.Χ. το καλούμενο Φοινικικοσημιτικό σύστημα γραφής, το οποίο δεν είναι αλφάβητο αλλά συλλαβάριο χωρίς φωνήεντα με 22 σύμφωνα (στα οποία δεν περιλαμβάνονται τα ελληνικά σύμφωνα Ξ, Φ, Ψ). Αν υπήρχε γραφή κατά τους χρόνους του Τρωικού πολέμου (δηλ. πριν το 1200 π.Χ.) η υπόθεση ότι οι Έλληνες πήραν το σύστημα γραφής (συλλαβάριο) από τους Φοίνικες κλονίζεται, στερούμενη αξιοπιστίας. 

7. Το πρώτο αλφάβητο στον κόσμο είναι το Ελληνικό, του 8ου π.Χ. αι. Αρχικώς είχε 27 γράμματα, από δε το 403 π.Χ. 24 γράμματα μετά την αφαίρεση του δίγαμμα, του Κόπα και του σαμπί. Ωστόσο, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις βάσει ιστορικών πηγών (ομηρικά έπη, Μιστριώτης κτλ) και αρχαιολογικών ευρημάτων ότι το Eλληνικό αλφάβητο είναι πολύ αρχαιότερο, αναγόμενο πιθανότατα στα χρόνια του Τρωικού πολέμου (Μιστριώτης , Απολλόδωρος, κ.α.), πολύ δε πιθανότερο είναι τα ομηρικά έπη να είχαν παραδοθεί γραπτά (Μιστριώτης, Τζ. Χάιγκετ, Χ. Μπλάνκ, Ζακλίν Ντε Ρομιγύ). 

Εν όψει των προεκτεθέντων είναι αναγκαία η συνέχιση της διεπιστημονικής έρευνας, της οποίας τα συμπεράσματα των διαφορετικών επιστημών θα πρέπει να συγκλίνουν ιδιαίτερα μάλιστα προς εκείνα της Αρχαιογενετικής και της Πληθυσμιακής Γενετικής λόγω των ραγδαίων εξελίξεων τους.

Κυρίες και Κύριοι ... Η Ελληνική γλώσσα, φαινόμενο συνέχειας και ακτινοβολίας εξακολουθεί να είναι αντικείμενο θαυμασμού και σπουδής από κορυφαίους γλωσσολόγους, ελληνιστές και διανοουμένους . Κατά μεν τον παγκοσμίως γνωστόν ελληνιστή και καθηγητή γλωσσολογίας F.R. Adrados η Ελληνική έχει θέσει ανεξίτηλη την σφραγίδα της σ΄όλες της δυτικοευρωπαϊκές γλώσσες που θεωρούνται ημιελληνικές ή κρυπτοελληνικές, κατά δε τον επιφανή ελληνιστή καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Gilbert Murray η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα του κόσμου.
Πράγματι, η Ελληνική γλώσσα, γραπτή και προφορική, αποτελεί επίτευγμα του ανθρωπίνου πνεύματος ανυπερβλήτου τελειότητος.

Σας ευχαριστώ.
Αντώνιος Ν. Κουνάδης

Προς τον Φοίβο Απόλλωνα 6ος αι.π.Χ.

ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ

Η ιστορική περίοδος της ελληνικής γλώσσας αρχίζει από την πρώτη εμφάνιση γραπτών μνημείων. Πριν μισό αιώνα και πλέον πιστεύαμε ότι τα πιο παλαιά κείμενα ελληνικής γλώσσας ήταν τα ομηρικά έπη (8ος αι. π.Χ.) και η επιγραφή της Διπύλου των Αθηνών της αυτής εποχής (μαζί και η παλαιοτέρα μορφή γραφής που αποδίδει ελληνική γλώσσα). Από το 1952, όμως, ο Άγγλος αρχιτέκτων Βέντρις μαζί με τον επίσης Άγγλο ελληνιστή Τσάντγουικ, κατόρθωσε να αναγνώσει ελληνικές επιγραφές πολύ πιο παλιές από αυτήν της Διπύλου. Οι επιγραφές αυτές ήταν γραμμένες με αιχμηρό
αντικείμενο πάνω σε πήλινες πινακίδες, ξεραμένες στον ήλιο. Η γραφή αυτή είναι συλλαβική (κάθε σημείο αποδίδει μια και μόνο συλλαβή), και είναι γνωστή ως Γραμμική Γραφή Β΄ (για να διαφοροποιηθεί από την προγενέστερη Γραμμική Γραφή Α΄, που δεν έχει ακόμη διαβαστεί, πλήρως, και αποδίδει την γλώσσα των ΚρητοΜινωιτών). Οι πινακίδες αυτές βρέθηκαν στην Κνωσσό της Κρήτης, στην Πύλο, στις Μυκήνες, στην Τίρυνθα, στη Θήβα κτλ.,και χρονολογούνται άλλες γύρω στα 1400 π.Χ. (Κνωσσός) και άλλες γύρω στα 1200 π.Χ. (Πύλος). Είναι κείμενα λογιστικά, και καταστάσεις προσώπων και πραγμάτων. Το γραφικό σύστημα είναι πολύπλοκο, έχοντα 88 σημεία, ορισμένα από τα οποία δεν έχουν ακόμα αναγνωριστεί πλήρως και αποδίδει κατά τρόπο ατελή ,για εμάς βέβαια σήμερα, την ελληνική γλώσσα της 2ης χιλιετίας.

Απόδοση με συλλαβογράμματα: To-sa pa-ka-na ΑΡ.50 

μεταγραφή στα ελληνικά: τόσ(σ)α φάσγανα (ξίφος) 50 

Μετά την καταστροφή των μυκηναϊκών κέντρων (γύρω στα 1200 π.Χ.) είτε από φυσικές
καταστροφές (πυρκαγιές) είτε από επιδρομές (των λαών της θάλασσας), κυρίως δε όμως επειδή τα εμπορικά κέντρα των Ελλήνων την μυκηναϊκή εποχή στα Συροπαλαιστινιακά παράλια κατέρρευσαν, ο τότε ελληνικός κόσμος έπεσε σε μια διαφορετική εποχή με άλλα χαρακτηριστικά και άλλο προσανατολισμό που κακώς ονομάστηκε «Σκοτεινοί αιώνες», κατά τους οποίους ο ελληνικός κόσμος υποτίθεται είχε ξεχάσει τη γραφή. Στην πραγματικότητα, όμως, η γραφή δεν θα είχε βέβαια ξεχαστεί, απλά θα είχε περιοριστεί σε ιδιωτική χρήση και μόνον, και όχι σε ανάκτορα, αυτά βέβαια από έλλειψη στοιχείων και με υποθετική έννοια, . Δεν έχουμε πλέον πινακίδες καταγράφουσες λογιστικά κείμενα, καθώς δεν υπήρχε λόγος πια να γράφονται τέτοια κείμενα λόγω της κατάρρευσης του μυκηναϊκού θαλάσσιου εμπορίου και μαζί με αυτό και της γραφής, αλλά ιδιωτικά κείμενα με απλές σκέψεις και καθημερινά γεγονότα όχι πια πάνω σε διοικητικές πήλινες πινακίδες, αλλά σε φθαρτή γραφική ύλη.

• Η πλειονότητα των επιστημόνων συνδυάζοντας την εμφάνιση στις θάλασσες ενός λαού των Συροπαλαιστινιακών παραλίων, των Φοινίκων, που αντικατέστησαν στο εμπόριο το ήδη παρακμάσαντα Μυκηναϊκό εμπόριο, και στηριζόμενη από τη μια στο γεγονός ότι από τον 12ο αι. π.Χ. έως και τον 8ο αι. π.Χ. ο ελληνικός κόσμος είχε ξεχάσει τη γραφή ,ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΥΤΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ…! 

Και από την άλλη τις εμπορικές σχέσεις που είχε η Φοινίκη, ζούσαν και ελληνικά φύλλα εκεί ,φυσικά, με την Ελλάδα (Κρήτη, Εύβοια, Θήβα κ.α.), καθώς και τις ομοιότητες του ελληνικού αλφαβήτου με το «φοινικικό» (Φοινικήια Γράμματα Ηροδότου), υποστηρίζει με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο πως το ελληνικό αλφάβητο ανάγει την προέλευσή του από το φοινικικό, με τη διαφορά ότι το ελληνικό είναι ένα τέλειο αλφάβητο με προσθήκη των φωνηέντων, καθώς και των γραμμάτων Φ, Χ, Ψ.

Το όλον επιχείρημα βασίζεται στο παλαιότερο κατά μόλις 100 έτη και αυτό λόγο ευρημάτων μέχρι σήμερα , φοινικικό κείμενο από ελληνικό κείμενο .Αλλά κείμενα βρέθηκαν με τέλειο συντακτικό και λογοτεχνικό περιεχόμενο. Συγκεκριμένα ο καθηγητής ΑΠΘ Γιάννης Τζιφόπουλος, αναφερόμενος στις αρχαιολογικές ανασκαφές στη Μεθώνη της Πιερίας, αναφέρει Τα νέα ευρήματα αλλάζουν την Ιστορία, τη φιλολογία, τη γλωσσολογία. Η ελληνική γλώσσα, όπως φαίνεται στα ενεπίγραφα αγγεία του ύστερου 8ου και του πρώιμου 7ου αιώνα π.Χ., όχι μόνον υπάρχει, αλλά εμφανίζεται με παγιωμένη γραμματική και συντακτική δομή

Τα επιχειρήματα συνεπτυγμένα της αντίθετης πλευράς είναι πως τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου ομοιάζουν με αυτά του φοινικικού, ότι οι ονομασίες είναι κοινές και στα δυο αλφάβητα (άλφα από το άλεφ, βήτα από το βεθ κτλ.), ότι είναι γραμμένες επί τα λαιά (από τα αριστερά προς τα δεξιά), όπως παρατηρείται στις πρωιμότερες ελληνικές επιγραφές, και ,βέβαια, η αναφορά του Ηροδότου σε Φοινικήια Γράμματα. Οπωσδήποτε αποτελεί μια ερμηνεία που έχει τη βαρύτητά της, αλλά οι επιφυλάξεις μπορεί να είναι οι εξής: η αναφορά του Ηροδότου δεν είναι ασφαλής και βεβαία κατά την κρίση του ιστορικού («ως εμοί δοκέει»), παράλληλα δε αγνοούνται άλλες πολλές αναφορές που δεν συμφωνούν με την άποψη του Ηροδότου.

Επίσης, τα γράμματα αυτά της αλφαβήτου εμφανίζουν αρκετές ομοιότητες με αντίστοιχα σημεία της νεολιθικής και της χαλκής εποχής. Βέβαια, δεν έχουν αναγνωριστεί αυτά τα σημεία (που δεν πρόκειται, όπως παλαιότερα ελέχθη, για σύμβολα κεραμέων), για να προβούμε σε ασφαλή συμπεράσματα, αλλά αν ποτέ γίνει αυτό, θα είμαστε σε θέση να μιλάμε με μεγαλύτερη ασφάλεια.

