Ο Μέγας τάφος της Κρίσεως

Μια φορά κι έναν καιρό…

● Ο Βέρης είχε τρία παιδιά: δυο κόρες, τη Βέροια
και τη Μίεζα κι έναν γιο, τον Όλγανο.
● Οι κόρες του έδωσαν το δικό τους όνοµα στις
δυο µεγάλες πόλεις της Ηµαθίας που χτίστηκαν
στα πόδια του
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας µυθικός
βασιλιάς της Ηµαθίας που τον έλεγαν Βέρη
Αυτός έδωσε τ΄ όνοµά του στο όρος Βέρµιο
ενώ ο γιος του Όλγανος µεταµορφώθηκε σε
ποτάµιο θεό και έδωσε το όνοµά του στο ποτάµι
µε το σηµερινό όνοµα Αράπιτσα

Προτοµή του
Όλγανου, γιου του
Βέρητα, µυθικού
αδελφού της Μίεζας
και της Βέροιας.
Βρέθηκε στον
Κοπανό και είναι
έργο του 2ου µ.Χ. αι

Ιστορία της περιοχής
● Η αρχαία Μίεζα και οι κώµες της µε τα νεκροταφεία
τους αποτελούν ένα σύνολο µνηµείων εξίσου
σπουδαίο για την ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας µε
εκείνα του άλλου σηµαντικού χώρου του νοµού
Ηµαθίας, της Βεργίνας.
● Η περιοχή αυτή του Βερµίου, όπου ο Ηρόδοτος
τοποθετεί τους περίφηµους «Κήπους του Μίδα»,
κατοικήθηκε απ’ τα αρχαιότατα χρόνια.
● Εκτεταµένα ερείπια στην περιοχή υποδεικνύουν το
χώρο µιας σηµαντικής πόλης της αρχαιότητας,
που βρισκόταν µεταξύ της Βέροιας και της
Έδεσσας. Το όνοµα της πόλης αυτής, που την
αναφέρουν οι αρχαίοι συγγραφείς και οι επιγραφές
ήταν Μίεζα

Ο Μέγας τάφος της Κρίσεως

Μέγας Τάφος της Κρίσεως
Ο «Μέγας Τάφος των Λευκαδίων» ή
«Τάφος της Κρίσεως», στην περιοχή του
δήµου Ανθεµίων, ανακαλύφθηκε τυχαία
το 1954 σε εργασίες οδοποιίας,
ανασκάφηκε µέχρι το 1963 από το Φώτη
Πέτσα, πλην του προθαλάµου, ο οποίος
ανασκάφηκε το 1998. Τότε
αναστηλώθηκε η πρόσοψή του και το
2006 ολοκληρώθηκε η ανάδειξη του
µνηµείου
Ο Πέτσας δηµοσίευσε τα
συµπεράσµατά του προσδίδοντας την
προσωνυµία «Τάφος της Κρίσεως» από
την απεικόνιση, στην πρόσοψη του
µνηµείου, του µύθου της Κρίσεως, που
αναφέρεται στον Πλατωνικό διάλογο
«Γοργίας»

Τάφος της Κρίσεως: Ζωγραφική αναπαράσταση
της πρόσοψης
Πρόκειται για το
µεγαλύτερο ταφικό
µνηµείο του είδους
µε διώροφη
πρόσοψη που
συνδυάζει δωρικό
και ιωνικό ρυθµό,
διαθέτει δε πλούσιο
ανάγλυφο και
ζωγραφιστό
διάκοσµο
Εικάζεται ότι εδώ
τάφηκε ο Εταίρος
και συµπολεµιστής
του Μεγάλου
Αλεξάνδρου
Πευκέστας ο
Μιεζεύς

● Ο αρχαιολογικός χώρος της Μίεζας (Λευκαδίων) είχε ήδη
εντοπισθεί από το 19ο αιώνα από το γάλλο περιηγητή
Delacoulonche και το δανό αρχιτέκτονα Kinch.
● έγινε αντικείµενο συστηµατικής έρευνας µετά το 1950.
● Έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη οικισµών από
την ύστερη εποχή του Χαλκού (αγρός Χατζηνώτα),
την εποχή του Σιδήρου,
την κλασική, αλλά και
την ελληνιστική εποχή, (τέλος 4ου αι.-168 π.Χ.).
Στην εποχή της ρωµαιοκρατίας η περιοχή είχε σηµαντική
ζωή και κάποια διοικητική αυτονοµία.

Ο νεκρός οδηγείται από τον ψυχοποµπό Ερµή στον Άδη για να κριθεί
από τους κριτές του Κάτω Κόσµου και ανάλογα µε τις πράξεις του να
κερδίσει «τας νήσους των Μακάρων» ή να καταλήξει στον Τάρταρο.