του Γιώργου Ροδάκογλου
Η Αμφίπολη ξεδιπλώνει στο κοινό τα θαυμαστά ευρήματα του Τύμβου Καστά αρχής γενομένης από το κεφάλι μιας σφίγγας που θα εκτίθεται σε λίγες ημέρες στο Αρχαιολογικό Μουσείο της περιοχής. Αν και θα περίμενε κανείς να δει τις σφίγγες να έχουν αποκατασταθεί πλήρως και ολόκληρες σε όλο τους το επιβλητικό μεγαλείο αυτό δεν κατέστη εφικτό στα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Η απόφαση ωστόσο της απελθούσης διοίκησης του Υπουργείου Πολιτισμού μας δίνει την ευκαιρία να την παρατηρούμε έστω και αποσπασματικά στο σημείο που θα τοποθετηθεί. Το κεφάλι της σφίγγας έχει καλλίγραμμα φρύδια και σαρκώδη χείλη. Φέρει καπέλο και τα μαλλιά είναι πιασμένα με κορδέλα που έχουν ίχνη κόκκινου χρώματος. Το ύψος του είναι 60 εκατοστά και το σημείο του λαιμού εδράζεται απόλυτα με τη δεξιά σφίγγα που βρίσκεται στην είσοδο του μνημείου. Έχει ομοιότητες με το κεφάλι των Καρυάτιδων ενώ και στις δυο περιπτώσεις είναι νεαρές γυναίκες.
Το κεφάλι της σφίγγας, είναι σμιλεμένο με τέτοιο τρόπο στο μάρμαρο ώστε να στρέφεται προς τον επισκέπτη κάτι που υποδηλώνει ότι οι σφίγγες του πρώτου διαφραγματικού τοίχου δεν ήταν αντικριστές. Κοίταζαν η μια προς τα μέσα και η άλλη προς τα έξω και επιβάλλονταν με την παρουσία και το ύφος τους σε όποιον ετοιμαζόταν να εισέλθει αλλά και να εξέλθει από το μνημείο. Με απορία, με νοσταλγία, και με διάθεση να δηλώσουν ότι απαιτούν σεβασμό, η έκφραση του εντελώς ανθρωπόμορφου προσώπου τους είναι ανοιχτή σε κάθε ερμηνεία. Σε αυτό το στοιχείο έγκειται ο ακαταμάχητος μαγνητισμός που σίγουρα ασκούσαν στον παρατηρητή. Το κεφάλι της σφίγγας βρέθηκε στον τρίτο θάλαμο μπροστά στο κατώφλι της μαρμάρινης εισόδου, 14 μόλις μέτρα από το σημείο που τα δυο αγάλματα φρουρούσαν το μνημείο.
Το πιθανότερο είναι ότι μεταφέρθηκε εκεί και αφού είχαν συντελεστεί καταστροφές στο εσωτερικό του τύμβου Καστά από φυσικές ή μη αιτίες. Από την πρώτη στιγμή εκτιμήθηκε ότι αφέθηκε μπροστά στο κατώφλι του ταφικού θαλάμου, αφού προηγουμένως ο συγκεκριμένος χώρος είχε επιχωθεί. Η ταύτιση του με τη δεξιά σφίγγα έγινε λίγα μόλις λεπτά μετά την ανακάλυψη του, το 2014. Ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Λεφαντζής διαπίστωσε με την τοποθέτηση του στον κορμό της δεξιάς σφίγγας ότι εδράζεται απόλυτα πάνω της. Στις ελληνικές αναπαραστάσεις η σφίγγα απεικονίζεται ως φτερωτό λιοντάρι με κεφάλι γυναίκας, εν αντιθέσει με τη σφίγγα της Αιγύπτου, που δεν έχει φτερά, ή ως γυναίκα με πέλματα και στήθη λιονταριού, ουρά ερπετού και φτερά πτηνού. Από πλευράς τυπολογίας οι ελληνικές σφίγγες ξεχωρίζουν από τις Αιγυπτιακές σύμφωνα με τη στάση του σώματος. Στις αιγυπτιακές η σφίγγα είναι καθήμενη και στα τέσσερα πόδια ενώ στις ελληνικές μόνο στα δυο πίσω πόδια.