• Άλλο ένα ερώτημα είναι πώς είναι δυνατόν όλοι οι άλλοι Σημίτες να είχαν σφηνοειδή γραφή ή γενικά άλλοι λαοί της περιοχής την ιερογλυφική, και μόνον οι Φοίνικες να είχαν μια τέτοια γραφή. Πόθεν πήραν την γραφή τους;

 Βεβαίως, το «φοινικικό» αλφάβητο δεν ήταν το πρώτο, αλλά υπήρχαν κι άλλα πιο παλαιότερα, όπως το Πρωτοσιναιτικό (1600 π.Χ. περίπου) και το Ουγκαριτικό σε σφηνοειδή γραφή (1300 π.Χ. περίπου).
Πολλοί πιστεύουν ότι οι Φοίνικες με τη σειρά τους το έχουν πάρει από κάποιο από τα δυο. Ο Αρθούρος Έβανς στα Scripta Minoa πιστεύει πως το «φοινικικό» αλφάβητο μετασχηματίστηκε από τις κρητικές γραφές.
Το ζήτημα, αν και επίσημα θεωρείται ότι έχει βρει την λύση του, ωστόσο η έρευνα, έστω και ανεπίσημα πάντα θα είναι ανοικτή. Στο λεξικό τους ,ίσως το εγκυρότερο στον επιστημονικό κόσμο ,όμως οι Henry George Liddell; Robert Scott [1940]αναφέρουν ότι το ελληνικό αλφάβητο είναι των παλαιοτέρων ελλήνων και δεν σχετίζεται με τους Φοίνικες.

Η πρώτη ευρεθείσα, μετά τις μυκηναϊκές πινακίδες, επιγραφή είναι αυτή που βρέθηκε στη Δίπυλο των Αθηνών που χρονολογείται γύρω στο 720 π.Χ..

Είναι γραμμένη σε παλαιό αττικό αλφάβητο κυκλικά από τα δεξιά στα αριστερά (επί τα λαιά). Η επιγραφή, σε συνεχή γραφή, λέγει τα εξής:

(από δεξιά στα αριστερά)

ΝΙΜΝΑΚΕΔΟΤΟΤΙΕΖΙΑΠΑΤΑΤΟΛΑΤΑΝΟΤΝΑΠΝΟΤΣΕΧΡΟΝΥΝΣΟΗ

(από αριστερά στα δεξιά)

ΗΟΣ ΝΥΝ ΟΡΧΕΣΤΟΝ ΠΑΝΤΟΝ ΑΤΑΛΟΤΑΤΑ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟΤΟ ΔΕΚΑΝ ΜΙΝ

Μεταγραφή: hος νυν ορχηστών πάντων αταλότατα παίζει τούτου δεκαν μιν

Απόδοση: «όποιος από τους χορευτές χορεύει πιο χαριτωμένα από όλους, σ’ αυτόν θα απονεμηθεί το αγγείο».

Σχόλια: όπως βλέπουμε, το γράμμα Ε παριστάνει και το Η (ΟΡΧΕΣΤΟΝ= ορχηστων), ενώ το Ο παριστάνει και το Ω και το ΟΥ (ΠΑΝΤΟΝ = πάντων, ΤΟΤΟ = τούτου). Το γράμμα Η δεν αποδίδει ακόμα το Η (αυτό θα γίνει μόλις το 403 π.Χ. επί άρχοντος Ευκλείδου με την εισαγωγή του αλφαβήτου της Μιλήτου), αλλά αποδίδει το δασύ πνεύμα της αναφορικής αντωνυμίας hος (ός).

Αυτή Θα είναι μια μεγάλη ενότητα. Ξεκινάνει από Γραμμική Β΄ πρώτη βεβαιωμένη ελληνική γλώσσα) και θα καταλήγει μέχρι τις σημερινές νεοελληνικές διαλέκτους ! Σκοπός μου είναι να διαγράψω όσο γίνεται πιο απλά και συνοπτικά την εξέλιξη της ελληνικής ανά τους αιώνες στηριζόμενος σε λογοτεχνικά κείμενα, αλλά κυρίως επιγραφικά κείμενα λόγο της αυθεντικότητας τους στην μαρτυρία της ελληνικής.

Δεύτερη χρονολογικά (περίπου το τελευταίο τέταρτο του 8ου αι. π.Χ.) επιγραφή είναι το «ποτήριον του Νέστορος» χαραγμένη πάνω σε ένα σκύφο πρώιμου πρωτοκορινθιακού ρυθμού, που βρέθηκε το 1954 σε τάφο της Ίσχιας (αρχ. Πιθηκούσσαι). Η επιγραφή είναι έμμετρη (σε τρεις στίχους, με έναν καταληκτικό τροχαϊκό τρίμετρο και δυο δακτυλικά εξάμετρα) και χαραγμένη επί τα λαιά.

Η επιγραφή, σε συνεχή γραφή, λέγει τα εξής:

(από δεξιά στα αριστερά) 

ΝΟΙΡΕΤΟΠ:..ΤΟΠΥΕ:…:ΣΟΡΟΤΣΕΝ 

:ΝΟΝΕΚΑ..ΤΥΑ:.ΙΡΕΤΟΠ:ΙΣΕΙΠΕΔΟΤΝΑΔΣΟΗ 

ΣΕΤΙΔΟΡΦΑ:Ο….ΤΣΙΛΛΑΚ:ΙΕΣΕΡΙΑΗΣΟΡΕΜΙΗ 

(από αριστερά στα δεξιά) 

[b]ΝΕΣΤΟΡΟΣ:…:ΕΥΠΟΤ..:ΠΟΤΕΡΙΟΝ 

ΗΟΣΔΑΝΤΟΔΕΠΙΕΣΙ:ΠΟΤΕΡΙ.:ΑΥΤ..ΑΚΕΝΟΝ: 

ΗΙΜΕΡΟΣΗΑΙΡΕΣΕΙ:ΚΑΛΛΙΣΤ….Ο:ΑΦΡΟΔΙΤΕΣ[/b] 

(μεταγραφή) 

[b]Νέστορος: μ[έ]ν:εύποτ[ον]:ποτέριον 

hός δ’ αν τοδε πίεσι:ποτερί[ο]:αυτ[ίκα] κενον 

hίμερος hαιρέσει:καλλιστε[φάν]ο:Αφροδίτες [/b] 

(απόδοση) 

Καλόπιοτο βέβαια το ποτήρι του Νέστορα· όποιος όμως πιει απ’ αυτό εδώ το ποτήρι, αμέσως θα τον καταλάβει ο πόθος της ομορφοστεφανωμένης Αφροδίτης.

Παρατηρούμε ότι το γράμμα Ε παριστάνει και το Η και το ΕΙ (όχι τη γνήσια, αλλά τη νόθο δίφθογγο αποτέλεσμα αντεκτάσεων ή συναιρέσεων, φωνολογικών δηλαδή φαινομένων) (ΠΟΤΕΡΙΟΝ = ποτήριον, ΚΕΝΟΝ = κεινον). Το γράμμα Η δεν αποδίδει ακόμα το Η (αυτό θα γίνει μόλις το 403 π.Χ. επί άρχοντος Ευκλείδου με την εισαγωγή του αλφαβήτου της Μιλήτου), αλλά αποδίδει το δασύ πνεύμα (ΗΑΙΡΕΣΕΙ = hαιρέσηι). Το γράμμα Ο παριστάνει και το Ω και το ΟΥ (όχι τη γνήσια αλλά τη νόθο δίφθογγο αποτέλεσμα αντεκτάσεων ή συναιρέσεων, φωνολογικών δηλαδή φαινομένων) (ΠΟΤΕΡΙΟ = ποτηρίου).

Από επιγραφές του επόμενου αιώνα (7ου π.Χ.) μπορούμε να αναφέρουμε την κατά τύπον «ομιλούντος αντικειμένου» επιγραφή της Νικάνδρης στην Δήλο. Η επιγραφή είναι χαραγμένη στον αριστερό μηρό της Αρτέμιδος (ή της αναθέτριας Νικάνδρης) βουστροφηδόν, δηλαδή από τα αριστερά προς τα δεξιά και από τα δεξιά στα αριστερά, σύμφωνα με την κίνηση των βοδιών που οργώνουν το χωράφι. Αποτελείται από τρεις δακτυλικούς εξαμέτρους σε αρχαϊκό αλφάβητο.

Η επιγραφή, σε συνεχή γραφή, έχει ως εξής: 

ΝΙΚΑΝΔΡθΜΑΝΕΘΕΚΕθΚθCΟΛΟΙΙΟΧΕΑΙΡθΙQΟΡθΔΕΙΝΟ 

ΘΤ3ΝΓΙΣΑΚ3ΔSΟ3Ν3ΜΟΝΙ3ΔΝΟθΛΑΣΟΧΟSθ3ΟΙΣθΑΝΟΤΟθΚΙΔ 

ΦθбVθSΟ▼VΛΟΧΟSN.. 

(από αριστερά στα δεξιά) 

[b]ΝΙΚΑΝΔΡθ Μ ΑΝΕΘΕΚΕΝ θΚθCΟΛΟΙ ΙΟΧΕΑΙΡθΙ QΟΡθ ΔΕΙΝΟ 

ΔΙΚθΟ ΤΟ ΝΑθΣΙΟ ΕθΣΟΧΟΣ ΑλθΟΝ ΔΕΙΝΟΜΕΝΕΟΣ ΔΕ ΚΑΣΙΓΝΕΤΗ ΦθΡΑθΣΟ Δ ΑΛΟΧΟΣ Ν..[/b] 

(μεταγραφή) 

[b]Νικάνδρη μ’ ανέθεκεν h<ε>κηβόλοι ιοχέαιρηι, 

Qόρη Δεινοδίκηο το Ναhσίο, έhσοχος αλήον, 

Δεινομένεος δε κασιγνέτη, Φhράhσο δ’ άλοχος ν[υν] 

(απόδοση) [/b] 

Η Νικάνδρα με αφιέρωσε στην εύστοχη τοξότιδα, η κόρη του Δεινοδίκου 

από τη Νάξο, η πιο σπουδαία ανάμεσα στις άλλες, αδελφή του Δεινομένους, 

και τώρα γυναίκα του Φράξου. 

(σχόλια)
Σε κεντρική ιωνική διάλεκτο είναι γραμμένη η επιγραφή. Χρησιμοποιείται αρχαϊκό αλφάβητο με Ε, Ο (μεταγραφή ε και ο μακρό) για τα η, ω, ου, και Η (στην επιγραφή ως θ) μόνον για το φθόγγο που προέρχεται από α μακρό.
Η προφορά του θα πρέπει, ενδεχομένως, στην δεδομένη στιγμή, να ήταν κάτι ανάμεσα στο Α και στο Ε (το ήτα δηλαδή, με προφορά ε μακρόν), ας πούμε Æ. Το θ (Η) χρησιμοποιείται και για τη δασύτητα (h) (HΚΗCOΛΟΙ = h<ε>κηβόλοι (-ωι)), παρόλο που ως ιωνική διάλεκτος διατηρεί την δασύτητα.
Για το γράμμα Ξ χρησιμοποιείται το σύμπλεγμα θΣ (hσ) (ΝΑHΣΙΟ = Ναξίου). Για το γράμμα Φ χρησιμοποιείται το σύμπλεγμα Φθ (Φh) (ΦθΡΑΗΣΟ = Φράξου). Αντί του Κ χρησιμοποιείται μπροστά από το Ο το γράμμα «κόππα» Q (QΌΡΗ = κόρη).

Ας πάρουμε τα πράγματα εξ αρχής. Παίρνουμε το πρώτον γράμμα της αλφαβήτου, το Α. Η επικρατέστερη άποψις σήμερα είναι ότι προέρχεται από το φοινικικό άλεφ, την ταυροκεφαλή. Υπάρχει και η λεγόμενη "ελληνοκεντρική" άποψις που υποστηρίζει πως το άλφα προέρχεται από ένα ρήμα άλφω (=αποκτώ).
Το ρ. άλφω έχει και άλλα παράγωγα, όπως το αλφάνω, το αλφεσίβοιος, το αλφηστής. Οι λέξεις αυτές έχουν σχέση ενδεχομένως με προομηρικές εμπορικές σχέσεις ανταλλακτικού δικαίου στην Ανατολική Μεσόγειο. Η λέξη αλφεσίβοιος υπάρχει στον Όμηρο στην φράση "αλφεσίβοιοι παρθέναι" (< άλφω + βους) και σημαίνει παρθένες που αντηλλάγησαν με βόδια.
Οι Ελληνες αποκαλούσαν τα νομίσματα "βους", γιατί ητο αποτυπωμένη επ' αυτων κεφαλή βοός. Η έννοια της προχρηματιστικής ανταλλαγής γίνεται έτσι σαφής. Υπάρχει δε και παροιμία αρχαία όπου λέγεται "τα δ' άλλα σιγω. / βους επί γλώσσηι μέγας βέβηκεν" (Αισχ. Αγαμέμνων 36 - 7) (= ως προς τ' άλλα σιωπώ. πήρα πολλά για να κλείσω το στόμα μου).

