Γιος του Λαέρτη, βασιλιάς της Ιθάκης και της Κεφαλληνίας ΟΔΥΣΣΕΑΣ

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Γιος του Λαέρτη, βασιλιάς της Ιθάκης και της Κεφαλληνίας

Η ρίζα της οικογένειάς του, κρατάει από τον Κέφαλο, βασιλιά της Αθήνας και σύζυγο της Πρόκριδος, κόρης του Ερεχθέα.

Ο Κέφαλος μετά τον θάνατο της γυναίκας του, για τον οποίο κατηγορήθηκε και εξορίστηκε από τους Αθηναίους και πήγε στην Θήβα. Αργότερα  εξεστράτευσε μαζί με τον Αμφιτρύωνα [πατέρας του Ηρακλή, βρισκόμενος και αυτός σε εξορία στην Θήβα για την δολοφονία του Ηλεκτρύωνα, θείου του, βασιλιά της Μυκήνης και γιο του Πρωτέα], εναντίον των Ταφίων [ή Τηλεβόων], κοντά στην Κεφαλλονιά,  και το νησί πήρε από αυτόν το όνομά του. Μαζί είχε και τον γιο του Αρκίσιο, που είχε αποκτήσει από την Πρόκριδα. Εκεί εγκαταστάθηκε και παντρεύτηκε την Κλυμένη, κόρη του Μινύα.

ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ  ΟΔΥΣΣΕΑ

ΟΥΡΑΝΟΣ

ΙΑΠΕΤΟΣ

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ

ΕΛΛΗΝ

ΑΙΟΛΟΣ

ΣΙΣΥΦΟΣ, ΚΡΗΘΕΑΣ, ΣΑΛΜΩΝΕΑΣ, ΠΕΡΙΗΡΗΣ, ΜΑΓΝΗΤΑΣ, ΑΘΑΜΑΣ, ΔΗΙΩΝ [άρρενα  τέκνα  του Αίολου]

ΔΗΙΩΝàΚΕΦΑΛΟΣ, ΑΙΝΕΤΟΣ, ΑΚΤΩΡ, ΦΥΛΑΚΟΣ [παιδιά του Δηιόνος]

ΚΕΦΑΛΟΣà ΑΡΚΙΣΙΟΣ à ΛΑΕΡΤΗΣ*à ΟΔΥΣΣΕΑΣ

ΦΥΛΑΚΟΣà ΙΦΙΚΛΟΣ à ΠΡΩΤΕΣΙΛΑΟΣ [ΡΑΨΩΔΙΑ Β, στ. 695 κ.εξ]

ΑΚΤΩΡà ΜΕΝΟΙΤΙΟΣ à ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ [ακολούθησε με τους Μυρμιδόνες του Αχιλλέα. Για τον Πάτροκλο βλ. εδώ].

.............................

ΕΡΕΧΘΕΥΣà ΟΡΝΕΩ à ΠΕΤΕΩ à ΜΕΝΕΣΘΕΑΣ [ΡΑΨΩΔΙΑ  Β, στ. 546 κ.εξ.]

Επειδή λοιπόν και ο Οδυσσέας και ο Μενεσθέας έχουν καταγωγή από  τον Ερεχθέα, ο Όμηρος   παρουσιάζει παραταγμένους δίπλα δίπλα τους  Αθηναίους και τους Κεφαλλήνες στην ΡΑΨΩΔΙΑ Δ, στ. 327-329. [Ο Οδυσσέας καταγόταν από τον Αρκίσιο, γιο του Κέφαλου και της Πρόκριδος, κόρης του Ερεχθέα].

