ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΣ ΤΙΤΛΟΣ : Δίαυλοι ψυχών! Πέτρες από τον ουρανό έπεσαν στον Παρνασσό;
Η Γαία ήταν από τις πρώτες θεότητες και ο ομφάλιος λίθος των Δελφών ήταν αφιερωμένος στη θεά Γη.
Γράφει ο Ν. Αργυρίου
ΕΚ.ΤΟΥ.ΣΥΝΕΡΓΆΤΗ ΜΑΣ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ--- https://ellinondiktyo.blogspot.com/ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Το όνομα αυτό διασώζεται μέχρι και σήμερα ελαφρώς παραλλαγμένο. Ο Παρνασσός παλαιότερα ονομαζόταν Λιάκουρα.
Ο Παρνασσός αποτελεί μία από τις νότιες απολήξεις της Πίνδου. Εκτείνεται με νοτιοανατολική κατεύθυνση και χωρίζει την κοιλάδα του Βοιωτικού Κηφισού από εκείνη της Άμφισσας. Ουσιαστικά αποτελεί το νοτιοανατολικό τμήμα του μεγάλου ορεογραφικού συμπλέγματος της κεντρικής Ρούμελης, από τα άλλα δύο τμήματα του οποίου, την Γκιώνα και τα Βαρδούσια, υπολείπεται σε ύψος λίγα μόλις μέτρα.
Ο Παρνασσός είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ελληνική ιστορία και μυθολογία, κυρίως για το γνωστότερο μαντείο της Αρχαίας Ελλάδας, το Μαντείο των Δελφών, το οποίο ήταν χτισμένο στους πρόποδες του βουνού, στην ομώνυμη περιοχή των Δελφών.
Η μυθολογία αναφέρει ότι ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος με τον περίφημο κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, ο Δευκαλίων, ως γιος του Προμηθέα, άκουσε τη συμβουλή του πατέρα του και έφτιαξε ένα πλοίο, στο οποίο επιβιβάστηκε ο ίδιος με τη γυναίκα του, την Πύρρα. Μετά από εννέα μερόνυχτα ασταμάτητης βροχής, την δέκατη, το πλοίο προσάραξε στον Παρνασσό, όπου ο Δευκαλίων και η Πύρρα πήγαν στους Δελφούς, στο ιερό της Θέμιδος, την οποία παρακάλεσαν για την επαναδημιουργία του ανθρωπίνου γένους.
Εκείνη τους είπε ότι θα έπρεπε να καλύψουν τα πρόσωπά τους και να πετούν πίσω τους τα οστά της μητέρας τους. Έτσι εκείνοι, ερμηνεύοντας τον χρησμό, κάλυψαν τα πρόσωπά τους και πέταξαν πίσω τους πέτρες, τα οστά δηλαδή της μητέρας Γης. Κάθε πέτρα που πετούσε ο Δευκαλίων γινόταν άνδρας και κάθε πέτρα της συζύγου του γινόταν γυναίκα. Από τους λίθους που πέταξε ο Δευκαλίων βγήκε κι ο Έλλην. Έτσι ο μύθος δείχνει ως γενάρχη των Ελλήνων τον Δευκαλίωνα!
Το περίεργο με τούτο το μύθο είναι ότι πετούσαν λίθους και έβγαιναν άνθρωποι...!!!
Οι άνωθεν δορυφορικές εικόνες προβληματίζουν όσους μπορούν να ξεχωρίσουν ότι αυτοί οι γιγάντιοι ογκόλιθοι είναι σαν να έχουν πέσει από τον ουρανό και, πως δεν πρόκειται απλά για έναν φυσικό σχηματισμό...
Στα βορειοδυτικά ενώνεται με τη Γκιώνα ενώ στα νότια συνδέεται με την Κίρφη. Στην αρχαιότητα ήταν γνωστή η Γκιώνα ως Ασέληνον όρος. Σύμφωνα με το σχετικό μύθο, στο όρος κατοικούσε ένας βοσκός, ο Ενδυμίων, γιος της Πύρρας και του Δευκαλίωνα, και όταν πήγαινε η ημίθεα Σελήνη να τον συναντήσει, στις παρυφές του βουνού, άφηνε τον κόσμο χωρίς φεγγάρι. Επίσης το ίδιο όρος χαρακτηρίζονταν δυσχείμερον (ψυχρό) και πολιόν (χιονοσκεπές).
Στο βιβλίο μου : "ΚΛΕΙΔΙ ΑΛΛΑΓΩΝ", στις σελίδες 75-85, επεξεργάστηκα μια σειρά από αποκαλυπτικά στοιχεία μιας εκτεταμένης έρευνας από την ευρύτερη περιοχή της Παρνασσίδας και της Άμφισσας, όπου φαίνονται σε χάρτες οι μοναδικές γεωδαιτικές και ενεργειακές ιδιότητες του εν λόγω χώρου:
Δηλαδή: Ευθύς η φωνή της Γαίας είπε σπουδαίο λόγο και μαζί μ' αυτή ο Πύρκων, ο υπηρέτης αυτού ένωσε τα κομμάτια της γης.
