ΑΠΆΝΘΙΣΜΑ ΑΠ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ.

Μες στια παινεμένες χώρες,
Χώρα
Παινεμένη γέρνεις . εσένα ήταν ο δρόμος
Σε βοριά κι ανατολή,νοτιά και

Δύση,

« Σαν το δρόμο του ήλιου»

Τα γεγονότα,λες και διαδραματίζονται στα σημερινά μας τα χρόνια.

Από παλιά βασίλευε ο ατομικισμός ,η διχόνοια ,αλλά περισσότερο ,συναντάς τον εγωισμό,που είναι κακός συμβουλάτορας,σε θέματα κοινωνικά κι άλλο τόσο και σε Πολιτικά θέματα και συμβάντα.

Όλοι μας γνωρίζουμε πως πρέπει να επικρατεί,ομόνοια,σύννεση ,αλλά που να βρεθεί.όταν μάθαμε να χειριζόμαστε εκτός από καταστάσεις,ακόμα και άτομα,δικά μας ή και ξένα.

Πώς να ορθοποδήσει ένας λαός ,όταν συντρέχουν άμεσα κίνδυνοι,μας χτυπούν τις πόρτες μας και εμείς διακατεχόμαστε από σύνδρομα κατωτερότητας και θέλουμε να δείξουμε την ανωτερότητά μας,παραμερίζοντας φλέγοντα ζητήματα και άκρως σημαντικά ,όσο αφορούν,βλέψεις και επεκτατισμούς φίλιων..φιδιών,που τρέφουμε και εκτρέφουμε,με τις απατηλές και απέλπιδες προσπάθειες,κάποτε να ενταχτούν στους φίλους μας.

Κι όμως κι έτσι να γινόταν,πάντα ο εχθρός παραμονεύει και κάθε μια απλή παρακινδυνευμένη απαθής στάση μας, μπορεί να αποβεί μοιραία και άκρα εχθρική ,απέναντί μας

Τα γεγονότα που προφήτευσε εδώ ο ποιητής,δεν είναι τίποτα άλλο ,παρά μία αντιστροφή του χρόνου,με διαδραματιζόμενα τα δήθεν τότε μελλούμενα.υπαρκτά και ηχηρότατα συμβάντα ,των εκεί χρόνων του.

Στη ζωή,μέσα απ τις κακουχίες και τις άσχημες εμπειρίες ,εμπλουτίζουμε τον ασπρόμαυρο καμβά των πεποιθήσεών μας και γίνεται ένα πολύχρωμο ουράνιο  τόξο,που θα θελήσεινα επεκταθεί και να λάβει απροσδιόριστες διαστάσεις και διατάξεις,σύμφωνα με τα καθεστωτα και τις κυβερνητικές ,απειλέςή μη.
Σ αυτά τα καβαλέτα ,των εν δυναμωμένων κινήσεων ή αντιπερισπασμών,ο φόβος,το αίμα,ο τρόμος ,γενικά κάθε αρνητικό συναίσθημα,ίσως και να υπερβάλλει των διώξεων και επιδιώξεων,των αλλότριων εδαφικών διεκδικήσεων,που υπόκεινται στο στόχαστρό τους και στο λαθραίο..σύμφωνα με το δικό τους επεκτατικό χάρτη,ή μόρφωμα πλάνης αυτού.
Όταν επικρατεί συνωστισμός και κανιβαλλισμός.απόψεων και παράλογων ανήθικων επιβλέψεων,με μόνο πρόσχημα και συμφέρον ατομικό,χωρίς καν να μπουν σε διαδικασία συζήτησής  ,του, ακόμα και τυχόν ακυρώσεώς του,στο ήδη λανθάνων και νοσηρό μυαλό του.
Η υπεροψία,η καχυποψία,αλλά πιο πολύ το να μην ακούς κανένα και να πορεύεσαι μόνος σου,ένα δρόμο χωρίς γυρισμό,δεν είναι κι ότι το καλύτερο και το πιο αρεστό,σε μια ευνομμούμενη Ελλάδα,σε μια εξέχουσα Βασιλεύουσα, σε ένα Βυζάντιο της τότε ακμής και της τωρινής,παρακμής του.