 Σε αγγείο από την Μεγάλη Ελλάδα -  .Ο Οδυσσέας δεμένος στο κατάρτι γύρω το πετούν οι Σειρήνες 

Ο Οδυσσέας υπήρξε ένας από τους μνηστήρες της Ελένης. Όταν ο Τυνδάρεω σκεφτόταν με ποιον τρόπο να φερθεί ώστε, αφού διαλέξει η Ελένη τον μελλοντικό της σύζυγο, οι άλλοι μνηστήρες να μην νιώσουν προσβεβλημένοι και ίσως φερθούν εχθρικά, ο Οδυσσέας τον συμβούλευσε να τους ορκίσει πριν την εκλογή, πως σε περίπτωση που το βασίλειο κινδύνευε, όλοι θα  έστελναν στρατό να το βοηθήσουν. Σε αντάλλαγμα για την σωστή αυτή συμβουλή, ο Οδυσσέας ζήτησε από τον Τυνδάρεω να μεσολαβήσει ώστε εκείνος να παντρευτεί την Πηνελόπη, κόρη του Ικάριου και ανεψιά του Τυνδάρεω [ο Ικάριος ήταν αδελφός του]. Ετσι και έγινε.

Γιος του Οδυσσέα και της Πηνελόπης ήταν ο Τηλέμαχος.

Ο Οδυσσέας στην Ιλιάδα εμφανίζεται ως μεσήλικας [ΡΑΨΩΔΙΑ Ψ, στ. 780].

Ο Οδυσσεύς έχει αρπάξει το Παλλάδιο .Το πάρσιμο της Τροίας είναι κοντά

Η  ΔΡΑΣΗ του ΟΔΥΣΣΕΑ στην ΙΛΙΑΔΑ

Αρχηγός των Κεφαλλήνων [2, 631]. Τα πλοία του δεν είναι μαύρα ‘μέλαινες νήες’, όπως των άλλων, αλλά ‘μιλτοπάρηοι νήες’ δηλαδή κόκκινα**.

Είναι μέσα σε αυτούς που παραδίδουν την Χρυσηίδα στον πατέρα της [1, 307]

Όταν ο Αγαμέμνων προτείνει να επιστρέψουν, ο Οδυσσέας αντιδρά, μετά από συμβουλή της Αθηνάς, και μάλιστα παίρνει το Σκήπτρο του Αγαμέμνονα [2, 185]

Ο Οδυσσεύς  (A) σκοτώνει τον Δημοκόωντα (T) (διὰ κροτάφοιο πέρησεν αἰχμὴ χαλκείη) (4.499)

Ο Οδυσσεύς  (A) σκοτώνει τον Κοίρανο (T) (5.677)

Ο Οδυσσεύς  (A) σκοτώνει τον Αλάστορα (T) (5.677)

Ο Οδυσσεύς  (A) σκοτώνει τον Χρομίο (T) (5.677)

Ο Οδυσσεύς  (A) σκοτώνει τον Άλκανδρο (T) (5.678)

Ο Οδυσσεύς  (A) σκοτώνει τον Άλιο (T) (5.678)

Ο Οδυσσεύς  (A) σκοτώνει τον Νοήμονα (T) (5.678)

Ο Οδυσσεύς  (A) σκοτώνει τον Πρύτανι (T) (5.678)

Ο Οδυσσέας  (A) σκοτώνει τον Πιδύτη (T), ἐξενάριξεν  ἔγχεϊ χαλκείῳ  (6.30)

Είναι ανάμεσα στην Πρεσβεία των Αχαιών προς Αχιλλέα με τις προσφορές του Αγαμέμνονα [9.168].

Λόγος Οδυσσέα [9.225].  

Κατά την  Βραδυνή Συνεδρίαση των Αχαιών [10.303]  όπου αποφασίστηκε να στείλουν κατάσκοπους στο Τρωικό στρατόπεδο, εθελοντές είναι ο Διομήδης και ο Οδυσσέας [10.219].  Τότε είναι που ο Μηριόνης δίνει το δερμάτινο κράνος με τα δόντια αγριόχοιρου, στον Οδυσσέα [10, στ. 267 κ.εξ.]. Ξεκινούν και ακούνε τον ερωδιό, σύμβολο της Αθηνάς [10.272]. Και ο Εκτωρ στέλνει κατάσκοπο, τον Δόλονα, στα πλοία των Αχαιών [10.302].  Ο Διομήδης και ο Οδυσσέας συλλαμβάνουν τον Δόλοπα [10.373] και μαθαίνουν από αυτόν πως ο Θράκας βασιλιάς Ρήσος ήρθε να βοηθήσει του Τρώες [10.425]. 

Οδυσσέας (Α) σκοτώνει τον Μολίονα (Τ), (11.322)

Ο Οδυσσέας (Α) σκοτώνει τον  Ιππόδαμο (T) (11.335)

Ο Οδυσσέας (Α) σκοτώνει τον  Υπείροχο (T) (11.335)

Ο Οδυσσέας (Α) σκοτώνει τον  Δηιοπίτη  (T) (11.420)

Ο Οδυσσέας (Α) σκοτώνει τον  Θόωνα  (T) (11.422)

Ο Οδυσσέας (Α) σκοτώνει τον  Έννομο (A) (11.422)

Ο Οδυσσέας (Α) σκοτώνει τον  Χερσιδάμαντα (T), δουρὶ κατὰ πρότμησιν ὑπ᾽ ἀσπίδος ὀμφαλοέσσης νύξεν (11.423)

Ο Οδυσσέας (Α) σκοτώνει τον  Χάροπα (T) (11.426)

Ο Σώκος (T)  τραυματίζει τον Οδυσσέα (A), ὄβριμον ἔγχος διὰ  θώρηκος πολυδαιδάλου  ἠρήρειστο (11.435)

Ο Σώκος (T)  τραυματίζει τον Οδυσσέα (A), ὄβριμον ἔγχος διὰ  θώρηκος πολυδαιδάλου  ἠρήρειστο (11.435)

Ο Οδυσσέας (Α) σκοτώνει τον  Σώκο (T), τῷ δὲ μεταστρεφθέντι μεταφρένῳ  ἐν δόρυ πῆξεν (11.450)

Ο Αγαμέμνων προτείνει για 3η να φύγουν. Ο Οδυσσέας αντιδρά [14.71]

Πάλη [23.700]. Ο Οδυσσέας παλεύει με τον Αίαντα Τελαμώνιο, στους αγώνες που έγιναν προς τιμήν του Πατρόκλου.

Ο Οδυσσέας είναι ο  νιητής του Δρόμου ταχύτητος [23.740] Το έπαθλο ήταν ένας  όμορφος κρατήρας που έφτιαξαν οι Σιδώνιοι.

Οδυσσέας  Αίαντας φιλονικούν για τα όπλα του Αχιλλέα 

---

  Ο Λαέρτης πήρε σύζυγο την Αντίκλεια, κόρη του Αυτόλυκου, ο οποίος είχε κλέψει ένα δερμάτινο κράνος που είχε πάνω του δόντια αγριογούρουνου, από το σπίτι του πατέρα του Φοίνικα, Αμύντορος Ορμενίδη [Βλ. ΡΑΨΩΔΙΑ  Κ, στ. 267 κ.εξ.].  Το κράνος αυτό τελικά κατέληξε – μέσω του Μηριόνη – στον Οδυσσέα, που του το έδωσε τη νύκτα της βραδυνής επιδρομής στο Τρωικό στρατόπεδο.

