Νεώτερες αρχαιολογικές έρευνες αποκαλύπτουν την παρουσία των Μυκηναίων στην Ιταλία από τον 16ο αι. π.Χ.«Το μυστήριο των ελληνικών μύθων κρυμμένο σε δύο αγαλματάκια» μια ανακάλυψη αρχαιολογική, μια ακόμη «παγκόσμια πρώτη», όπως λέγεται, που μπορεί να βοηθήσει να ξαναγραφτεί η αρχαία ιστορία, έγινε πριν λίγο καιρό στην Τρινιτάπολη , κοντά στην εκβολή του ποταμού Οφάντου στην αρχαία Δαυνία ανάμεσα στο Μπάρι και το Γκαργκάνο.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α
Α) Πρώιμη παρουσία Μυκηναίων - Ιταλία (16ος αι. π.Χ.).
Τα σημαντικά αυτά ευρήματα ήρθαν στο φως από την αρχαιολόγο Anna Maria Tunzi η οποία από το 1987 σκάβει στην περιοχή με τους αινιγματικούς υπόγειους ναούς που βγήκαν μέσα από ασβεστώδη βράχια και είναι ηλικίας 3.700 ετών.
Μέχρι τώρα βρέθηκαν τάφοι σε 2 υπόγεια : 200 άνθρωποι στον ένα και 150 στον άλλον, άνδρες, γυναίκες και παιδιά μαζί με τα στολίδια τους. Στολίδια από χαλκό, όμοια μ' εκείνα από την απέναντι πλευρά της Αδριατικής, περιδέραια από ήλεκτρο από την Βαλτική, μυκηναϊκά κεραμικά και όπλα, τυπικά της κεντρο-ανατολικής Ευρώπης.
Κι αυτά διότι οι κάτοικοι της περιοχής δεν ήσαν άλλοι από τους Μυκηναίους οι οποίοι υπήρξαν από τους πρώτους Έλληνες που έφτασαν στην δυτική Μεσόγειο ήδη από τον 16ο αι. π.Χ. (οκτώ αιώνες πριν δημιουργηθούν οι ελληνικές αποικίες).
Αυτοί λοιπόν οι κάτοικοι της περιοχής ήταν συνηθισμένοι να εμπορεύονται με όλο το γνωστό τότε κόσμο
Η περιοχή της Απουλίας ήταν όπως και σήμερα η «πόρτα της Ευρώπης». Δια θαλασσίας οδού έφθαναν εδώ όλα τα αγαθά από την Ανατολή.
Έτσι ίσως έφθασαν και τα 2 αγάλματα ύψους μόλις λίγων εκατοστών που στόλιζαν τον τάφο ενός πολεμιστή (ή ίσως πρίγκιπα).
Το ελεφαντόδοντο είναι ευαίσθητο και μόνο στο Αιγαίο υπήρχαν χέρια ειδικά για να το δουλέψουν.
Μόνο εκεί υπήρχε κόσμος που μπορούσε να πραγματοποιήσει 2 τέτοια αγάλματα, από τα οποία το ένα έχει την μορφή ενός ανθρώπου τόσο ουσιώδη και σχηματική όσο και ανησυχητική, με τον φαλλό ίσιο, κι ένα στήριγμα στην θέση του κεφαλιού, όπου έμπαινε το κεφάλι ενός ταύρου, πρώτο πολιτισμικό μυστήριο...
Να είναι κατάλοιπο των Ελλήνων Κρητών που εγκαταστάθηκαν στο Σαλέντο και στην περιοχή του Δαύνου στην Ιταλία όταν, μετά τον θάνατο του Μίνωα που κυνηγούσε τον δραπέτη Δαίδαλο, δεν κατάφεραν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους ; ...
