Σάββατο 4 Απριλίου 2020

Της Πολιτείας του Πλάτωνα Η θεματολογία

Η Πολιτεία αποτελεί το πιο περιεκτικό και εκτενές έργο του Πλάτωνα μετά τους Νόμους.[1] Ο φιλόσοφος γράφει το έργο στο απόγειο της συγγραφικής και πνευματικής δημιουργίας του με αποτέλεσμα να αποτελεί ένα έργο-κλειδί για την ευρύτερη κατανόηση του πλατωνικού στοχασμού.

Το φάσμα του «στοχασμού» της Πολιτείας του Πλάτωνα χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα μεγάλο εύρος, αφού πραγματεύεται διάφορα γνωστικά πεδία και θεμελιώδη θέματα[2]. Μέσα σε αυτά τα γνωστικά πεδία που πραγματεύεται το έργο εμπεριέχονται τα εξής: η μεταφυσική, η οντολογία, η ηθική, η γνωσιολογία, η πολιτική επιστήμη, η αισθητική και η φιλολογία. Όπως είναι φανερό το εύρος που καλύπτει ο συγκεκριμένος διάλογος είναι απίστευτα μεγάλο και τον καθιστά μία μοναδική σύνθεση υψηλού φιλοσοφικού στοχασμού, η οποία δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα στον απλό αναγνώστη και μελετητή, είτε πλήρους αποδοχής είτε πλήρους απόρριψης[3].

Η Πολιτεία από μορφολογικής άποψης είναι ένας διάλογος-συζήτηση που υποτίθεται ότι αφηγείται ο Σωκράτης σε κάποιους ακροατές, οι οποίοι τον ακούνε σιωπηλοί. Η συζήτηση αυτή που αφηγείται ο Σωκράτης είχε γίνει την προηγούμενη μέρα στον Πειραιά, στο σπίτι του Κέφαλου ενός πλούσιου μετοίκου από τις Συρακούσες. Στην αρχή του διαλόγου οι ομιλητές διαφωνούν για το πώς ορίζεται η δικαιοσύνη, καθώς ο γηραιός Κέφαλος την ορίζει ως «τιμιότητα στις συναλλαγές και συνέπεια στην απόδοση των χρεών», ενώ ο γιος του, Πολέμαρχος, θεωρεί την δικαιοσύνη ως «απόδοση του καλού στους φίλους και του κακού στους εχθρούς». Ο Θρασύμαχος κρίνει ότι υφίσταται και το δίκαιο του ισχυρότερου και ο Γλαύκων, φέρνοντας ως παράδειγμα το μύθο για το δαχτυλίδι του Γύγη, υποστηρίζει ότι η δικαιοσύνη αποτελεί απλά μια κοινωνική σύμβαση, καθώς και ο δίκαιος και ο άδικος άνθρωπος θα έκαναν την αδικία, αν ήξεραν πως δεν θα τιμωρηθούν, βγάζοντας συμπέρασμα πως είναι προτιμότερο να ζει κανείς «μέσα» στην αδικία.

Ο Σωκράτης όπως συνηθίζει να κάνει στα έργα του Πλάτωνα συμφωνεί με όλους[4], ωστόσο δεν δέχεται καμιά από τις προτάσεις ως πλήρως ολοκληρωμένη για να λειτουργήσει ως «ορισμός της δικαιοσύνης»[5]. Έτσι, προκειμένου να εξετάσουν το πώς η δικαιοσύνη μπορεί να εφαρμοστεί για τον καθένα και ταυτόχρονα για όλους, ερευνούν το πώς η έννοια της δικαιοσύνης εφαρμόζεται σε ολόκληρη την πόλη.

Η ιδεώδης πολιτεία χαρακτηρίζεται από τέσσερις αρετές: σοφία, ανδρεία, σωφροσύνη και δικαιοσύνη: κάθε μέλος της κοινωνίας ή «κοινωνική τάξη» θα πρέπει να επιτελεί τον ρόλο που του αρμόζει και του έχει κατά κάποιο τρόπο ανατεθεί μέσα σε αυτήν, χωρίς να εμποδίζει τη λειτουργία των άλλων και να ξεφεύγει από τα πλαίσια που έχουν οριστεί για τον ίδιο, χωρίς δηλαδή να είναι πολυπράγμων[6].

