Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2021

Λέων Τολστόι

 



Μια φράση ειπωμένη από τον εμβληματικό Λέων Τολστόι, την οποία πίστευε ακράδαντα και αν αναρωτιέστε να μάθετε το γιατί, απαντήσεις θα βρείτε καλά κρυμμένες μέσα στο κείμενο που εξιστορεί τη ζωή και το βαρύγδουπο έργο του.

Γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου του 1828, (28 Αυγούστου, με το παλαιό ημερολόγιο) στη Γιάσναγια Πολιάνα της Ρωσίας και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Στην ηλικία των 9 ετών έχει χάσει και τους δύο γονείς του και μετακομίζει με τα τέσσερα αδέρφια του σε συγγενική κατοικία. Έχοντας στην κατοχή του τεράστια περιουσία, δε διστάζει να σκορπά αλόγιστα τον πλούτο και τα υιοθετεί συμπεριφορές ασωτίας, ορμώμενος της νεανικότητάς του αλλά και του πάθους του για τον τζόγο και το χαρτοπαίγνιο, με αντίκτυπο την ηθική του κατάπτωση και την απώλεια μεγάλου μέρους των εισοδημάτων του.

Με παρότρυνση των συγγενών του λόγω της ευφυίας και της οξυδέρκειας του, μεταβαίνει για σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Καζάν επιλέγοντας τη νομική, την οποία με δική του απόφαση δεν ολοκλήρωσε.

Κατατάσσεται στο στρατό, συμμετέχει στον πόλεμο της Κριμαίας, βιώνει τη φρικαλεότητα και τη δίνη του πολέμου, την αχαλίνωτη βία, τον δυσβάσταχτο πόνο και την άτεγκτη ανθρωποθυσία, όπου ψυχικά καταρρακωμένος και απογοητευμένος κλείνει άρδην το εν λόγω αποκρουστικό κεφάλαιο της ζωής του. 

«Μπορεί να υπάρξει μόνο μία μόνιμη επανάσταση – μια ηθική: Η αναγέννηση του εσωτερικού ανθρώπου»

Εν έτει 1862 και σε ηλικία 34 ετών, νυμφεύεται τη μέχρι το τέλος της ζωής του σύζυγό του Σοφία, αποκτούν 13 παιδιά και όπως χαρακτηριστικά συνήθιζε να σχολιάζει στο ημερολόγιό του, ένιωθε «πατριάρχης» ανάμεσα στην πολυπληθή του οικογένεια.

Έχει αρχίσει να γράφει και η πένα του, άκρως περιγραφική, με εμφανή τα στοιχεία απεικόνισης της ρωσικής αριστοκρατικής ζωής, με περίσσιο σεβασμό στον καθημερινό βίο και μόχθο των απλών ανθρώπων, άλλοτε επηρεάζει, παραδειγματίζει και προβληματίζει και άλλοτε πάλι ενοχλεί λόγω της ρεαλιστικής γύμνωσης του καθωσπρεπισμού.

Ζει σε μια εποχή γεμάτη εναύσματα, πλούσια σε φιλοσοφικά ερωτήματα και μέσα στα βιβλία του συνθέτει πολύπλοκους λαβύρινθους, δίνοντας την ευκαιρία στον αναγνώστη να αναζητήσει όχι πάντα με επιτυχία, κρυμμένα νοήματα, αξίες, αλήθειες και συμμετρίες που ποτέ δεν είσαι σίγουρος διαβάζοντας τα έργα του ότι έχεις ανακαλύψει…

Εξιστορεί καταστάσεις, σκιαγραφεί με δεξιοτεχνία τον εσωτερικό κόσμο των χαρακτήρων των βιβλίων του, εξυμνεί αρετές όπως η καλοσύνη, η αξιοπρέπεια και η δοτικότητα, απαρνείται την εξουσία και τις αρχές της και παρά τις χριστιανικές του πεποιθήσεις, χτυπά χωρίς φόβο τη γροθιά του στο μαχαίρι και με καυστικό τρόπο παρουσιάζει στο ευρύ κοινό τη θεωρία του για την υποκρισία και το φορμαλισμό της εκκλησίας.

Αξίζει να αναφέρω ότι «θιγμένο» το σχίσμα προέβη άμεσα στον αφορισμό του με απώτερο σκοπό να πλήξει τη φήμη του Τολστόι, πράγμα που ως γνωστόν είχε τα αντίθετα αποτελέσματα…

Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανένας δεν θέλει να αλλάξει τον εαυτό του.

Γνωστές προσωπικότητες όπως οι Άντον ΤσέχωφΜαξίμ Γκόρκι και Μαχάτμα Γκάντι, καλλιέργησαν φιλικές σχέσεις μαζί του, ανταλλάσσοντας μεταξύ τους απόψεις μέσα από έναν κυκεώνα εμβριθών επιστολών.

Τα πιο δημοφιλή του έργα, Άννα Καρένινα και Πόλεμος και Ειρήνη, δεσπόζουν ακόμα και στις μέρες μας σε εξαίσιες θέσεις στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Αν θέλετε όμως τη γνώμη μου, δοκιμάστε να τον προσεγγίσετε μέσα από πιο στοχαστικά αλλά και αντισυμβατικά του συγγράμματα, όπως Ιστορία ενός αλόγου, Οι Κοζάκοι, Τρεις θάνατοι και Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς, μέσα από τα οποία μπορείτε να μυηθείτε σε υπαρξιακές αναζητήσεις, σε απαράμιλλους ιδεαλισμούς αλλά και σε προσωπικές πεποιθήσεις.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών, στις 20 Νοεμβρίου του 1910, απομονωμένος στα κτήματά του, ζώντας σαν ασκητής, αποκηρύσσοντας πολυτέλειες και ανέσεις. Αξιοσημείωτο παραμένει το γεγονός ότι η κηδεία του θύμιζε διαδήλωση, αφού πλήθος κόσμου από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα ακολούθησαν την πομπή, απονέμοντας του φόρο τιμής.

Θα ολοκληρώσω με μια βαθυστόχαστη φράση του, ικανή να αφυπνίσει συνειδήσεις…

Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του.

Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος.

Και όσο ο παρονομαστής διογκώνεται προς το άπειρο, τόσο το κλάσμα τείνει προς το μηδέν… 

Κατερίνα Σιδέρη






Αναρτήθηκε από:




Κατερίνα Σιδέρη



YouTubeYouTube
Ενημέρωση και ψυχαγωγία. Επικοινωνία στο .






Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Δημοφιλείς κατηγορίες

...
Οι πιο δημοφιλείς κατηγορίες του blog μας

Whatsapp Button works on Mobile Device only