Αν το άλφα / αλφω-αλφαίνω-αλφεσίβοιος εχει πράγματι σχέση με το ανταλλακτικό δίκαιο, τότε μπορεί να ισχύει το γεγονός ότι τόσο στην Ιερογλυφική και Γραμμική Α΄ όσο και στην Γραμμική Β΄ το ιδεόγραμμα της "μεταβίβασης" , του "πάρε - δώσε" είναι αυτό που φαίνεται στον πίνακα:

Η κάθετη και οι 3 οριζόντιες γραμμές. Υπάρχει μια συνέχεια εικονιστική, αλλά εκεί που πάσχει η θεώρηση αυτή είναι στην απόδοση. Στην ΓΑ το ιδεόγραμμα σημαίνει a-pa (άλφα δλδ), προερχόμενον εκ της ενώσεως του ιδεογράμματος που σημαίνει aκαι του ιδεογράμματος που σημαίνει pa. Το ίδιο ιδεόγραμμα στην ΓΒ έχει την φωνητική αξία te.
 Πώς μπορούν να γεφυρωθούν αυτές οι δυσκολίες; Πώς η φωνητική αξία του "φοινικικού" a-pa ( δλδ άλφα) έδωκε την θέση της στην φωνητική γ αξία te, έτσι ώστε να έχουμε μια σαφέστερη εικόνα του ανταλλακτικού δικαίου της Ανατολικής Μεσογείου;

ΔΕΙΤΕ ΤΩΡΑ ΕΝΑΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΠΙΝΑΚΑ ΜΕ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΜΕ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗΣ ΟΛΩΝ ΓΡΑΜΜΙΚΗΣ Α

ΠΑΡΑΒΟΛΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ

 

ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Από την Νότα Κυμοθόη

Στις αρχές της Κρητιδικής περιόδου, πριν από 140.000.000 χρόνια, αναδύθηκε μέσα από τη θάλασσα η Πελαγονική Οροσειρά, που πήρε το όνομά της από την Πελαγονία της Δ. Μακεδονίας. ’ρχιζε από την Ήπειρο και συνέχιζε στην Δ. Μακεδονία, τον Όλυμπο, την Μαγνησία, την Εύβοια, τις Β. Σποράδες, την Αττική, τις Κυκλάδες, την Σάμο, την Ικαρία, μέρος των Δωδεκανήσων και την Μικρά Ασία. Έτσι στην ασύλληπτη αυτή χρονική περίοδο σχηματίστηκε ο πρώτος Ελληνικός χώρος σαν μια τεράστια οξεία γωνία.

Στα έγκατα αυτoύ του πρώτου Ελληνικού χώρου υπήρχαν δυο βαθειές υποθαλάσσιες τάφροι, η "αύλαξ της Πίνδου" και η "Ιόνιος αύλαξ" που χωρίζονταν από ένα ψηλό τείχος το "ύβωμα του Γαβρόβου". Η αποσάθρωση των ορεινών όγκων μετά από ραγδαίες βροχές, τα όστρακα των θαλασσίων ζώων καθώς και όλα τα κελύφη των μικροοργανισμών κατακάθιζαν σαν ιζήματα στους πυθμένες αυτών των τάφρων ώσπου ξαφνικά σημειώνουν μια νέα κοσμογονική αναστάτωση. Γύρω στα 35.000.000 χρόνια μια ανοδική ώθηση των πυθμένων, σχηματίζει την επιβλητική οροσειρά της Πίνδου. 




Την ίδια εποχή η πανίσχυρη αυτή πυθμενική άνοδος ευθύνεται για τη δημιουργία των Άλπεων, των Πυρηναίων και των Ιμαλάϊων κι από τα γαλάζια βάθη της θάλασσας αναδύεται η Αιγαιίς. Είναι μια ενιαία και αδιαίρετη ξηρά που ορίζει τον Ελληνικό χώρο από το Ιόνιο πέλαγος έως την Μικρά Ασία και τις νότιες ακτές της Κρήτης. Μια περίοδος κατάφυτη όπου μετακινούνται μεγαθήρια σπονδυλωτά (Πικέρμι Αττικής Δεινοθήρια ύψους 4 μέτρων, ανασκαφές 1912)

Για μερικά εκατομμύρια χρόνια διαρκεί μια περίοδος μεταμορφώσεων και κατακερματισμού της Αιγαιίδος, κατά την οποία καταποντισμοί μεγάλων τμημάτων ξηράς και εισόρμηση της θάλασσας μέσα στη γη δημιουργεί εσωτερικές μεγάλες λίμνες. 
Η μεγαλύτερη λίμνη σχηματίζεται στο σημερινό Κρητικό Πέλαγος και μικρότερες βόρεια κι ανατολικά των Σποράδων και ανατολικά της Εύβοιας. Πριν από 18.000.000 χρόνια ψηλές οροσειρές έκλειναν αυτές τις λίμνες, όπως της κεντρικής Θεσσαλίας και της Λοκρίδας. 
Η Αιγαιίς αποτελεί το λίκνο των Ελλήνων, των πρώτων ανθρώπων της γης, οι οποίοι ζούσαν σε σπήλαια γύρω από τις λίμνες (σπήλαια περιοχής Γλά, σπήλαιο Σεϊντή Θηβών ευρήματα 12.000 χρόνια π.χ., σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής όπου βρέθηκε κρανίο γυναίκας περιόδου 75.000 χρόνια π.Χ., και σπήλαιο Φράγχθι Αργολίδας όπου βρέθηκε ανθρώπινος σκελετός 7.630 χρόνων π.Χ. και στη λεκάνη της Θεσσαλίας όπου βρέθηκαν εργαλεία 100.000 χρόνια π.Χ.) και σε πολλούς άλλους λιμναίους οικισμούς σε βορειότερα σημεία της Ελλάδος. 
Η ανθρώπινη κνήμη 11.000.000 ετών π.Χ. που βρέθηκε από τον ανθρωπολόγο ’ρη Πουλιανό στα Τρίγλια Μακεδονίας αποδεικνύει την ύπαρξη ανθρώπου σε ένα τόσο μακρινό χρονικό παρελθόν.

Η θάλασσα όμως προχωρούσε μέσα στη γη της Αιγαιίδας λόγω των πολλών ρηγμάτων από σεισμούς με σπουδαιότερο αυτόν του ηφαιστείου της Ελλάδας που ξεκινάει 26.000.000 χρόνια π.Χ. στην παλιότερη νησίδα με κέντρο έκρηξης τη Σαντορίνη και πριν 12.000.000 χρόνια π.Χ. χωρίζονται τα νησιά του Ιονίου από το τμήμα της Ήλιδας, της Αχαΐας και της Λακωνίας κι ανατολικά δημιουργείται ο Αιγαίος ποταμός. 

Ένας όγκος υδάτων από τη διάβρωση της Ποντιοκασπίας και της Προποντίδας που συγκέντρωνε τα νερά του Αξιού, Στρυμώνα και Έβρου και σιγά -σιγά δημιουργούνται τα νησιά του Αιγαίου. 

Όμως για 2.000.000 χρόνια συνεχίζουν να γίνονται σημαντικές γεωλογικές ανακατατάξεις κι έχει αρχίσει αργά- αργά η περίοδος των ψυχρών και θερμών εποχών με αλλεπάλληλες καταβυθίσεις, κατακλυσμούς και εισχώρηση της θάλασσας μέσα στη στεριά.

Περί το 26.000 χρόνια π.Χ. έχουμε τον κατακλυσμό του Ωγύγου (Ωγυγία είναι η Βοιωτία ) ακολουθεί ο κατακλυσμός του Δαρδάνου και του Δευκαλίωνος το 12.000 π.Χ., οι μνήμες των οποίων διασώζονται στο έπος του Γιλγάμου και στη Γένεση ως κατακλυσμός του Νώε.

Οι άνθρωποι για να γλιτώσουν μπήκαν σε κοίλωμα ξύλων που επέπλεαν πάνω από τα νερά, δηλαδή μπήκαν μέσα σε ληνό. Ο ληνός αυτός μπορεί να ήταν το πατητήρι που πατούσαν τα σταφύλια, μπορεί να ήταν η σκάφη που έπιναν τα ζώα νερό, μπορεί να ήταν και απλώς μια γούρνα ξύλου, αλλά κι ένα πλεούμενο σκάφος εκείνης της εποχής, ένας ληνός. Αυτοί οι άνθρωποι που γλίτωσαν από τον κατακλυσμό, γλίτωσαν γιατί είχαν προστασία μέσα στο ληνό και βγήκαν σώοι όταν αποσύρθηκαν τα νερά.

Έτσι εξηγείται και το όνομα Έλληνες, αυτοί που ελαύνουν από το ληνό, που έρχονται από εκεί. Όσο για τον όρο "Προσέληνοι" και "Προσεληναίοι" δηλώνει καθαρά την μετακίνηση από τον ληνό, δηλαδή αυτοί που βγήκαν έξω από το ληνό, από τη σκάφη, από το πλεούμενο που τους γλίτωσε. 
Αναφορές υπάρχουν για τον όρο "Προσέληνες" σε Αριστοτέλη, Νόννο, Στ. Βυζάντιο, Απ. Ρόδιος, διότι μαρτυρούσαν ακόμα στις ημέρες τους την αλήθεια, για την πραγματική ονομασία των Ελλήνων.

Αλλά η Ελληνική γλώσσα τι ηλικίας είναι; Από τον πλούτο των γλωσσικών λημμάτων που έχει αποδεικνύεται πανάρχαια. Αν δούμε το πρόγραμμα "Μουσαίος" του Θησαυρού της Ελληνικής Γλώσσης, εκδόσεως του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας των Η.Π.Α., στις αρχές του 1990 περιείχε 70.000.000 γλωσσικά λήμματα και με την ολοκλήρωσή του θα περιέχει τουλάχιστον 150.000.000 γλωσσικά λήμματα. 
Απλά αναρωτιέμαι. Ο χρόνος των 4.000 ετών που κάποιοι λένε πως έχει ηλικία η γλώσσα μας ήταν αρκετός για έναν τέτοιο πλούτο γλωσσικών λημμάτων; Όχι! Διότι η Ελληνική γλώσσα έχει την απόλυτη σαφήνεια και την ακρίβεια της γεωμετρίας που απαιτούν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. 
Η Ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των υπολοίπων γλωσσών, οι οποίες είναι απλώς διάλεκτοί της, γι' αυτό και δεν μπορούν τα Ελληνικά να μεταφραστούν με ακρίβεια σε καμιά άλλη γλώσσα. Διότι αν θέλουμε να επικοινωνήσουμε ηλεκτρονικά με έναν υπολογιστή και του γράψουμε το Αγγλικό ρήμα "write", αυτός δεν θα καταλάβει τι ακριβώς εννοούμε με τη μια αυτή λέξη. 
Διότι "write" στα Αγγλικά σημαίνει γράφω, γράφεις, γράφουμε, γράφετε, γράφουν και γράφειν. Ενώ αν γράψουμε στα Ελληνικά το ρήμα "γράφω" αντιλαμβανόμαστε αμέσως όλοι πως εννοούμε ΓΡΑΦΩ και μόνον αυτό, τίποτα άλλο.
 Είμαστε ακριβείς. Αυτή είναι η Ελληνική γλώσσα: ακριβής, ευκρινής και σαφής. Διότι ο Ελληνικός πολιτισμός είναι καθαρά πολιτισμός του Λόγου. Αν πάρουμε να συγκρίνουμε τα Λατινικά με τα Ελληνικά, θα δούμε πως η Αρχαία Ελληνική γλώσσα έχει τριπλάσιους ρηματικούς τύπους σε ένα ομαλό ρήμα της, απ' όσους διαθέτει κι έχει η Λατινική. 
Αυτό σημαίνει πως έχει η Ελληνική γλώσσα τριπλάσια ακρίβεια αποδόσεως ενός νοήματος, απ' αυτήν που διαθέτει η Λατινική γλώσσα. 

