Ο εξολοθρευτής

Ζητώ εναγώνια ,να σταθώ και να καταλάβω ,τι θα ήταν το πιο ωφέλιμο,το πιο λιγότερο δαπανηρό,σε χρόνο,ώστε να καταφέρω ,να τα φέρω όλα εις πέρας και να μαι σε θέση ,να δω τα όνειρά μου ,να πραγματοποιούνται .

Ποτέ δε θέλω να σταθεί το παραμικρό εμπόδιο σε κάθε δική μου αναζήτηση,σε κάθε δικό μου εύλογο ή μη,προβληματισμό ,σκέψη ,διαλογισμό.

Από μικρή ένοιωθα έντονη την ανάγκη ,να σταθώ ,σε μια κόλλα χαρτί ,και να αποθέσω τα δικά μου πιστεύω ,τα δικά μου θέλω και τις δικές μου προτεραιότητες ,μα στάθηκε μάλλον αδύνατο ,ώστε να τα επισπεύδω ,τώρα τελευταία.

Η γραφή για μένα πάντα ,ήταν η αναπνοιά μου,ο αέρας ,που δε θα ήθελα με κανένα τρόπο και για ουδεμία αιτία,να μου στερήσουν και να πάψω πλέον να ζω.

Η αγωνία μου τεράστια,έκδηλη,γιατί απλά θέλω να γίνομαι ολοένα και καλύτερη,σε ότι αφορά τα θέματα γραφής μου,σε ότι αφορά τον τρόπο και το μέσο,που θα αρκεστώ να χρησιμοποιήσω ,΄σωστε να επικοινωνήσω και να δώσω τα δικά μου μηνύματα και τις δικές μου προτροπές .

Αλλά πολύ δύσκολο,ίσως και ακατόρθωτο μερικές φορές ,φοβάμαι,να το ομολογήσω.
Σίγουρα θα ήθελα να τους κοιτάξω στα μάτια,γιατί πιστεύω τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας και εκεί μέσα απεικονίζεται του καθενός μας η αλήθεια..

Με πονάει να μην μπορούν να δουν τις αξίες και τα ιδανικά μου και πως όλα δε γυρίζουν γύρω απ την επίδειξη και τον προσανατολισμό μας ,προς τον εαυτό μας και μόνο.

Δεν ξέρω αν είμαι ικανή να συγχωρώ πια την αυθάδεια,την επιφάνεια κι όχι την διείσδυση ,στα δικά μου πλάνα όπως τα αποτυπώνω,παρά κενά και ρηχά ,να επισπεύδουν σε εύκολες ,ακάμματες επικρίσεις ,ώστε η δικαιοσύνη να φαντάζει ανύπαρκτη σχεδόν ακόμα κι η παραμικρή τους εκδηλωμένη ευαισθησία,ως προς το χρόνο ,τον κόπο και κυρίως,ως προς τη δική μου εσωτερική αναζήτηση και διέξοδο.

Ισως να μην ανέχομαι ,να βλέπω ,άσχετους με το αντικείμενο ,να προβαίνουν σε καταδικαστικά μέσα ,απομάκρυνσής μου,αδαείς και παντελώς αγνοώντας το αντικείμενό δραστηριότητός

πηγη ANNA ZANIDAKH