Στο Πακιστάν ανακαλύφθηκε Μεταλλουργείο 2200 ετών της «Ελληνιστικής » εποχής

Το εργαστήριο μετάλλου 2.200 ετών  του Ινδο-Ελληνικού  Βασιλείου που ανακαλύφθηκε στο Πακιστάν ,εδώ βλέπουμε το αμόνι του τεχνίτη 

Πακιστανοί αρχαιολόγοι ισχυρίζονται ότι έχουν ανακαλύψει υπολείμματα μεταλλικών εργαστηρίων από την ινδοελληνική περίοδο που χρονολογούνται από τον 2ο αιώνα π.Χ.
Οι αρχαιολόγοι από το Πανεπιστήμιο του Peshawar (UoP) πραγματοποίησαν την ανακάλυψη από μια τοποθεσία στη γειτονιά Hayatabad του Peshawar.

Ο καθηγητής Gul Rahim δήλωσε στα ΜΜΕ ότι ο χώρος βρίσκεται κοντά στα σύνορα της περιοχής Khyber  ( Χαϊμπέρ) , προσθέτοντας ότι οι εργασίες ανασκαφής στο χώρο έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία τρία χρόνια.

• Το πέρασμα Χαϊμπέρ είναι πέρασμα στην οροσειρά Σπιν Γκαρ στα σύνορα μεταξύ Αφγανιστάν και Πακιστάν. Με μήκος περίπου 53 χιλιομέτρων, αποτελούσε για πολλά χρόνια το σημείο πρόσβασης των μεγαλύτερων εισβολών στην Ινδική υποήπειρο από τα νοτιοδυτικά.

Είπε ότι έχουν ανακαλύψει νομίσματα που χρονολογούνται από την Ελληνοϊνδική  (ή ινδοελληνική) περίοδο δηλαδή την εποχή του Ελληνικού Βασιλείου της Ινδίας και εκτιμάται ότι είναι περίπου 2.200 ετών .

Χωνευτήρι για τήξη μετάλλου 

Ο καθηγητής είπε ότι οι  Έλληνες είχαν μεταναστεύσει από το Αφγανιστάν στον σημερινό Πεσαβάρ και κυβερνούσαν την περιοχή για περίπου 150 χρόνια.

• "Τα ευρεθέντα λείψανα δείχνουν ότι ο χώρος ήταν ένα είδος εργαστηρίου μετάλλου , καθώς βρήκαμε δοχεία με σίδερο, καλούπια, σπάτουλες, μαχαίρια και τρυπάνια, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στο εργαστήριο", δήλωσε ο Ραχίμ, οπότε το εργαστήριο πιθανότατα παρήγαγε βέλη, τόξα, μαχαίρια και σπαθιά, πρόσθεσε.

Σιδερένια  σμίλη 

"Ο χώρος δείχνει ότι το εργαστήριο χωρίστηκε σε τομείς , ενώ τα υπολείμματα των φούρνων, των πετρωμάτων και άλλων από απομεινάρια της εποχής είναι ακόμα εμφανή", δήλωσε ο καθηγητής.
Ο καθηγητής Gul δήλωσε επίσης ότι «αυτό σηματοδοτεί την πρώτη ανακάλυψη ενός οργανωμένου Ινδο-Ελληνικού εργαστηρίου στην επαρχία μέχρι στιγμής»

Ο άκμονας του σιδηρουργού

Εν τω μεταξύ, ο αρχαιολόγος Mohammad Naeem δήλωσε ότι «σε σύγκριση με τις βουδιστικές τοποθεσίες που κατασκευάστηκαν με τοιχοποιία, (Η τοιχοποιία από τούβλα είναι μια εξαιρετικά ανθεκτική μορφή κατασκευής. Είναι χτισμένη τοποθετώντας ψημένα τούβλα σε κονίαμα με συστηματικό τρόπο για να κατασκευάσει κάποιος στερεά μάζα που αντέχει σε ασκούμενα φορτία) ενώ ο χώρος αυτός κατασκευάστηκε από πηλό, επομένως ήταν δύσκολο να τον διατηρήσουμε.

Ευρήματα του Ινδοελληνικού βασιλείου στην περιοχή 

Επίσης ανέφερε ότι στο αρχαιολογικό σύμπλεγμα του Gor Khatri βρέθηκαν και υπολείμματα της Ινδοελληνικής περιόδου.

Νόμισμα του Ελληνικού Βασιλείου στην |Ινδία 

Ο Jan Gul, ένας μελετητής του MPhil στο UoP, δήλωσε ότι ήταν η πρώτη φορά που οι μαθητές μπόρεσαν να δουν ινδοελληνικά αρχαιολογικά λείψανα, καθώς είχαν μελετηθεί μόνο τα λείψανα του βουδισμού και των Μογγόλων . 

Στράτων Β' ο Σωτήρ, ο τελευταίος ηγεμόνας του Ελληνικού βασιλείου της Ινδίας

Πολλοί λανθασμένα πιστεύουν ότι η Κλεοπάτρα, η τελευταία διάδοχος του ελληνιστικού βασιλείου της Αιγύπτου, ήταν η τελευταία βασίλισσα των ελληνιστικών βασιλείων που δημιουργήθηκαν μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου και του διαμοιρασμού της αυτοκρατορίας του από τους Επιγόνους. Λίγα είναι γνωστά στο ευρύ κοινό σχετικά με την ιστορία των ελληνοινδικών βασιλείων που κυβερνήθηκαν από τουλάχιστον 30 Έλληνες βασιλείς κατά τους 2 τελευταίους αιώνες πριν τη γέννηση του Χριστού.

