Ἡ σύλληψις τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη συνετελέσθη τὴν νύκτα τῆς 6 Σεπτεμβρίου τοῦ 1833, ὑπὸ τὶς γελοιοδέστερες συνθῆκες, ποὺ ἔχει νὰ ἐπιδείξῃ ἡ χώρα μας.
Στὸ Ναύπλιο, στὸ φρούριον τοῦ Ἴτς καλέ, ἀνέλαβαν νὰ φρουροῦν οἱ Βαυαροὶ φύλακες τὸν …μέγιστο «ἐγκληματία» τοῦ Ἔθνους μας. Μαζύ του καὶ ὁ ἐπίσης πολύπαθος Δημήτριο Πλαπούτας.
Ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο, ποὺ συνελήφθησαν οἱ Ἥρωες, ἡ δίκη ἔφθασε νὰ ξεκινήσῃ τὸν Μάϊο τοῦ 1834, ἐφ΄ ὅσον ἀπαιτεῖτο νὰ στοιχειθετηθῇ ἕνα κάποιο …ἀληθοφανὲς κατηγορητήριον πρωτίστως. Κι ὅταν ἡ Ἀντιβασιλεία ἔνοιωσε ἕτοιμοι, μὲ τὶς ἰδανικὲς συμβουλὲς τῶν Κωλέττη καὶ Μαυροκορδάτου, ξεκίνησε τὴν δίκη παρῳδία, γιὰ τὴν ὁποίαν, ἀκόμη καὶ σήμερα, ἡ δικαισύνη τῆς χώρας μας θὰ ἔπρεπε νὰ ντρέπεται καὶ νὰ ἀπολογεῖται μετανοούσα.
Τὸ μεγαλύτερον προσὸν τῆς Ἀντιβασιλείας καὶ τοῦ Μάουερ, καθὼς καὶ τοῦ ὑπουργοῦ δικαιοσύνης Σχινᾶ, ἦταν ἡ ἐπιλογὴ τοῦ Προέδρου: Ἀναστάσιος Πολυζωΐδης. Δίπλα του ὁ ἀπομνηματογράφος τῶν ἡρώων μας, Γεώργιος Τερτσέτης.
Ἀναστάσιος Πολυζωΐδης λοιπόν.
Αὐτὸς ποὺ ἐπολέμησε, ὅσο οὐδεὶς ἄλλος, τὸν Καποδίστρια καὶ πού, ἀμέσως μετὰ τὴν δολοφονία τοῦ Κυβερνήτου, ἔχασε τὸ ἐνδιαφέρον του γιὰ τὶς καταγγελίες. (Προφανῶς ἔπαυσαν τὰ κακῶς κείμενα…!!!)
Αὐτὸς ποὺ παρίστατο, ὡς γραμματεύς, λόγῳ τοῦ νεαροῦ τῆς ἡλικίας του, στὴν σύναψιν κι ἐπικύρωσιν τῶν «δανείων τῆς Ἀνεξαρτησίας». (Προφανῶς κι αὐτὰ ἦσαν ἀναγκαία τότε, καθὼς ἐπίσης καὶ νόμιμα καὶ ἠθικά…!!!)
Αὐτὸς λοιπόν, ὁ πολέμιος κάθε ἑνὸς ποὺ ἀντιμάχετο τοὺς τοκογλύφους, γιὰ τοὺς ὁποίους δικούς του λόγους, ἀπεφάσισε νὰ ἀλλάξῃ θέσεις καὶ νὰ ὑπερασπισθῇ τὸ δίκαιον, ποὺ καταφανῶς μέσα σὲ ἐκεῖνες τὶς αἴθουσες, γελοιοποιεῖτο. Κι ἀκριβῶς γιὰ αὐτὴν τὴν στάσιν του ὀφείλουμε νὰ τοῦ …συγχωρήσουμε τὰ ὅποια (ἀκόμη κι …ἐθνοκτονικά) λάθη τοῦ παρελθόντος του…
Στὴν αἴθουσα τοῦ δικαστηρίου, μίας δίκης παρῳδίας, ὑπῆρχαν οἱ πλειοψηφοῦντες, αὐτοὶ δῆλα δὴ ποὺ ἤθελαν τὴν καταδίκη εἰς θάνατον τοῦ Ἀρχιστρατήγου, μὰ καὶ οἱ μειοψηφοῦντες, ποὺ πολεμοῦσαν, μὲ ὅλες τους τὶς δυνάμεις, νὰ ἀποδείξουν τὰ …αὐτονόητα!!! Ἔτσι κι ἀλλοιῶς δὲν ὑπελογίζετο ἡ ἀπόδειξις, ἀλλὰ ἡ ἀνάγκη τῶν κρατούντων νὰ ἐξαφανίσουν διὰ παντὸς κάθε ἀντίλογον, μὲ ὑποδειγματικὸ γιὰ τὴν Ἱστορία τρόπο, πρὸ κειμένου τὸ νεοσύστατον κρατίδιον νὰ ἐπισημοποιήσῃ τὴν ἰσχὺ τοῦ παρὰ φύσιν διοικῇσθαι.