Το πρώτο άγαλμα
Το άλλο άγαλμα, με την μορφή ενός αγριογούρουνου τόσο ωραίο και κομψό, με αναλογίες τέλειες και με τις παραμικρές λεπτομέρειες, τις τρίχες και την ουρά, δεύτερο μυστήριο... Να είναι μήπως κάποιος από τους συντρόφους του Οδυσσέως που, σύμφωνα με τον μύθο, μεταμόρφωσε η Κίρκη σε χοίρους ...;
Το μυστήριο της καταγωγής των δύο αυτών ευρημάτων λύθηκε με την παρουσίασή τους στις 22 Ιουνίου στο Μπάρι.
Το δεύτερο άγαλμα
Επιστημονική φαντασία, χαρακτήρισαν πριν 30 χρόνια το σύγγραμμα του Lorenzo Braccesi καθηγητή της Ελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας, όταν μιλούσε για Μυκηναίους ναυτικούς που έπλεαν στην Αδριατική για ν' αποκτήσουν ήλεκτρον και μέταλλα από την Β. Ευρώπη.
Τότε το «όπλο» του κ. Braccesi ήταν τα βιβλία με τους ελληνικούς μύθους, και τα κατορθώματα των ηρώων Διομήδη, Αντήνορα και Φείδωνα στις ακτές του Μεγάλου Κόλπου.
Αλλά μετά λίγα χρόνια, με την ανακάλυψη των πρώτων μυκηναϊκών κεραμικών σε όλες τις ακτές της Αδριατικής έως του βορειότερου σημείου της, οι μύθοι επιβεβαιώθηκαν.
Γιατί μύθος είναι τελικά «χίλιες φωνές αλήθειας».
ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Τρινακρία, Ερείπια στην Ηράκλεια Μινώα.
Η Ηράκλεια - Μινώα είναι προϊστορική πόλη της νότιας ακτής της Τρινακρίας (έτσι ονομάζονταν η Σικελία στην αρχαιότητα από τους Έλληνες, λόγω του σχήματός της), 25 χιλιόμετρα από τον Ακράγαντα. Ιδρύθηκε από Κρήτες, όταν ο βασιλεύς Μίνωας ήρθε στο νησί ψάχνοντας να βρει τον Δαίδαλο. Λίγο πριν το 500 π.Χ. η πόλη κατελήφθη από τους Λακεδαιμόνιους, με αρχηγό τον Ευρυλέοντα, και μετονομάσθηκε σε Ηράκλεια. Ορισμένοι αρχαίοι συγγραφείς την αναφέρουν και με τα δύο ονόματά τους.
Β) Έναρξη Μυκηναϊκής παρουσίας στην Ιταλία - (16ος - 11ος αι. π.Χ.).
Νεώτερα ευρήματα τοποθετούν χρονολογικά την Μυκηναϊκή παρουσία στην Ιταλία στον 16ο αι. π.Χ.
Οι Μυκηναίοι, με τους Μινωΐτες να υπερισχύουν στην αγορά της ανατολικής Μεσογείου, θα στραφούν από τον 16ο αι. π.Χ. στην αγορά της Δύσης και συγκεκριμένα της Ιταλίας.
Πρωτοεμφανίζονται στο νότιο Τυρρηνικό Πέλαγος : Αιόλια Νησιά, Καλαβρία, Νάπολη, αλλά και στο Αδριατικό πέλαγος και ιδιαίτερα στην περιοχή της Απουλίας.
Στόχος τους το εμπόριο και η πρόσβαση και εκμετάλλευση των πρώτων υλών (και ιδιαίτερα του χαλκού) των περιοχών αυτών.
Την περίοδο μεταξύ 16ου και 15ου αι. π.Χ. θα επιλέξουν και θα εγκαταστήσουν εμπορικές θέσεις σε περιοχές προσπελάσιμες από ξηρά και θάλασσα, ώστε να είναι εύκολη η μεταφορά των πρώτων υλών από ξηράς, και των προς ανταλλαγή μυκηναϊκών εμπορευμάτων από θάλασσα.
