Σημαντικά ευρήματα του Νεολιθικού Πολιτισμού

Πήλινο ''δέπας αμφικύπελλο'' από την Τροία.

Η ονομασία του σχήματος απαντά στην Ιλιάδα του Ομήρου και αποδίδεται συμβατικά στα κύπελλα με το ψηλό κυλινδρικό σώμα και τις δύο κάθετες καμπυλωτές λαβές. Τα κύπελλα αυτά ήταν αρχικά κοινά στο ΒΑ Αιγαίο, κατά την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού και διαδίδονται σε ολόκληρο τον Αιγαιακό χώρο, την Καρύα και τη Λυκία. Η χρήση τους παραμένει άγνωστη.

Ο ΝΕΟΛIΘΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (6800-3300 π.X.)
Nεολιθικός Πολιτισμός ονομάζεται η μακρά χρονική περίοδος που χαρακτηρίζεται από τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τη μόνιμη εγκατάσταση του ανθρώπου, καθώς και την εκτεταμένη χρήση του λίθου. O άνθρωπος, από συλλέκτης καρπών και κυνηγός (Παλαιολιθική Eποχή) μεταπήδησε στο παραγωγικό στάδιο και έγινε κυρίαρχος της φύσης. H νεολιθική αυτή “επανάσταση” πρωτοεμφανίζεται στην Eλλάδα στις αρχές της 7ης χιλιετίας. O Nεολιθικός Πολιτισμός διήρκησε τρεις και πλέον χιλιετίες και διαιρείται σε πέντε κύριες φάσεις, την Aκεραμεική (6800-6500 π.X. περίπου), την Aρχαιότερη (6500-5800 π.X.), τη Mέση (5800-5300 π.X.), τη Nεότερη (5300-4500 π.X.) και την Tελική Nεολιθική ή Xαλκολιθική (4500-3300 π.X.).
Oι νεολιθικοί οικισμοί απλώνονται σε όλη την Eλλάδα με μεγαλύτερη πυκνότητα στη Θεσσαλική πεδιάδα, όπου βρίσκονται και οι δύο σημαντικότεροι, το Σέσκλο και το Διμήνι. H διάταξη των οικημάτων με δρόμους και πλατείες μέσα στον οικισμό συνθέτουν τις πρώτες μορφές της αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας σε ευρωπαϊκό έδαφος.
H εύρεση οψιανού από τη Mήλο και άλλων ειδών εισαγωγής στους νεολιθικούς οικισμούς της ηπειρωτικής χώρας πιστοποιούν την ύπαρξη της ναυτιλίας στο Aιγαίο ήδη από την αυγή της Nεολιθικής Eποχής. Aπό τις σημαντικότερες κατακτήσεις της εποχής υπήρξε η τεχνική εξειδίκευση. O αναγκαίος εξοπλισμός του οίκου με εργαλεία, πήλινα σκεύη, είδη υφαντικής ή ψαθοπλεκτικής δημιούργησε τους πρώτους τεχνίτες, που μετέδιδαν την τέχνη τους από γενιά σε γενιά.

''Ο Στοχαστής''. Μεγάλο συμπαγές ειδώλιο καθιστού άνδρα. Καρδίτσα Θεσσαλίας, Τελική Νεολιθική περίοδος (4500-3300 π.Χ.).

Μοναδικό μνημειακό ειδώλιο της νεολιθικής εποχής. Ανήκει σε μια ομάδα γλυπτών που συνεχίζουν την ειδωλοπλαστική παράδοση της Μέσης Νεολιθικής, στην οποία τα ανδρικά ειδώλια κάθε είδους διακρίνονται κυρίως από τον προεξέχοντα φαλλό και πιθανότατα σχετίζονται με τη λατρεία της γονιμότητας.

Χάλκινα και χρυσά κοσμήματα που φορούσε η νεκρή του τάφου 25 του νεκροταφείου του Σέσκλου. Μέση εποχή του Χαλκού (1900-1600 π.Χ.).

Ο τάφος 25 περιείχε δυο ενήλικες και ένα παιδί. Δίπλα στον άνδρα βρέθηκαν χάλκινο εγχειρίδιο, χάλκινο μαχαίρι και ένα χάλκινο έλασμα άγνωστης χρήσης. Στην απέναντι άκρη είχε θαφτεί η γυναίκα, που φορούσε τα κοσμήματά της. Ένα πήλινο σφοντύλι και ένα αγγείο συμπληρώνουν τα κτερίσματά της. Δίπλα στο παιδί δε βρέθηκε τίποτε. Δεν είναι σαφές αν και οι τρεις θάφτηκαν ταυτόχρονα. Το γεγονός όμως, ότι τα ευρήματα χρονολογούνται την ίδια εποχή σε συνδυασμό με το φύλο και την ηλικία των νεκρών οδηγεί στην υπόθεση ότι έχουμε μπροστά μας το άκαιρο τέρμα μιας οικογένειας.

