Μεταξύ ονείρου .

Ονειρο ζω,μη με ξυπνάτε,φωνάζουμε κάθε φορά ,που μας αρέσει ότι βλέπουμε,που αρεσκόμαστε στο τι ζούμε εκείνη τη στιγμή,το τι ωραιοποιημένη,κακοποιημένης πραγματικότητας,αντιλαμβανόμαστε .

Κι όμως δε θέλουμε να ανοίξουμε τα μάτια μας ,θέλουμε να ζήσουμε εκείνο το όμορφο παραμύθι,που είμαστε εμείς οι βασιλοπούλες και εσείς τα βασιλόπουλα ,πάνω στα άσπρα άλογα ,εκεί,στα όμορφα ψυχικά μας αποθέματα .

Μα ο ήχος του ξυπνητηριού,στέκει ηχηρότατο κι εντονότατος ,επισημαίνοντάς μας ,πως φτάνει ,καλά τα όνειρα ,αλλά κι η πραγματικότητα μας περιμένει,σκληρή και μεταλλάξιμη.

Μήπως εμείς δεν αλλάξαμε,δε μεταλλαχτήκαμε και αφήσαμε τα όμορφα εκείνα αγνά χρόνια ,να ποδοπατηθούν,από εγωισμούς,ίντριγκες ,μισαλλοδοξίες ,συμφερτές ύλες,ενος ποταμιού ,που δεν έλεγε να ξεφουσκώσει?

Ρυάκια και ρέματα,στο πέρασμά τους,στο εύρος τους,πλήθαιναν τις ανάγκες μας και τις καταβολές μας.

Κανένας δεν ήθελε να δει μέσα μας,τι κουβαλάμε και τι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε,να συγχρονιστούν και να αποβληθούν,μίση ,πάθη ,έχθρες ,κακίες,ζήλιες ποταπές .

Εε και ,,τι να κάνουμε τώρα ?
Ούτε οι πρώτοι είμαστε ούτε οι τελευταίοι,λέει η λογική μας,φωνάζει και μας ταράζει σύγκορμα ,πάμπολλες φορές .

Μα ο κυκαιώνας ,στριφογυρίζει και στροβυλίζει τα δικά μας δικαιώματα ,τις δικές μας αμαρτωλές εφηβικές ,μετ εφηβικές,ορμές και ανησυχίες,σα να θέλει να δηλώσει μεταμέλλεια και ποτέ ενοχή.

Μα έρχεται απρόσκλητο το συναίσθημα αυτό ,θρονιάζει ται ,καλά και άνετα και δε λέει να φύγει από πάνω μας ,από μέσα μας...ώσπου έρχεται η ελπίδα ,η χαρά ,το μέλλον ,εσύ.

Πολλά δύσβατα τα μονοπάτια,κακοτράχαλος οι δρόμοι,μονόδρομοι απελπισίας ,συγκυριαρχίας,ουδέποτε ,παρά,επικράτησης,δηλωμένης και επιτηρούμενης ,προβαλλόμενης,επίδειξης δύναμης,εκμετάλλευσης και συγκαταδίκης του είναι και του εαυτού μας .

Και πάλι εκεί,εσύ,διαδηλωτής κατοχυρωμένης ανεξαρτησίας,που εξυπακούεται και ακούγεται μια φωνή,μια εσωτερική δύναμη ,επίλυσης ,διάσωσης ,εκτελέσεως.

Καθήκοντα πάμπολλα,μας συντροφεύουν,μας καθιερώνουν και δλώνουν πολλά .

Η άρνησή μας υπερτερεί της καθομιλουμένης γλώσσας του σώματος της αποστασιοποίησης,της εξομάλυνσης των διεκδικήσεών μας ,μα κυρίως αληθινής και παρατεταμένης χρήσης,ήπιων μέτρων ,σταθμών.

Στυγνοί εγκληματίες ψυχής,διεκδικητές και τοποτηρητές,αγνώστων σημείων και επαφών .

Επικρατεί ,δομείται και δεν υποστηρίζεται το ένα και κυρίαρχο ,η ελευθερία μας,μα σκλάβοι στα ιδεώδη και ανύπαρκτα θυελλώδη και θηριώδη ,ένστικτά τους.

Μα εσύ ,εκεί,μένεις ,προσμένεις ,δε δωροδοκείς,πληρώνεις με ένα νόμισμα,της συννειδητότητας και της προσφοράς,της δοτικότητας,φράσεις για δωρεά,αλλά όχι έτσι ,απλά ..

Ενα δικό του ,λεξικό,με δικές μας λέξεις,ψυχής και όχι παντελούς αδιαφορίας και ελλέιψεως,αν μη τι άλλο ,ανθρωπιάς .

Οχι ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ,,ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΓΩΓΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ,,ΑΞΙΑΣ .





πηγη   ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ,