Αποτελεί κατά τους χρόνους παράδειγμα Ελληνίδας Η αρχαία Σπαρτιάτισσα

Η αρχαία Σπαρτιάτισσα αποτελεί κατά τους χρόνους παράδειγμα Ελληνίδας, μητέρας, συντρόφου και συμπολεμίστριας.  Η γυναικεία ελευθερία, σε καμιά άλλη πόλη του αρχαίου ελληνικού κόσμου δεν εκδηλώθηκε τόσο έμπρακτα όσο στην αρχαία Σπάρτη.

Αποτελούν ένα μοναδικό σύνολο γυναικών, των οποίων ο χαρακτήρας και ο τρόπος ζωής ήταν τελείως διαφορετικός από εκείνον των άλλων Ελληνίδων. Είχαν αποκτήσει έναν ελευθεριάζοντα τρόπο ζωής, αλλά παράλληλα ήταν μακριά από κάθε ανηθικότητα. Επειδή έλειπαν συχνά οι άνδρες τους σε μάχες ή στις ασκήσεις, έμεναν μόνες με αποτέλεσμα να φθάσουν να ρυθμίζουν οι ίδιες τα πράγματα της πόλης.

Μαγούλα  -Σπάρτη -Άγαλμα γυναικός με στοιχεία   γέννησης  550-525 π.Χ. Αρχ Μουσείο Σπάρτης 

ΩΡΑΙΑ ΙΕΡΗ ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΣΣΑ ΜΑΝΑ

Που σέβεσαι την Ζωή 

και αγαπάς τα σπλάχνα!!!

Ωραία Άγια Σπαρτιάτισσα Μάνα!!!

Από της Ιερές Ρώγες, 

Το Γάλα το Γλυκύ!!!

Θηλάσει Η Μάνα το Παιδί!!!

Με Τόση μεγάλη Ευθύνη και Στοργή!!!

Με Τόση Μεγάλη Αφοσίωση!!!

Με Τόση Θαυμάσια Αγάπη!!!

Νανουρίζει η Μάνα στο Παιδί

Τρυφερά του τραγουδά, του λέει...

Εγώ είμαι Η Μάνα ΡΕΑ!!!

Εγώ είμαι Η Μάνα σου Η Σπαρτή!!!

Εγώ σε γέννησα!!!

Εγώ είμαι Η Μάνα Η Σπάρτη,

Είμαι Η Σπαρτιάτισσα Μάνα!!!

Προετοιμάζει, η Μάνα το Παιδί,

…θυσία να το κάνει!!!

Όλοι οι πόνοι, η ευθύνες της λάτρας!!!

Τα ξενύχτια και οι κόποι!!!

Για μια δρασκελιά

Από βράχια και βουνά!!!

Για ένα κομμάτι Γης!!!

Για ένα κομμάτι Σπάρτη!!!

Για μια Αξιοπρέπεια!!!

Για μια Τιμή!!!

Έτσι να Δοξάζεται Η Αρετή!!!

Η λάμψη της Σπαρτής!!!

Η Θαρραλέα Μάνα!!!

Κλάψε καρδιά μου, Κλάψε…

Έλα Πατέρα Κρόνε να με σώσεις…

Μα πως βρεθήκανε αυτοί εδωνά;

μήπως είναι απόγονοι του Ξέρξη;

και συνωμότες με τον Εφιάλτη;

Αν και δεν διαδραμάτιζαν κανέναν ρόλο στο πόλεμο, υπήρχε συγκεκριμένο επίσημο σύστημα εκπαιδεύσεως και κοινωνικοποίησής τους στη σπαρτιατική πολιτεία ώστε να γίνουν αντάξιοι σύντροφοι ανδρείων πολεμιστών και αντάξιες μητέρες μελλοντικών ηρώων.

Η γυναίκα Σπαρτιάτισσα, σαν μητέρα μεγάλωνε τα παιδιά της μέχρι και την ηλικία των 7 ετών. Δε χρησιμοποιούσε ποτέ φασκιά για να μην παραμορφωθεί το σώμα του, μη γίνει νευρικό και πεισματάρικο. Μάλιστα, απομάκρυνε μακριά του οτιδήποτε θα μπορούσε να του προξενήσει φόβο, κλάμα ή θα το έκανε να νιώσει άσχημα. Ήταν μάλιστα τόσο φημισμένες παιδαγωγοί που πολλές πλούσιες οικογένειες από την υπόλοιπη Ελλάδα τις προσλάμβαναν για την ανατροφή των παιδιών τους, όπως την Σπαρτιάτισσα Αμέλια που ανέθρεψε τον Αθηναίο Αλκιβιάδη.

Η ωραία Ελένη της Τροίας

Στον αρχαίο κόσμο η θέση της γυναίκας δεν ήταν σημαντική, ωστόσο στον δωρικό κόσμο οι γυναίκες ασκούνται  και παίρνουν μέρος σε αθλητικούς αγώνες. Γνωστά ήταν τα Ηραία της Ολυμπίας που το μόνο αγώνισμα ήταν ο αγώνας δρόμου για παρθένους. Ξεχωριστή θέση στον γυναικείο αθλητισμό κατέχει η Σπάρτη καθώς η άσκηση απέβλεπε στη σωματική διάπλαση της μελλοντικής μητέρας που στο μέλλον θα γεννήσει γερά παιδιά, ικανούς πολίτες και στρατιώτες για την Σπαρτιατική πολιτεία.

Οι νέες Σπαρτιάτισσες φοιτούσαν στα γυμνάσια και σκληραγωγούσαν το σώμα τους. Ασκούνταν γυμνές σε όλα τα αγωνίσματα παίδων και εφήβων, πάλη, δίσκο, δρόμο και συναγωνίζονταν με τους νέους. Στον αθλητισμό αποδίδονταν το υγιές χρώμα του δέρματος και η ωραία μορφή τους. Με ασφάλεια μπορεί κανείς να προβλέψει ότι από όλη την Ελλάδα, οι γυναίκες της Σπάρτης ήταν η πιο όμορφες, υπενθυμίζοντας ότι η «Ωραία Ελένη» ήταν η «Ελένη της Σπάρτης», σύζυγος του καλού βασιλιά Μενέλαου και νύφη του Αγαμέμνονα.

Οι Σπαρτιάτισσες ήταν δραστήριες και ανεξάρτητα σκεπτόμενες. Φημίζονταν και για την ολιγολογία τους και μία ρήση που τις αντιπροσώπευε του Σοφοκλή ήταν: «γυναί, γυναιξί κόσμον η σιγή φέρει». Εξέφραζαν τις απόψεις τους και πολλές ήξεραν ανάγνωση και γραφή. Ήταν επιδέξιες με τα άλογα. Μια εκτροφέας αλόγων, η Κυνίσκα, αδελφή του Βασιλιά Αγησίλαου Β’, ήταν η πρώτη γυναίκα που κέρδισε στο αγώνισμα του τεθρίππου στους ανδροκρατούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μάλιστα διοργανώνονταν και ειδικοί αγώνες γυναικών αφιερωμένοι στην Αρτέμιδα.

Οι Σπαρτιάτισσες μπορούσαν να έχουν ατομική περιουσία, δε μπορούσαν όμως να εκφράζουν τις απόψεις τους στη συνέλευση των Σπαρτιατών πολεμιστών. Ήταν απαλλαγμένες από τον καθημερινό μόχθο. Γυναίκες δούλες και άνδρες είλωτες, πραγματοποιούσαν για λογαριασμό τους τις οικιακές εργασίες. Απολάμβαναν μόνο τη χαρά της μητρότητας την οποία αντιμετώπιζαν με πολύ μεγάλη σοβαρότητα. Άλλωστε άνδρες ρωμαλέους, γενναίους και αποφασιστικούς μόνο αντίστοιχες γυναίκες μπορούσαν να φέρουν στο κόσμο. Ποτέ άλλοτε δεν ακούστηκαν μητέρες όπως εκείνη που έχασε πέντε γιους σε μια μάχη. Άκουσε ψύχραιμη την φρικτή είδηση και είπε: «Δεν είναι αυτό που ζητώ να μάθω, για την πατρίδα θέλω να μάθω», «Νικήτρια», της είπαν. «Με ευχαρίστηση ακούω τώρα τον θάνατο των παιδιών μου». Η οικογένεια και ο γάμος αποτελούσαν εγγύηση για την ύπαρξη απογόνων που θα εξασφάλιζαν τη συνέχεια της φυλής. Ο Πλούταρχος διηγείται ότι στην Σπάρτη ο γάμος γινόταν με αρπαγή. Η νυμφεύτρια έπαιρνε την νύφη και την ξάπλωνε στο αχυρένιο στρώμα. Ο γαμπρός κρυφά την μετέφερε στην κλίνη. Ύστερα, ξαναγύριζε στη κοινή στέγη, κοντά στους συντρόφους του.

Η θρησκεία για τους Σπαρτιάτες και τις Σπαρτιάτισσες είχε τεράστια σημασία. Ο χορός ήταν μέσο για να τιμούνται οι Θεοί αλλά και για να ενισχύεται με τη κοινή ρυθμική κίνηση η συνοχή της κοινωνίας αλλά και της οπλιτικής φάλαγγας. Στη γιορτή των Υακινθίων στις Αμύκλες όπου τιμόταν ο Θεός Απόλλωνας, κορίτσια και γυναίκες έπαιρναν μέρος χορεύοντας. Η γιορτή, όπως αναφέρει ο Ξενοφώντας, ξεκινούσε από την εκκίνηση της δημοσίας άμαξας που έφευγε από τη Σπάρτη γεμάτη με νέες Σπαρτιάτισσες.

«Ταν ή επί τας»

Η Αρχαία Σπάρτη ήταν γνωστή για την αυστηρή νομοθεσία του Λυκούργου, τη στρατιωτική παιδεία, τη λιτή διαβίωση αλλά και την απόλυτη ισότητα των πολιτών της. Αναδείκνυαν και τιμούσαν τις γυναίκες αλλά και εκείνες ήταν αντάξιες γενναιότητας και θαυμασμού. Οι ίδιες οι μητέρες έλεγαν στα παιδιά τους «Ταν ή επί τας». Η μάνα του Παυσανία ήταν εκείνη που έβαλε τη πρώτη πέτρα στο δωμάτιο που προοριζόταν να πεθάνει από ασιτία ο προδότης γιος της.

Η κοινωνική θέση της γυναίκας δεν ήταν περιορισμένη όπως στην «δημοκρατική» Αθήνα. Ακόμη και τα ενδύματά τους ήταν αλλιώτικα. Φορούσαν κοντούς χιτώνες με τους μηρούς τους να φαίνονται, κάτι για το οποίο πολλοί ποιητές έσπευσαν να τις κατηγορήσουν «αι ξύν νέοισιν εξερημούσαι δρόμους γυμνοίσι μηροίς και πέπλοις ανειμένοις….» (Ευριπίδης). Μπορούσαν να επιβληθούν στους συζύγους τους και είχαν γνώμη για όλα τα θέματα. Ναι μεν «κυβερνούσαν» εκείνες όμως απείχαν από κάθε ανήθικη πράξη. Αποτελούσαν όλες πρότυπα αρετής. Στη Σπάρτη δεν υπήρχαν ούτε εταίρες, ούτε παλλακίδες, ενώ η έννοια της μοιχείας ήταν άγνωστη για τους Σπαρτιάτες.

Οι Σπαρτιάτισσες ζούσαν για την πατρίδα και ο σκοπός της ζωής του ήταν να γεννούν δυνατούς άνδρες. Εν τούτοις είχαν και το ενδιαφέρον να ασχοληθούν με την φιλοσοφία, την ποίηση, τη μουσική, τις επιστήμες και άλλες τέχνες. Μερικές από τις Πυθαγορίδες φιλοσόφους ήταν η Τιμύχα η Λακεδαιμονία, η Νισθεάδουσα, η Χειλωνίς και μεταξύ των επτά σοφών της Ελλάδος, η Κρατησίκλεια, η Θεάδουσα και άλλες.

Υπήρξαν μοναδικές γυναίκες στην παγκόσμια ιστορία και όμοιες τους δεν υπήρξαν ποτέ, ούτε πριν, ούτε μετά μέσα στους αιώνες.

Κάποιες από τις πιο φημισμένες Λάκαινες αναφέρονται παρακάτω.

Γοργώ

Η περιβόητη σύζυγος του βασιλιά Λεωνίδα και θυγατέρα του βασιλιά Κλεομένους. Όταν κάποια φιλοξενούμενη Αθηναία της είπε «Μόνο εσείς οι γυναίκες της Λακωνίας είσθε κυρίαρχοι των ανδρών», εκείνη απάντησε «Αυτό πράγματι συμβαίνει, διότι μόνον εμείς γεννούμε τους άνδρες».

Όταν δε ξεπρόβαλλε τον άνδρα  της για τη μάχη των Θερμοπυλών, του είπε ότι πρέπει να φανεί αντάξιος της Σπάρτης. Εκείνος την συμβούλευσε να κοιτάξει να βρεί και να παντρευτεί έναν καλό άνδρα και να κάνει γερά παιδιά, ξέροντας ότι δε θα επέστρεφε ξανά ποτέ στη Σπάρτη. Κάτι που δεν έκανε ποτέ η Γοργώ.

Χειλωνίς

Η Χειλωνίς ήταν κόρη του Κλεάδα και σύζυγος του βασιλιά Θεοπόμπου τον οποίο αγαπούσε πολύ. Όταν κάποτε συνελήφθη και φυλακίσθει σαν αιχμάλωτος από τους Αρκάδες, εκείνη πήγε στην Αρκαδία και παρακάλεσε να της επιτρέψουν να τον επισκεφθεί. Οι Αρκάδες την θαύμασαν για την συζυγική της πίστη, αλλά και το θάρρος της και της επέτρεψαν να τον δει. Η Χειλωνίς τότε έβγαλε τα ρούχα της και τα φόρεσε στον άνδρα της ενώ εκείνη ντύθηκε με τα δικά του. Ο Θεόπομπος βγήκε ανενόχλητος από την φυλακή μένοντας η γυναίκα του στη θέση του. Και ο ίδιος όμως γενναίος, την ώρα που έφευγε άρπαξε την Ιέρεια της  Αρτέμιδος η οποία οδηγούσε μια πομπή προς τον ποταμό Αλφειό. Οι Τεγεάτες προκειμένου να πάρουν πίσω την Ιέρεια τους, την αντάλλαξαν με την Χειλωνίς που με τόλμη, αγάπη και εξυπνάδα ελευθέρωσε τον σύζυγό της.

Θεανώ η Σπαρτιάτισσα

Ο Σπαρτιάτης στρατηγός Παυσανίας, κατηγορήθηκε ότι συνεργάζονταν με τους Πέρσες και ότι είχε επαφές με τον στρατηγό Θεμιστοκλή των Αθηνών ο οποίος κατηγορήθηκε και αυτός για ανάλογες προδοτικές πράξεις. Ο Παυσανίας δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Για να αποφύγει τη σύλληψη, κατέφυγε στον ναό της Χαλκιοίκου Αθηνάς ως ικέτης αφού απαγορευόταν η σύλληψη των ικετών στους ναούς. Τότε, η ίδια του η μητέρα η Θεανώ έτρεξε και στερέωσε από έναν λίθο σε κάθε θύρα του ναού. Οι Σπαρτιάτες έκπληκτοι από την πράξη της, έχτισαν με λίθους όλες τις θύρες και άφησαν το γιο της να πεθάνει από ασιτία με την πρωτοβουλία της ίδιας του της μητέρας.

Δαμάτρια

Όταν έμαθε ότι ο γιος της απεδείχθη δειλός στην μάχη, επιστρέφοντας στη Σπάρτη τον σκότωσε η ίδια. Στον τάφο του είχε γραφή το επίγραμμα: «Τον Δαμάτριο, που παρέβη τους νόμους εσκότωσεν η μάνα του, η Λακεδαιμονία τον Λακεδαιμονίον».

ΠΗΓΗ hellenicns.gr

http://bit.ly/2kjlkot    Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας http://www.tapantareinews.gr, για περισσότερη ενημέρωση. ⭐Εγγραφείτε - SUBSCRIBE: http://bit.ly/2lX5gsJ Website —►http://bit.ly/2lXX2k7 SOCIAL - Follow us...: Facebook...►