Παραδεισος..

Δε θελω να μαθω ..κατι αλλο..μου αρκει αυτο που ζω..εδω στη ΓΗ..

Τον αγγιξα εξαρχης τον αφουγκραστηκα μεσα απο μια χειραψια..μεσα απο ενα αγγιγμα ψυχης.

Ναι ενα αγκαθι υπερεβαλλε των καλων μου δεθγματων της λαβωμενης μου καρδια ..που το εμπηξε πολυ βαθεια..η ασυναισθητη στην αρχη μα επιταχυνομενη κι επιβαλλομενη ενδειξη υπεροχης.

Ισχυ δυναμη παντου κι εγω αποκαμωμενη απ τα ζορια τις αμετρητες ενοχες που εσπερνε καλοθελημενα κι επιτυχως..αρχισε και γονταν ενα με το σωμα μου.

Λειο εξωτερικα απαλο..μα μεσα αιμορραγουσε ανιιγε κι αλλα αγκαθια σαν Λερναια Υδρα..αποκεφαλιζα πονο τυψη ..επισκεπτοταν καθε πτυχη  του σωματος μου...κσθε μου..κυτταρο..

Μα εσυ το ενοιωσες τ αγγιξες ανεπαφα το διαβασες ως κλειστο βιβλιο..το πολεμησες εχθρικα με ειρηνικα μεσα.

Η κολαση ετοιμη να το ριζωσει να το ενσωματωσει..ηδη εντοιχισμενο στο απορθητο καστρο μου.

Εμπηξες τη λογχη σου βαθεια..το διελυσες και κομματακι κομματακι εβγαινε το μισος του η φρικη για μια δικη μου καλυτερευση ζωης..ακομα και τωρα.

Ενδεδυμενο καλυμενη μ αγαπη εννοια λατρεια ..κερδισες το στοιχημα νικησε η αγαπη..

Εκει μονο αστερια του παρελθοντος σκιαζαν τα θελω μου σκουριασαν πια μα παλι αστραψαν και βροντησαν..μα τωρα δε με νοιαζει..δε φοβαμαι..

Εχω εσενα ηρθες εσυ ..φυλακας αγγελος σε ολους για ολα.

Δυσννοητη η εννοια η προφορα μα η προσφορα σου αψογη απταιστη η γλωσσα του ψυχικου σου κοσμου.

Αγκαθι φοβος εναρξη νικη ..

ΕΣΥ..Η ΑΙΤΙΑ...ΣΩΘΗΚΑ..ΠΙΑ..ΖΩ...




ΠΗΓΗ ANNA ZANIDAKH