Ο τουριστικός χάρτης.

Θα ήθελα να σαας αφηγηθώ μια όμορφη παραπονιάρικη ιστορία,είπε η κυρά Γεωγραφία,στα παιδιά της τους χάρτες.

Εχει τόσο όμορφα μηνύματα,αγάπης ξενοιασιάς,μα κυρίως αισιοδοξίας και ελπίδας,που μακάρι να κατάφερναν αυτοί που τους αφορούσε,έστω και για τελευταία τους φορά να την είχαν πραγματοποιήσει τη δική τους ευχή,αλλά όπως ξέρουμε κάθε τι έχει και το τίμημά τους,το αντίτιμό του.

Εξάλλου ήταν όλα τόσο κουρασμένα,γιατί τα παιδιά στο σχολείο είχανε διαγωνίσματα στη Γεωγραφία,και ανεβοκατέβαζαν συνέχεια τους χάρτες,για να αποδείξουν στον καθηγητή τους,ότι άξιζαν την εμπιστοςύνη που τους είχε δείξει,καθώς και πολυταξιδεμένος και κοσμογυρισμένος,τους είχε μυήσει στον υπέροχο φανταχτερό κόσμο των ταξιδιών.

Παιδιάμου ηρεμήστε για να αρχίσω και εγώ να εξιστορώ το δικό μου παραμύθι,που αν και δεν ήταν,έμοιαζε τόσο όμορφο,αλλά ήταν  ένα μάθημα ζωής ,αποφυγής και προσοχής.


Που λέτε,κάποτε ,σε ένα όμορφο νησι.ζούσε μια ξαδέρφη μου,Γεωγραφία και αυτή,αλλά όχι Πολιτική σαν και εμένα,αλλά Γεωφυσική.
Τα παιδιά και τα εγγόνια ,λίμνες ,ποτάμια και βουνά.
Φυσικά τα παιδιά της ,ήταν και αυτής από κοντά της,όπως και εσείς είστε μαζί μου ,από τα παιδικά σας χρόνια.

Μόνο ο ένας της ο γιος,ο Τουριστικός,από μικρός ήθελε να φύγει από κοντά της ,να ανοίει τα δικά του φτερά και να κοιτάξει να ζήσει μακριά από τη φροντίδα και το νοιάξιμο της μητέρας του.

Ετσι ,έψαξε την τύχη του μακριά της,αγνοώντας τον άγραφο τότε νόμο που επικρατούσε ,στο σόι,την οικογένεια,κι έτσι έμελλε δυστυχώς να πληρώσει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογούσε,το αντιτιμο της πράξης του.

Αυτό το μυστικό,συνδέει όλους μας,τις οικογένειές μας,αλλά κυρίως,αφορά εςάς τα παιδιά,που πρέπει μέχρι να ενηλικιωθείτε,να στε κοντά μας,αναπόσπαστα κομμάτια μας.

Αυτό δε φρόντισε η μητέρα του να του το πει,να τον ενημερώσει.Ήταν  ήδη πια  εκτεθειμμένος ,στο μυστικότους αυτό

Από μικρός ήθελε να εξερευνήσει αυτόν  τον κόσμο ,έτσι έλεγε και μόλις βρήκε την κατάλληλη στιγμή,το έκανε κιόλας..

Είχε η μητέρα του να μάθει νέα του ,αρκετό χρονικό διάστημα,μα όπως ήταν φυσικό και επόμενο,φρόντισε να επισκεφθεί τον πατέρα του,που ήδη είχε μετακομίσει στην αδερφή του,την ήπειρο Αυστραλία,αφού οι δουλειές του ,τα ταξίδια του κόσμου δεν πήγαιναν καλά ,και έτσι την επισκέφθηκε ,για να δει τι μπορούσε να κάνει για να βοηθήσει από τη μεριά του και εκείνος την οικογένειά του.

Δεν έχασε καιρό η κυρά γεωγραφία και βρέθηκε στη σφαίρα ,του Υδρόγειου.Περίμενε καρτερικά να γυρίσει από την περιστροφή του,και το συνάντησε,αγωνιώντας να μάθει τα νέα για το γιό της,που όμως ήδη είχαν ταξιδέψει ,πολύ γρηγορότερα ,από ότι η ίδια πίστευε και τα περίμενε.

Ο Υδρόγειος ,δεν αντέχε στην ιδέα να πει ,να μεταφέρει ο ίδιος τα άσχημα μαντάτα στη γυναίκα του,και αφού την περίμενε ήδη να έρθει,αποφάσισε να της δείξει με νόημα ,με ένα νεύμα ,το σημείωμα που είχε δημοσιευθεί,σε μια κλίμακα ενός ξάδερφού του,οδικού χάρτη,που έλεγε.

Δεν άντεξας μητέρα πατέρα και αδέρφια μου,συγχωρέστε με,μα μόλις έμαθα ότι έγινα αιτία,ένα αγαπημένο αντρόγυνο  να μην προλάβει να μην καταφέρει να ζήσει ,να πραγματοποιήσει την τελευταία επιθυμία του άντρα της,η γυναίκα,κατάλαβα πώς έπρεπε να πληρώσω  εγώ το αντίτιμο της νεανικής μου απερισκεψίας,αν και δεν έφταιγα μόνο εγώ.

Κρίμα ,είπε ο Υδρόγειος,και ότι είχα ετοιμάσει να του στείλω,ένα υπόμνημα,που θα έλεγε.
Οποιος τολμήσει να παραβιάσει την πάγια εντολή,χάνονται κομμάτια του.
Ο Τουριστικός ,κρεμάστηκε.

Οταν έφυγε από την οικογένειά του,χάθηκαν οι θάλασσες τα ακρογιάλλια τα νησιά,αυτά που τόσο απελπισμένα και παρήγορα ήθελε να προσφέρει η γυναίκα στις τελευταίες στιγμές του άντρα της,να ακουμπήσει πάνω του τη φροντίδα τη λατρεία ,δωρίζοντάς του ,ότι κυριολεκτικά του άξιζε,του θησαυρού της,που μια ζωή ήταν το Α  και το Ω της.

Γι αυτό ,όποτε ξεκρεμούμε τους τουριστικούς χάρτες ,διακατεχόμαστε από αίσθημα λύπης,που μεταφέρει ξενοιασιά ,ανεμελλιά ,μα μας προσγειώνει απότομα στη ρουτίνα και στην καθημερινότητά μας.

Μα πριν προλάβει να τελειώσει και την τελευταία της κουβέντα,όμορφοι μελωδικοί,γι αυτήν ήχοι,πλημμύριζαν την ατμόσφαιρα.

Το παραμύθι ανάμνηση δίδαγμα αποφυγή,είχε ήδη τελειώσει,μα μαζΐ του ,ακούγονταν ως μουσική επένδυση,τα ροχαλητά των άτακτων χαρτών της.



ΠΗΓΗ ANNA ZANIDAKH