Ωραία αίσθηση.

Οτι πιο όμορφο και πιο ζεστό ,χουχουλιάρικο,να ξυπνάς,στο σπίτι των ΓΟΝΙΩΝ ΣΟΥ ...

ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ...

Μια όμορφη ζεστασιά ,..ακόμα και στις παγωμένες χειμωνιάτικες βραδιές .

Να νοιώθεις την αύρα και το απαλό αεράκι ,μιας σύμπνοιας,μιας γονιδιακής συννένεσης ,αγάπης,που αναφέρθηκε κι ένας πολύ καλός μου φίλος,έμπνευσης και δημιουργίας,τα βράδια ,εκείνα τα καυτερά ,απ τους καύσωνες και τους διαρκείς ζεστούς καυτού καλοκαιρινούς μήνες.

Μια απαλή κάλυψη,των φόβων σου,των τρυγμών των σκέψεών σου,μα εσύ εκεί,δε φοβάσαι,δεν τρομάζεις απ τους ανθρώπους,γιατί ξέρεις,πως εκεί,κανείς δεν μπορεί να σε πειράξει,να σε τρομάξει.

Εχει διαπιστωθεί ,απ την πάροδο του χρονου,πως εκεί είσαι σε ασφαλές μέρος,τα τοιχώματά του,απροσπέραστο και ακίνδυνα.

Ο κάθε κίνδυνος ,απόμακρος ,δεν μπορεί να σε ανταμώσει..να σε πλησιάσει και εσύ το ξέρεις για τα καλά .

Εχεις μάθει και έχεις αφουγκρασθεί τα πάντα ,τους γύρω σου και ξέρεις,πως μόνο εκει ,βρίσκεις τη σιγουριά ,το απάνεμό σου λιμάνι.

Μα τώρα πια το ξέρω για τα καλά κι αυτό ,υπάρχει και άλλο.

Ναι,εκεί δε φοβάμαι,δεν τρέμω και δε λυγίζω.
Εκει παίρνω μια βαθιά ανάσα και βυθίζω τις σκέψεις μου,ανακαλύπτω το βυθό του,αναγνωρίζω τα δικά του μήκη και πλάτη,το εύρος της καλοσύνης του ,απέραντο και αληθινό.

Αυτή τη ζεστασιά τη ζω κι εκεί ,λες και οι αγωνίες των γονιών μου,οι δικές μου εισακούστηκαν κι ολοένα η καθεμία,πραγματοποιείται,βρίσκει πρόσφορο έδαφος ,και μεγαλουργεί .

Επιτέλους,δεν τρομοκρατώ τον εαυτό μου,δεν παραδίνω τις σκέψεις μου,σε ένα παράλογο για μερικούς φόβο ,αλλά για μένα ,μια πραγματικότητα που είχα ζήσει,χωρίς να καταφέρω να σταματήσω και να οδηγήσω τα ΄όνειρά μου ,εγώ και μόνο εγώ .

Σ αυτό το λιμάνι,τα λιμάνια,δε θα είμαι ποτέ ναυαγός,δε θα εξωκύλουν τα πλοία ,ζωής και έμπνευσης,απ τις ρότες που θα χαράξω,γιατί απλά και μόνο είναι ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΙΑ ΖΩΗΣ..
ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΝΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ....

ΚΙ ΟΜΩΣ...ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ,,,ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΥΠΟΨΙΑ ΔΕΝ ΔΙΑΚΙΝΕΙ,,,,ΚΑΛΟΔΕΧΟΥΜΕΝΟ ΚΑΛΟΣΤΕΡΙΩΤΟ ΕΙΝΑΙ ,,,

πηγη ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ,