Οταν κάποιος αποφαςίσει,να φύγει απ τη συζυγική του εστία,κατά λέξη,αποφασίσει να σας απομακρύνει εσάς,κυρίως,να ξέρετε,πως τίποτα δε γίνεται άβολα ,απερίσκεπτα ,μα το πιο σοβαρό κομμάτι,το έχει αναλάβει ο ίδιος ή η ίδια.
Θέλει ,απαιτεί γερό στομάχι και τεράστια αντοχή ,να έρχεσαι καθημερινά ,αντιμετώπος,ως άνθρωπος,με τα ίσως αν ,θα γινόταν και αν τα κατάφερνα,όλα αυτά τα δυνητικά μόρια ,που μας θέτουν προ των ευθυνών μας.
Παργητορητικά τα λόγια ,από άλλους μεν,θα τα καταφέρεις,μη φοβάσαι ,εδώ είμαστε εμείς και τόσα άλλα παρηγορητικά σχόλια και εκφράσεις,
Να είναι όλοι τους καλά και να χαίρονται ότι αγαπούν και επιθυμούν,αλλά με τα ευχολόγια και με τις συμπαραστάσεις,πιστέψτε με,δε λύνεται το θέμα ,διαιωνίζεται μέσα σου,έξω σου,μα πρέπει να σταθείς ακλόνητος και να δεις τη δική σου και μόνο λύτρωση και πραγματική διάσταση του θέματος .
Κανένας δε θέλει να χωρίσει ,όλοι παντρευόμαστε με τις καλύτερες των προδιαθέσεων,αλλά στην πορεία ,μεγαλώνουμε,αλλάζουμε και κυρίως συννειδητοποιούμε ,πως η γυάλα στην οποία μας τοποθέτησαν ,άρχισε να ραγίζει ,να γίνεται κομμάτια,να αποσυντίθεται και να διεκδικεί να αντικατασταθεί με υγιή και αρτιμελή κομμάτια,που δε θα συντελούν και δε θα εκτελούν τη δική της διάσπαση και τομή.
Κόκκινες γραμμές ,εμφανίζονται στον ορίζοντα των καβαλέτων της ψυχής μας ,με αποτέλεσμα να θέλουμε να δράσουμε άμεσα και ακαριαία,ώστε να μη ζήσουμε και την επιτέλεση,την εκτέλεση ,του ίδιου μας του εαυτού,παρατειμένου και παραμελλημένου,αφημένου στην τύχη του και στο τι θα πει ο κόσμος.
Το στόμα του κόσμου,δεν κλείνεται ,με τίποτα και για κανένα δικό μας επιθυμητό λόγο και αιτία.
Οτι και να κάνουμε ,θα πουν ,είτε καλό είτε κακό,
Επειδή έμαθα ,αν και πιστεύω ,όχι πολύ αργά ακόμα για όλους μας ,πως η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΗ ΚΑΙ ΛΗΓΕΙ,,,να αναλάβω το δικό μου Σταυρό ,να περπατήσω το δικό μου Γολγοθά ,μα με σύντροφο και σύμμαχο ,συνοδοιπόρο το φύλακα άγγελό μου ,να πορευτώ και να συμπορευθώ ,όχι μια οδό Μαρτυρίου ,μα μια ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΥ.
Ποτέ δε θα είναι αργά για κανένα μας,αρκεί να σταματήσει ,το απόστημα που συσσωρεύεται στην ψυχή του,απ τις αλλεπάλληλες πληγές που διαιωνίζονται και αιμοραγούν στο κορμί του,με μοναδική λύτρωση,τη δική του ψυχή ,τα θέλω και τα όνειρά του.
Δε θα πάψουμε ποτέ να ονειρευόμαστε ..γιατί μόνο τότε θα σκοτώσουμε τον εαυτό μας και θα περιμένουμε ,την επισφράγιση του ως τώρα ζωντανού αργού βασανιστικού θανάτου μας .
πηγη ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ,
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.