/>
Το όνομά της προέρχεται από τη λέξη σφίγγω. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία η σφίγγα που φύλαγε την είσοδο της πόλης των Θηβών, έπιανε κι έσφιγγε μέχρι θανάτου όποιο περαστικό δεν μπορούσε να λύσει το αίνιγμά της. Οι αναπαραστάσεις της χρησιμοποιούνταν σε ασφαλισμένους χώρους ως σύμβολα προστασίας, στον αιγυπτιακό, ελληνικό και ρωμαϊκό πολιτισμό. Η διασημότερη ελληνική σφίγγα είναι η Σφίγγα των Ναξίων, είναι άγαλμα κολοσσιαίου μεγέθους που έστειλε γύρω στο 560 π.Χ., η Νάξος ως προσφορά στο ιερό του Απόλλωνα και στο μαντείο των Δελφών.
Το συνολικό του ύψος έφτανε σχεδόν τα 12,5 μέτρα, κατείχε περίοπτη θέση στο ιερό και εξέφραζε συμβολικά την πολιτική, οικονομική και καλλιτεχνική υπεροχή της Νάξου κατά την αρχαϊκή περίοδο. Βρέθηκε το 1821 κατά τη διάρκεια ανασκαφών και φυλάσσεται στο αρχαιολογικό μουσείο Δελφών.
πηγη https://www.estia.tv
Σας προσκαλώ να εγγραφείτε στο νέο κανάλι μου στο you tube
Η Αμφίπολη ξεδιπλώνει στο κοινό τα θαυμαστά ευρήματα του Τύμβου Καστά αρχής γενομένης από το κεφάλι μιας σφίγγας που θα εκτίθεται σε λίγες ημέρες στο Αρχαιολογικό Μουσείο της περιοχής. Αν και θα περίμενε κανείς να δει τις σφίγγες να έχουν αποκατασταθεί πλήρως και ολόκληρες σε όλο τους το επιβλητικό μεγαλείο αυτό δεν κατέστη εφικτό στα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Η απόφαση ωστόσο της απελθούσης διοίκησης του Υπουργείου Πολιτισμού μας δίνει την ευκαιρία να την παρατηρούμε έστω και αποσπασματικά στο σημείο που θα τοποθετηθεί. Το κεφάλι της σφίγγας έχει καλλίγραμμα φρύδια και σαρκώδη χείλη. Φέρει καπέλο και τα μαλλιά είναι πιασμένα με κορδέλα που έχουν ίχνη κόκκινου χρώματος. Το ύψος του είναι 60 εκατοστά και το σημείο του λαιμού εδράζεται απόλυτα με τη δεξιά σφίγγα που βρίσκεται στην είσοδο του μνημείου. Έχει ομοιότητες με το κεφάλι των Καρυάτιδων ενώ και στις δυο περιπτώσεις είναι νεαρές γυναίκες.
Το κεφάλι της σφίγγας, είναι σμιλεμένο με τέτοιο τρόπο στο μάρμαρο ώστε να στρέφεται προς τον επισκέπτη κάτι που υποδηλώνει ότι οι σφίγγες του πρώτου διαφραγματικού τοίχου δεν ήταν αντικριστές. Κοίταζαν η μια προς τα μέσα και η άλλη προς τα έξω και επιβάλλονταν με την παρουσία και το ύφος τους σε όποιον ετοιμαζόταν να εισέλθει αλλά και να εξέλθει από το μνημείο. Με απορία, με νοσταλγία, και με διάθεση να δηλώσουν ότι απαιτούν σεβασμό, η έκφραση του εντελώς ανθρωπόμορφου προσώπου τους είναι ανοιχτή σε κάθε ερμηνεία. Σε αυτό το στοιχείο έγκειται ο ακαταμάχητος μαγνητισμός που σίγουρα ασκούσαν στον παρατηρητή. Το κεφάλι της σφίγγας βρέθηκε στον τρίτο θάλαμο μπροστά στο κατώφλι της μαρμάρινης εισόδου, 14 μόλις μέτρα από το σημείο που τα δυο αγάλματα φρουρούσαν το μνημείο.
