Ένας μάλλον μεθυσμένος Αθηναίος, χειρονομεί και φωνασκεί ή τραγουδάει. Κοντά του ένας μικρός δούλος, έτοιμος να προλάβει κάθε του ανάγκη: κρατάει στην πλάτη του ένα καλάθι, τη βακτηρία του κυρίου του κι ένα αγγείο για να ανακουφιστεί. Χους του Ζωγράφου του Οιονοκλή, 470 π.Χ., J.P. Getty Museum |
Γιορτή χαράς και γιορτή των νεκρών.
Σε αντίθεση με τις άλλες μεγάλες επίσημες περιστάσεις του Αττικού εορτολογίου, τα Ανθεστήρια, μία από τις αρχαιότερες ελληνικές γιορτές, ήταν περισσότερο
μια λαϊκή γιορτή όπου τηρούνταν παλιά παραδοσιακά έθιμα σε οικιακό επίπεδο και δεν υπήρχαν οι μεγάλης κλίμακας προετοιμασίες και η σημαντική δημόσια μέριμνα που παρατηρούνται σε άλλες περιστάσεις, όπως στα Μεγάλα Διονύσια και τα Παναθήναια.
Οι γραπτές πηγές και η εικονογραφία αποκαλύπτουν τις ποικίλες όψεις του εορτασμού των Ανθεστηρίων που κινούνταν, όπως και στο Πάσχα των ορθόδοξων Χριστιανών, ανάμεσα σε δύο άκρα: την άκρατη χαρά για τη ζωή και την βαθιά θλίψη για το θάνατο.
Κεφαλή νεαρού αγοριού. Χους, μέσα 5ου αι. π.Χ. Metropolitan Museum of Art. |
Ένα όρθιο αγοράκι προσφέρει σταφύλι σε ένα καθιστό μωρό που παίζει με τα παιχνίδια του. 420-400 π.Χ. Βρετανικό Μουσείο.(το αγγείο έχει ύψος μόλις 6 εκατοστά!). |
Σπάνια παράσταση όπου εικονίζεται ένας πατέρας να βάζει το παιδί του στην κούνια. Ζωγράφος της Ερέτριας. Χους, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο |
Επάνω στα αγγεία αυτά, στους χόες, σώζονται παραστάσεις που προσφέρουν πολυτιμότατες πληροφορίες τόσο για τον εορτασμό των Ανθεστηρίων, όσο κυρίως για τη ζωή των μικρών παιδιών. Κι αυτό γιατί τη δεύτερη μέρα των Ανθεστηρίων, κατά το έθιμο, στο οικογενειακό συμπόσιο λάμβαναν μέρος για πρώτη φορά τα νέα μέλη κάθε οικογένειας, τα τρίχρονα παιδιά, που οι μεγάλοι τους έκαναν δώρα και τους χάριζαν το δικό τους μικρό κανατάκι.
Έτσι συχνότατα αυτά τα κανατάκια, οι χόες, διακοσμούνται με παραστάσεις που εικονίζουν παιδιά σε διάφορες δραστηριότητες.
Παιδάκι καθισμένο στο γιογιό του. Χους ύστερος 5ος αι. π.Χ., Βρετανικό Μουσείο. |
Το συμπόσιο της δεύτερης μέρας των Ανθεστηρίων γινόταν σε κλίμα περίσκεψης. Υπήρχαν βέβαια στεφάνια με άνθη, κρασί και πλούσιο γεύμα, ακόμη και διαγωνισμοί οινοποσίας, αλλά φαίνεται ότι δεν υπήρχε μουσική και χορός και το δείπνο γινόταν σιωπηλά.
Το βράδυ της δεύτερης μέρας, μετά το τέλος του συμποσίου, όλοι οι Αθηναίοι, κατευθύνονταν εν πομπή υπό το φως των δαυλών στο ιερό του Διονύσου εν Λίμναις για να αφιερώσουν στο θεό τα άνθινα στεφάνια και τις χόες τους – αυτό θα ήταν πραγματικά ένα αξιοθαύμαστο θέαμα.
...Μπορεί κανείς βέβαια να υποθέσει βάσιμα ότι στο σημείο αυτό κάποιοι θα ήταν ήδη αρκετά μεθυσμένοι.
Τρεις άνδρες με στεφάνια στα μαλλιά γιορτάζουν τα Ανθεστήρια στην Αθήνα, ο μεσαίος με οινοχόη ανά χείρας. Είναι προφανώς νύχτα: ο δεξιός κρατά δαυλό. Χους, 420 π.Χ. Metropolitan Museum of Art |
Ένα αγοράκι περπατάει σκυφτό με τη λύρα του. Μπροστά του τρέχει το σκυλάκι του,ένα ελληνικό κοκώνι πίσω του μια καρακάξα. 420-400 π.Χ. Βρετανικό Μουσείο. |
Με την εορτή των Ανθεστηρίων σχετίζεται μια ενδιαφέρουσα παροιμιώδης φράση «Θύραζε Κᾶρες, οὐκ ἔτ’ Ἀνθεστήρια» δηλαδή «έξω από εδώ Κάρες, δεν είναι ακόμα Ανθεστήρια». Δεν είναι σαφές πώς ακριβώς προέκυψε η φράση, αν π.χ. με τη λέξη Κάρες εννοούνται Κάρες μέτοικοι ή οι ψυχές (κήρες) των νεκρών που έπρεπε να επιστρέψουν στον κάτω κόσμο με το τέλος της γιορτής. Πάντως κατέληξε να χρησιμοποιείται παροιμιωδώς σαν το νεοελληνικό «δεν είναι κάθε μέρα τ’Αη Γιαννιού».
ΕΚ.ΤΟΥ.ΣΥΝΕΡΓΆΤΗ
ΜΑΣ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας http://www.tapantareinews.gr, για περισσότερη ενημέρωση. ⭐Εγγραφείτε - SUBSCRIBE: http://bit.ly/2lX5gsJ Website —►http://bit.ly/2lXX2k7 SOCIAL - Follow us...: Facebook...► http://bit.ly/2kjlkot
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.