Για να επέλθουν κρίσεις και διάφορες καταστάσεις δύσκολες και δυσβάσταχτες,καθοριστικό ρόλο παίζουν ,εγωιστικά κόλπα και τερτίπια του μυαλού του καθενός,ιδιαίτερα,όσων ανήκουν στους έχοντες και στους κατέχοντες,ώστε να διαδραματίσουν αυτοί τραγικούς ρόλους,για τις ζωές,όσων ανήκαν στα βασίλειά τους .
Όταν δεν ακούς και εθελλοτυφλείς,παραγκωνίζεις τους  γύρω σου,το περιβάλλον σου και αυτό φυσικά ,ποτέ δε θα βγει σε καλό,κανενός και για τιποτα

Όπου επικρατεί,οχλαγωγία,απόψεων ,δικτατορία συναισθημάτων και απλή επιβολή ή ακόμα και παντελή παράβλεψη των κινδύνων,τότε το έδαφος ακόμα και το υπέδαφος,γίνεται εύφορο και καλλιεργήσιμο,για έριδες και αντιπαλότητες ,για διαμάχες και για διαπληκτισμού

Η Ελλάδα ,του τότε πάλαι ποτέ ,το Βυζάντιο,όλες εκείνες οι αυτοκρατορίες,που άνθισαν,ακμάσαν και δαχτυλοδειχτήκαν,για τις εξαίρετες παρουσίες τους,σε οποιουσδήποτε τομεις και χώρους,είναι εκείνη η Χώρα ,που ποτέ δε θα σκύψει το κεφάλι,σε κάθε λογικό ή παράλογο έναυσμα κάποιου,δε θα παραδωθει,αμαχητί και τόσο εύκολα,προδωμένη και εγκαταλελειμένη,απ τους Πατριώτες ,που μάχονται περί Πάτρις κι όχι να αναγγέλουν και να εκτινάσουν διαγγέλματα ,σε έναν αέρα,γεμάτο σκόνη και χημικά ,σε έναν αέρα,κλεμμένο,αφού και το αίσθημα της επιβίωσής της  πλέον,είναι ζήτημα χρόνου και τίθεται με χρονικά όρια και περιθώρια.
Παινεμένη εξέχουσα η Βασιλεύουσα,η μετέπειτα Ελλάδα,προσπαθώντας να αναγεννηθεί απ τις στάχτες και τα αποκαίδια,που πολεμοι και πόλεμοι ,ακόμα και ένας καθοριστικός,αυτός του 1897…αφησε τα απομεινάρια του,τα αποτυπωματά του και εν έτη 1907 ήδη ,ο ποιητής ,να παλεύει και να θέτει προ ή μετέπειτα ,των ευθυνών τους,πολίτες ,άτομα ικανά και άξια ,να δρομολογήσουν και να επέμβουν πια δραστήρια και αποτελεσματικά,έμπρακτα και ακαριαία,αν είναι δυνατόν και υφίσταται τρόπος και μέσο ανάδειξής της ,όπως παλιά.
Λαός που δε σκύβει το κεφάλι,δεν έχει να φοβηθεί και να τρομοκρατηθεί,από κανένα και για τίποτα .
Λαός που ξέρει τι αξίζει και τι ψίχουλα του προτείνουν..αποφάγια ,των καρεκλοκένταυρων και αριστερών είτε δεξιών ,είτε και κεντρώων,’ένα είναι το σίγουρο και πάντα το πιο αποδοτικό και ουσιαστικό μέσο.
Φωνή λαού,οργή θεού.
Ως πότε θα καθόμαστε ,εμείς τώρα πια οι Νεοέλληνες ,με το πόδι σταυρωμένο και να διατάσουμε και να συντάσουμε ,μόνο διατάγματα δικαιωμάτων και ποτέ υποχρεώσεων

Είναι πολύ καλά να ξέρουμε ,πως στις ζωές,που όλοι ως τώρα έχουμε διανύσει,αξίζει το δούναι και λαβείν κι όχι μόνο το λαβείν και το δικό μου όπως θέτω σε σας,το παραλαβείν

Ουκ αν λάβεις από του παρα΄μη έχοντος,,,,μα συνέχεια ,προσποιούνται ,αν και τους ταιριάζει άψογα ο ρόλος,χρόνια τώρα ,του αιμοδότη εμάς και του δράκουλα ,των άλλων ,που ανελέητα ρουφούν το αίμα ,του εργάτη ,του υπαλλήλου,που φοβάται όχι να ορθώσει απλά το ανάστημά του ,αλλα και το να εκφραστει εναντια σε κάποια άποψη θέλω του,παρά να ενστερνίζετε,καταιγιστικά ,καταναγκαστικά και καταιγιστικά ημίμετρα ,μέτρα ενός ζωφερού ζωντανού ,προαναγγελθέντος θανάτου.