Το πιθανότερο είναι ότι μεταφέρθηκε εκεί και αφού είχαν συντελεστεί καταστροφές στο εσωτερικό του τύμβου Καστά από φυσικές ή μη αιτίες. Από την πρώτη στιγμή εκτιμήθηκε ότι αφέθηκε μπροστά στο κατώφλι του ταφικού θαλάμου, αφού προηγουμένως ο συγκεκριμένος χώρος είχε επιχωθεί. Η ταύτιση του με τη δεξιά σφίγγα έγινε λίγα μόλις λεπτά μετά την ανακάλυψη του, το 2014. Ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Λεφαντζής διαπίστωσε με την τοποθέτηση του στον κορμό της δεξιάς σφίγγας ότι εδράζεται απόλυτα πάνω της. Στις ελληνικές αναπαραστάσεις η σφίγγα απεικονίζεται ως φτερωτό λιοντάρι με κεφάλι γυναίκας, εν αντιθέσει με τη σφίγγα της Αιγύπτου, που δεν έχει φτερά, ή ως γυναίκα με πέλματα και στήθη λιονταριού, ουρά ερπετού και φτερά πτηνού. Από πλευράς τυπολογίας οι ελληνικές σφίγγες ξεχωρίζουν από τις Αιγυπτιακές σύμφωνα με τη στάση του σώματος. Στις αιγυπτιακές η σφίγγα είναι καθήμενη και στα τέσσερα πόδια ενώ στις ελληνικές μόνο στα δυο πίσω πόδια.
/>
Το όνομά της προέρχεται από τη λέξη σφίγγω. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία η σφίγγα που φύλαγε την είσοδο της πόλης των Θηβών, έπιανε κι έσφιγγε μέχρι θανάτου όποιο περαστικό δεν μπορούσε να λύσει το αίνιγμά της. Οι αναπαραστάσεις της χρησιμοποιούνταν σε ασφαλισμένους χώρους ως σύμβολα προστασίας, στον αιγυπτιακό, ελληνικό και ρωμαϊκό πολιτισμό. Η διασημότερη ελληνική σφίγγα είναι η Σφίγγα των Ναξίων, είναι άγαλμα κολοσσιαίου μεγέθους που έστειλε γύρω στο 560 π.Χ., η Νάξος ως προσφορά στο ιερό του Απόλλωνα και στο μαντείο των Δελφών.
Το συνολικό του ύψος έφτανε σχεδόν τα 12,5 μέτρα, κατείχε περίοπτη θέση στο ιερό και εξέφραζε συμβολικά την πολιτική, οικονομική και καλλιτεχνική υπεροχή της Νάξου κατά την αρχαϊκή περίοδο. Βρέθηκε το 1821 κατά τη διάρκεια ανασκαφών και φυλάσσεται στο αρχαιολογικό μουσείο Δελφών.
πηγη https://www.estia.tv
Σας προσκαλώ να εγγραφείτε στο νέο κανάλι μου στο you tube
Να το
στηρίξετε και να έχετε έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση.
Όπως
επίσης μπορείτε να μου στέλνετε στο mail μου dsgroupmedia@gmail.com
τα video σας να τα ανεβάζουμε άμεσα.
Αν σας άρεσε το άρθρο κάντε ένα like, κοινοποιήστε το
στους φίλους σας και μοιραστείτε μαζί τους την γνώση
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.