Αν δε αναφερθούμε στην "Διαλεκτική" θα δούμε πως είναι η τέχνη του "διαλέγεσθε βάσει λογικής" και η λογική είναι μία και μοναδική σε όλο τον κόσμο. Στηρίζεται στις αρχές της Νόησης, στην αρχή της Ταυτότητος, στην αρχή έλλειψης Αντιφάσεων, στην αρχή του Τρίτου Αποκλείσεως και στην αρχή του Αποχρώντος Λόγου. 
Ο διαλεκτικός δεν είναι προκατειλημμένος. Σέβεται τις απόψεις του άλλου, ελέγχει τις έννοιες που χρησιμοποιούνται στον διάλογο με τον συνομιλητή του και συζητεί, δεν κουβεντιάζει. Μέρος της συζήτησης είναι η ελεγκτική και η μαιευτική μέθοδος σύμφωνα με τον Σωκράτη και τον μαθητή του Πλάτωνα που κατάφερε να την κάνει αυτή τη μέθοδο επιστήμη. 
Η σύγκριση λοιπόν με τις σύγχρονες γλώσσες στο θέμα "ακρίβεια απόδοσης νοήματος" δίνει απογοητευτικά αποτελέσματα. Αυτό σημαίνει πως η Ελληνική γλώσσα δεν μεταφράζεται ακριβώς και σαφώς κι ευκρινώς σε καμιά άλλη γλώσσα του κόσμου μας, διότι το αληθινό της νόημα δεν μπορεί να αποδοθεί. Κι όταν λέω Ελληνική γλώσσα εννοώ όλο το εύρος της απ' αρχής έως σήμερα και ως σύνολο της Αρχαίας Ελληνικής η οποία έως τις ημέρες μας κατακρεουργήθηκε εγκληματικά σε τούτο τον ιερό τόπο, από όσους είχαν κι έχουν στα χέρια τους το θέμα "παιδεία".

Στις Λατινικές σελίδες κυριαρχεί η λέξη "res" ενώ στις Ελληνικές σελίδες η λέξη "Λόγος". Η Λατινική είναι γλώσσα των πραγμάτων κι όχι του Λόγου όπως η Ελληνική.

Ευρήματα Ελληνικής γραφής, όπως λένε οι "ειδικοί" για να πείσουν υποστηρίζοντας "άλλα" υπάρχουν θαμμένα μέσα στα έγκατα της γης και κάποια ελάχιστα βρέθηκαν. 
Έχουμε ευρεθέντα θραύσματα, όπως αυτό το ηλικίας 6.000 ετών π.Χ. που βρέθηκε στα Γιούρα Αλοννήσου από τον Αδαμάντιο Σάμψων με τα Ελληνικά γράμματα Α,Δ,Υ., ακόμα την πινακίδα του Δισπηλιού με γραφή από το 5.250 π.Χ. 
Αλλά το πιο σπάνιο εύρημα είναι το μέγα κληροδότημα της Ελληνικής Γλώσσας, το οποίο κανείς δεν μπορεί μήτε να αμφισβητήσει, αλλά μήτε να υποστηρίξει πως προέρχεται από κάποιο άλλο γλωσσικό ιδίωμα ή μόρφωμα. Η Ελληνική γλώσσα υπάρχει με τα περισσότερα γλωσσικά λήμματα. Ιδού! Ας την μελετήσουν οι ειδικοί από το ΄Αλφα της ως το Ωμέγα της, ας την συγκρίνουν με όποια άλλη γλώσσα κι ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους, για το ποια δημιουργήθηκε πρώτη κι από πού.

Μου δόθηκε κληρονομιά η Ελληνική γλώσσα ως μητρική μου γλώσσα, καθώς και όλος ο Ελληνικός πολιτισμός! Πιστεύω πως η Ελληνική Γραφή συνυπήρχε με την Εικονογραφική και Συλλαβογραφική Γραφή, όπως στις ημέρες μας συνυπάρχει η Αλφαβητική Γραφή με την Εικονογραφική Γραφή κάποιων Υπηρεσιών ( της Τροχαίας ας πούμε).

Είμαι υπερήφανη που είμαι Ελληνίδα και οι διάλογοι του Πλάτωνος ήταν για μένα η καλύτερη προπόνηση για το πλησίασμα αυτής της αλήθειας, διότι ο Πλάτων είναι ο μεγαλύτερος Δάσκαλος της Ανθρωπότητας. Λόγος σημαίνει: έναρθρος λόγος, προφορικός, γραπτός, λέξη, απόφθεγμα, απόκριση μαντείου, γνωμικό, ρητό, παροιμία, φήμη, σκέψη, λογική, λογισμός, παγκόσμιος νομοτέλεια, μελέτη, μαθηματική σχέση, αιτία και τον Υιό του Θεού.

Εμείς θέλουμε να στρέψουμε τον κόσμο να καταλάβει πως η γνώση είναι δύναμη κι αυτή η δύναμη αποκτιέται με την ανάγνωση των γραπτών κειμένων, των Ελληνικών βιβλίων. Το διάβασμα βιβλίων είναι μια συνήθεια και ο Αριστοτέλης ήταν σε όλη του τη ζωή ένας ακούραστος αναγνώστης γι' αυτό δικαίως ονομάστηκε "Νους". Η συνεχής μόρφωση αποτελεί παιδεία και η Ελληνική παιδεία είναι η διαμόρφωση του ανθρώπου. Αυτή η διαμόρφωση επιτυγχάνεται από το πολίτευμα, την κοινωνία, την οικογένεια, την λογοτεχνία, την θρησκεία και την φιλοσοφία κι όλα αυτά μορφοποιούν, δηλαδή μορφώνουν τον άνθρωπο σε ’νθρωπο όταν έχει κατά νου το ρητό "γηράσκω αεί διδασκόμενος".

" Φάος ρυέντης εσύ κι εγώ μια κυανή Περεηφικόλα "

στιχ. από το "Ερώ"                    της Ν. Κυμοθόη

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ  ΤΡΟΦΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ

Η Ομηρική (Ελληνική) γλώσσα που αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών, δεν υπήρξε αρχή μιας εποχής στη γλωσσική ιστορία , αλλά το μόνο ακέραιο μνημείο μιας μακράς, προγενέστερης περιόδου κατά την οποία συντέθηκε, για να «ονοματίσει» τα επιτεύγματα και τις γνωστικές κατακτήσεις του μεγάλου προκατακλυσμιαίου πολιτισμού της «Χρυσής Εποχής». Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού. Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι «εξόδευσαν», για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την «βαπτίσουν» με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη. Για αυτό οι σκοταδιστές κάνουν το παν να την εξαφανίσουν.

Περιττό να πούμε ότι όλες οι Ευρωπαϊκές γλώσσες είναι ιδιώματα της Ελληνικής Γλώσσης. Όποια λέξη κι' αν εξετάσετε θα δείτε ότι η ρίζα της προέρχεται από κάποια Ομηρική λέξη ή είναι παράφραση ταύτης.

love, λατινικό:love εκ του ''λάFω'' το διγαμμα F που είναι κανονικα το εκτο γραμμα του Ελληνικού αλφαβήτου γινεται αυ σημαίνει ''θέλω πολύ''

no, λατινικο:non,ne εκ του εκ του νη:αρνητικόν μόριον ''νέ τρώει, νέ πίνει'', νηπενθής=απενθής, νηνεμία=έλλειψις ανέμου

money, λατινικο:moneta εκ του μονία=μόνη επωνυμια της θεας Ηρας :''Ηρα μονία'', στο προαύλιο του ναου της στην Ρώμη βρισκόταν το νομισματοκοπείο, Τα νομισματα εφεραν την παρασταση της, (monetae)

I εκ του εγώ ή ίω στην Βοιωτική διάλεκτο

yes εκ του γέ=βεβαίως kiss me εκ του κύσον με= φιλησε με, λογια του Οδυσσεα στην Πηνελόπη.

move εκ του Ομηρικού αμείβου=κουνήσου!!!!!!

After εκ του Ομηρικου αυτάρ=μετά, ο Ομηρος μας λέγει''θα σας διηγηθω τι εγινε αυτάρ''

me εκ του :με

matrix εκ του:μητρα

model εκ του:μήδος=σχέδιο

disaster εκ του:δυσοίωνος+αστήρ!!!!!

Humor εκ του χυμόρ=χυμός (Στην διάλεκτο των Ευβοέων οπως αναφερεται και στον Κρατυλο του Πλάτωνοςτο τελικό σ προφερεται ως ρ. Π.χ.σκληρότηρ αντί σκληρότης)

Colonie εκ του κολώνεια =αποικιακη πόλις

Karat εκ του κεράτιον, μικρόν κέρας χρησιμεύον εις στάθμισιν βάρους

ιs εκ του είς

Heart,core εκ τού κέαρ=καρδιά

Pause εκ του παύση

exit εκ του έξιτε=εξέλθετε

exist λατινικά ex+sisto εκ του έξ+ίστημι=εξέχω, προέχω

serpent λατινικά:serpo έκ του έρπω, ερπετόν, ή δασεία προφέρεται ως σ:σερπετό, αντιδάνειον σερπαντίνα.

simple εκ του απλούς(δασύνεται)

Sponsor εκ του σπένδω=προσφέρω σπονδή.

care εκ του καρέζω.

day δία έλεγαν οι Κρήτες τήν ημέρα, ευδιάθετος=βρίσκεται σε καλή μέρα

medicine λατινικά:medeor εκ του μέδομαι,μήδομαι=σκέπτομαι πράττω επιδεξίως, μέδω=φροντίζω, μεδέων=προστάτης

restoration λατινικα:restauro εκ του ρά+ίστημι, οπου το ρά δεικνύει συνάρτησιν,ακολουθίαν, επίτασιν π.χ. ρά-θυμος, καί ίστημι=στήνομαι

restaurant εκ του ρά+ίσταμαι=έφαγα καί στηλώθηκα

resistance εκ του ρά + ίστημι

illusion εκ του λίζει=παίζει

flower λατινικά flos εκ του φλόος

brother λατινικα frater εκ του φράτωρ

space εκ του σπίζω =εκτείνω διαρκώς

marmelade λατινικα melimelum εκ του μελίμηλον =κυδωνι

menace εκ του μήνις

mentor εκ του μέντωρ

mother εκ του μάτηρ, μήτηρ

father εκ του πάτερ,πατήρ

maturity λατινικά:maturus εκ τού μαδαρός=υγρός

mow εκ του αμάω=θεριζω

moke εκ τού μώκος=αυτός που χλευάζει

Frapper μέσω του φραγκικού hrappan εκ του (F)ραπίζω =κτυπώ (F=το αρχαίο Ελληνικό δίγαμμα)

GLAMOYR λατινικο:GRAMOYR εκ του γραμμάριο!!! Η εξήγηση απλή. Οι άνθρωποι της τότε εποχής έβλεπαν τους διάφορους μάγους και γόητες να παρασκευάζουν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια, και επειδή η όλη διαδικασία και η παρουσία αυτών των ατόμων ήταν γοητευτική και με κύρος το GRAMOYR-GLAMOYR πηρε την έννοια που του αποδίδουμε σήμερα.