ΘΕΣΕΙΣ ΟΠΟΥ Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΕΧΕΙ ΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΦΩΣ ΜΥΚΗΝΑΪΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Χάρτης της ιταλικής χερσονήσου με θέσεις μυκηναϊκών ευρημάτων
1. ΦΟΝΤΟ ΠΑΒΙΑΝΙ
2. ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΝΤΕΙ ΣΟΤΣΙ
3. ΜΟΝΤΑΝΙΑΝΑ
4. ΦΡΑΤΕΖΙΝΑ
5. ΑΝΚΩΝΑ
6. ΤΡΕΤΣΑΝΟ
7. ΠΙΕΝΤΙΛΟΥΚΟ
8. ΛΟΥΝΙ ΣΟΥΛ ΜΙΝΙΟΝΕ
9. ΜΟΝΤΕ ΡΟΒΕΛΛΟ
10. ΣΑΝ ΤΖΙΟΒΕΝΑΛΕ
11. ΚΑΖΑΛΕ ΝΟΥΟΒΟ
12. ΒΙΒΑΡΑ
13. ΙΣΚΙΑ
14. ΕΜΠΟΛΙ
15. ΠΕΣΤΟΥΜ
16. ΠΟΛΛΑ
17. ΠΡΑΓΙΑ Α ΜΑΡΕ
18. ΣΑΝΤΑ ΝΤΟΜΕΝΙΚΑ ΝΤΙ ΡΙΚΑΡΝΤΙ
19. ΠΑΝΑΡΕΑ
20. ΛΙΠΑΡΕΣ
21. ΣΑΛΙΝΑ
22. ΦΙΛΙΚΟΥΝΤΙ
23. ΟΥΣΤΙΚΑ
24. ΜΑΝΑΚΟΡΕ
25. ΜΟΛΙΝΕΛΛΑ
26. ΚΟΠΠΑ ΝΕΒΙΓΚΑΤΑ
27. ΤΟΠΠΟ ΝΤΑΓΚΟΥΤΣΟ
28. ΤΡΑΝΙ
29. ΜΠΑΡΙ
30. ΤΖΙΟΒΙΝΑΤΣΟ
31. ΣΑΝΤΑ ΣΑΜΠΙΝΑ
32. ΠΟΥΝΤΑ ΛΕ ΤΕΡΡΑΡΕ
33. ΣΟΥΡΜΠΟ
34. ΟΤΡΑΝΤΟ
35. ΛΕΟΥΚΑ
36. ΠΑΡΑΜΠΙΤΑ
37. ΠΟΡΤΟ ΤΣΕΖΑΡΕΟ/ΣΚΑΛΟ ΝΤΙ ΦΟΥΡΝΟ
38. ΑΒΕΤΡΑΝΑ
39. ΟΡΙΑ
40. ΤΟΡΡΕ ΚΑΣΤΕΛΛΟΥΤΣΙΑ
41. ΠΟΡΤΟ ΠΕΡΟΝΕ
42. ΣΑΤΥΡΙΟΝ
43. ΤΑΡΑΝΤΑΣ (ΣΚΟΛΙΟ ΝΤΕΛ ΤΟΝΝΟ, ΣΑΝ ΝΤΟΜΕΝΙΚΟ)
44. ΚΟΤΣΟ ΜΑΡΤΖΙΟΤΤΑ
45. ΠΑΛΑΤΖΙΑΝΟ
46. ΤΙΜΜΑΡΙ
47. ΣΑΝ ΒΙΤΟ
48. ΤΕΡΜΙΤΙΟ
49. ΦΡΑΝΚΑΒΙΛΛΑ ΜΑΡΙΤΤΙΜΑ
50. ΜΠΡΟΛΙΟ ΝΤΙ ΤΡΕΜΠΙΖΑΤΣΕ
51. ΤΟΡΡΕ ΝΤΕΛ
52. ΚΑΠΟ ΠΙΚΚΟΛΟ
53. ΣΕΡΡΑ ΟΡΛΑΝΤΟ
54. ΒΑΛΣΑΒΟΪΑ
55. ΜΟΛΙΝΕΛΛΟ
56. ΘΑΨΟΣ
57. ΣΥΡΑΚΟΥΣΕΣ
58. ΠΛΗΜΜΥΡΙΟΝ
59. ΜΑΤΡΕΝΣΑ
60. ΚΟΤΣΟ ΝΤΕΛ ΠΑΝΤΑΝΟ