Οἱ δικηγόροι, γιὰ τοὺς ὁποίους δὲν διασώζονται ἀξιόλογες πληροφορίες, Βαλσαμάκης καὶ Κλωνάρης, μετέχοντες σὲ μίαν ἐξεταστικὴ διαδικασία, ἐρωτώντας ψευδομάρτυρες ποὺ ἀλληλοαναιροῦντο καὶ ἀποδεικνύοντας τὸ πόσο εὐπαθὲς εἶναι ἕνα κατασκευασμένο κατηγορητήριο ἐμπρὸς στὴν Ἀλήθεια, τὴν 23η Μαΐου τοῦ 1834, ἔφθασε ἡ στιγμὴ νὰ ἀγορεύσουν, παρουσιάζοντας, συνοπτικῶς, τὸ …γελοῖον τῆς ὑποθέσεως.
Ἀγορεύσεις ποὺ δὲν εἶχαν κάποιαν ἀξία, ἐφ΄ ὅσον οἱ ἀποφάσεις καταδίκης εἰς θάνατον ἦταν προ-εἰλημμένες.
Ἀγορεύσεις ποὺ ἁπλῶς ἐπανέλαβαν τὶς καταῤῥεύσεις τῶν κατηγορητηρίων
Ἀγορεύσεις ὄχι τόσο νομικοῦ περιεχομένου, ὅσο ἱστορικῆς σημασίας.
Ἡ ἀγόρευσις τοῦ Βαλσαμάκη, βάσει τῶν προσωπικῶν του σημειώσεων, σὲ μεγάλο βαθμὸ διασώζεται.
Περιλαμβάνει δὲ τὴν συνοπτικὴ εἰκόνα τῶν ὅσων διεδραματίσθησαν στὸ δικαστήριον, πρὸ κειμένου ἐμεῖς νὰ διαπιστώσουμε πὼς ἡ δουλειά του, καθ’ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς διαδικασίας ἦταν ἁπλῶς νὰ φέρνῃ σὲ ἀντιπαράθεσιν ψευδομάρτυρες μεταξύ τους, ἢ ψευδομάρτυρες μὲ μάρτυρες, δίχως ἀπαραιτήτως ὁ ἴδιος νὰ σχολιάζῃ. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἦταν σχεδὸν περιττόν.
Ἦταν πολὺ ἁπλό, διότι τὸ νεοσύστατον κρατίδιον δὲν διέθετε ἀκόμη τὴν ἐμπειρία τῆς …ἀληθοφανείας.
(Κάτι ποὺ ἔπαυσε πλέον νὰ ἰσχύῃ φυσικά…!!!)
Φιλονόη
Σημείωσις
Ἡ περίπτωσις νὰ ἤθελαν κάποιοι, ἄγνωστον ποιοί, νὰ περάσουν τὴν εἰκόνα τῆς δικαιοσύνης ποὺ ἴσως καὶ νὰ …λειτουργήσῃ μὲ ὅρους δικαίου, ὡς μόνιμον ἐλπιδο-τροφία, δὲν ἰσχύει. Ὅλοι οἱ πρωταγωνιστὲς «ἔπαιξαν» μὲ …ἀνοικτὰ χαρτιά.
πληροφορίες ἀπὸ τὂ «Ἡ δίκη τοῦ Κολοκοτρώνη», τοῦ Δημητρίου Φωτιάδου.
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.