turbo εκ του τύρβη= κυκλική ταραχώδης κίνηση

night εκ του....νύχτα τι άλλo

transfer εκ του: τρύω (διαπερνώ)+φέρω, για παράδειγμα transatlantic=διαπερνω τον Ατλαντικό

eyes εκ του: φάεα= μάτια

sex εκ του: έξiς, η λέξη δασύνεται και η δασεία κανονικά πρέπει να προφέρεται μόνο που έχουμε ξεχάσει το πως..... στην Αγγλική διάλεκτο και για την συγκεκριμένη λέξη προφέρεται ως σίγμα. Σε άλλο παράδειγμα το ύδωρ που επίσης δασύνεται και με αλλαγή του δ σε τ έχουμε το βαρβαρικό water.............

maximum λατινικά: maximum εκ του μέγιστος

minor λατινικά :minor εκ του μινύς =μικρός. Προσέξτε τώρα το καταπληκτικό, στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον ένα μικρό κείμενο δηλαδή στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Από εδώ οι λοιποί βάρβαροι όταν σταμάτησαν να τρώνε ο ένας τον άλλο πήραν το ......MENU

mayonnaise εκ της πόλεως Mayon, Η πόλις αύτη έλαβε το όνομά της εκ του Μάχωνος, αδελφού του Αννιβα, ο οποίος είχε το Ελληνικό όνομα Μάχων

mine εκ του Μινώαι =λιμένες ονομασθέντες εκ του γνωστού Μίνωος! Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι (Διοδ.Σικελ.Ε'84,2) όπου γίνονταν εμπορεία μεταλλευμάτων

boss εκ του πόσσις =ο αφέντης του σπιτιού

lord εκ του λάρς, οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης......

bar λατινικα:barra εκ του μάρα =εργαλείον σιδηρουργού

bank λατινικά pango εκ του παγιώ, πήγνυμι οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα "τραπέζια" (παγκους) που στήνονταν στην αγορά.

banjo λατινικα: pandura εκ του πανδούρα =μουσικο οργανο

double εκ του: διπλούς

dolllar εκ του τάλλαρον= καλάθι το οποίο χρησιμοποιούταν ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές, π.χ  δώσε μου 5 τάλλαρα στάρι να σου δώσω 3 αλεύρι. Σε μας έχει μείνει ως τάλληρο αλλά και ως το γνωστό μας τελλάρo!!!

amen λατινικα:amen, ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΜΗΝ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΕΒΡΑΙΚΟ ΕΙΝΑΙ. ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΟΥ ή μήν =ΑΛΗΘΩΣ, (ΙΛΙΑΔΑ ΟΜΗΡΟΥ Β291) , ημέν , Η 301. ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΤΟΥ ημέν ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ αμέ!!

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ  ΓΟΝΕΟΥ  Business Organization Dept

«ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ» 

ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ ΑΝΤΡΑΝΤΟΣ

«Η άμεση ή έμμεση επίδραση του αλφαβήτου της ελληνικής γλώσσας, του της ελληνικής γλώσσας, του λεξιλογίου της, του συντακτικού της και της λογοτεχνίας της ήταν και είναι τεράστια», λέει ο Ισπανός γλωσσολόγος Φρανσίσκο Αντράντος

«Η ελληνική γλώσσα είναι σαν τη θάλασσα. Ατελείωτη», λέει ο Ισπανός φιλόλογος-γλωσσολόγος Φρανσίσκο Αντράντος που συνέγραψε την πρώτη πλήρη «Ιστορία της ελληνικής γλώσσας από τις απαρχές ως τις μέρες μας» και διευθύνει την έκδοση του μεγαλύτερου λεξικού της ελληνικής γλώσσας 

 Το Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα στην Ισπανία έχει ιστορία επτά αιώνων. Είναι το αρχαιότερο της Δ. Ευρώπης. «Όμως οι ελληνικές σπουδές και η διδασκαλία συνεχίζονται από πάντα στην Ιβηρική. Από την εποχή του Χριστού», λέει ο 83χρονος Φρανσίσκο Αντράντος, που βρέθηκε στην Αθήνα, προσκεκλημένος του Ινστιτούτου Θερβάντες, για την παρουσίαση του νέου βιβλίου του, που μεταφράσθηκε στα ελληνικά από την καθηγήτρια Αλίσια Βιγιάρ Λεκούμπερι.

Από την εποχή του άραβα φιλοσόφου Αβερρόη, που γεννήθηκε στην Κόρδοβα το 1126 και αφιέρωσε τη ζωή στη μετάφραση και τον σχολιασμό του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα, μέχρι τη σύνταξη του Ελληνοϊσπανικού Λεξικού πέρασαν σχεδόν εννιακόσια χρόνια. Όμως, το πάθος, η ακρίβεια, η εμβρίθεια της επιστημονικής εργασίας, η θυσία του χρόνου παραμένουν οι ίδιες.

Ο έκτος τόμος του Ελληνοϊσπανικού Λεξικού - κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο - περιλαμβάνει 6.500 λέξεις: από το «διωξικέλευθος» - αυτός που ακολουθεί τον δρόμο - ώς το «εκπελεκάω» κι από τον Όμηρο ώς το 600 μ.Χ. «Το Ελληνοϊσπανικό Λεξικό είναι τριπλάσιο σε αριθμό λέξεων - 324.000 λήμματα - από το οξφορδιανό Λίντελ - Σκοτ (148.000 λήμματα) που ήταν ντεμοντέ, αναφέρεται σε διπλάσιους σχεδόν συγγραφείς και παπύρους, περιλαμβάνει τα καινούργια ντοκουμέντα και τις επιγραφές που ανακαλύπτονται καθημερινά, περιέχει τις νέες μελέτες, τις νέες μεθόδους της λεξικογραφίας και της Σημαντικής. 
Είναι σε ηλεκτρονική μορφή κι αυτό του επιτρέπει να ανανεώνεται συνεχώς», συνοψίζει ο κ. Αντράντος. Είναι η μεγαλύτερη απογραφή της αρχαίας ελληνικής γλώσσας που επιχειρήθηκε ποτέ.

Το τιμόνι αυτής της προσπάθειας το κατευθύνει εδώ και 40 χρόνια ο Φρανσίσκο Αντράντος που τιμήθηκε με το βραβείο «Αριστοτέλης», από το Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάσης για την προσφορά του. 
Ο Αντράντος, γέννημα - θρέμμα της Σαλαμάνκα, που σπούδασε την αρχαία ελληνική στο Γυμνάσιο, επέλεξε την ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο, αφιερώθηκε στη γλωσσολογία, έμαθε σανσκριτικά, γερμανικά, σλαβικές γλώσσες εκτός από την ελληνική, αρχαία και νέα, και τη λατινική για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «η ελληνική είναι η πρώτη γλώσσα του κόσμου. 
Η άμεση ή έμμεση επίδραση του αλφαβήτου της, του λεξιλογίου της, του συντακτικού της και της λογοτεχνίας της ήταν και είναι τεράστια». Το λεξιλόγιο, τα ονόματα και τα ρήματα, οι ελληνικές λέξεις μπήκαν στο λατινικό αλφάβητο και στους μεσαιωνικούς πολιτισμούς της Ευρώπης και τώρα οι ελληνικές λέξεις συνεχίζουν να φθάνουν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες, στον πολιτισμό, την επιστήμη, τη λογοτεχνία.

Σε τι μπορεί να χρησιμεύει την εποχή της παγκοσμιοποίησης η εκμάθηση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας;

Η γλώσσα και η σκέψη είναι αδιαχώριστες, η γλώσσα με τη δομή της δίνει μια άμεση, απτή υπόσταση της λογικής. Η διδασκαλία της γλώσσας σε μια από τις αρτιότερες μορφές της, όπως είναι τα αρχαία ελληνικά, συμβάλλει καθοριστικά στην ανάπτυξη της λογικής ικανότητας του ανθρώπου. Επιπλέον, η μελέτη της ελληνικής γλώσσας είναι μια επιστήμη που προχωράει. Εξελίσσεται και προοδεύει.

Πώς επικράτησε στην Ευρώπη η ελληνική γλώσσα και πώς τα ελληνικά δεν χάθηκαν; Στο βιβλίο σας λέτε ότι είναι η μακροβιότερη γλώσσα μαζί με την κινεζική.

Για διάφορους λόγους. Οι Ρωμαίοι μιλούσαν τα ελληνικά στη Ρώμη ως δεύτερη γλώσσα. Έπειτα, πολλές βυζαντινές λέξεις έφθασαν στην Ιταλία από τους δρόμους του εμπορίου, της ναυτιλίας, της Εκκλησίας και κατόπιν ανακάλυψαν στην Ευρώπη την αρχαία ελληνική. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όμως, παρουσιάζουν τα ελληνικά για τη λογοτεχνία και την επιστήμη. 
Η Ευρώπη χρειαζόταν μια πολιτιστική γλώσσα. Όλοι οι λαοί της Ευρώπης χρειάζονται τα ελληνικά για τον πολιτισμό τους. Μια γλώσσα δεν πεθαίνει ποτέ όταν ομιλείται. Τα ελληνικά ποτέ δεν πεθαίνουν. Οι δικές μας γλώσσες είναι ημιελληνικά ή κρυπτοελληνικά. Το Ελληνοϊσπανικό Λεξικό είναι η συνεισφορά μας.

Ειμί - είμαι: η αρχαιότερη λέξη

Η ελληνική γλώσσα ξεκίνησε την πορεία της από την αρχαϊκή ινδοευρωπαϊκή ΙΙΙ γλώσσα, όπως ομιλείτο ανατολικά από τα Ουράλια - στην Κεντρική Ασία, από το Τουρκεστάν ώς τον Βορρά της Μαύρης Θάλασσας. Οι μετακινήσεις των λαών έφεραν τους νομάδες προγόνους της γλώσσας μας στα Βαλκάνια, όπου διαμορφώθηκε μια κοινή ελληνική γλώσσα που εισήχθη περί το 2000 π.Χ. στη χώρα μας. 
Μια από τις αρχαιότερες λέξεις του ινδοευρωπαϊκού πολιτισμού είναι το ειμί - είμαι, η πόλις, ο πατέρας, ο δόμος (σπίτι), η εστία, το τείχος, ο τέκτων, η εσθής (ένδυμα), ρήματα όπως το βράζω - πέσσω, οργώνω - αρόω, υφαίνω - νέω, αρμέγω - αμέλγω και ονόματα κατοικίδιων -ταύρος, βους, συς (χοίρος), κύων, ίππος-, ο κύκλος - ρόδα και η άμαξα - όχος.

Η πρώτη ελληνική ποίηση, επική και λυρική, αποτελεί συνέχεια της προφορικής ινδοευρωπαϊκής ποίησης, που βλέπουμε στη βεδική ποίηση με τις στερεότυπες εκφράσεις, τις παρομοιώσεις, τη μετρική της.

Οι πρώτες γραπτές μαρτυρίες για την ύπαρξη της ελληνικής γλώσσας χρονολογούνται πριν από 3.500 χρόνια, με τις πινακίδες της γραμμικής γραφής Β, της επίσημης μυκηναϊκής γραφής. 
Η δεύτερη ομάδα κατέβηκε στην Ελλάδα γύρω στα 1200 π.Χ. - οι Δωριείς, που μιλούσαν μια διαφοροποιημένη διάλεκτο. Δεν υπάρχει μια μόνο ινδοευρωπαϊκή γλώσσα, υπάρχουν διάφορες, που κλιμακώνονται χρονολογικά και διαχωρίζονται σε διαλέκτους επίσης κλιμακούμενες χρονολογικά.

Το ίδιο συνέβη - διαφοροποιήσεις και ρήξεις - μέσα στην Ελλάδα με τη δημιουργία διαλέκτων - της ιωνικής, αιολικής, αρκαδοκυπριακής, ήδη από τη μυκηναϊκή εποχή. Αυτή η κατάσταση όμως έφερε και την επιδίωξη της ενότητας, που επιτεύχθηκε μέσω των λογοτεχνικών γλωσσών - του έπους, του ιάμβου της ελεγείας κ.ά. «Οποιοσδήποτε ποιητής που έγραφε σε οποιαδήποτε από αυτά τα λογοτεχνικά είδη, όποια και να ήταν η πατρίδα του, έγραφε στην ειδική γλώσσα του λογοτεχνικού είδους. Ήταν διεθνείς γλώσσες», υπογραμμίζει ο κ. Αντράντος.

«Όλες τις τραγουδούσαν κι όλες τις καταλάβαιναν σ' όλα τα μέρη. Κυριαρχούσε σ' αυτές η ιωνική. Κι έτσι, όταν έφτασε ο πεζός λόγος, ήδη κατά τον 6ο αιώνα, όλοι έγραφαν και καταλάβαιναν την ιωνική. Αυτή ήταν η αρχή του αττικού πεζού λόγου που διαμορφώθηκε στην κοινή - λογοτεχνική, καθαρή, λόγια γλώσσα που επεβλήθη με την κατάκτηση του μεγάλου Αλεξάνδρου ως η πρώτη πολιτιστική και επιστημονική γλώσσα του κόσμου».

Αρκαδοκυπριακη 

Η γλώσσα «ανακατασκευάζεται»!

Πώς είναι δυνατή η συγγραφή μιας ιστορίας της γλώσσας, όταν δεν υπάρχουν γραπτά;

«Υπάρχουν πολλές δυσκολίες, υπάρχουν πολλές διάλεκτοι και γι' αυτό υπάρχει η επιστήμη της γλωσσολογίας, που ανακατασκευάζει σε ένα βαθμό τις χαμένες πιο αρχαίες φάσεις της γλώσσας μέσα στα όρια που θέτει μια ιστορία βάσει μελετών και μεθόδων που χρησιμοποιούνται για την ανακατασκευή και των αποσπασματικά σωζόμενων γλωσσών».

Φρανσίσκο Ρ. Αντράντος, «Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας από τις απαρχές ώς τις μέρες μας», Εκδ. Παπαδήμα, Σελ. 567, 2003

ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕ 5.000.000 ΛΕΞΕΙΣ

   Το Κέντρο Μακεδονικών Σπουδών στο πλαίσιο των εορτασμών των Τριών Ιεραρχών διοργάνωσε πριν από λίγες ημέρες διάλεξη με θέμα τη σημασία της ελληνικής γλώσσας και του αλφαβήτου για τη διατήρηση της πολιτισμικής κληρονομιάς. Οι κίνδυνοι, που εγκυμονούν από την Ευρωπαϊκή Ενωση, καθώς πολλοί ακαδημαϊκοί παρατηρούν πως η ελληνική γλώσσα αλλοιώνεται σημαντικά μέσα από διάφορες διαδικασίες, όπως η χρησιμοποίηση λατινικών χαρακτήρων στις ηλεκτρονικές αλληλογραφίες, η κατάργηση των τόνων, η περίπτωση κατάργησης των φωνηέντων και η γενικότερη χρήση του "ι" για την απλούστευση της γραφής, ήταν το κύριο σημείο αναφοράς στη διάλεξη.

Σύμφωνα με την ομογενειακή εφημερίδα "Πρωινή" της Νέας Υόρκης στην ομιλία της η κ.Βάγια Καραντινίδη, κλινική ψυχολόγος, παιδοψυχολόγος και διεθνής επιστήμων της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου λέγοντας χαρακτηριστικά πως «αν ο Eλληνας θέλει να αναδείξει ξανά τις φυλετικές του αρετές, πρέπει να μάθει το παρελθόν του και τη δική του προϊστορία. 

Ο λαός της έρευνας και του στοχασμού έχει υποχρέωση να γνωρίσει και να περισώσει τον πολιτισμικό γίγαντα των προγόνων του και πάνω απ` όλα τη γλώσσα του». Η ομιλήτρια παρουσίασε ιδέες και ερευνητικά στοιχεία σχετικά με τη σημασία της ελληνικής γλώσσας και κάνοντας αναλυτική αναφορά στη δημιουργία του αλφάβητου και τη συγκεκριμένη σημασία του κάθε συμβόλου/γράμματος, τονίζοντας ότι είναι η πλουσιότερη του κόσμου με 5.000.000 λέξεις και 70.000.000 λεξικούς τύπους, όπως καταγράφτηκε στο βιβλίο Guinness το 1990, ενώ η αγγλική έχει μόνο 490.000 λέξεις. Τόνισε δε πως όταν αγνοείται η σχέση της αλφαβήτου μέσα στη γλώσσα, χάνεται το πραγματικό νόημα και η βασική ενέργεια τις λέξης, εφόσον τα γράμματα συμβολίζουν συγκεκριμένες ιδιότητες.

«Η ελληνική γλώσσα είναι η τροφός και η βάση όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών με λέξεις που κατέχουν απερίγραπτο οπτικό-ηχητικό εννοιολογικό κάλος. Η γλώσσα ενός λαού εκφράζει την επικοινωνία του και τη διαλογική του. Είναι αδιανόητο μία γλώσσα, που ομιλείται πάνω από 5.000 χρόνια, να ξεχνιέται, να παραγκωνίζεται και να υφίσταται πόλεμο» τόνισε μεταξύ άλλων η κ. Καραντινίδη.

Στο πλαίσιο της προσπάθειας να επουλωθεί το καίριο πλήγμα κατά του ελληνικού πολιτισμού που εκφράζεται με γραπτά κείμενα, το Κέντρο Μακεδονικών Σπουδών θα διευρύνεις τις προσπάθειες του με μια σειρά διαλέξεων σε πανεπιστημιακά κέντρα της Νέας Υόρκης, με σκοπό την ενημέρωση αυτών που διδάσκουν μαθήματα συνυφασμένα με τον ελληνικό πολιτισμό, ελπίζοντας να περιορίσουν την παραπληροφόρηση και την ημιμάθεια.Πηγή: Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων

ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΑΝΑΦΟΡΑ

Ο ΚΩΔΙΞ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ 
ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΥ ΑΝΑΣΤ. ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Ονομάζομαι Σημαιοφόρος Αναστασίου Θεολόγος. Είμαι ερευνητής της Ελληνικής Γλώσσης. Εικοσαετής μελέτη και έρευνα με ωδήγησαν είς τήν ΔΙΑ-πίστωσιν ότι η Ελληνική Γλώσσα έχει δομηθεί βάσει κώδικος. Περί τα μέσα του έτους 1993 η έρευνά μου απεδείχθη ορθή και ο Κώδιξ λειτουργικός.

Συνέταξα τον πίνακα ο οποίος ενεφάνιζεν έκαστον γράμμα έχον ωρισμένην έννοιαν. Αι Ελληνίδες λέξεις, τας οποίας απεκωδικοποίησα, ενεφάνισαν με απόλυτον ακρίβειαν το εμπεριεχόμενον νόημα. Ομοίως και η αποκωδικοποίησης Μύθων και παντός κειμένου της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας απετέλεσε μίαν πρόσθετον επιβεβαίωσιν, ότι ο Κώδιξ ΛΕΙ-ΤΟΥΡΓΕΙ δηλα-δή ΛΕΙ=φωτίζει ΤΟΥΡΓΕΙ = το Έργον.

Ηκολούθησεν η έκδοσις έξ βιβλίων (έως σήμερον 25/2/2004 ) και ασφαλώς η αποκωδικοποίησις αρχαίων κειμένων θα συνεχισθή. Η επί πολλούς αιώνας μυστική γνώσις αποκαλύπτεται, εν εννοία, εις όλον το νοηματικόν μεγαλείον της.
Όσοι ΕΛΛΗΝΕΣ = φωτισμένοι νόες, προσέλθετε.
Η Γνώσις είναι κληρονομία παντός ΑΝΘΡΩΠΟΥ , ο οποίος ανταποκρίνεται εις την κλήσιν του ΗΛΙΑΚΟΥ ΛΟΓΟΥ, του ΕΛΛΗΝΟΣ ΛΟΓΟΥ.

ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΜΥΘΩΝ

Η σελίς αυτή θα εμπλουτίζεται δια τής αποκωδικοποιήσεως μέρους Ελληνικών Μύθων. Ολοκληρωμένας αναλύσεις αναζητήσατε στά εκδοθέντα βιβλία του Κώδικος.

Ο ΗΡΑΚΛΗΣ συνέλαβε την έλαφον ζωντανή στόν Λάδωνα Ποταμόν. Όταν τήν παρέδωσε στόν Ευρυσθέα, εκείνος τήν ελευθέρωσε.

Ο ΗΡΑΚΛΗΣ είναι τό φανερόν κατερχόμενον (Η), υπέρτατον φώς (ΡΑ), καί η ΚΛΗΙΣ (κλειδί). Η ΕΛΑ-ΦΟΣ είναι το εκπορευόμενον (Ε), ηλιακόν (ΛΑ), φώς (ΦΟς). Αυτήν τήν ΕΛΑ-ΦΟΝ ο ΗΡΑΚΛΗΣ συλλαμβάνει κατόπιν ετησίας αναζητήσεως της στον Ποταμόν ΛΑ-ΔΩΝΑ. Η ονομασία του ποταμού είναι ΛΑ= φωτισμός ΔΩΝΑ= διανοίας. Τα άφωνα Δ= δύναμις καί Ν= Νούς δομούν την λέξιν Διάνοια (Δίνη, Δονώ κλπ.). Η ΕΛΑ-ΦΟΣ παραδίδεται στόν ΕΥΡΥΣΘΕΑ= στήν ευρείαν (ΕΥΡΥ), εσωτερικήν (Σ), θέασιν (ΘΕΑΝ) ή αντίληψιν. Από τά βάθη λοιπόν του χρόνου οι σοφοί πρόγονοί μας θεωρώντας ημάς ώς ΗΡΑΚΛΕΙΣ= φωτεινές Κληίδες μάς προτρέπουν νά αναζητήσωμεν τό φώς (ΕΛΑΦΟΣ). Τό Φώς αυτό θά τό εύρωμεν μόνον στήν φωτισμένην διάνοιαν μας (ΛΑΔΩΝ) καί οφείλομεν νά τό φέρωμεν στήν εσωτερικήν κατανόησίν μας (ΕΥΡΥΣΘΕΥΣ). Εν συνεχεία πρέπει νά το ελευθερώσωμεν, διότι το φώς το διανοητικόν, όταν συλληφθή εντός τής Διανοίας, πρέπει ευθύς νά διασκορπισθή, διά νά φωτίση καί τούς συνανθρώπους μας.

Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ παρεχώρησε το Πύρ στούς Ανθρώπους μέ ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΝ ΑΥΓΗΝ.

Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ είναι Π = Πύρ, ΡΟ = Ρέον είς χώρον, ΜΗ = επί τής ορατής φύσεως, ΘΕΥς = η οποία Θεάται καλώς. ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΣ σημαίνει ΤΗ = Δύναμις στερεωμένη, ΛΕ = εκ των ηλιακών ακτινοβολιών αί οποίαι Σ = εισέρχονται είς έσω χώρον ΚΟ = Κάτω εδώ ΠΟς = και είναι Πύρ. Η λέξις ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΣ αποκαλύπτει τόν ΤΗΛΕ = από μακράν ΣΚΟΠΟ = σκοπόν τού δημιουργού Νοός. Εντός της λέξεως ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΣ τα άφωνα Σ+Κ, δομούν την λέξιν ΣΑΚΟΣ καί ΣΚΙΑ διά νά δηλωθή ότι η κατερχομένη δύναμις τού ηλιακού Πυρός τίθεται εντός σάκου = φυσικά σώματα, τά οποία ασφαλώς έχουν ΣΚΙΑΝ. Τέλος η ΑΥΓΗ είναι η Α = αρχική δύναμις ή ΑΛΦΑ = ηλιοφώς, Υ = είς συσσώρευσιν, ΓΗ = επί γής κατερχομένη. Εν συνόλω η πρότασις ότι ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ έδωσε στούς ανθρώπους τό ΠΥΡ μέ ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΝ ΑΥΓΗΝ σημαίνει ότι τό ΠΥΡ είναι αυτό πού ώς ΜΗΘΕΥΣ ή ΜΑΘΕΥΣ μεταφέρει πάσαν πληροφορίαν ώς πρός τόν ΣΚΟΠΟΝ της Δημιουργίας του φυσικού κόσμου και της Γής μας ειδικότερον.

(Αποκωδικοποίησις Θεογονίας Ησιόδου, στίχος 565-570, Σημαιοφόρος Θεολόγος).

ΠΡΩΤΕΥΣ

Ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ από τήν ΣΠΑΡΤΗΝ προσέρχεται στον ΠΡΩΤΕΑ, διά νά λάβη αλανθάστους χρησμούς. Η Κόρη του Πρωτέως, η ΕΙΔΟΘΕΑ, συνεβούλευσε τόν Μενέλαον νά συλλάβη τόν Πρωτέα, όταν θά ευρίσκετο εις τόν ύπνον και εκείνος θά τού απεκάλυπτε όλα τά μυστικά. 
Ο ΠΡΩΤΕΥΣ, κατά τόν Κώδικα τής Ελληνικής Γλώσσης, σημαίνει ΠΡ = Πύρ Ρέον, Ω = επί Πλανήτου, το οποίον Τ = στερεώνει τά σώματα, διά τής Ε = πορευομένης δυνάμεως η οποία Υ = συσσωρεύεται. Ο ΠΡΩΤΕΥΣ δηλαδή είναι τό Πρώτον στοιχείον τού Πυρός, τό οποίον ώς Πυρήν εδόμησε Πάν ό,τι ευρίσκεται επί Πλανήτου. Το Πύρ αυτό μόνον εάν δεσμευθή εντός των σωμάτων δύναται νά εξετασθή από τους επιστήμονας. Η δέσμευσις αυτή παραβολικώς στόν Μύθον περιγράφεται ως ύπνωσις. Ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ διά τής συλλαβής ΜΕ δηλούται ότι επί τής ορατής φύσεως πορεύεται και ότι είναι ΝΕ = Νούς, ΛΑΟΣ = φωτεινός. Φωτεινός Νούς δύναται νά θεωρηθή ασφαλώς ο επιστήμων ερευνητής. Αυτός ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ ερευνών τά φυσικά σώματα εντός των οποίων ο ΠΡΩΤΕΥΣ (τό Πυρ) είναι σε ύπνωσιν, μανθάνει όλα τά μυστικά των. Η κόρη τού Πρωτέως - Πυρός είναι η ΕΙΔΟΘΕΑ. Η ονομασία ΕΙΔΟΘΕΑ δηλώνει τά ΕΙΔΗ τα οποία ερχονται εις ΘΕΑν όταν ο Πατήρ - Πρωτεύς ή το Πρώτον στοιχείον του Πυρός δομήσει αυτά. Με απλότητα και σαφήνειαν ο Μύθος, διά τού κώδικος, αποκαλύπτει τά μέχρι τώρα κρυμμένα νοήματά του.

ΣΤΑΥΛΟΙ ΤΟΥ ΑΥΓΕΙΟΥ

Ο ΗΡΑΚΛΗΣ διατάσεται παρά του ΕΥΡΙΣΘΕΩΣ νά καθαρίση τους ΣΤΑΥΛΟΥΣ του ΑΥΓΕΙΟΥ. Πρός τόν σκοπόν αυτόν χρησιμοποιεί τούς ποταμούς ΑΛΦΕΙΟΝ και ΠΗΝΕΙΟΝ. 
ΣΤΑΥΛΟΙ: Σ = έσω θέα, Τ = στερεά δύναμις, ΣΤ = εσωτερική στερεότης - τό αμετακίνητον, ΑΥ = αρχική δύναμις συσσωρευμένη ΛΟς = ο ήλιος σέ χώρον. Διά τής λέξεως ΣΤΑΥΛΟΣ ενοιολογείται τό ΣΤαμάτημα τού ηλιακού φωτισμού ή ΣΤ - ΑΥΛΟΣ = σταμάτησε νά φωτίζη διά τής μελωδίας του ό Αυλός. Ο ΑΥ - ΓΕΙΑΣ δηλούται ΑΥ = συσσωρευμένη δύναμις ΓΕΙΑΣ = επί Γής = εξουσία. Αυτή η δύναμις αδιαφόρησε διά τόν φωτισμόν και κατέστη ΣΤ = στερεωμένη δύναμις ή κατεΣΤημένον κάτω - στερεωμενον. Ο ΗΡΑΚΛΗΣ = φωτεινη κληίς, καθαρίζει τους ΣΤ - ΑΥΛΟΥς στρεφοντας τόν ρούν δύο ποταμών: τού ΑΛΦΕΙΟΥ καί τού ΠΗΝΕΙΟΥ. ΑΛΦΕΙΟΣ = ηλιοφώς. ΠΗΝΕΙΟΣ = πύρινος νούς. 'Aρα ο καθαρισμός τών σταύλων θά γίνη στά διανοητικά πεδία, διά φωτίσεως καί διά πνευματικής αναγωγής. (Σημαιοφόρος Θεολόγος Aποκωδικοποίησις 'Aθλων Ηρακλέους).

ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ

Υιός τού Τρώς εκ τής Τρωικής φυλής. Μεταμορφωθείς ο Δίας εις ΑΕΤΟΝ ανήρπασε αυτόν καί τόν ωδήγησε εις τόν ΟΛΥΜΠΟΝ, όπου εγένετο ΟΙΝΟΧΟΟΣ τών θεών. Η αποκωδικοποίησις τού ονόματος ΓΑΝΥ-ΜΗΔΗΣ θά μάς αποκαλύψη διατί ήτο υιός τού Τρωός καί τί σημαίνει η αρπαγή αυτού. ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ διά τού Κώδικος σημαίνεται: ΓΑ = η αρχική ΓΑΙΑ, ΝΥ = Νούς - Νόμος σέ μεγάλην συσσώρευσιν, ΜΗ = η ορατή μας φύσις η φανερά καί ΔΗ = η δημιουργία η φανερά. Διά τών δύο πρώτων αφώνων τού ονόματος ήτοι Γ+Ν αποκαλύπτεται ο Γ = γαιώδης Ν = Νούς. Τά άφωνα αυτά δομούν τίς λέξεις Γάνος = λαμπερός, Γυνή = η γή μας πρωτίστως καί κατόπιν κάθε Γυνή, Γόνος - Γενεά - Γένος κ.α. 
Όλες αυτές οι λέξεις μέ τά άφωνα Γ+Ν σημαίνουν τόν επί Γής Νούν καί τήν δράσιν του. Διά τών δύο άλλων συλλαβών ΜΗΔΗΣ δηλούται η ορατή μας φύσις η δομημένη. Εν συνόλω δηλαδή τό όνομα ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ σημαίνει τόν Γαιώδη Νούν - Νόμον καί τήν φυσικήν Δημιουργίαν. Φυσικόν είναι ο υλικός κόσμος νά είναι τού ΤΡΩΟΣ ή Τ = στερεά Ρ = ροή. Είναι τά άφωνα τής Τέρας = γής μας καί ο Γανυμήδης, ώς τέκνον τού Τρώος, είναι ασφαλώς Τρωτός. Ο ΔΙΑΣ = η δύναμις πού περί πάντων μεριμνά, ως ΑΕΤΟΣ ή ΑΕ = αιωνία δύαμις ΤΟΣ = επί τής στερεάς - γής άνω - αρπάζει ή πρός τά ’νω οδηγεί τόν Γανυμήδην ή τήν λαμπράν δημιουργίαν (Γάνος = λαμπρός) όπου εις τόν ΟΛΥΜΠΟΝ = τόν λάμποντα χώρον γίνεται ΟΙΝΟ-ΧΟΟΣ τών Θεών. Ο ΟΙΝΟ-ΧΟΟΣ είναι αυτός πού ΟΙΝΟΝ = διάνοιαν χέει, δεδομένου ότι τό άφωνον Ν σημαίνει τόν Νούν καί τόν Νόμον. Αυτός ο Μύθος κρύβει μίαν υπόσχεσιν ότι ολόκληρος η φυσική δημιουργία μέλλει νά ανέλθη εις τά διανοητικά πεδία.

ΕΡΜΗΣ

Ο ΕΡΜΗΣ εγεννήθη εντός ΣΠΗΛΑΙΟΥ. Βρέφος ακόμη εχαρακτηρίσθη ΚΛΕΠΤΗΣ. Είναι υιός τού Διός και τής Μαίας. Κατά τόν Κώδικα ο ΕΡΜΗΣ σημαίνει τήν ΕΡ = εκπόρευσις τής Ροής (πρωτίστως τών φωτοενεργειών) ΜΗς = πρός τήν ορατήν μας φύσιν.

’ρα ο ΕΡΜΗΣ είναι τό φυσικόν ή ημερήσιον φώς. Ασφαλώς καί γεννάται (καθ' ημέραν) εντός Σπηλαίου, διότι ΣΠΗΛΑΙΟΝ σημαίνει ΣΗ = τό εσωτερικόν Πύρ, ΛΑΙΟΝ = τών ηλιακών αιωνίων δυνάμεων. 
Είναι υιός τού ΔΙΟΣ ή τής Δ = δυνάμεως, η οποία Ι = κατέρχεται Α = εκ τής αρχικής δυνάμεως. 
Η μητέρα του είναι η ΜΑΙΑ ή η Μ = ορατή μας φύσις η ΑΙ = αιωνία, εκ τής Α = αρχικής δυνάμεως. Αυτή η ΜΑΙΑ είναι η (Μ) ΑΙΑ = η πρώτη Γαία καί σύζυγος τού Πατρός Ουρανού. Στό ερώτημα διατί ως ΒΡΕΦΟΣ ακόμη γίνεται κλέπτης, ο Κώδικας απαντά ικανοποιητικώς. 
ΒΡΕΦΟΣ σημαίνει τήν ΒΡΕ = ενέργειαν πού ρέειεκπορευομένη ΦΩς = τού φωτός σέ χώρον. Ως ΒΡΕΦΟΣ δήλα-δη ο ΕΡΝΗΣ ή τό φυσικόν φώς μάς τρέφει διότι Β+Ρ-->ΒΟΡΑ = τροφή. 
Αλλά ως φώς Κ = πρός κάτω έρχεται, ΛΕ = εκπορεύοντας τήν ηλιακήν ακτινοβολίαν, Π = τήν Πυρίνην καί ΤΟς = στερεώνει τά φυσικά σώματα. Είναι δήλα-δη ΚΛΕ-ΠΤΗΣ. 
Πρωτίστως ΚΛΕΠΤΗΣ δηλούται ο ήλιος μας, διότι χάριν ημών ΚΛΕ = πρός κάτω τό ηλιακόν φώς στέλλει καί ΠΤΗΣ = πατά στήν στερεάν γήν. (Περισσοτέρα ανάλυσις στά βιβλία τού Κώδικος)

ΜΑΪΚΛ ΒΕΝΤΡΙΣ

Αλήθεια, υπάρχει κανένας δρόμος τής Ελλάδος που να φέρει το όνομα αυτού τού μεγάλου επιστημονικού ευεργέτη τού Ελληνισμού;

Στις 6 Σεπτεμβρίου το 1956 «έφυγε» ο Μάικλ Βέντρις, Άγγλος αρχιτέκτονας και κρυπτογράφος, ο οποίος το 1952 αποκωδικοποίησε της Γραμμική Γραφή Β' που χρησιμοποιούσαν οι Κρήτες της Μινωικής εποχής.
 Ο Μάικλ Βέντρις. Στην ιδιοφυΐα του οφείλουμε τη γνώση ότι η ιστορία τής ελληνικής γλώσσας δεν αρχίζει πλέον τον 8ο αιώνα αλλά από τα μέσα τού 15ου αιώνα.

