Να κοιτάξω

Σκέφτομαι ,αναρωτιέμαι ,ρωτώ και ξαναρωτώ ,τον εαυτό μου,να δω αν όντως είμαι σίγουρη ,για τα βήματά μου,το τι ζητάω και τι θέλω ,επιδιώκω και με νοιάζει.Συνέχεια προσπαθώ,καταβάλλω τα μέγιστα ,αλλά όχι σα να μη θέλει,αλλά ναι,δε θέλει,επικοινωνία,συννενόηση,μα κυριότερα,απορρίπτει,ποιόν,,,,ποιάν?Μια γυναίκα που του στάθηκε χρόνια τώρα και του συμπαραστάθηκε,όσο και όπως μπορούσε ,όταν κι εφόσον…μα μάλλον,όλα αυτά ,πλέον ,αμελλητέες ποσότητες.Καθώς αμελλητέα,παρεισφρητική,εμπόδιο ,βάρος μάλλον και η όλη μας συνύπαρξη,ιδιαιτέρως ,η ύπαρξή μου.Πονάει πολύ,να θέλουν ,να επιδιώκουν ,την εξαφάνισή σου ,να δηλωθεί η αφάνεια και η παντελή σου απενεργοποίηση,με τυχόν σίγουρο τρόπο ή αμφίβολλο μεν,αλλά επιδιωκόμενο,απ την άλλη πλευρά της ανυπαρξίας σου.Πετυχαίνονται όλα αυτά εύκολα και ανεμπόδιστα ,αν κάποιου η ψυχή,νοιώθει τόσο καταβεβλημένη ,ώστε να μην είναι σε θέση,να αντέξει και να αντιμετωπίσει,κινδύνους και επερχόμενες συμφορές.Να κοιτάξω τη δουλειά μου,ακούω συνέχεια ,λες και δεν κοιτάω να γίνω καλύτερος άνθρωπος..Για μένα αυτό μετράει και καθορίζει το μέγεθος και το εύρος ,της καλοσύνης μας και της μεγαλοψυχίας μας.Τι να το κάνω ,να λένε οι άλλοι τα καλύτερα για κάποιον,που σαν καλοκάγαθος και καλοσυνάτος άνθρωπος,..αναδεικνύεται στον κόσμο,το ρημαδοφαίνεσθαι ,,,μα στην ουσία ,αποτελεί μια αποφράδα μέρα κατάληξης ,μιας στυγνής σκληρής ζώσας πραγματικότητας.Τι να μου πουν εμένα ,κομμάτια ζωής και χαρακτήρα,όταν δεν αναμείχθηκαν με καρτερία,προσμονή,αγωνία,ξενύχτια παιδιών,μα κυρίως έννοιες και ενδιαφέροντα ,στο να γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία…με την προσφορά τους …με την αγάπη τους  και με την έκδηλη συμπαράστασή τους και συνύπαρξή τους

   ΠΗΓΗ ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