Η νησίδα του Δοκού βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο, σε σημείο ελέγχου της ναυσιπλοϊας.
Σύμφωνα με αρχαιολογικές έρευνες είχε κατοικηθεί από την εποχή του χαλκού, πριν 6.000 χρόνια. Λείψανα της εποχής εκείνης βρέθηκαν κατά μήκος όλης της παραλίας.
Η πρωιμότατη κατοίκηση της Νησίδας Δοκού, σηματοδοτείται από την ίδρυση δύο μόνιμων εγκαταστάσεων της Πρωτοελλαδικής II περιόδου (2800-2300 π.Χ.).
Στην ανατολική της πλευρά του νησιού ανάμεσα στο ακρωτήριο «Κομμένη Μύτη» και την περιοχή «Καστέλι» βρίσκετε το ύψωμα που επάνω του υπάρχουν τα ερείπια ενός μεγάλου Βυζαντινού – Ενετικού κάστρου.
Οι Βυζαντινοί κατασκεύασαν το κάστρο, τον 7ο μ.Χ αιώνα, επί Ηρακλείου ή Κωνσταντίνου του Δ’, το οποίο αργότερα χρησιμοποίησαν οι Ενετοί, μέχρι και ο ίδιος ο Μοροζίνι το 1670. 
Το κάστρου του Δοκού καταστράφηκε από τους Άραβες το φθινόπωρο του 673 μ.Χ. αλλά ξαναχρησιμοποιήθηκε αργότερα σαν φρούριο (αλλά όχι ως οικισμός πλέον). Στην βόρεια πλευρά του κάστρου έχει απομείνει μέρος τοιχοποιίας της Πρωτοελλαδικής περιόδου Οι οχυρώσεις του κάστρου- που εκτείνονταν προς τη βόρεια πλευρά του νησιού – είχαν γίνει σε μεγάλη έκταση, πράγμα που δείχνει ότι εκεί κατοικούσαν πολλά άτομα.
Σε όλη την διάρκεια της ιστορίας του το νησί αποτελούσε σημείο στρατηγικής σημασίας, γεγονός που βεβαιώνουν τα προαναφερόμενα ερείπια του μεγάλου Βυζαντινού κάστρου που χρησιμοποιήθηκε με πολλές επεκτάσεις και από τους Ενετούς.
Η στρατηγική του θέση επέτρεπε σε όποιον το εξουσίαζε να ελέγχει τις θαλάσσιες συγκοινωνίες προς τον Αργολικό Κόλπο και την Ανατολική Λακωνία.
Οι Βυζαντινοί κατασκεύασαν το κάστρο, τον 7ο μ.Χ αιώνα, επί Ηρακλείου ή Κωνσταντίνου του Δ’, το οποίο αργότερα χρησιμοποίησαν οι Ενετοί, μέχρι και ο ίδιος ο Μοροζίνι το 1670. Το κάστρου του Δοκού καταστράφηκε από τους Άραβες το φθινόπωρο του 673 μ.Χ. αλλά ξαναχρησιμοποιήθηκε αργότερα σαν φρούριο (αλλά όχι ως οικισμός πλέον). Στην βόρεια πλευρά του κάστρου έχει απομείνει μέρος τοιχοποιίας της Πρωτοελλαδικής περιόδου Οι οχυρώσεις του κάστρου- που εκτείνονταν προς τη βόρεια πλευρά του νησιού – είχαν γίνει σε μεγάλη έκταση, πράγμα που δείχνει ότι εκεί κατοικούσαν πολλά άτομα.Σε όλη την διάρκεια της ιστορίας του το νησί αποτελούσε σημείο στρατηγικής σημασίας, γεγονός που βεβαιώνουν τα προαναφερόμενα ερείπια του μεγάλου Βυζαντινού κάστρου που χρησιμοποιήθηκε με πολλές επεκτάσεις και από τους Ενετούς. Η στρατηγική του θέση επέτρεπε σε όποιον το εξουσίαζε να ελέγχει τις θαλάσσιες συγκοινωνίες προς τον Αργολικό Κόλπο και την Ανατολική Λακωνία.Οι οχυρώσεις, αυτές ήταν αποτέλεσμα στρατηγικής πολιτικής μεγάλων οικονομικών δυνάμεων και όχι κατακτητικών ομάδων. Και είχαν κατασκευαστεί σε συνδυασμό με το κάστρο της Μονεμβασιάς και το κάστρο του Θερμησίας στην Ερμιονίδα.
πηγη https://www.salaminionvima.gr/
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.