Λες και την άκουγα από έναν ξένο,από έναν που είχα πρωτοσυναντήσει και ήθελε να απαλλαχτεί από ευθύνες και οποιεσδήποτε τυχόν ανασφαλείς του καταθέσεις,προυποθέσεις για αληθινές ή ψευδομαρτυρίες,στάσεων και καταστάσεων ζωής.
Σα να ερχόταν μια φωνή ,να με ταρακουνήσει και να μου δείξει,αν μη τι άλλο,πόσο χαζή ήμουν,που ήλπιζα σε μια ανθρώπινη συμπεριφορά και μια αλλαγή ,τροπής και μετατροπής,πραγμάτων και λανθάνουσων δικών του ,μεταβαλλομένων τρόπων σκέψεων και απόψεων.
Δεν αφορούσε εμένα,δεν αφορούσε εκείνον,αλλά τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωής ενός ανθρώπου,τα παιδιά του,τα σπλάχνα του ,τη σάρκα απ τη σάρκα του.
Αλλά όντως έτρεφα ,μάταιες και φρούδες ελπίδες,αφού οι τόσων χρόνων προσπάθειές μου ,απέβλεπαν ,όχι στην καταναγκαστική του πεποίθηση ,διαμονής ανάμεσά μας,όσο στις καλές θελήσεις ,που αργοέσβηναν κι αυτές οι εκδοχές,στο να θελήσει να αποδείξει,έστω και στο τέλος ,τα καλά και όχι τα άτρωτα σημεία του χαρακτήρα του.
Ας πρόσεχες,το λέω και το ξαναλέω,όχι για να το εμπέδώσω,αφού αυτό χρόνια τώρα το χω αποδεχθεί και το έχω ενστερνιστεί,.οσο αφορά ,τις ευθύνες ,μα πιο πολύ ,τη θέληση ,το σήκωμα κεφαλιού ,στον αφέντη και στον αγά..της ξεχασμένης επί χρονών πάμπολλων,τουρκοκρατίας,καθώς τα χαρέμια μίσεψαν και τα οικονομικά κριτήρια...πλέον εξευτελίστηκαν ,δωρεάν ή ελαχίστου αποτιμήσεως υπηρεσιών,σαρκός,εξευτελίστηκαν.
Παρόλου αυτά ,πονάει και σφαδάζει ,όχι τίποτα άλλο ,παρά η κραυγή αυτή ,που πηγάζει από τα σωθικά μας,μονολογώντας και λέγοντας,γιατί ?πού είναι αυτός που χα αγαπήσει,ακόμα και να χάθηκε η κάθε του καλή πτυχή,δεν μπορεί ,κάτι καλό θα του μεινε.
Κι όμως ,αντιδράς σε όλες αυτές τις σκέψεις,αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι είσαι μαζί με έναν άγνωστο,συνομιλείς,με κάποιον ,που θέλει να σε τυραννάει και να παίρνει ζωή και ανάσα ,απ τους καημούς και από τα βάσανα,που εσκεμμένα και δόλια ,επιδιώκει να ζεις και να περνάς εξ αιτίας του,εξ αιτίας μιας χαμένης παρτίδας,που ήσουν χρόνια γι αυτόν,θέλτοντας πάντα κατά προτεραιότητα ,τα δεδομένα του ,που τώρα πλέον χάθηκαν και τον αποχαιρέτησαν για πάντα και διά παντός.
Βλέπετε πονάει πολύ η απόρρριψη,εκ μέρους μας,γιατί εκ μέρους τους,όλα καλά και όλα ανθηρά ,όλα όμορφα και τα καλά και συμφέροντα ,για πάρτη τους πάντα .
Μα και οι σκλάβοι κάποτε ξυπνούν και ζητούν τα χαμένα και παραμελλημένα τους δικαιώματα και ευθύνες ,στους άλλους ,που τους ευννουχήσαν και συνέχιζαν να τρώνε και να βαρυστομαχιάζουν,απ τις πληγές και τα αίματα,που φρόντιζαν επιλεγμένα και με τόσο εύστοχο τρόπο,να προβάλλουν και να αναζωογονούνται .
Εκτός από όλα αυτά .όμως,δε λογαριάζουν το ένα και το βασικό.
Το θέλημα και το μέλλημα του Πλάστη μας ,που ίσως να αργεί μερικές φορές ,αλλά δε λησμονεί ποτέ και για κανένα λόγο και αιτία.
