Ο Φρίντριχ Νίτσε έλεγε ότι «Για να μην καταστραφούμε από τη γνώση, έχουμε την Τέχνη». Τι είναι όμως η Τέχνη; Μια δημιουργική έκφραση ιδεών, συναισθημάτων, ψυχικής κατάστασης του δημιουργού ή σύμφωνα με μια προσωπική- ποιητική μου τοποθέτηση είναι μια νοσταλγική θλίψη, μια μαγική, ιερατική τελετουργία, μια πομπή νεκρική μα παράλληλα τόσο γοητευτική. Και οι καλλιτέχνες τότε τι είναι; , θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. Φορείς πολιτισμού που ο καθένας εξ αυτών κρατά στα χέρια του και μια μοναδική πτυχή του.
Ένας από αυτούς λοιπόν τους καλλιτέχνες είναι και ο συντοπίτης, Εβρίτης συγγραφέας-ποιητής Γιώργος Κιουρτίδης στον οποίο έθεσα ορισμένες ερωτήσεις που ενείχαν έντονους κοινωνικούς προβληματισμούς στα πλαίσια της αέναης προσπάθειάς μου να προσεγγίσω την Τέχνη από κάθε της πλευρά.
-Κύριε Κιουρτίδη, αποτελείτε ένα λογοτέχνη του 21ου αιώνα που έχει ασχοληθεί με τη συγγραφή τόσο λογοτεχνικών κειμένων, όσο και ποιητικών συλλογών. Τι σημαίνει η γραφή για εσάς και ποιο από τα δύο αυτά είδη πιστεύετε πως σας εκφράζει περισσότερο ως δημιουργό, αλλά και ως άνθρωπο;
Η γραφή, για μένα, είναι μια συνομιλία με τον εαυτό μου που μπορούν να την ακούσουν και οι άλλοι. Είναι κάτι που δεν επιδιώκω αλλά και δεν μπορώ να το σταματήσω. Απλά έρχεται… Έρχεται σαν μια φυσική ανάγκη∙ όπως η ανάσα!
Όσο, για το ποιο είδος γραφής με εκφράζει περισσότερο… Θα μπορούσα με ευκολία να πω, πως η ποίηση αποτελεί για μένα έναν έρωτα!… Και η πεζογραφία, μικρές «απιστίες» στον έρωτά μου.
-Στο βιβλίο σας «Οι κληρονόμοι του Μίδα» συναντάει ο αναγνώστης μια αξιοσημείωτη φράση: «Ο κόσμος μας είναι εύθραυστος · μοιάζει με γυαλί. Δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να κομματιαστεί. Αρκεί ένα πετραδάκι, μια λέξη… για να θρυμματιστεί! Να σκορπίσει… γεμίζοντας θραύσματα την ψυχή μας». Ποια είναι η δική σας οπτική για τούτο τον κόσμο; Υπάρχουν πολλά τέτοια «πετραδάκια» ικανά ώστε να τον θρυμματίσουν;
Η φράση, θέλει να τονίσει το πόσο εύκολα μπορεί να γκρεμιστεί ο ψυχικός μας κόσμος. Όλα μπορεί ξαφνικά ν’ αλλάξουν. Σε μια στιγμή! Με μια λέξη!… Με μια απώλεια!
Όσο για τον άλλο κόσμο, τον κόσμο στον οποίο ζούμε, εκείνος, δεν θρυμματίζεται. Καταστρέφεται! Καταστρέφεται από την ανθρώπινη αδιαφορία και ασυνειδησία. Και φυσικά, θα συνεχίσει πάντα να υπάρχει. Όχι όμως όπως σήμερα τον γνωρίζουμε. Μα δυστυχώς, κάποια στιγμή, χωρίς ζωή!
-Ο Γκομπρόβιτς έχει γράψει: «Νομίζουμε ότι δημιουργούμε ∙ πλάνη! Στην πραγματικότητα αναβαπτιζόμαστε από το δημιούργημά μας»; Κατά πόσο σας αντιπροσωπεύει η ιδέα αυτή; Θεωρείτε πως ο συγγραφέας γεννά το έργο ή το έργο το συγγραφέα;
Ο συγγραφέας, σίγουρα γεννά το έργο. Είναι δημιουργία του. Μα συγχρόνως και το ίδιο το έργο του τον αναγεννά! Μέσα από αυτή τη διαδικασία, ο συγγραφέας κάνει βήματα μέσα του για να συναντήσει τον βαθύτερο εαυτό του. Έτσι γνωρίζει πτυχές του ψυχικού του κόσμου που ούτε και ο ίδιος φανταζόταν πως υπήρχαν. Όλη αυτή η διαδικασία της πνευματικής δημιουργίας, αναβαπτίζουν την ύπαρξη του… τον ξαναγεννούν και συμπληρώνουν το ΄΄ανολοκλήρωτο΄΄ που κυριαρχεί μέσα του.
