Τα υδραγωγεία στη μέση της ερήμου

Τα υδραγωγεία στη μέση της ερήμου που δημιούργησαν οι αρχαίοι Πέρσες αποτελούν μέρος του μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO

Ο περσικός πολιτισμός ήταν ένας από τους πιο ευημερούσες χιλιάδες χρόνια πριν και, εκτός από την τέχνη, έχει αφήσει πίσω του πολιτισμό και τεχνικές με στόχο τη βελτίωση των εντυπωσιακών πόλεών τους.

Μεγάλο μέρος της προόδου τους οφείλεται στην εξαιρετική διαχείριση των υδάτων τους, στις πόλεις καθώς και στις αγροτικές περιοχές, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι η αυτοκρατορία τους επεκτάθηκε σε ημιέρημο, έρημο και άγονα κλίματα που τους εξέθεσαν στην ξηρασία και υψηλές θερμοκρασίες.

Μία από τις καλύτερες εφευρέσεις τους, μαζί με τους λάκκους πάγου, ήταν το qanat, μια υπόγεια υποδομή ικανή να συλλέγει και να διοχετεύει τα όμβρια ύδατα από υδροφόρες και κοιλάδες, και να το μεταφέρει στις πόλεις και να το χρησιμοποιεί για την άρδευση χωραφιών.

Ας μάθουμε τώρα πώς λειτούργησε αυτό το περίεργο σύστημα, που σήμερα είναι πατρομονία

nio της ανθρωπότητας UNESCO. Η τεχνική qanat αναπτύχθηκε στην Περσία την πρώτη χιλιετία π.Χ., σταδιακά εξαπλώθηκε σε άλλες άγονες περιοχές όπως το Μαρόκο, η Αλγερία, η Λιβύη, η Μέση Ανατολή και το δυτικό Αφγανιστάν.

Πρώτα ένα κύριο πηγάδι σκάφτηκε σε έναν λόφο, μέχρι να φτάσει ένας υπόγειος υδροφόρος ορίζοντα. Τότε, ένα σχεδόν οριζόντιο τούνελ σκάφτηκε από τους πρόποδες του λόφου μέχρι την πηγή νερού.

Η σήραγγα είχε δίαυλο και συγκεκριμένη γωνία ώστε να μπορεί να μεταφερθεί το νερό στον προορισμό που προορίζεται. Όσο μεγαλύτερο είναι το μέγεθος του qanat, τόσο μικρότερη είναι η γωνία που απαιτείται για να μεταφερθεί το νερό.

Εκτός από το κύριο πηγάδι, κατασκευάστηκαν και άλλοι κάθετοι τοίχοι κατά μήκος του qanat. Αυτά παρείχαν εξαερισμό του νερού, έλεγχο, διανομή και μια διαδρομή διαφυγής μόλις γέμιζε η σήραγγα. Χάρη στο βάθος του, το qanat μάζεψε νερό από τους υδροφόρους ορίζοντες και εμπόδισε την εξάτμισή του κατά τη μεταφορά. Αρκετά φράγματα θα μπορούσαν επίσης να τοποθετηθούν για να συγκρατήσουν ή να συσσωρευτούν μια συγκεκριμένη ποσότητα ροής.

Μέσα στο qanat υπήρχαν επίσης χώροι ανάπαυσης για τους εργαζόμενους, αποθήκες νερού και μύλοι σε όλη την πορεία.

Όντας φιλτραρισμένο, το νερό ήταν πόσιμο και καθαρό, καθιστώντας το ιδανικό για κατανάλωση και άρδευση.

Στο τέλος του qanat βρισκόταν ένα κτίριο που μάζευε νερό, όπου οι κάτοικοι μπορούσαν επίσης να πάνε για να δημιουργήσουν τα δικά τους ιδιωτικά κανάλια.

Η περσική κυβέρνηση υποχρεώθηκε να κατασκευάσει qanats που μετέφεραν νερό από το βουνό στην πόλη, καθώς και τις επεκτάσεις τους για δημόσια λουτρά και δεξαμενές. Οι πλούσιοι θα μπορούσαν να αγοράσουν μια επέκταση των καναλιών για τη γη τους με προσωπικά τους χρήματα.

Οι δημόσιες δεξαμενές, γνωστές ως «ab anbar», ήταν ένα άλλο θαύμα μηχανικής, καθώς διέθεταν ένα σύστημα που τους επέτρεπε να συλλάβουν αέρα για να κρατήσουν το νερό κρύο, ένα φανταστικό επίτευγμα, στην έρημο.

Αυτό το αρχαίο σύστημα διαχείρισης νερού εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και επιτρέπει την ίση κατανομή του νερού σε όλη την περιοχή. Δεν μπορεί κανείς παρά να μείνει έκπληκτος από τη μεγάλη εφευρετικότητα αυτού του φανταστικού πολιτισμού.

Madia Renzo Giuseppe

https://www.youtube.com/channel/UC0wk2ge3sheyTkgpAkeBang

YouTube