ΣΠΑΣΤΕ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ,,,,ΑΞΙΖΕΙ.

Οταν παλιά το άκουγα όλο αυτό ,τρόμος,φόβος και ένα άγνωστο μέλλον,ερχόταν και σκαρφάλωνε στον ώμο μου,λες και ήθελε να με πνίξει .

Ηταν τόσο κοντινό όλο αυτό που διαδραματιζόταν μέσα μου ,λες και ήθελε να ξεπηδήσει και να χαθεί με μιας,

Μα όλα ήταν εκεί,βολεμένα και αφημένα ,παρατημένα ,μα όχι πια στην τύχη τους ,

Αυτήν,είχε έρθει η σειρά μου ,να την τακτοποιήσω κατάλληλα.
‘Επρεπε να αφουγκρασθώ τις ανησυχίες μου ,να παλέψω με τις ερινύες μου και να αφεθώ ,στη θέληςή της ,μα και στη δική μου θέληση ,για απεγκλωβισμό ,της ψυχής μου.

Αυτά που τα λέω τώρα,λες και δεν πέρασε ούτε καν μια μέρα ..μα τα νοιώθω τόσο απόμακρα και άγνωστα προς εμένα .

Καμιά φορά κάθομαι και συλλογιέμαι και λέω,εγώ έκανα αυτό το άλμα,εγώ υπερέβη τα δικά μου όρια και περιθώρια,κάνοντας τη δική μου ,θελημένη ,εκ των έσω,ανατροπή και υπέρβαςή μου ?

Κι όμως ναι ,εσύ ,ακούω μια φωνή μέςα μου,δυ νατά ,φανερά καικυρίως ηγετικά ,ως προς τα όνειρα ,τα ταξινομημένα και τα διαδραματιζόμενα,σε σχέση με την κατάταξη και την αξιολόγησή τους.

Είναι δυνατόν,ξένοι,άγνωστοι προς εμένα ,να δείχνουν τέτοιο σεβασμό και εκτίμηση κι άλλοι ,να θέλαν ,επιδεικτικά και σίγουροι..υποκινούμενοι ,απ τη δική μου ως τότε ανασφάλεια και μη σωστή αυτοκριτική και αυτοσεβασμό,να θέλαν να χαθεί και να εξαφανισθεί ,αυτός ο οίστρος γραφής ?

Ποτέ δε θα κόμπαζα,δε θα υπερηφανευόμουν,αλλά ξέρετε ,νοιώθω έντονη την ανάγκη να το γράψω,να το πω,να το ακούσω και να δώσω την αξία ,και την εκτίμηςή μου,σε μένα και μόνο,,,/όχι το τι θα πει ο ένας και ο άλλος,παρά οι άμεσα ασχολούμενοι και γνώστες των ειδών,που εκπροσωπούμε και πρεσβεύουμε.

Ναιιιι ΣΠΑΣΤΕ ΤΑ ΔΕΣΜΑ.,, ΤΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΕΣ ,,ΜΠΟΡΕΙΤΕ.

Κανείς δεν περιμένει να χει τεράστια και αμέτρητη δύναμη,να ανταπεξέλθει στις φοβίες και στους φόβους του..μα όντως μπορεί και ΑΞΙΖΕΙ ,,ΝΑ ΜΑΣΤΕ ΟΙ ΕΑΥΤΟΙ ΜΑΣ

Θα δείτε ,πόσο όμορφα και καθάρια θα ναι η σκέψη σας και το μυαλό σας ,θα ξεκαθαρίσει και διαυγές όπως θα είναι ,να ζει τη δική του ΝΙΚΗ  και όχι ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΕΣ ΗΤΤΕΣ ΖΩΗΣ




ΠΗΓΗ