Ιταλία: Πώς μετέτρεψαν μία από τις μεγαλύτερες ρωμαϊκές δεξαμενές πόσιμου ύδατος σε μουσείο

Μετά από είκοσι αιώνες, η Piscina Mirabilis στη Νάπολη, μία από τις μεγαλύτερες ρωμαϊκές δεξαμενές πόσιμου ύδατος, μετατράπηκε σε μουσειο σύγχρονη τέχνης.
Οικοδομήθηκε επί Αυτοκράτορος Αυγούστου τον 1ο μ.Χ. αιώνα και κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού της αναμόρφωσής της από το με έδρα το Χονγκ Κονγκ αρχιτεκτονικό γραφείο Bagua+Bhava ανέκυψε το ερώτημα πώς θα ισορροπήσει το σχέδιο ενός αρχαίου μνημείου με το σχέδιο ενός μουσείου σύγχρονης τέχνης.

Το πριν και το μετά της Ρωμαϊκής δεξαμενής

Η Piscina Mirabilis οικοδομήθηκε επί Αυτοκράτορος Αυγούστου τον 1ο μ.Χ. αιώνα, φωτογραφία wikipedia

Καθώς οι επισκέπτες περιδιαβαίνουν τον χώρο μοιάζει σαν να περνούν μέσα σε λίγα λεπτά είκοσι ολόκληροι αιώνες. Κατά συνέπεια, επιλέχθηκε ο «χρόνος» ως βασική ιδέα του πρότζεκτ. «Ανεξαρτήτως του παρελθόντος ή του μέλλοντος ή ακόμη και του παρόντος, η Piscina Mirabilis είναι μια σημαντική ιστορία για όλους, σ' όλον τον κόσμο» εξηγούν οι αρχιτέκτονες.

H Piscina Mirabilis στη Νάπολη, μία από τις μεγαλύτερες ρωμαϊκές δεξαμενές πόσιμου ύδατος, μετατράπηκε σε μουσείο σύγχρονη τέχνης

Στο Ιουλιανό ημερολόγιο, την αναμόρφωση του ρωμαϊκού ημερολογίου που εισήγαγε το 46 π.Χ. ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρας, ο Ιανουάριος απεικονίστηκε ως ο ρωμαϊκός θεός Ιανός, με δύο πρόσωπα, ένα να κοιτάζει στο παρελθόν και ένα στο μέλλον. Το παρελθόν ήταν η ρωμαϊκή δεξαμενή, το μέλλον είναι το μουσείο και για αυτόν τον λόγο το μουσείο είναι διατεταγμένο σε δύο ζώνες, τη λευκή (το παρελθόν) και τη μαύρη (το μέλλον).

Το εσωτερικό χωρίζουν τέσσερα «μονοπάτια»: Το μονοπάτι A εστιάζει στα έργα ζωγραφικής, ενώ στο B και C εκτίθενται τα μικρού και μεγάλου μεγέθους γλυπτά. Τέλος, στο μονοπάτι D περιλαμβάνεται το γλυπτό του Λόρις Τσεκίνι το οποίο κρέμεται από το ταβάνι

Τι θα δουν οι επισκέπτες στο μουσείο

Η λευκή ζώνη εστιάζει σε ζωγράφους όπως οι Εουτζένια Βάνι, Φραντσέσκο Κλεμέντε και Σερένα Βεστρούτσι. Αντιθέτως, στη μαύρη ζώνη, στο επίκεντρο είναι γλυπτά, όπως έργα των σύγχρονων Βίλι Βέργκινερ, Βαλέριο Μπερούτι και Αρκάντζελο Σασολίνο. Το εσωτερικό χωρίζουν τέσσερα «μονοπάτια»: Το μονοπάτι A εστιάζει στα έργα ζωγραφικής, ενώ στο B και C εκτίθενται τα μικρού και μεγάλου μεγέθους γλυπτά. Τέλος, στο μονοπάτι D περιλαμβάνεται το γλυπτό του Λόρις Τσεκίνι το οποίο κρέμεται από το ταβάνι.

H διαδρομή στο μουσείο τελειώνει με μία στάση στο μπαρ

Στους επισκέπτες προτείνονται τρεις βασικές διαδρομές: με την είσοδό τους -και κινούμενοι στην κόκκινη διαδρομή- θα βρεθούν στην περιοχή ανάμεσα στους χώρους που φιλοξενούν τα μικρά και μεγάλα γλυπτά. Στη συνέχεια, μπορούν να ακολουθήσουν την πράσινη διαδρομή που εστιάζει κυρίως στα έργα ζωγραφικής, μέχρι να φτάσουν στο μπαρ. Η μεσαία διαδρομή, η μπλε, οδηγεί στο βιβλιοπωλείο για ξεκούραση και χαλάρωση.