-Αν η λογοτεχνία αλλάζει τη ζωή μας, η ζωή μας αλλάζει τη λογοτεχνία;
Η λογοτεχνία ως επί το πλείστον, θέτει ζητήματα. Δεν δίνει απαντήσεις (με εξαίρεση τη φιλοσοφία και το δοκίμιο, και εν μέρει την ποίηση). Είναι λοιπόν δύσκολο ν’ αλλάξει τη ζωή μας. Μπορεί όμως να μας δείξει κάποιους δρόμους… Να ξυπνήσει μέσα μας συναισθήματα που βρισκόταν σε λήθαργο. Εκείνο που είναι σίγουρο, είναι πως η ζωή η ίδια, με τις επιρροές που δέχεται σε διάφορες εποχές, μπορεί ν’ αλλάξει την ψυχική διάθεση του συγγραφέα με συνέπεια αυτό να αποτυπωθεί στο έργο του -και εφ’ όσον έχει κάποια δυναμική- να επηρεάσει και τη λογοτεχνία.
-Ποιο μήνυμα θα θέλατε να δώσετε στους συγγραφείς που τώρα αρχίζουν να κάνουν τα πρώτα τους «λογοτεχνικά βήματα» ;
Ευχή θα ήθελα να δώσω… Ευχή! Αυτό που γράφει ο Σεφέρης στις ΄΄Δοκιμές΄΄ του. Να καταφέρουν να αποφύγουν τις τρείς θανάσιμες αμαρτίες από τις οποίες κινδυνεύει ένας άνθρωπος που γράφει: τον εγωισμό, τη μικροψυχία και τη στενοκεφαλιά. Και θα πρόσθετα εγώ και μιαν άλλη: τη ματαιοδοξία!
-Από το έργο σας «Σιμπολέτ» μου έμεινε στο νου μια σειρά, η οποία με προβλημάτισε αρκετά. Γράφετε: «Μίσησα τις γιορτές κι ακόμη τις μισώ. Επιβάλλουν την υποχρεωτική χαρά». Πού αποδίδετε το συγκεκριμένο συναίσθημα; Η άποψη αυτή παραμένει ίδια ακόμη και σήμερα ή με την πάροδο του χρόνου έχετε αναθεωρήσει κάποια στοιχεία;
Ναι βέβαια… Παραμένει πάντοτε η ίδια άποψη. Οι γιορτές με αρρωσταίνουν! Και δεν είναι τυχαίο που η τελευταία ποιητική μου συλλογή (Από σιωπή και λάσπη) κλείνει με τον στοχασμό: «Πάρτε τα όλα. Όλες τις γιορτές! Αφήστε μου… μονάχα τις σιωπές.»
Οι λόγοι για τους οποίους μισώ τις γιορτές, θεωρώ πως είναι δύο. Ο χαρακτήρας μου, που δεν ανέχεται τον οποιαδήποτε εξαναγκασμό (στην προκειμένη περίπτωση την υποχρεωτική χαρά της γιορτής) και, η μοναχικότητα των παιδικών μου χρόνων στις ημέρες των γιορτών.
-Ετοιμάζετε κάποιο νέο βιβλίο;
Γράφω ένα μυθιστόρημα και ένα δοκίμιο. Το μυθιστόρημα με (πρώτο) τίτλο «Το όνομα του Θεού», αναφέρεται στην εποχή του 1930 μέχρι και σήμερα και διαδραματίζεται στην Τουρκία, στον Έβρο, στην Αθήνα και τη Γερμανία. Είναι δυο παράλληλες ιστορίες που στο τέλος συγκλίνουν.
Το δοκίμιο αφορά την ίδια τη συγγραφή και έχει τίτλο : «Η δύναμη των λέξεων». Παράλληλα με τα παραπάνω, ασχολούμαι πάντοτε με την ποίηση που δεν μ’ αφήνει να την ξεχάσω και έρχεται απρόσκλητη και γρατζουνάει συνεχώς την πόρτα της ψυχής μου.
-Τελειώνοντας τη συνέντευξή μου θα ήθελα να μου πείτε ένα στίχο από κάποιο ποίημά σας που έχει μεγάλη αξία για εσάς.
Είναι δύσκολο να διαλέξω. Όλοι οι στίχοι είναι κομμάτια της ψυχής μου. Τους αγαπώ!… Είναι η ύπαρξή μου. Για χάρη όμως της συνέντευξης, θα διαλέξω!
Είναι ένα απόσπασμα από το ποίημα «Εις εαυτόν» και περιέχεται στην Ποιητική συλλογή: Οσποδάρος Χρόνος. Παρεμπιπτόντως, το συγκεκριμένο ποίημα γραφόταν επί τρία χρόνια.
…
Οι άνθρωποι
δεν έχουν μνήμη∙
λησμονούν.
Αν κάποτε
μετρήσουν τη ζωή τους
με την απουσία σου,
θα ξέρεις:
υπήρξες και λείπεις.
-Κύριε Κιουρτίδη, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πολύ για τον χρόνο σας.
πηγη http://fractalart.gr
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.