Από Ανατολή σε Δύση και από Βορρά προς Νότο,η τότε Βασιλεύουσα και η σημερινή,καταπονημένη και κατάκεραυνωμένη Ελλάδα,από φίλια ή εχθρικά πυρά,θέτει τον εαυτό της,ποτέ εις κίνδυνο,παρά παραμένει και βλέπει,χωρίς να παραβλέπει,τυχόν ατασθαλλίες,τυχόν επιδιωκόμενες βλέψεις ή παραβλέψεις,ιθυνόντων ή μη,μα αγωνιά,ποτέ ,χωρίς όμως αποτέλεσμα

Πάλι με χρόνια με καιρούς,πάλι δικά μας θα ναι κι η Αγιά Σοφιά ,το Μέγα Μοναστήρι,η Μητρόπολις του Χριστιανισμού,θα ναι σε περίλαμπρη θέση και περίοπτη ,να λάμπει και να μεταλαμπαδεύει το φως ,το χρώμα και τον αμέρριστο ως τώρα,βουβό της πόνο.
Θα είναι σε εκείνο το θρόνο που της αξίζει ,στις καρδιές μας,χρόνια τώρα αλλά τότε θα ναι στο πιο εξαίρετο διαλεχτό μας κομμάτι,αφού,όσοι ζήσουμε ζήσουνε ,θα ναι ευχής έργο και θεού μέλλημα και πέμψιμο,να ξανα λειτουργήσει και να δεχθούνε οι Πιστοί της ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ

Πάντα ,ότι πονάει,μας κάνει πιο δυνατούς,πιο ισχυρούς και χωρίς ευκολα να αλλάσει και να μεταλλάσσεται η σκέψη μας και ο πόθος μας..η αγάπη και η λατρεία μας ,ο πόνος μας και το βαρύ φορτίο,εναγκαλισμού μας ,με τα θεια και τα ιερά ,ότι βέβηλες επεμβάσεις και κακόψυχες βουλεύσεις ,θέλησαν να ασελγήσουν ,να βεβηλώσουν και να βιάσουν τις ψυχές και το πνεύμα μας,έστω και από μακριά ,έστω κι αν μας χωριζουν χιλιόμετρα ,μίλια ,η σκέψη μαςκαι η στοργή μας,η φροντίδα μας και το νοιάξιμό μας,ασυμβίβαστο και ακατανίκητο.

Κάθε λυτρωτής της σκέψης,διώκτης του κακού και αισχρού εγωιστικού πεδίου του εαυτού του,είναι σε θέση και πρέπει,πάντα και χωρίς δισταγμό,να συμπαρίσταται και να αποτελεί ,ενεργότατο και δραστηριότατο μέλος,εκείνης της κοινωνίας,που ονειρεύεται και κάποια στιγμή,θα θέλει να μεγαλουργήσει και να εξελιχθεί,θετικά και αίσια,ως παράδειγμα προς μίμησιν και ποτέ προς αποφυγήν.


Πορείες ,χαραγμένες,ρότες διαγεγραμμένης τροχιάς,μα πάντα και παντού,λάμπουν..θαμπώνουν και πάλι απ την αρχή.

Ακόμα και ο πιο φωτεινός πλανήτης μας,ο ήλιος,ανατέλλει,σκορπά τη λάμψη του ,φωταγωγεί τις μέρες μας και τις ψυχές μας και μετά δύει,,,αποσύρεται για να ξεκουραστεί,να ανακάμψει δυνάμεις και να εισέλθει στο ηλιακό και πάλι σύστημα,πιο δριμύτερος και λαμπρότερος ,με περισσότερη ενέργεια και εποικοδομητική λάμψη προσφοράς,χωρίς να αθετεί ποτέ το λόγο του…προς εμάς.

Έτσι συμβαίνει και με τα κράτη,τις πόλεις ,τον κόσμο όλο.

Αναγεννιέται μέσα απ τα χαλάσματά του,επιδρά θετικότατα σε κάθε νέο σχέδιο ανοικοδόμησης και στέλνει μηνύματα δυναμης,υπεροχής,αξίας και απαραιτήτου σεβασμού και εκτιμήσεως προς την άνοδό τους.

Συναισθήματα κυριαρχούν έκδηλα ,φανερά,καθώς η κάθε μας ανάσταση και ανάταση ψυχής ,επιβάλλει και συνιστά ,τη δική μας αναθεώρηση,επιβλεψη καλύτερης και αποτελεσματικότερης θεραπείας,ενός νοσηματος ,που λέγεται εγωισμός,λαθραία σκέψη ,αλλα πιο πολύ,ατομισμός.

Αν λείψει,αν εκλείψει διά παντός,τότε θα ναι ολοι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι,οι φτωχοί δε θα γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι ,πλουσιότεροι.