Ιστορικά Γεγονότα της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου και του Συνεδρίου του Βερολίνου

Επιμέλεια
Γεωργίου Α. Γκιρτζημανάκη
Οικονομολόγου  – Νομικού – Ιστορικού Ερευνητού
(τακτικό και ενεργό μέλος της Θρακικής Εστίας Θεσσαλονίκης  από το 1964)

Ιστορικά Γεγονότα

Εξαιρετικά αφιερωμένο στους κατοίκους του ΠΙΡΟΤ της Σερβίας και στην Σερβική Πρεσβεία της Αθήνας

 Η εφαρμογή των όρων της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου τον Απρίλιο του 1878  περί δημιουργίας μεγάλης Βουλγαρίας επιφέρει μεγίστη αναστάτωση στις χώρες της Ελληνικής Χερσονήσου. Οι  άμεσα θιγόμενες εξ αυτής χώρες είναι πρωτίστως η Ελλάδα και η Σερβία και μετ’ αυτών οι μεγάλες δυνάμεις οι οποίες είναι αντίθετες στις πρωτοβουλίες της Ρωσίας, η οποία δια του διπλωμάτου της στρατηγού Ιγνάτιεφ υποχρεώνει δια των όπλων τον σουλτάνο Αβδούλ Χάμιτ την υπαγόρευση και γραφή του κειμένου της συνθήκης και την υπογραφή της. Οι αντιθέσεις των μεγάλων δυνάμεων ομού μετά της Ελλάδος και της  Σερβίας οδηγούνται το ίδιο έτος στο Συνέδριο του Βερολίνου προς μεταβολή των όρων της συνθήκης.

          Μέσα από τις εργασίες και διεργασίες  του Συνεδρίου, στο οποίο η Ελλάς εκπροσωπείτο υπό του εν Κωνσταντινούπολη Πρεσβευτή της Στ. Καραθεοδωρή καταβάλλοντας προσπάθειες αναχαίτισης του πανσλαβισμού και άλλα τινά μεταξύ των οποίων και η Αυτονομία της Ανατολικής  Ρωμυλίας με την αοριστία ότι θα κυβερνάται υπό Χριστιανού. Οι διάφορες ζυμώσεις μεταξύ των μεγάλων οδηγούν συνεχώς την Ελλάδα σε αρνητικά αποτελέσματα μη δυναμένη να  αντιδράσει, ως πάντα απειλούμενη με συνεχείς διακοινώσεις περί μη της τηρήσεως των όρων της ειρήνης στην περιοχή, ενώ η Βουλγαρία συμμετείχε σε όλες τις διαδικασίες   εκείνες που οδήγησαν στις 6 Σεπτεμβρίου το 1885 σε πραξικόπημα ενσωμάτωσης της Ανατολικής Ρωμυλίας στην ηγεμονία της Βουλγαρίας και την οποία οι Βούλγαροι αποκάλεσαν «ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΒΟΥΛΓΑΡΙΩΝ».

          To Βουλγαρικόν πραξικόπημα δεν αποδοκιμάζεται από τους συνέδρους του Βερολίνου, αντιθέτως γίνεται αποδεκτό από τις δυνάμεις Γερμανίας- Αυστρίας  ως φίλα διακείμενες δυνάμεις προς την Βουλγαρίαν αλλά και αυτής ταύτης της Αγγλίας ως αρχικά αρνητικά διακείμενη προς την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Μόνο η Ρωσία καταδίκασε το πραξικόπημα αλλά τελικά το υιοθέτησε.

          Οι μόνες αντίθετες χώρες στο ανοσιούργημα αυτό της Βουλγαρίας και των μεγάλων δυνάμεων είναι η Ελλάδα και η Σερβία. Η Ελλάδα απορρίπτει τις εκκλήσεις της Σερβίας περί κοινής κατά της Βουλγαρίας δράση για το εν λόγω πραξικόπημα και ούτως η Σερβία μη χρονοτριβούσα άλλο και μη αποδεχόμενη τα καθεστώτα της Βουλγαρίας και των προστατών της, στρατευομένη εκήρυξε την 14η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ το 1885 τον πόλεμο κατά της Βουλγαρίας.


ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ΙΟΥΝΙΟΣ/ΙΟΥΛΙΟΣ/ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1878

          Τα σερβικά στρατεύματα  διήλθαν των Στενών του ΠΙΡΟΤ και νικηφόρα έβαινον προς την Σόφια. Ο ηγεμών τςη Βουλγαρίας Αλέξανδρος Βάττεμβεργ με γρήγορες κινήσεις συγκέντρωσε στρατό και στην περιοχή της Σλιβινίτσας νικά τους Σέρβους και τους απωθεί εκείθεν των βουλγαρικών ορίων. Η ανέλπιστος αυτή εκτροπή του πολέμου δια τους Σέρβους επιφέρει την μεσολάβηση των δυνάμεων και οδηγεί την Σερβία εις διαπραγματεύσεις με την ηγεμονία της Βουλγαρίας, διαπραγματεύσεις οι οποίες θα αποδειχθούν επιζήμιες για την Ελλάδα.

          Κατά τον χρόνο εκδιωγμού των Σέρβων οι Βούλγαροι εισερχόμενοι μέσα στα σερβικά εδάφη επέδειξαν μεγάλη βαρβαρότητα στους κατοίκους των σέρβικων χωριών και πόλεων, χαρακτηριστική περί τούτου είναι η συμπεριφορά των βουλγαρικών στρατευμάτων προς τους κατοίκους  του ΠΙΡΟΤ με επιστολή που απευθύνουν προς τον ηγεμόνα της Σερβίας Μιλάνο περιγράφοντας προς αυτόν την βαρβαρότητα των βουλγάρων και ταυτόχρονα τον σεβασμό προς την μητέρα Σερβία, δηλώνοντας παράλληλα την πίστη και την αφοσίωση στον ηγεμόνα ΜΙΛΑΝΟ.