Και έγινε η ένωση της Γαίας, αλλά στην συνέχεια ποιοι έκαναν την διαμόρφωση της σε γεωδαιτικό τριγωνισμό;
Αλλά μιας και αναφερθήκαμε στην διαμόρφωση της γης, ας δούμε μια αεροφωτογραφία της περιοχής "Στόλος", που δείχνει μια εκπληκτική διαμόρφωση του βουνού, όπου είναι πολύ δύσκολο να είναι ένας φυσικός σχηματισμός:
Πως όμως ο Δίας επέτρεψε να δημιουργηθούν νέοι άνθρωποι στον Παρνασσό;
Όπως γνωρίζουμε ο μεγαλειώδες αρχαίος ελληνικός γεωδαιτικός τριγωνισμός των ιερών και των πόλεων συγκλίνει προς την πυραμίδα του Χέοπος.
Στην ουσία πρόκειται για ένα καλά οργανωμένο ενεργειακό δίκτυο. Οι αρχαίοι Έλληνες από τα πανάρχαια χρόνια αξιοποιούσαν τις ιδιότητες αυτού του ενεργειακού δικτύου.
Μέσα σ' αυτό το παγκόσμιο γεωδαιτικό σύστημα υπήρχαν τα μεγαλιθικά έργα και οι μαγικές πέτρες. Ο Δευκαλίων και η Πύρρα μέσα από τις πέτρες δημιούργησαν νέα παιδιά!
Μια Ινδική παράδοση αναφέρει ότι οι ψυχές που πρόκειται να μετενσαρκωθούν πέφτουν από τον ουρανό με την βροχή και αναγεννιούνται υπό την μορφή σπόρων….
Το νερό της βροχής παίρνοντας τον ουράνιο ηλεκτρομαγνητισμό κι από το έδαφος τις διάφορες μεταλλικές ουσίες, οδηγείται στις ιαματικές πηγές του πλανήτη.
Οι ποσότητες αυτές συναντούν τα υπόγεια νερά, που μεταφέρουν τον γήινο ηλεκρομαγνητισμό, διαμορφώνοντας τα λεγόμενα τελλουρικά ρεύματα.(πρόκειται για ενεργειακούς ποταμούς που ρέουν σε όλη την επιφάνεια της γης),
Ο Διογένης ο Λαέρτιος στο ζήτημα αυτό, προσθέτει πως η ατμόσφαιρα είναι όλη πλήρη από ψυχές που πλανώνται δια μέσου του αέρος. ( De musica III).
Ενώ ο Μακρόβιος (De somnium soiplonis, I, 10) αναφέρει ότι:
Κατερχόμενες οι ψυχές προς την γη, διέρχονται από διάφορες αστρικές περιοχές παραλαμβάνοντας εξ’ αυτών ένα κατάλληλο ένδυμα φθάνοντας στη γη.
Το ένδυμα αυτό αποτελείται από διάφορες ουσίες λεπτοφυών αιθερικών περιβλημάτων. Και μετά το φυσικό θάνατο όλα αυτά θα παραδοθούν ξανά και θα αποδυθούν στους πλανήτες απ’ όπου είχαν παραληφθεί.
Ο Πορφύριος εις το » Άντρον των νυμφών», σχετικά με τις πύλες του Ουρανού, όπου κατέρχονται οι ψυχές προς τη γη και ανέρχονται από αυτή, εκφράζει πως η κάθοδο των ψυχών προς τη γη γίνεται δια του Αιγόκερου και η άνοδος και η άνοδο προς τον ουρανό γίνεται δια του Καρκίνου, κειμένου εις μεσημβρίαν (Νότον).
Ο Πλάτων (Πολιτεία, Χ, 621, D) επί του θέματος λέει: » ΒΡΟΝΤΑ ΟΣΑΚΙΣ ΑΙ ΨΥΧΑΙ ΚΑΤΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΔΙΑ ΝΑ ΕΝΣΑΡΚΩΘΟΥΝ…»
Ουσιαστικά οι πύλες-δίνες αυτές επικοινωνούν μ’ ένα παράλληλο κόσμο, όπου οι ψυχές παραμένουν μέχρι να αποδομηθούν τα αστρικά περιβλήματα τους, ώστε να αποδοθούν εκεί απ’ όπου είχαν παραληφθεί.
Κατόπιν λαμβάνει χώρα η άνοδος των ψυχών δια μέσου των διαύλων και των ουράνιων πυλών.
Τα τελλουρικά ρεύματα που φθάνουν σταδιακά στους Ομφάλιους Λίθους, είναι από τα πανάρχαια χρόνια χαραγμένες οι δίαυλοι των ψυχών, όπου εκεί έχουν στηθεί Αρχαίοι ναοί, Μεγαλιθικά, Πυραμίδες κ.ά.
(Περισσότερες πληροφορίες παραθέτω στο βιβλίο μου: ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗ)
Συγγραφή :Ν. Αργυρίου
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.