**Πρέπει να σημειώσουμε πως, αργότερα, κόκκινα ήταν τα πλοία των Σαμίων  και αυτό έχει διασωθεί από τον Ηρόδοτο [3. 57], όπου αναφέρει πως Σάμιοι διωγμένοι από τον Πολυκράτη, πρώτα πήγαν στην Λακεδαίμονα για να ζητήσουν βοήθεια, μετά κατέπλευσαν στην Σίφνο για να απαιτήσουν χρήματα [η Σίφνος ήταν πλούσιο νησί με μεταλλεία αργύρου] και εν τω μεταξύ οι Σίφνιοι είχαν πάρει χρησμό από τους Δελφούς που έλεγε : «Να φυλάγονται από τον ξύλινο  λόχο και τον ερυθρό κήρυκα». Και ο Ηρόδοτος συμπληρώνει [3,58]  [1]Τοῦτον τὸν χρησμὸν οὐκ οἷοί τε ἦσαν γνῶναι οὔτε τότε εὐθὺς οὔτε τῶν Σαμίων ἀπιγμένων. ἐπείτε γὰρ τάχιστα πρὸς τὴν Σίφνον προσῖσχον οἱ Σάμιοι, ἔπεμπον τῶν νεῶν μίαν πρέσβεας ἄγουσαν ἐς τὴν πόλιν. [2] τὸ δὲ παλαιὸν ἅπασαι αἱ νέες ἦσαν μιλτηλιφέες, καὶ ἦν τοῦτο τὸ ἡ Πυθίη προηγόρευε τοῖσι Σιφνίοισι, φυλάξασθαι τὸν ξύλινον λόχον κελεύουσα καὶ κήρυκα ἐρυθρόν. [3] ἀπικόμενοι ὦν οἱ ἄγγελοι ἐδέοντο τῶν Σιφνίων δέκα τάλαντά σφι χρῆσαι· οὐ φασκόντων δὲ χρήσειν τῶν Σιφνίων αὐτοῖσι, οἱ Σάμιοι τοὺς χώρους αὐτῶν ἐπόρθεον.Αν όμως όλα τα πλοία ήταν κόκκινα [μιλτηλιφέες νήες] τότε οι Σιφνιοι δεν θα γνώριζαν από ποιον στόλο έπρεπε να προφυλαχθούν. Όμως αυτοί, μόλις βλέπουν το Σαμιώτικο πλοίο με τον κήρυκα,  καταλαβαίνουν τον χρησμό, οπότε θα ήταν το χαρακτηριστικό χρώμα των Σαμιώτικων πλοίων το κόκκινο.

 ο Οδυσσεύς δεμένος στο κατάρτι με το πλήρωμά του

Αυτό αναφέρεται και εξ αιτίας της ονομασίας της πόλης  της Κεφαλλονιάς [Σάμη] που, αν και είναι πολύ μακριά από την Σάμο έχει το ίδιο όνομα [παλαιότερα λεγόταν και αυτή Σάμος]. Σάμος επίσης λεγόταν και η μετέπειτα Σαμοθράκη [βλ.ΡΑΨΩΔΙΑ Ν, στ. 10]

Βλ. και Ιερεμία 22

13  Ουαι εις τον οικοδομουντα τον οικον αυτου ουχι εν δικαιοσυνη και τα υπερωα αυτου ουχι εν ευθυτητι, τον μεταχειριζομενον την εργασιαν του πλησιον αυτου αμισθι και μη αποδιδοντα εις αυτόν τον μισθον του κοπου αυτου.

14  τον λέγοντα, Θελω οικοδομησει εις εμαυτον οικον μεγαν και υπερωα ευρυχωρα, και ανοιγοντα εις εαυτον παραθυρα και στεγαζοντα με κεδρον και χρωματιζοντα με μίλτον.

ΜΙΛΤΙΣ = μίλτος = μίνιο

ΜΙΛΤΟΠΑΡΗΟΣ = βαμμένος κόκκινος (για πλοίο ομηρικό)

ΜΙΛΤΟΣ = ορυκτή κόκκινη βαφή (κόκκινο σουλφιδίου υδραργύρου) # κιννάβαρι [πηγή του υδραργύρου] # μίνιο # σχοινί αλειμμένο με μίλτο στην εκκλησία του δήμου με το οποίο λερωνόντουσαν αυτοί που αργούσαν # σχοινί αλειμμένο με μίλτο για σημείωση γραμμών σε ξύλο # ερυσίβη

ο Οδυσσέας και η Καλυψώ

Ο Παυσανίας [7,26,11] λέει πως «στην Φελλόη της Αχαϊας υπήρχε άγαλμα του Διονύσου βαμμένο κόκκινο [τω Διονύσω δε υπό κινναβάρεως το άγαλμα εστιν επηνθισμένον]».

και ο ίδιος [8,39,6] λέει πως «στην Φιγαλία της Αρκαδίας υπάρχει ναός του Διονύσου ο οποίος ονομάζεται από τους ντόπιους ‘ακρατοφόρος’ . Το κάτω μέρος του λατρευτικού αγάλματος δεν είναι ορατό εξ αιτίας των φύλλων δάφνης και των κισσών. Το ορατό μέρος είναι αλειμμένο με κιννάβαρι για να έχει μια λάμψη. Λένε πως αυτό το βρίσκουν οι Ίβηρες μαζί με το χρυσάφι.»