61. ΦΛΟΡΙΝΤΙΑ
62. ΠΑΝΤΑΛΙΚΑ
63. ΚΑΒΑ ΚΑΝΑ ΜΠΑΡΜΠΑΡΑ
64. ΜΟΝΤΕ ΣΑΛΛΙΑ
65. ΜΠΟΥΣΕΜΙ
66. ΚΑΝΑΤΕΛΛΟ
67. ΜΙΛΕΝΑ
68. ΚΑΛΝΤΑΡΕ
69. ΑΚΡΑΓΑΝΤΑΣ
70. ΜΠΟΡΓΚ' ΙΝ-ΝΑΝΤΟΥΡ
71. ΑΛΜΠΟΥΤΣΙΟΥ
72. ΣΑ ΜΑΝΤΡΑ' Ε ΣΑ ΤΖΙΟΥΑ
73. ΣΑΝΤ' ΑΝΤΙΟΚΟ ΝΤΙ ΜΠΙΖΑΡΤΣΙΟ
74. ΠΟΤΣΟΜΑΤΖΙΟΡΕ
75. ΟΡΟΣΕΪ
76. ΡΙΟ ΛΟΚΟΥΛΑ
77. ΝΟΥΟΡΟ
78. ΠΕΡΝΤΑ' Ε ΦΛΟΡΙΣ
79. ΤΕΡΤΕΝΙΑ
80. ΝΤΟΜΟΥ Σ' ΟΡΚΟΥ
81. ΑΝΤΙΓΚΟΡΙ
82. ΚΑΠΟΤΕΡΡΑ
83. ΑΣΕΜΙΝΙ
84. ΝΕΤΣΙΜΟΠΟΥΤΣΟΥ
85. ΓΚΟΝΟΣΦΑΝΑΝΤΙΓΚΑ
86. ΜΠΑΡΟΥΜΙΝΙ
87. ΣΕΡΡΑ ΙΛΙΞΙ
88. ΑΜΠΙΝΙ
89. ΘΑΡΡΟΣ
Στο ανταλλακτικό εμπόριο που θα αναπτυχθεί, οι Μυκηναίοι θα εμπορευτούν και θα ανταλλάξουν προϊόντα μυκηναϊκής κατασκευής και αντικείμενα προερχόμενα από την Εγγύς Ανατολή με τις πολύτιμες πρώτες ύλες και τα μέταλλα από τις περιοχές αυτές.
Τον 14ο με 13ο αι. π.Χ. θα ελαττωθούν οι θέσεις τους στο Τυρρηνικό Πέλαγος, θα αυξηθούν στις περιοχές της Απουλίας της Καλαβρίας και της Σικελίας, ενώ θα ανακαλύψουν την Σαρδηνία : περιοχή πλούσια σε μεταλλεύματα.
Την εποχή αυτή θα καταρρεύσει η ηγεμονία των Μινωϊτών στο Αιγαίο και ο Μυκηναϊκός πολιτισμός θα γνωρίσει το μέγιστο της ακμής του.
Τον 12ο με 11ο αι. π.Χ. οι θέσεις όπου παρουσιάζονται μυκηναϊκά ευρήματα περιορίζονται στην περιοχή του κόλπου του Τάραντα και στην νότια Σαρδηνία, με ελάχιστα ίχνη στην Σικελία και στα Αιόλια Νησιά.