           Η επιστολή έχει ως εξής :

          Μεγαλειότατε,

            Υπό το βλέμμα ηγεμόνος ξένης Θρησκείας και αίματος και υπό την δεινήν μάστιγα ασιατικής βαρβαρότητας ενός ταταρικού έθνους, το σον Πιρότ, Βασιλεύ, το δια του καθαρωτέρου σερβικού αίματος αφθόνως διαβραχέν, κατέστη αντικείμενον αισχράς καταστροφής και αγρίας θηριωδίας.

            Ούτε αι καταστραφείσαι ημών στέγαι, ούτε αι διαρπαγείσαι ημών εκκλησίαι, ούτε αι εξυβρισθείσαι ημών οικογένειαι καί εστίαι ηδυνήθεισαν να κορέσωσι και να πραύνωσι της εχίδνης αγριότητα του έθνους εκείνου, όπερ μόλις επ’ εσχάτων εκ νεκρών ανέστη. Το έθνος εκείνο ώφειλε προσέτι να προσβάλλει το ΠΙΡΟΤ με το διενότερον στίγμα της Εθνικής καταισχύνης, και τούτο κατόρθωσε.

            Διά της βαρβάρου αυτού θηριωδίας ώφειλε, λέγομεν, ν’ αποσπάση παρ’ ημών την ομολογίαν απιστίας προς τους Σέρβους και την Σερβίαν, και την ομολογίαν ταύτην απέσπασεν.

            Αι καρδίαι ημών, βασιλεύ, αιμοσταγούσιν απέναντι των δικαίων επιπλήξεων, ας υφίστανται οι αδελφοί ημών, οφείλομεν μετά κεκλειμένων κεφαλών να ιστάμεθα απέναντι της μητρός Σερβίας. Και δη επαξίως τούτο πάσχομεν.

            Αλλά και αύθις προσερχώμεθά σοι, βασιλεύ, τω μετά 500 έτη φωτίσαντι το Πιρότ διά του ηλίου της ελευθερίας και εκλιπαρούμεν την σήν συγνώμην, αλλά ζητούμεν την εκδίκησιν του Πιρότ.

            Δεν σοι παρέχομεν λόγους,αλλά σοί προσφέρουμεν άπαν το αίμα ημών, αίμα, όπερ οφείλομεν τη μητρί Σερβία, τοις αδελφοίς ημών και τη εξυβρισθείση εθνική φιλοτιμία.

            Δέχθητε, βασιλεύ, ευμενώς την ικεσίαν ταύτην των κατοίκων του Πίροτ, κατάστησον αυτούς αξίους όπως μετά των λοιπών αδεφλών και μετ’ ανορθωμένου μετώπου προσφωνήσομεν:

            Ζήτω ο Βασιλεύς Μιλάνος ο Α΄.

            Ο ελευθερωτής του Πιρότ και εκδικητής αυτού γένοιτο.

Πιρότ, 22 Δεκεμβρίου 1885.

            Της Υμετέρας Μεγαλειότητος λίαν αφοσιωμένοι υπήκοοι.

                        (έπονται υπογραφαί 1021)

          Εύγλωττο και εντίμως αποκαλυπτικό το περιεχόμενο της επιστολής, των υπογραψάντων αυτήν 1025 κάτοικοι του Πιρότ ως προς τον χαρακτηρισμόν των Βουλγάρων ως ταταρικόν «έθνος» που μόλις επ’ εσχάτων εκ νεκρών ανέστη τη βοηθεία Γερμανών, Άγγλων, Γάλλων και του ρώσσου διπλωμάτου και στρατηγού Ιγνάτιεφ, το οποίο σε μιας μικράς έντασης, επέφερε αγρίας καταστροφάς και θηριωδίες στον ανυπεράσπιστο λαό της περιοχής του Πιρότ. Αλλά και ανιστόρητες μεταβολές στην Ελληνική Χερσόνησο και ανεπανόρθωτες καταστροφές στον Ελληνισμό και τον πολιτισμό της Βόρειας Θράκης και κλείνοντας τονίζεται ότι :

          «Δεν υπάρχει επίσημο έγγραφο – διεθνής πράξη, ουδέποτε ανεγνωρίσθη η Ένωσης της  ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΩΜΥΛΙΑΣ με το Βουλγάρικο Κράτος και ως εκ τούτου το βουλγάρικο πραξικόπημα του 1885 είναι και παραμένει μέχρι και σήμερα πραξικόπημα.

(Πληροφορίαι : 6936 127829)

Άρθρα του Γεωργίου Γκιρτζημανάκη, Κείμενα, Ροή Άρθρων

Σας προσκαλώ να εγγραφείτε στο νέο κανάλι μου στο you tube

Να το στηρίξετε και να έχετε έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση.

https://www.youtube.com/channel/UC0wk2ge3sheyTkgpAkeBang

Όπως επίσης μπορείτε να μου στέλνετε στο mail μου dsgroupmedia@gmail.com   τα  video σας να τα ανεβάζουμε άμεσα.

Αν σας άρεσε το άρθρο κάντε ένα like, κοινοποιήστε το στους φίλους σας και μοιραστείτε μαζί τους την γνώση