Ηρακλήδες υπήρχαν τρείς: Ο εκατόγχειρας Αιγαίων-Βριάρεως-Ηρακλής

Ηρακλήδες υπήρχαν τρείς: Ο εκατόγχειρας Αιγαίων-Βριάρεως-Ηρακλής, που αναφέρει ο
Όµηρος ( Ιλ. Ραψ.Α, στ. 400 και επ.), ο ηµίθεος Ηρακλής, γιός του ∆ία1
 και της Αλκµήνης, τέλος
δε έχουµε τoν Ιδαίο Ηρακλή που ήταν ένας εκ των Ιδαίων ∆ακτύλων2
. ∆εκάδες άλλοι Ηρακλήδες
έκαναν την εµφάνισή τους στον Ελλαδικό και παγκόσµιο χώρο. Οι άθλοι τους είναι δύσκολο να
ξεχωρίσουν. Βλέπουµε τον Ηρακλή της Αλκµήνης να εκτελεί δώδεκα άθλους3 και να καταξιώνεται
σαν ο κατεξοχήν Ελληνικός ήρωας, νικά δε τέλος και τούτον τον Άδη-θάνατο, µε τον τρικέφαλο
φύλακα κέρβερο και ανεβαίνει πανηγυρικά στον Όλυµπο, έδρα των αθανάτων, λυτρώνοντας έτσι
το ανθρώπινο γένος από το φόβο του θανάτου. Πρέπει να επισηµάνουµε ότι ο Ηρακλής δραπετεύει
από τα στενά χωροχρονικά όρια, δεν είναι πλέον ο τοπικός Θηβαίος, Αργείος ή Λακεδαιµόνιος
ήρωας. Γίνεται ένας διαχρονικός Πανελλήνιος ήρωας, όχι µε τα σηµερινά όρια της Ελλάδας, αλλά
µε την έννοια της κοσµοκρατορίας των ∆ιογενών Πελασγών και διατρέχει την υφήλιο εκτελώντας
τις αποφάσεις του Αιγιακού κέντρου. Έτσι τον βλέπουµε: να αλώνει την Τροία του Λαοµέδοντα
και να παραδίδει την εξουσία στο µικρό του γιο τον Πρίαµο, επέρχεται κατά του Νηλέα οµοίως και
παραδίδει την εξουσία στο γιο του Νέστορα. Ήδη έχουµε αναφέρει την περίπτωση του Τυνδάρεω4
.

Και στις τρεις περιπτώσεις έχουµε βίαιη αλλαγή της εξουσίας προφανώς λόγω διαφωνίας µε το
Κέντρο5
. Εκτελεί τον Βούσιρι στην Αίγυπτο που δεν συµµορφώνεται στο Κέντρο6
. Όµοια τον
Ανταίο στη Λιβύη. Εκτελεί τον ανυπάκουο Γηρυόνη και τα παιδιά του στα ασαφή δυτικά όρια της
Ευρώπης και επιβάλλεται στις Αµαζόνες στη ∆ύση. Τέλος ταξιδεύει µε ειδικό πλοίο που του
έφτιαξε για το σκοπό αυτό ο Νηρέας και φέρνει τα τρία χρυσά µήλα από τις εσχατιές της ∆ύσης,
τους κήπους των Εσπερίδων. Παίρνει µέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία, τιµωρεί τους άθεους
Ινδούς και ελευθερώνει από τα δεσµά του στον Καύκασο τον Τιτάνα7 Προµηθέα8
. Τέλος
συγκεντρώνει τους εκπατρισθέντες, δυσαρεστηµένους Αχαιούς, συµφωνεί να µοιράσει στα τρία τα
ανακτηθέντα εδάφη και επιστρέφει! Στην επιστροφή δεν είναι ένας, αλλά πολλοί! Το
χαρακτηριστικό τους είναι κατά περίεργο τρόπο το τρία και το πέντε δευτερευόντως. ∆ηλαδή δύο
αριθµοί! ∆εν γνωρίζουµε αν το πέντε έχει σχέση µε τους πέντε Ιδαίους ∆άκτυλους. Πιστεύουµε ότι
το πέντε είναι ο τέταρτος σηµαντικός αριθµός των Ελλήνων µετά τη µονάδα τη δυάδα και την
τριάδα και θα τον συναντήσουµε στους Ηρακλειδείς-∆ωριείς ως δευτερεύον σηµείο αναγνώρισής
τους, τρόπο τινά ως παρασύνθηµα! [σύµβολο των Πυθαγορείων]
Συµπέρασµα: Ο Ηρακλής δεν είναι ένας, ούτε δύο ούτε τρεις. Είναι πολλοί!