Εκεί επιφυλλάσσομαι και εκεί έχω εναποθέσει τις ελπίδες και τις ικεσίες μου ..απλά !!!
ΠΗΓΗ ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ,
Σα να ερχόταν μια φωνή ,να με ταρακουνήσει και να μου δείξει,αν μη τι άλλο,πόσο χαζή ήμουν,που ήλπιζα σε μια ανθρώπινη συμπεριφορά και μια αλλαγή ,τροπής και μετατροπής,πραγμάτων και λανθάνουσων δικών του ,μεταβαλλομένων τρόπων σκέψεων και απόψεων.
Δεν αφορούσε εμένα,δεν αφορούσε εκείνον,αλλά τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωής ενός ανθρώπου,τα παιδιά του,τα σπλάχνα του ,τη σάρκα απ τη σάρκα του.
Αλλά όντως έτρεφα ,μάταιες και φρούδες ελπίδες,αφού οι τόσων χρόνων προσπάθειές μου ,απέβλεπαν ,όχι στην καταναγκαστική του πεποίθηση ,διαμονής ανάμεσά μας,όσο στις καλές θελήσεις ,που αργοέσβηναν κι αυτές οι εκδοχές,στο να θελήσει να αποδείξει,έστω και στο τέλος ,τα καλά και όχι τα άτρωτα σημεία του χαρακτήρα του.
Ας πρόσεχες,το λέω και το ξαναλέω,όχι για να το εμπέδώσω,αφού αυτό χρόνια τώρα το χω αποδεχθεί και το έχω ενστερνιστεί,.οσο αφορά ,τις ευθύνες ,μα πιο πολύ ,τη θέληση ,το σήκωμα κεφαλιού ,στον αφέντη και στον αγά..της ξεχασμένης επί χρονών πάμπολλων,τουρκοκρατίας,καθώς τα χαρέμια μίσεψαν και τα οικονομικά κριτήρια...πλέον εξευτελίστηκαν ,δωρεάν ή ελαχίστου αποτιμήσεως υπηρεσιών,σαρκός,εξευτελίστηκαν.
Παρόλου αυτά ,πονάει και σφαδάζει ,όχι τίποτα άλλο ,παρά η κραυγή αυτή ,που πηγάζει από τα σωθικά μας,μονολογώντας και λέγοντας,γιατί ?πού είναι αυτός που χα αγαπήσει,ακόμα και να χάθηκε η κάθε του καλή πτυχή,δεν μπορεί ,κάτι καλό θα του μεινε.
Κι όμως ,αντιδράς σε όλες αυτές τις σκέψεις,αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι είσαι μαζί με έναν άγνωστο,συνομιλείς,με κάποιον ,που θέλει να σε τυραννάει και να παίρνει ζωή και ανάσα ,απ τους καημούς και από τα βάσανα,που εσκεμμένα και δόλια ,επιδιώκει να ζεις και να περνάς εξ αιτίας του,εξ αιτίας μιας χαμένης παρτίδας,που ήσουν χρόνια γι αυτόν,θέλτοντας πάντα κατά προτεραιότητα ,τα δεδομένα του ,που τώρα πλέον χάθηκαν και τον αποχαιρέτησαν για πάντα και διά παντός.
Βλέπετε πονάει πολύ η απόρρριψη,εκ μέρους μας,γιατί εκ μέρους τους,όλα καλά και όλα ανθηρά ,όλα όμορφα και τα καλά και συμφέροντα ,για πάρτη τους πάντα .
Μα και οι σκλάβοι κάποτε ξυπνούν και ζητούν τα χαμένα και παραμελλημένα τους δικαιώματα και ευθύνες ,στους άλλους ,που τους ευννουχήσαν και συνέχιζαν να τρώνε και να βαρυστομαχιάζουν,απ τις πληγές και τα αίματα,που φρόντιζαν επιλεγμένα και με τόσο εύστοχο τρόπο,να προβάλλουν και να αναζωογονούνται .
Εκτός από όλα αυτά .όμως,δε λογαριάζουν το ένα και το βασικό.
Το θέλημα και το μέλλημα του Πλάστη μας ,που ίσως να αργεί μερικές φορές ,αλλά δε λησμονεί ποτέ και για κανένα λόγο και αιτία.
Εκεί επιφυλλάσσομαι και εκεί έχω εναποθέσει τις ελπίδες και τις ικεσίες μου ..απλά !!!
ΠΗΓΗ ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ,
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.