Πόλη της ΝΔ Τρινακρίας, ιδρύθηκε από τα Υβλαία Μέγαρα το 625 π.Χ. περίπου. Κατεστράφη από τους Καρχηδόνιους το 409 π.Χ., επανεκτίσθη και κατεστράφη ολοκληρωτικώς το 250 π.Χ. Οι κάτοικοί της μετεφέρθησαν στο Λιλύβαιο.
Η ανακάλυψη του σιδήρου, ως φθηνότερη και πιο διαδεδομένη πρώτη ύλη στην κατασκευή όπλων, θα γίνει η αιτία να χάσουν οι Μυκηναίοι το πλεονέκτημα του ανταλλακτικού εμπορίου, μιας και θα παύσει πλέον η σχέση εξάρτησης από την πρώτη ύλη που διακινούσαν μέχρι τότε.
Τα μυκηναϊκά ανάκτορα θα χάσουν την επιρροή τους πάνω στις μικρές πόλεις και θα περάσουν στο προσκήνιο οι πρώτες πόλεις-κράτη. Τον 10ο με 9ο αι. π.Χ., οι μεγάλοι πολιτισμοί της Εποχής του Χαλκού θα παραδοθούν στην λήθη. Η ιστορική αυτή περίοδος θα ονομαστεί αργότερα από τους "μελετητές των πολιτισμών" "ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ".
Τον 9ο με 8ο αι. π.Χ., οι Έλληνες θα ακολουθήσουν τα θαλάσσια μονοπάτια των Μυκηναίων και θα ξεχυθούν στο Αιγαίο, προς εύρεση σιδήρου αυτήν την φορά. Δεν θα περιοριστούν στις εμπορικές επισκέψεις των περιοχών αυτών, αλλά θα ιδρύσουν νέες πόλεις σε όλες τις ακτές της Μεσογείου : από Ισπανία και Ιταλία μέχρι Αφρική και Συροπαλαιστίνη.
Ως πρώτη ελληνική αποικία στην Δυτική Μεσόγειο, θεωρούνται οι Πιθηκούσες, η σημερινή Νήσος Ίσκια στον Κόλπο της Ν(ε)άπολης, από τους Χαλκιδείς της Εύβοιας το 760 με 750 π.Χ.
ΕΠΙ ΠΟΝΤΟΝ ΠΛΑΖΟΜΕΝΟΙ...
Τρινακρία, Σελινούς, θέα από την ακρόπολη της πόλεως.Τέμπερα με ακρυλικό σε ξύλο, 35 x 50 εκ. Έργο του ζωγράφου Αλέκου Λεβίδη
«Επί πόντον πλαζόμενοι » , περιπλανώμενοι στην θάλασσα : έτσι περιγράφει ο Όμηρος τους συντρόφους του Οδυσσέα ανάμεσα στα κύματα, στην προσπάθειά τους να επιστρέψουν στην πατρίδα. Έτσι ήταν πριν και μετά τον Οδυσσέα εκείνοι οι "οδύσσειοι" που, άφοβοι, αντιμετώπισαν τα πέλαγα στο ταξίδι τους προς την Δύση.
Πρώτα οι Κρητικοί που άφησαν εκεί, μαζί με το λείψανο του βασιλιά τους Μίνωα, και τα πλούσια ίχνη της παρουσίας τους στις ακτές της νότιας Σικελίας. Έπειτα οι Μυκηναίοι που, αναζητώντας μέταλλα, γέμισαν με σταθμούς τις ακτές τις Απουλίας, της Καλαβρίας, τις Σικελίας και, νικώντας την Σκύλλα και την Χάρυβδη, εισήλθαν στο Τυρρηνικό Πέλαγος.