Ο αρχιτέκτονας που αποκρυπτογράφησε τη γραμμική γραφή Β'

Τον Ιούνιο τού 1952, πριν από 50 ακριβώς χρόνια, ένας Αγγλος αρχιτέκτονας, ο Μάικλ Βέντρις (Michael Ventris), ηλικίας τότε 30 ετών, ανακοίνωσε δημόσια
ότι μπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει μιαν άγνωστη μέχρι τότε γραφή, την κρητομυκηναϊκή γραμμικήγραφή τύπου Β', στην οποία βρίσκονται γραμμένες πολλές πήλινες πινακίδες από την Κρήτη, τις Μυκήνες, την Πύλο κ.α. και, το κυριότερο, ότι η γλώσσα των πινακίδων αυτών είναι η Ελληνική. Η σπουδαιότητα τής ανακοίνωσης τού Βέντρις για την επιστήμη γενικότερα (που έλυνε, επιτέλους, το μυστήριο των πινακίδων τής γραμμικής γραφής Β') αλλά ιδίως για τον ελληνικό πολιτισμό, που η γραπτή του παράδοση μεταφερόταν επτά περίπου αιώνες νωρίτερα (από τον 8ο αιώνα π.Χ. στον 15ο), ήταν ανυπολόγιστης σημασίας. Άλλαζαν άρδην τα δεδομένα τής ιστορίας μας, αφού αυτή εξαρτάται και προσδιορίζεται χρονικά κατά κύριο λόγο από τις γραπτές μαρτυρίες.

Ο Μ. Βέντρις (1922-1956) ήταν χαρισματικό πνεύμα. Μπορούσε να μαθαίνει εύκολα ξένες γλώσσες, είχε μια σπάνια συνδυαστική φαντασία, ήταν ικανός να ξεχωρίζει τις κανονικότητες μέσα στην ποικιλία και γενικά, όπως γράφει ο J. Chadwick, ο Μ. Βέντρις «είχε τη δύναμη να διακρίνει την τάξη μέσα στο φαινομενικό χάος, το χάρισμα δηλ. που χαρακτηρίζει το έργο όλων των μεγάλων ανδρών».

Δεκατεσσάρων χρονών παιδί ακόμη (το 1936), ακούγοντας τον μεγάλο Αγγλο αρχαιολόγο Σερ Αρθρουρ Εβανς να εξηγεί σε μια διάλεξη στο Βρετανικό Μουσείο τα μυστήρια των αναποκρυπτογράφητων γραφών τής Κρήτης, αυτών που ο ίδιος ο Εβανς ονόμασε «μινωικές γραφές», και τη σημασία τους για τη γνώση τού μινωικού αλλά και τού μυκηναϊκού κόσμου, ο μικρός Βέντρις αποφάσισε να λύσει το μυστήριο τής ανάγνωσης των μινωικών γραφών. Ετσι άρχισε να ασχολείται από νωρίς με το θέμα, διαβάζοντας ό,τι σχετικό υπήρχε. Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ασχολήθηκε επίσης με το «σπάσιμο» μυστικών κωδίκων, γεγονός που όξυνε την ικανότητά του στη διερεύνηση τής λειτουργίας διαφόρων κωδικών συστημάτων. Με το θέμα τής αποκρυπτογράφησης τής γραμμικής γραφής Β' συνέχισε να ασχολείται ερασιτεχνικά, η δε ενασχόλησή του αυτή εντάθηκε μετά την επαγγελματική του αποκατάσταση ως επιτυχημένου αρχιτέκτονα.

Ο Βέντρις χρησιμοποίησε αρχικά το περιορισμένο υλικό που είχε δημοσιεύσει ο Εβανς από την Κνωσό. Το υλικό τής έρευνάς του αυξήθηκε με τις πινακίδες γραμμικής γραφής Β' από την Πύλο που βρήκε το 1939 ο Αμερικανός αρχαιολόγος Carl Blegen και που δημοσιεύτηκαν το 1951. Η μελέτη τού διευρυμένου υλικού ενίσχυσε την υπόθεση τού Βέντρις ότι η γλώσσα των πινακίδων τής γραμμικής γραφής Β' είναι η Ελληνική αντίθετα προς την άποψη που είχε μέχρι τότε επιβάλει με το κύρος του ο Εβανς, ότι οι μινωικές γραφές (τόσο η γραμμική Α' - που δεν έχει μέχρι σήμερα αποκρυπτογραφηθεί - όσο και η γραμμική Β') περιείχαν μια μινωική, μη ελληνική γλώσσα, αφού ο Εβανς πίστευε στη δύναμη τού μινωικού κόσμου και στην κυριαρχία των Μινωιτών και στον χώρο τής ηπειρωτικής Ελλάδας (Μυκήνες κ.α.).

* Η γλώσσα των πινακίδων

Ο Βέντρις βοηθήθηκε αρχικά στην αποκρυπτογράφηση συγκρίνοντας τα γράμματα τής γραμμικής Β' με υλικό από τις πινακίδες τής επίσης γραμμικής κυπριακής συλλαβικής γραφής («κυπριακό συλλαβάριο»). Τον βοήθησε ακόμη και το υλικό από τις έρευνες που είχαν πραγματοποιήσει άλλοι ερευνητές (Alice Kober, Emmett Bennett κ.ά.). Ετσι δοκίμασε δειλά και τελείως υποθετικά την ανάγνωση των πινακίδων τής γραμμικής Β' με βάση την ελληνική γλώσσα. Ο Chadwick αναφέρει: «Ο Ventris ξεκίνησε να δοκιμάσει την υπόθεση ότι η γλώσσα ήταν ελληνική, χωρίς να προσδοκά ότι θα οδηγούσε πουθενά. Αλλά καθώς εφάρμοζε τις αξίες του σε περισσότερες και περισσότερες λέξεις, συνέχιζαν να εμφανίζονται ελληνικές λέξεις».

Ο Βέντρις δεν ήταν φιλόλογος και δεν μπορούσε να συνεχίσει την ανακάλυψή του χωρίς την επικουρία ενός κλασικού φιλολόγου που θα μπορούσε να τον βοηθήσει να ταυτίσει τις αναγνώσεις του με αρχαιοελληνικές λέξεις και μάλιστα αρχαιότατες, ενίοτε και μη παραδεδομένες στη μετέπειτα Ελληνική. Αυτό επετεύχθη στο πρόσωπο τού Τζων Τσάντγουικ (John Chadwick), υφηγητή των κλασικών γραμμάτων στο Πανεπιστήμιο τού Καίμπριτζ.
Μαζί επεξεργάστηκαν την επίσημη παρουσίαση τής αποκρυπτογράφησης τής γραμμικής γραφής Β', σε άρθρο τους που δημοσιεύθηκε στο έγκυρο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Hellenic Studies» το 1953 με τίτλο «Μαρτυρίες για ελληνική διάλεκτο στα μυκηναϊκά αρχεία» (Evidence for Greek Dialect in Mycenaean Archives). Αντίγραφο τού άρθρου αυτού, προτού δημοσιευθεί, δόθηκε στον αρχαιολόγο Carl Blegen, ο οποίος μπόρεσε να διαβάσει την περίφημη «οιονεί δίγλωσση» πινακίδα τής Πύλου, την «πινακίδα των τριπόδων», εφαρμόζοντας τις αξίες των συλλαβογραμμάτων που είχαν επισημάνει οι Βέντρις - Τσάντγουικ.
 Αυτό έπεισε τους περισσότερους επιστήμονες να δεχθούν ότι η ανάγνωση ήταν ορθή και ότι έχρηζε περαιτέρω βελτιώσεων.

* Μία διάκριση που δεν ήρθε

Ως προς την υφή τής γραμμικής γραφής Β', πρόκειται για «συλλαβογραφική γραφή», κάθε σημείο (γράμμα) δηλαδή δηλώνει συλλαβή και όχι μεμονωμένο φθόγγο. Αν λάβει κανείς υπ' όψιν ότι ο αριθμός των συλλαβών σε μια γλώσσα είναι τεράστιος, καταλαβαίνει ότι μια συλλαβογραφική γραφή - για λόγους οικονομίας - χρησιμοποιεί έναν μικρό μόνο αριθμό συλλαβογραμμάτων (γύρω στα 90), για να δηλώσει όλες τις συλλαβές.
Ετσι λ.χ. το συλλαβόγραμμα πε δηλώνει επίσης και το βε και το φε. Δηλώνει ακόμη τις μακρόφωνες συλλαβές: πη, βη, φη. Και δηλώνει και τις συλλαβές με ­ει και ­ηι: πει-πηι, βει-βηι, φει-φηι. Το ίδιο συλλαβόγραμμα δηλαδή έχει 12 δυνατές αναγνώσεις! 

Πρόκειται δηλαδή για ένα ατελές σύστημα γραφής, το οποίο οι Ελληνες αντικατέστησαν με μια καθαρώς αλφαβητική γραφή, το γνωστό και μέχρι σήμερα χρησιμοποιούμενο ελληνικό αλφάβητο, το οποίο οι ίδιοι οι Ελληνες εδημιούργησαν, επινοήσαντες χωριστά γράμματα να δηλώνουν τα φωνήεντα και χωριστά γράμματα να δηλώνουν τα σύμφωνα.

Οπωσδήποτε, οφείλουμε στη μεγαλοφυΐα τού Βέντρις το γεγονός ότι η ιστορία τής ελληνικής γλώσσας δεν αρχίζει πλέον όπως γνωρίζαμε μέχρι το 1952 τον 8ο αιώνα με την αλφαβητική γραφή τής οινοχόης τού Διπύλου (ή, κατ' άλλους, τού «ποτηρίου τού Νέστορος» που ανήκει στην ίδια περίοδο) αλλά από τα μέσα τού 15ου αιώνα με την ανάγνωση των πινακίδων τής γραμμικής γραφής Β' (Κνωσός, Φαιστός, Πύλος, Μυκήνες, Θήβα).

Αλήθεια, υπάρχει κανένας δρόμος τής Ελλάδος που να φέρει το όνομα αυτού τού μεγάλου επιστημονικού ευεργέτη τού Ελληνισμού; Ας σημειωθεί ότι η Μ. Βρετανία ετίμησε εν ζωή τον Βέντρις με το παράσημο τής Βρετανικής Αυτοκρατορίας, το Πανεπιστήμιο τού Λονδίνου τον ανακήρυξε επίτιμο ερευνητή και το Πανεπιστήμιο τής Ουψάλα τον ανακήρυξε επίτιμο διδάκτορα, προφταίνοντας να τον τιμήσουν, προτού χαθεί πρόωρα από τη ζωή (το 1956) σε ηλικία 34 ετών.

Μπαμπινιώτης Γεώργιος 

Ο κ. Γιώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής Γλωσσολογίας, πρύτανης (ΤΟΤΕ)του Πανεπιστημίου Αθηνών

πηγη antonis-koynadis-proto-alfavito-ston-kosmo