Εφόσον στην Πολιτεία υπάρχει δικαιοσύνη, η ψυχή του κάθε ατόμου εμφανίζεται αρμονική και χωρίζεται σε τρία μέρη: το επιθυμητικόν, το οποίο εκφράζει τις βασικές ανάγκες του ατόμου, το θυμοειδές (κατά κάποιο τρόπο η ψυχή αν και δεν ταυτίζεται) που επιχειρεί να τιθασεύσει το επιθυμητικόν, και το λογιστικόν στο οποίο ως ανώτερο υπακούν τα δύο πρώτα. Τα τρία αυτά μέρη της ψυχής αντιστοιχούν στις ανάλογες 3 τάξεις της Πολιτείας: το επιθυμητικόν στους δημιουργούς, το θυμοειδές στους φύλακες-επίκουρους και το λογιστικόν στους φύλακες-άρχοντες. Συνεπώς, δικαιοσύνη είναι η αρμονία των διαφορετικών μερών της ψυχής. Ο διαχωρισμός των μερών της ψυχής θα παρουσιαστεί με εκτενέστερο τρόπο στην συνέχεια ώστε να γίνει πιο ακριβής και σαφής.

Τελικά, προς το τέλος του έργου, ο Σωκράτης επανέρχεται στο ζήτημα της σύγκρισης δίκαιου και άδικου ανθρώπου, παραθέτοντας το παράδειγμα του τύραννου Αρδιαίου: αν ο άνθρωπος δεν κάνει καμιά προσπάθεια να θέσει το επιθυμητικόν υπό το λογιστικόν μέρος, τότε θα έρθει η στιγμή που τελικά θα τιμωρηθεί για τις πράξεις του. Ο τύραννος διαφέρει από τον «φιλόσοφο-βασιλιά» που είναι δίκαιος, αναζητά την αλήθεια, απολαμβάνει τις αληθινές, φιλοσοφικές απολαύσεις κι είναι ο μόνος που μπορεί να διακρίνει ποιο πολίτευμα είναι το καλύτερο, καθώς μόνο εκείνος διαβλέπει το Αγαθό.

________________________________

[1] Ν. Μ. Σκουτερόπουλος, Πλάτων Πολιτεία, Εισαγωγικό Σημείωμα, Εκδόσεις ΠΟΛΙΣ, 16η Έκδοση, σ.9.   

[2]P.E.Easterling-B.M.W.Knox, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας, Εκδόσεις ΔΗΜ.Ν.ΠΑΠΑΔΗΜΑ, 7η, Αθήνα 2005, σελ.648.

[3] Julia Annas, Εισαγωγή στην Πολιτεία του Πλάτωνα, Εισαγωγή, Εκδόσεις ΚΑΛΕΝΤΗΣ, Αθήνα 2006, σελ.9.

[4] Συμφωνεί με όλους εννοώντας ότι συλλέγει τα σωστά και τα αποδεκτά σημεία από όλους τους συνομιλητές και καθοδηγώντας τους με την σωστή μέθοδο αποπειράται να φτάσει στην αλήθεια των πραγμάτων.

[5] Βασικό στοιχείο της φιλοσοφίας του Σωκράτη όπως τον γνωρίζουμε από τους Πλατωνικούς διαλόγους αποτελεί για κάθε ζήτημα η εύρεση του ορισμού. Ο ορισμός ενός ζητήματος και πιο συγκεκριμένα μίας έννοιας μπορεί να βρεθεί μόνο μέσω της μαιευτικής μεθόδου και με προϋπόθεση ότι οι δύο συνομιλητές θα έχουν απαλλάξει την σκέψη τους από κάθε προκατάληψη και στερεότυπο. Ο αληθινός ορισμός μίας έννοιας δεν είναι μία απλή υπόθεση και φυσικά απαιτεί μία κοπιώδη νοητική προσπάθεια και την χρήση της διαλεκτικής.


ΠΗΓΗ https://www.schooltime.gr/2016/07/28/i-thematologia-tis-politeias-tou-platona/

http://bit.ly/2kjlkot    Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας http://www.tapantareinews.gr, για περισσότερη ενημέρωση. Εγγραφείτε - SUBSCRIBE: http://bit.ly/2lX5gsJ Website —►http://bit.ly/2lXX2k7 SOCIAL - Follow us...: Facebook...► 




Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Δημοφιλείς κατηγορίες

...
Οι πιο δημοφιλείς κατηγορίες του blog μας

Whatsapp Button works on Mobile Device only