Πρέπει να αναφέρουμε ότι ήδη αρκετούς αιώνες πριν να εγκατασταθούν μόνιμα οι Ευβοείς στην Πιθηκούσσα (Ίσκια), προσβλέποντας στην στυπτηρία και τον σίδηρο της Τοσκάνης, η Κάτω Ιταλία, οι νήσοι του Αιόλου και η Σικελία αποτέλεσαν την φυσική γέφυρα για τους ναυτικούς και τους εμπόρους, οι οποίοι έστρεφαν την ριψοκίνδυνη πλώρη τους από το Αιγαίο προς την πλούσια σε χαλκό Σαρδηνία και την μακρινή Ταρτησσό, στην ατλαντική ακτή της Ιβηρικής χερσονήσου, όπου έφτανε ο πολύτιμος κασσίτερος από τις Κασσιτερίδες (τα Βρετανικά νησιά).
Ως εκ τούτου ήταν φυσικό να είναι η Κάτω Ιταλία και η Σικελία οι πλησιέστεροι και προτιμότεροι σταθμοί όταν, στα μέσα περίπου του 8ου αι. π.Χ., η αύξηση του πληθυσμού, η ένδεια γης, οι κοινωνικές αντιθέσεις, η παρουσία αρχηγών που είχαν τα μέσα και το κύρος να οδηγήσουν εκστρατείες με ανθρώπους ριψοκίνδυνους, των οποίων είχαν κατορθώσει να εξάψουν την φαντασία, άρχισαν να "κτίζουν" τον Ελληνισμό της Δύσης.
Από την Εύβοια, τις Κυκλάδες, την Μεγαρίδα, την Κορινθία, την Αχαΐα, την δυτική Λοκρίδα και ακόμη και από την Κρήτη και την Ρόδο, Έλληνες κινήθηκαν, αυτήν την φορά για να "μεταφυτευτούν" πέρα από την Μεγάλη Θάλασσα και δεν γνώριζαν, ταξιδεύοντας, λίγοι μα θαρραλέοι, με τα μικρά τους άφρακτα πλοία, ότι θα δημιουργούσαν έναν από τους λαμπρότερους πολιτισμούς της Μεσογείου.
Τρινακρία, η αρχαία αγορά της Μοργαντίνα, αποικίας των Χαλκιδέων.Αυγοτέμπερα με λάδι σε ξύλο, 35 x 50 εκ. Έργο του ζωγράφου Αλέκου Λεβίδη
Θα έκτιζαν πόλεις, θα οικοδομούσαν μνημεία, θα δημιουργούσαν πλούτη που θα έκαναν αυτά της μικρής πατρίδας που είχαν αφήσει πίσω τους να μοιάζουν φτωχά, πατρίδες με τις οποίες, όμως, οι δεσμοί παρέμειναν πάντα πολύ στενοί και δεν χρειάζεται να θυμίσουμε εδώ τον Αισχύλο, τον Πίνδαρο ή τον Πλάτωνα.
Η διακίνηση ιδεών και ανθρώπων καθιστούσε πάντοτε ενιαίο τον ελληνισμό της πατρίδας, ανατολικό και δυτικό, και του έδωσε μια γλώσσα δική του, αν και με διαφορές στην προφορά.
Γι' αυτό τα ερείπια που εικονίζονται σε αυτό το Ημερολόγιο, περισσότερο από Σικελικά ή της Μεγάλης Ελλάδας - και καμιά φορά και φοινικικά, αφού στην Σικελία η Καρχηδών, συχνά κυρίαρχη πολιτική δύναμη, ήταν υποταγμένη από πολιτιστική άποψη - είναι "ελληνικά".
Και δεν εξαφανίστηκε η ελληνικότητα με την κυριαρχία της Ρώμης, αφού ελληνικά συνέχισαν να μιλούν και στην Σικελία - και οι Συρακούσες υπήρξαν η πρωτεύουσα, έστω και για λίγα χρόνια, της βυζαντινής αυτοκρατορίας - και ακόμη αργότερα στα λεγόμενα "βασιλειανά" μοναστήρια της Καλαβρίας και είναι φυσικό που, κάτω από το βάρος της ημισελήνου, βρήκαν καταφύγιο στην Κάτω Ιταλία και την Σικελία από την εποχή του Σκενδέρμπεη (Γ. Καστριώτης), αυτά τα ελληνόφωνα κέντρα που κράτησαν ζωντανή την θύμηση της πατρίδας. Ακριβώς όπως εκείνοι που πολλούς αιώνες δίδαξαν στην Μεγάλη Ελλάδα και την Σικελία την τέχνη να κατασκευάζουν πόλεις και να υψώνουν μνημεία αιώνιων πολιτισμών.
