Άραγε ποιος είναι ικανός να ορίσει και να προσδιορίσει το τι είναι ευτυχία,το τι την προκαλεί και ποιοι παράγοντες είναι εκείνοι που τη διέπουν και την ορίζουν;
Άραγε ποιος θα καταφέρει να κοπάσει αυτό το συναίσθημα ,εφόσον το δει να πλησιάζει την πόρτα την ήδη καλά και ερμητικά κλειστή,ενώ κατά τη διάρκεια των συσκέψεων ,με τη μοναξιά του,είχε φροντίσει να αφήσει μια ελαχιστότατη χαραμάδα,ελπίδας ,προσμονής;
Άραγε θέλουμε να μπούμε στη διαδικασία να διευκρινίσουμε το τι είναι ευτυχία ή να αφήσουμε αυτή την έννοια την απόλυτη δικαιωματική μας συνύπαρξη,να πλέει στα δικά της πελάγη και να ορίζει τα δικά της μέτρα και σταθμά;
Άραγε είναι εφικτό,βατό και προσιτό,να την αγγίξουμε,χωρίς να δακρύσουμε,να πονέσουμε και χωρίς κάποιες συνιστώσες και προμελετημένες υπαρξιακές μας αμφισβητήσεις,να τη λαβώσουν,να τη θωρακίσουν,αλλά κυρίως να την καταπολεμήσουν ή να την ευνουχίσουν;
Άραγε να θέλουμε να δούμε κατάματα ,να αντιστραφούν οι ρόλοι μας, και η ευτυχία,να αποτελέσει παράδειγμα προς επιμονή κι επιμονή και εμείς να σταθούμε, με προσμονή και καρτερία,ώστε να διαγράψουμε την πορεία της το μέλλον της;
Πόση αβεβαιότητα δεν κρύβουν όλες αυτές οι σκέψεις και οι προβληματισμοί,αλλά με κύριο πάντα γνώμονα ,το δικό μας καλό,το δικό μας δίκιο,που να υπερτερεί και να αποτελεί εκείνη τη βαθμίδα ,τη σκάλα ανάτασης ηθικού και ανάβασης ψυχικής ενσυναίσθησης και συνειδητής αποδοχής ,ότι ναι,την αξίζουμε και για να μας δοθεί,χαριστεί,κάτι καλό έχουμε κάνει και εμείς,κάπου έχουμε συμβάλλει και εμείς .
Εκείνο το λιθαράκι που στέκει απέναντί μας,μας κοιτά κι εναγώνια αναρωτιέται ,αν το εναποθέσουμε ,στο οικοδόμημα της ζωής μας,στο οίκημα του στεγάσματος ,της ευτυχίας μας,που μας περιμένει και μας κλείνει πονηρά το μάτι.
Δεν έχουμε,παρά να τη δούμε ,να την επισκεφθούμε,να την καλοσωρίσουμε και ως φίλη καλή και άριστη,να της δώσουμε το δικό της μάθημα,το μάθημα της δικής μας θέσης ,ζωής.
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.