Ο Ταύρος των Ωρεών βρέθηκε την 25η Αυγούστου του 1965, στη θάλασσα, σε βάθος 2,5 μ, κατά τη διάρκεια εργασιών επέκτασης του λιμανιού. Ο βορειοευβοέας ερευνητής Αλ. Καλέμης γράφει: «Μέχρι τότε η προεξέχουσα της άμμου πλάτη του Ταύρου, φαινόταν σαν ένας λείος λευκός βράχος, ιδανικός για το χτύπημα χταποδιών. Προφανώς, κατά τη λεηλασία της Ωρεού από τον Άτταλο (199π.Χ.), αφού αποσπάστηκαν τα χρυσά κέρατα και τα μπροστινά πόδια του Ταύρου, το υπόλοιπο ογκώδες μαρμάρινο γλυπτό δεν κατέστη δυνατόν να φορτωθεί σε πλοίο και εγκαταλείφτηκε στην ακτή.»
Η τοποθέτηση του στο βάθρο ολοκληρώθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1966. Ο κ. Α. Σταμούλος, συντηρητής αρχαιοτήτων της ΙΑ ΕΠΚΑ μιλάει αναλυτικά για την εύρεση και την συντήρησή του στην Ημερίδα «Ο αρχαίος κόσμος της Β. Εύβοιας και η επιρροή του στον 21ο αιώνα»
Πρόκειται για ένα ολόγλυφο ανάθημα φυσικού μεγέθους που παριστάνει ταύρο σε στάση επίθεσης. Είναι κατασκευασμένος από λευκό μάρμαρο και ζυγίζει περίπου 4,8 τόνους. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σε όγκο και βάρος γλυπτά που έχουν βρεθεί στον ελλαδικό χώρο. Ο αρχαίος γλύπτης επεξεργάστηκε έναν αρχικό όγκο μαρμάρου περίπου 8 τόνων. Οι διαστάσεις του γλυπτού είναι 3,20 μ μήκος, σωζόμενο ύψος 1,30 μ και πλάτος 0,75 μ. Οι διαστάσεις του βάθρου είναι 3,20μ μήκος, 1,30 μ ύψος και 1,15 μ πλάτος.
Η πίσω αθέατη πλευρά του ταύρου είναι ημίεργη. Το γλυπτό σώζεται σχεδόν ακέραιο, με εξαίρεση τα ένθετα κέρατα (που ήταν κατασκευασμένα από άλλο υλικό, πιθανότατα από μάρμαρο άλλου χρώματος , αν και άλλοι λένε απο χρυσό), τμήμα της ουράς και τα πόδια, τα οποία έχουν σπάσει από τον μηρό και κάτω, προφανώς γιατί δεν είχαν την ίδια αντοχή με το συμπαγές υπόλοιπο σώμα, κατά την πτώση του στη θάλασσα. Τα μέλη αυτά δεν έχουν βρεθεί.
Δείτε τα ιστορικά στοιχεία για το άγαλμα από τον καθηγητή Goette Hans Rupprecht του Πανεπιστημίου Gessen της Γερμανίας απο την Ημερίδα «Ο αρχαίος κόσμος της Β. Εύβοιας και η επιρροή του στον 21ο αιώνα»
Η κατασκευή του χρονολογείται στα τέλη 4ου- αρχές 3ου π.Χ. αιώνα και κατά πάσα πιθανότητα κατασκευάστηκε σε κάποιο αττικό εργαστήριο και έπειτα μεταφέρθηκε στους Ωρεούς. Ενδεχομένως, κοσμούσε κάποιο ταφικό μνημείο ενός επιφανούς πολίτη των Ωρεών. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι υπήρξε το σύμβολο της αρχαίας πόλης ενώ άλλοι μελετητές το συνδέουν με την ύπαρξη κάποιου ιερού στην περιοχή, θεωρώντας το αφιέρωμα με σαφές εικονογραφικό πολιτικό νόημα, που αναφέρεται στην ανασύσταση του Κοινού των Ευβοέων από το Μακεδόνα ηγεμόνα. Να σημειώσουμε οτι η χρονική περίοδος κατασκευής του Ταύρου ήταν περίοδος ευμάρειας, μιας και για την Βόρεια Εύβοια, η περίοδος της ηγεμονίας του Δημητρίου του Πολιορκητή ήταν η περίοδος της μεγαλύτερη ακμής της. Τότε ανασυστάθηκε το «Κοινόν των Ευβοέων» , όπου οι ευβοϊκές πόλεις αποφάσισαν να ενωθούν έχοντας κοινούς νόμους, πολίτευμα, ακόμη και νομίσματα. Την ίδια περίοδο οι Ευβοείς έστελναν αντιπροσώπους , Ιερομνήμονες, και στη Δελφική Αμφικτυονία.
Το μοτίβο του ταύρου σχετίζεται επίσης με τη Διονυσιακή λατρεία και δεδομένου οτι στη Βόρεια Εύβοια λατρευόταν ο Διόνυσος (πολυστάφυλος Ιστιαία) ενδεχομένως το άγαλμα να σχετίζεται και με τη λατρεία του θεού.
πηγη https://greekcultureellinikospolitismos.wordpress.com/2017/11/09/o-tavros-ton-oreon-evias/
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.