"Οι τόποι του Ελληνισμού της Δύσης" - μπορούμε να κλείσουμε με τα λόγια του Roger Peyrefitte - "μας δίνουν, εκτός από τις αναμνήσεις, και μαθήματα. Σε μια εποχή που μας επαναλαμβάνουν συνεχώς ότι οι πολιτισμοί είναι θνητοί, οι τόποι αυτοί μας αποδεικνύουν ότι υπάρχουν πολιτισμοί αθάνατοι.
Αυτά τα μνημεία που γλίτωσαν μετά από τόσους αιώνες και από τόσες γενεές ανθρώπων, θα διαρκέσουν ίσως όσο και η ανθρωπότητα. Θα της θυμίζουν τις αρετές της ομορφιάς, του μέτρου, της σιωπής".
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β
Τρινιτάπολη- Αρχαιολογικό Πάρκο Εποχής του Χαλκού, 1500 π.Χ.
Η περιοχή με τους αινιγματικούς υπόγειους ναούς που βγήκαν μέσα από ασβεστολιθικά βράχια και είναι ηλικίας 3.700 ετών.
Η έννοια του χώρου θυμίζει τις σύγχρονες μυκηναϊκές δομές που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα οι οποίες περιλαμβάνουν ένα διάδρομο με απότομη πρόσβαση ( δρόμος ), που ακολουθείται από ένα στενό πέρασμα (Στόμιο ), που οδηγούν στο κεντρικό περιβάλλον, μια μεγάλη αίθουσα που δίνει πρόσβαση σε ένα κάτω διαμέρισμα.Επιπλέον, πολλά είναι τα Ίχνη που υπάρχουν των επαφών μεταξύ των Ανθρώπων της περιοχής και Μυκηναίων στις Ακτές, αυτές δε πολύ πριν Από τον πρώτο ελληνικό αποικισμό .
Σε αυτά τα υπόγεια (hypogea) έχουν εντοπιστεί και εννέα ταφικά στοιχεία αυτού του οικισμού και είναι ακόμα ένα μυστήριο, όπου, δεδομένου ότι οι μέχρι τώρα χώροι που έχουν βρεθεί έχουν εκπληρώσει, σε διαφορετικά χρονικά στάδια, μια μόνον χρήση που είναι αποκλειστικά τελετουργική ή ταφική .
ΜΥΚΗΝΑΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ
Μυκηναϊκά ευρήματα από την νήσο Ισχία ( Πιθυκούσες)-Μουσείο του Λίπαρι Το Λίπαρι (ιταλικά Lipari, αρχ. ελληνικά Μελιγουνίς και Λιπάρα μία από τις Αιολίδες νήσους ) είναι ηφαιστειογενές νησί της νότιας Ιταλίας ευρισκόμενο στη νότια Τυρρηνική Θάλασσα, 16 ναυτικά μίλια βόρεια της Σικελίας.
Μυκηναϊκά ευρήματα από την νήσο Ισχία ( Πιθυκούσα )
Μία μυκηναϊκή κύμβη με κεφαλή πάπιας από ορεία κρύσταλλο μινωϊκή λιθοτεχνία από τις Μυκήνες Ταφικός Κύκλος Β 16ος αι. π.Χ. Ε.Α.Μ.
