Οτι και να κάνουμε και να πούμε,τα ταίρια μας,οι άνθρωποί μας,όταν επεισέρχονται,σε μια σχέση,που πρωτίστως ,υπήρχε,είχε τελεστεί ένας άλλος γάμος,πάντα θα ναι εκείνα τα άτομα,που θα πρωτοστατούν,όσο αφορά τις ισορροπίες και τις αληθινές κινήσεις,ανθρωπιάς,καλοσύνης,ακόμα και καμιά φορά ,αφέσεων αμαρτιών.
Ισως να φαντάζει αξιοπερίεργη όλη αυτή η σκέψη μου,ίσως και να ξενίζει ή να ξυνίζει κάποιους,αλλά πάντα στο μυαλό μου,στο κεφάλι μου,αυτή η αντίληψη με κυρίευε και κυριαρχούσε.
Σίγουρα και απόλυτα,δε φταίνε τα άλλα άτομα ,δεν έχουν ουδεμία ευθύνη,ουδέποτε δεν τους αρμόζει,να τους δωθεί το παραμικρό κακεντρεχές ή κακόβουλο σχόλιο ή χαρακτηρισμός.
Αλλά ,το αλλά αυτό ,σίγουρα ,θα το χετε δει και εσείς,είναι όλο αυτό το κομμάτι ,που μετρατρέπει την καλή θέληση,την καλή διάθεση και προδιάθεση του άλλου,σε έναν ιδεχθή ,ανελέητο πόλεμο,όχι κυριαρχίας του ή ζήλιας του,αλλά επιτεύξεως ,τέτοιας στάσης και τέτοιας θέσης,ώστε να μην κλονίζονται συλλήβδην δεσμοί,να μην ταρακουνιούνται σχέσεις,που καταντήσαν υποσχέσεις,όχι ανάμεσα στα τέως ζευγάρια ,αλλά σε εκείνα τα παιδιά ,που αδημονούν ,να δουν τους γονείς τους,έστω για μια φορά ,έστω και για τελευταία ,θα τολμήσω να πω,με ηρεμία και το κυριότερο,για το καλό των παιδιών εκείνων,που αθώα και εντελώς ανεύθυνα,δεινοπαθήσαν και επιτέλους ,ίσως και να το πάρουν απόφαση,πως δε θα διατελούν μάρτυρες αυτόπτεις ,ακόμα και αυτήκωοι,παρά θα δουν τους εαυτούς τους ,να μην τελούν τους τους κυανόκρανους,εν ώρα τραγικών καταντιών,των εαυτών,αυτών που θελήσαν και τα φέραν στον κόσμο,τα γαλουχήσαν με όσα ήταν δυνάμενοι κάποιοι ή ακόμα και με την ανυπαρξία και την απραξία τους.
Το δύσκολο και ποτέ εύκολο κομμάτι,διαχείρησης και συμπόρευσης , με τα μελλοντικά τους ταίρια ,δεν είναι η παντελής απομάκρυνση και απόσχιση,αφού ήδη έχει τελεσθεί και εκτελεσθεί ,καιρό τώρα,καθώς βρίσκονται και σε αυτήν την από κοινού συννεναίσει ,διακοπή τελέσεως του γάμου τους,αλλά εκείνες οι ισορροπίες,που αν ντυθούν το στόλισμα του εγωισμού,γίνονται καρικατούρες,του ίδιου τους του είναι και λογίζονται ,όχι ώριμοι πια ,αλλά οι χειρότεροι γονείς,απόμακροι και εντελώς αδιάφοροι και ανεύθυνοι.
Εύκολα όλα στα λόγια,ευχολόγια στιγμών,αναλαμπών ,διαφόρων στιγμών,αλλά το κυριότερο και το βασικότερο,είναι ,όταν αντιληφθούν τα παιδιά μας ,πως είναι τα ήδη γραμμάτια,καλοπληρωμένα,εξαργυρωμένα ,χωρίς καν ίχνος αγάπης,νοιαξίματος και ελπίδας,μιας ζωής,που θα δει ο ένας απ τους δυο ,θα σκύψει και θα αφουγκραστεί τις ανάγκες και τις αγωνίες τους .
Γονιός δε γεννιέσαι,γίνεσαι και μεγαλώνεις,ωριμάζεις ,προσπαθείς,παλεύεις,μοχθείς,μάχεσαι ,μα ποτέ ,ποτέ ,δε βάζεις την προσωπική σου καλοπέραση,το προσωπικό σου ταπεραμέντο,έναντι των αστεριών εκείνων,που θες και διατελείς,το σκότος και το έρεβος στις ψυχές τους.
Ούτε εγώ είμαι η τέλεια,ποτέ δε θα το πω,ούτε θα το ισχυριστώ,αλλά έμαθα να δέχομαι και να αποδέχομαι ,να πληρώνω ,να αναλαμβάνω τα λάθη μου και αντιμέτωπη με όλα αυτά ,να στέκω με ορθό το ανάστημα και το κεφάλι και να κάνω ,όσους είναι δίπλα μου,περήφανους και να νοιώθουν τιμή ,που είμαι δίπλα τους.
Σα χαθεί,ο αυθορμητισμός,σα λείψει ο θαυμασμός και η ρημάδα η έλλειψη της εμπιστοσύνης,κάνει δειλά δειλά και μετέπειτα έντονα τα σημάδια της,βράσε ρύζι...που λέμε απλά και λαικά .
πηγη ANNA ZANIDAKH
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.