Ο υδράργυρος απαντάται μερικές φορές σαν φυσικά σφαιρίδια σε επιφανειακά ορυκτά μεταλλεύματά του και κατά συνέπεια, θα πρέπει να ήταν γνωστός από τους προϊστορικούς χρόνους. Ο Αριστοτέλης  αναφέρεται στην παραγωγή του υδραργύρου από κιννάβαρι. Το κιννάβαρι είναι ένα σουλφίδιο του υδραργύρου (HgS), το οποίο έχει κόκκινο χρώμα και είναι το σπουδαιότερο από τα ορυκτά του υδραργύρου.
Το πιο σημαντικό από τα ορυχεία υδραργύρου είναι το ορυχείο του Almaden της Ισπανίας, στο οποίο γίνεται εξόρυξη μεταλλευμάτων υδραργύρου από τους προχριστιανικούς χρόνους μέχρι και σήμερα. [Βόρεια της Σιέρα Μορένα και πριν τον Γκουαντιάνα]. Άλλο κύριο ορυχείο υδραργύρου είναι κοντά στην Τριέστη, [ή ΤΕΡΓΕΣΤΗ], στα Ιταλο-σλοβενικά σύνορα, απέναντι από την Βενετία.

Είναι, νομίζω, πολύ λογικό να σκεφτούμε πως σε ένα από τα δυο μέρη αυτά, είχαν φτάσει ναυτικοί από την Κεφαλλονιά και την Ιθάκη, γι’ αυτό και με το σουλφίδιο του υδραργύρου έβαφαν τα καράβια τους κόκκινα [για να κάνουν το ξύλο αδιάβροχο]. Δείγματα του υδραργύρου έχουν βρεθεί σε τάφους του 16ου ή του 15ου π.Χ. αιώνα.

Επόμενη σκέψη είναι πως επειδή και οι δυο περιοχές βρίσκονται ΔΥΤΙΚΑ και πιο κοντά στα Ιόνια νησιά, λογικό είναι να υποθέσουμε πως οι Σάμιοι έμαθαν από τους Κεφαλλήνες [και όχι το αντίστροφο] να βάφουν τα καράβια τους κόκκινα. Οπότε οι ναυτικοί της Κεφαλλονιάς πρέπει να είχαν φτάσει και μέχρι την Σάμο... Ίσως σε αυτό μας βοηθήσει περισσότερο το όνομα του πατέρα της Πηνελόπης, του Ικάριου, [αδελφού του Τυνδάρεω], και η πιθανή σχέση του με το νησί Ικαρία, δίπλα στην Σάμο.

Άλλωστε η σημερινή Κεφαλλονιά, την ομηρική εποχή ονομαζόταν ΣΑΜΗ.

Από αυτά καταλαβαίνουμε πως τα Ιόνια νησιά τότε, πριν τον Τρωικό πόλεμο, είχαν πολύ ανεπτυγμένη ναυτιλία και πολιτισμό. Στην Ιλιάδα το βλέπουμε αυτό στον Κατάλογο, όπου το βασίλειο του Δουλιχίου [Μέγης, εγγονός του Αυγεία] στέλνει 40 πλοία και της Κεφαλληνίας [Οδυσσέας] στέλνει 12 πλοία [Βλ. Ραψωδία Β, στ. 625 κ.εξ.]

Αργότερα, το κόκκινο αυτό χρώμα από κιννάβαρι έγινε σύμβολο των βασιλέων, οι οποίοι υπέγραφαν με  ‘κόκκινο κιννάβαρι’ όπως αναφέρεται σε βυζαντινό κείμενο.

Οδυσσέας Πηνελόπη και ο σκύλος του ο Άργος.
Σε αντίθεση, οι ‘Μέλαινες νήες’ δηλαδή τα ΜΑΥΡΑ πλοία, πρέπει να ήταν επχρισμένα με ΠΙΣΣΑ για τον ίδιο λόγο, δηλαδή να γίνονται αδιάβροχα.

ΠΗΓΗ    ΠΗΓΗ  http://www.mikrosapoplous.gr/iliada/ODYSSEUS.htm