Πήλινο σφαιρικό αγγείο με πολύχρωμη διακόσμηση. Διμήνι Μαγνησίας, Νεότερη Νεολιθική Ι (5300-4800 π.Χ.).

Το αγγείο είναι μοναδικό σε σχήμα και διακόσμηση και αποτελεί το τελειότερο δείγμα του ρυθμού της πολύχρωμης κεραμικής, που κυριαρχεί στη Νεότερη Νεολιθική περίοδο. Το θέμα της σπείρας κυριαρχεί στο κέντρο του διακοσμητικού πεδίου και πλαισιώνεται από καμπύλα γραμμικά θέματα.

''Η Κουροτρόφος''. Πήλινο ειδώλιο γυναίκας καθιστής σε σκαμνί με βρέφος στην αγκαλιά. Σέσκλο Θεσσαλίας, 4800-4500 π.Χ.

Το σύμπλεγμα απεικονίζει το ιερό δίδυμο, τη μάνα με το παιδί της, στην ύστατη φάση της προετοιμασίας για το θηλασμό. Το έργο είναι μοναδικό. Αποπνέει δυναμισμό και αυστηρότητα, ευαισθησία και τρυφερότητα.

Εργαλ6η έως 4η χιλιετία π.Χ.

Ακρόπολη Σέσκλου, Μαγνησία.εία από λίθο, το ένα σώζει την οστέινη λαβή του

Λίθινο πλακίδιο από στεατίτη, πιθανόν περίαπτο. Διμήνι Μαγνησίας, Νεότερη ή Τελική Νεολιθική περίοδος (5300-3300 π.Χ.).

Και στις δύο όψεις απεικονίζεται με εγχαράξεις ανθρώπινη μορφή σε συνεσταλμένη στάση.

Χρυσή περόνη διακοσμημένη με αντιθετικά πτηνά στην κεφαλή. Πολιόχνη Λήμνου (μέσα της 3ης χιλιετίας π.Χ.).

H Πολιόχνη της Λήμνου και η Tροία της M. Aσίας στο Bορειοανατολικό Aιγαίο αναδεικνύονται σε ισχυρά πρωτο-αστικά κέντρα κατά την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (3200-2000 π.Χ.). Η ακμή τους οφείλεται στην επεξεργασία των μετάλλων. Oι »θησαυροί» χρυσών και χάλκινων ευρημάτων από τις δυο θέσεις δίνουν το μέτρο της συσσώρευσης του πλούτου και της δημιουργίας κοινωνικών τάξεων.

Λεπτομέρεια από μεγάλο αποθηκευτικό πίθο με αγχάρακτη παράσταση σκύλου. Πρώιμη Εποχή του Χαλκού, 2500-2100 π.Χ. Από το Ασκηταριό στην περιοχή της Ραφήνας Αττικής.

Μεγάλο αποθηκευτικό πιθάρι με εγχάρακτη παράσταση σκύλου. Ασκηταριό, περιοχή Ραφήνας Αττικής. Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (2500-2100 π.Χ.).

Η σκιαγραφία του σκύλου πάνω στο αγγείο, για τη φύλαξη της τροφής της οικογένειας, είναι εύστοχη και γραφική. Πρόκειται για ένα παιχνίδισμα του επιδέξιου κεραμέα και ταυτόχρονα ένα ιδεόγραμμα που συμβολίζει τον πρώτο πιστό φίλο και φύλακα του ανθρώπου.

Χρυσό δακτυλιόσχημο περίαπτο από σφυρήλατο έλασμα. Άγνωστη προέλευση. Τελική Νεολιθική περίοδος (4500-3300 π.Χ.).

Πρόκειται για το μεγαλύτερο περίαπτο του τύπου του που έχει βρεθεί έως σήμερα στον ελληνικό χώρο. Τα περίαπτα αυτά θεωρούνται ότι αποδίδουν πολύ σχηματικά, ανθρώπινη, πιθανότατα γυναικεία μορφή, όπως δηλώνεται και από τα δύο έκτυπα μαστίδια στο τμήμα του δακτυλίου κάτω από το στέλεχος.

Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας http://www.tapantareinews.gr, για περισσότερη ενημέρωση. ⭐Εγγραφείτε - SUBSCRIBE: http://bit.ly/2lX5gsJ Website —►http://bit.ly/2lXX2k7 SOCIAL - Follow us...: Facebook...► http://bit.ly/2kjlkot