Μυκηναϊκά ευρήματα κοντά στο Λέτσε περιοχή ROCA VECCHIA
Μυκηναϊκά ευρήματα κοντά στο Λέτσε περιοχή ROCA VECCHIA
Αυτός είναι ο αρχαιολογικός χώρος των δεξαμενών στα δυτικά της, όπου, μόλις τρία μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, βρέθηκαν κάποια εγκύκλιες πλατφόρμες διαφορετικού πλάτους συνοδευόμενες από οπές τρύπες, ίσια κανάλια και τάφρους οριοθέτησης, κάτι το οποίο ερμηνεύεται από τους μελετητές ως δομές από μέρος ενός εργοστασίου εκμετάλλευσης θαλασσινού αλατιού που χρονολογείται στην Εποχή του Χαλκού, αν και - σύμφωνα με επιφανειακά ευρήματα - η περιοχή έχει αποκαλύψει τέσσερις φάσεις κατοίκησης που αναφέρονται επίσης σε προγενέστερες εποχές ,Νεολιθική , 6-5 η χιλιετία και μετά και εν συνεχεία έως την ελληνιστική εποχή .
Τρινιτάπολη
Η σύνδεση αυτού του τόπου με την παραγωγή αλατιού είναι ιδιαίτερα σημαντική γιατί αποδεικνύει για άλλη μια φορά τη σημασία της διατροφής στην πιο απομακρυσμένη αρχαιότητα :
Ήδη από τα 10.000 χρόνια πριν, το αλάτι είχε πράγματι ένα σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της σπουδαιότητος αυτής καθώς και να αναγνωρίζεται ως οικονομική αξία στις συναλλαγές της οποίας ήταν πρωταγωνιστής, από την πρωτοπορία, στις εμπορικές οδούς της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου.
ΤΕΛΟΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α :
- Καθηγητής Antonino Di Vita. Διευθυντής της Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών (Από τον πρόλογο του Ημερολογίου του έτους 2000 του Ομίλου Εταιριών ΗΡΑΚΛΗΣ).
ΠΗΓΗ κειμένων, φωτογραφιών και σχεδίων :Α
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ : «ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ - ΤΟΜΟΣ Α' : ΕΥΡΩΠΗ» εκδ. ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΙΣ 1999,
Ημερολόγιο του έτους 2000 του Ομίλου Εταιριών ΗΡΑΚΛΗΣ,
ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΣ ΑΤΛΑΣ ΗΠΕΙΡΩΝ εκδόσεις Ι. Ρέκου & Σία και
άρθρο του Tsao Cevoli (Αρχαιολόγος) - μετάφραση Βιολέττας Ζεύκη - στο περιοδικό «CORPUS» τ. 28 (Ιούνιος 2001) σελ. 40.
Ευχαριστώ την Στέλλα Τόπακα της «ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ» για την βοήθεια και την ευγενική προσφορά της. (ΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ από το Ημερολόγιο του έτους 2000 του Ομίλου Εταιριών ΗΡΑΚΛΗΣ)
ΠΗΓΗ κειμένων, εικόνας και φωτογραφιών :Β
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ : «ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ - ΤΟΜΟΣ Α' : ΕΥΡΩΠΗ» εκδόσεις ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΙΣ 1999,
Ημερολόγιο του έτους 2000 του Ομίλου Εταιριών ΗΡΑΚΛΗΣ,
άρθρο στο περιοδικό «ΙΣΤΟΡΙΟΓΝΩΣΙΑ» τ. 39 (Ιουλ. - Αυγ. 2001) σελ. 82 και
άρθρο στην εφημερίδα «La Repubblica» φ. 21/6/2001,
ενώ ο χάρτης της περιοχής προέρχεται από τον Microsoft® ENCARTA Interactive World Atlas 2003.
ΚΑΙ WWW.ARCHEOPUGLIA.BENICULTURALI.IT
ΝΙΚΟΛΤΣΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ-ΝΑΟΥΣΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-2008
ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΘΕΜΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΕΡΟΣ ΜΙΑΣ ΣΕΙΡΑΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ ΜΕ ΤΙΤΛΟ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ,
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.