Νόμισμα του ( Βασιλεύς Σωτήρ ) Στράτωνος του Β΄

Το ελληνιστικό βασίλειο της Ινδίας ιδρύθηκε από τον βασιλέα της Βακτριανής Δημήτριο Α’ στις αρχές του 2ου αιώνα πΧ. Περιλάμβανε περιοχές του Αφγανιστάν, Πακιστάν και της βορειοδυτικής Ινδίας. Οι επεκτατικές εκστρατείες των διαδόχων του επέκτειναν τα σύνορα και στο απόγειο της δύναμής του, το βασίλειο περιλάμβανε σχεδόν ολόκληρη τη σημερινή βόρεια και ένα μεγάλο κομμάτι της κεντρικής Ινδίας.

Ινδία περιοχή Gandhara ανάγλυφο με παράσταση του Δούρειου Ίππου  στην κατάληψη της Τροίας 

Ενώ το βασίλειο της Βακτριανής καταλύθηκε το 130 πΧ, το ελληνοϊνδικό βασίλειο συνέχισε να υφίσταται έως το 10 μΧ. Τα αρχαιολογικά ευρήματα φανερώνουν ινδουιστικές και βουδιστικές επιρροές, κάτι που μαρτυρά την επαφή του ελληνικού πολιτισμού με τους Ινδούς και τους Κινέζους αντίστοιχα.

Κατά προσέγγιση της περιοχής της /του  Ανατολικής Πουντζάμπ και της πρωτεύουσας Στράτωνος ΙΙ  η Σάγκαλα.

Κατά το 1ο αιώνα πΧ, το ελληνικό βασίλειο άρχισε να δέχεται πιέσεις από Ινδούς στα ανατολικά, Σκύθες και Πάρθους στα δυτικά και άλλων ινδοευρωπαϊκών φυλών όπως οι Γιουέζι, με αποτέλεσμα να συρρικνωθεί. Παράλληλα εσωτερικές διαμάχες, διευκόλυναν τη παρακμή.

Νόμισμα του Στράτωνος του Β΄

Ο τελευταίος βασιλιάς του ελληνοινδικού βασιλείου ήταν ο Στράτων Β’ ο Σωτήρ που βασίλεψε από το 25 πΧ μέχρι τη κατάλυση του βασιλείου του το 10 μΧ. Η βασιλεία του καταλύθηκε απο τον Ινδο – Σκυθη Rajuvula. Οι Σκυθικές εισβολές στους τελευταίους ελληνικούς θύλακες της Ινδίας έφεραν τη κατάρρευση του βασιλείου που από το 10 μΧ παύει να υφίσταται ως πολιτική οντότητα. Έτσι τελειώνουν επίσημα 3,5 αιώνες ελληνικής κυριαρχίας στις εσχατιές του τότε γνωστού κόσμου.

Θάνος Σ. Επαχτίτης
/www.ptisidiastima.com
Επικουρία /en.wikipedia.org

Ελληνο-Βακτριανοί και Ελληνο-Ινδοί  βασιλιάδες, εδάφη και χρονολογία

Greco-Bactrian and Indo-Greek kings, territories and chronology Based on Bopearachchi (1991)[8]
	Greco-Bactrian kings		Indo-Greek kings
Territories/ dates	West Bactria	East Bactria	Paropamisade	Arachosia	Gandhara	Western Punjab	Eastern Punjab	Mathura[9]
326-325 BCE	Campaigns of Alexander the Great in India						Nanda Empire
312 BCE	Creation of the Seleucid Empire						Creation of the Maurya Empire
305 BCE	Seleucid Empire after Mauryan war		Maurya Empire
280 BCE	Foundation of Ai-Khanoum
255–239 BCE	Independence of the Greco-Bactrian kingdom Diodotus I		Emperor Ashoka (268-232)
239–223 BCE	Diodotus II
230–200 BCE	Euthydemus I
200–190 BCE	Demetrius I				Sunga Empire
190-185 BCE	Euthydemus II
190–180 BCE	Agathocles			Pantaleon
185–170 BCE	Antimachus I
180–160 BCE			Apollodotus I
175–170 BCE	Demetrius II
160–155 BCE			Antimachus II
170–145 BCE	Eucratides I
155–130 BCE	Yuezhi occupation, loss of Ai-Khanoum	Eucratides II Plato Heliocles I	Menander I
130–120 BCE	Yuezhi occupation		Zoilos I		Agathokleia			Yavanarajya inscription
120–110 BCE			Lysias		Strato I
110–100 BCE			Antialcidas		Heliokles II
100 BCE			Polyxenos		Demetrius III
100–95 BCE			Philoxenus
95–90 BCE			Diomedes	Amyntas		Epander
90 BCE			Theophilos	Peukolaos		Thraso
90–85 BCE			Nicias	Menander II		Artemidoros
90–70 BCE			Hermaeus	Archebius
			Yuezhi occupation		Maues (Indo-Scythian)
75–70 BCE				Vonones	Telephos	Apollodotus II
65–55 BCE				Spalirises		Hippostratos	Dionysios
55–35 BCE					Azes I (Indo-Scythians)		Zoilos II
55–35 BCE					Vijayamitra/ Azilises		Apollophanes
25 BCE – 10 CE				Gondophares	Zeionises	Kharahostes	Strato II Strato III
				Gondophares (Indo-Parthian)			Rajuvula (Indo-Scythian)
			Kujula Kadphises (Kushan Empire)				Bhadayasa (Indo-Scythian)	Sodasa (Indo-Scythian)

ΕΚ.ΤΟΥ.ΣΥΝΕΡΓΆΤΗ ΜΑΣ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