1 ή του Αµφιτρύωνα, που έφερε ως βασιλιάς τον τίτλο του ∆ιός, είναι ο κατεξοχή Ελληνικός τριαδικός ήρωας, έχει
δηλαδή τη λεγοµένη τριαδική σφραγίδα γνησιότητας από γεννήσεώς του, αφού ο ∆ίας τριπλασίασε τη διάρκεια της
νύχτας κατά τη συνεύρεσή του µε την Αλκµήνη για να επιτευχθεί η σύλληψή του. 2 οι Ιδαίοι ∆άκτυλοι, γιοί της Ρέας-Κυβέλης ήσαν ΠΕΝΤΕ: Ηρακλής, Επιµενίδης, Ιάσιος, Ίδας και Παιωναίος. Ο
Ιδαίος αυτός Ηρακλής ίδρυσε τους Ολυµπιακούς αγώνες 3 Βέβαια οι άθλοι του ήσαν πολύ περισσότεροι, εδώ ο Ηρακλής ταυτίζεται µε τον Ήλιο που διέρχεται από τους δώδεκα
ζωδιακούς-12 άθλοι, βλ Μ. Παπαθανασίου αστρονόµου, Κοσµογονικαό και Κοσµολογικές …..σελ. 63 4 αναφορά στη συνολική εργασία µας, όπου ο Τυνδάρεω µε την βοήθεια του Ηρακλή παίρνει τον θρόνο από τον
αδελφό του Ιπποκόοντα. 5 είναι η εποχή αµφισβήτησης της κεντρικής εξουσίας των ∆ιογενών, ειδικά του Πέλοπα και του γιου του Ατρέα 6 «…Ο Ηρακλής που είχε αναλάβει, καθώς θα δούµε το ξεκαθάρισµα των επιόρκων ∆ιογενών , που µετά το θάνατο
του ∆ία είχαν αρχίσει να ξεσηκώνονται και να θέλουν να κάνουν δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια, είχε αναλάβει να
τακτοποιήσει τους λογαριασµούς του κέντρου µε τον άπιστο Βούσιρι…..ότι ο Ηρακλής µετά περνά στην Αιθιοπία
και αποκαθιστά και εκεί το σεβασµό του µεγάλου Κέντρου, τιµωρώντας έναν άλλο ∆ιογενή που είχε ξεσηκωθεί.
Τιµώρησε µε εκτέλεση τον Ηµαθίωνα το γιό του Τιθωνού ( το όνοµα αυτό µοιάζει µε το Τυφώνας) και βάζει στη
θέση του τον αδελφό του τον Μέµνωνα. Από εκεί ο µύθος λέει ότι πέρασε στις Ινδίες και µετά στον Καύκασο….»
Από το βιβλίo «Αιγαίο Βουνό» του Ηλ. Τσατσόµοιρου. Για την Ινδία, τον Μ. Αλέξανδρο και τον αρχαιολόγο Β.
Σαρηγιαννίδη έχουµε κάνει ήδη αναφορά 7 « …όπως την εποχή του ∆ία οι Βασιλιάδες των περιοχών λεγόντουσαν ∆ιογενείς ή ∆ιοτρεφείς , έτσι την εποχή του
Κρόνου οι βασιλιάδες λεγόντουσαν Τιτάνες…» Αιγαίο Βουνό σελ. 171 8 Γενάρχης-∆ηµιουργός των Ελλήνων. Αυτός ειδοποίησε το γιο του ∆ευκαλίωνα (= ο καλύτερος υιός του ∆ιός) για τον
κατακλυσµό( του είπε να φτιάξει µία κιβωτό για να σωθεί…βλ. ηλεκτρονική εγκ. Πανόραµα). 
 2
Τα γεγονότα µας οδηγούν στο να θεωρήσουµε βάσιµα όσα ο Ευήµερος γράφει στην Ιερά
Αναγραφή του και διασώζει ο ∆ιόδωρος ο Σικελιώτης, δηλαδή ότι οι θεοί ήταν µεγάλοι βασιλιάδες,
αυτοκράτορες θα λέγαµε παλαιότερα, πλανητάρχες σήµερα. «…Ο ∆ίας δεν υπήρξε ποτέ
Ανατολίτης Θεός. Θεός ο ∆ίας έγινε όταν χάθηκε η παράδοση και το βαρβαρικό πνεύµα
διαπότισε κάθε ανθρώπινη αντίληψη µε την ανάγκη της παρουσίας Θεού τιµωρού ή ευεργέτου.
Είναι η περίοδος που ακολουθεί τον µεγάλο κατακλυσµό. Ο φόβος έχει κυριεύσει τον
άνθρωπο….» βλ. Αιγαίο Βουνό σελ. 64. Τα βασίλεια του Ουρανού, Κρόνου, ∆ία, ∆ιονύσου9
καταλήγουν φθίνοντας από άποψη ισχύος σε αυτό του ∆ευκαλίωνα. Η οργάνωση του βασιλείου
αυτών προϋποθέτει ένα καλό εκστρατευτικό σώµα που να δρα παντού όπου εκδηλώνεται
αποστασία ή ανάγκη. Τέτοια σώµατα υπάρχουν παντού και πάντοτε! Στο πόλεµο του 1940 οι
ειδικές δυνάµεις της Ελλάδος είναι το ευζωνικό, οι τσολιάδες. Αυτοί αντικαταστάθηκαν από τα
ΛΟΚ σήµερα.(Λόχοι Ορεινών Καταδροµών) τα ΟΥΚ κτλ. Όµως η υµνωδός Σ. Βέµπο δεν
χρησιµοποιεί πληθυντικό αριθµό, όταν αναφέρεται στους ηρωικούς τσολιάδες, αλλά ενικό, «…τον
τσολιά µας τον λεβέντη βρίσκει στα βουνά…», σαν να ήταν ένας! Στην αρχαιότητα, ειδικά στη
Λακεδαίµονα υπήρχαν δύο τέτοια σώµατα ταχείας επεµβάσεως: οι Ιππείς10 για περιπτώσεις
κοινωνικών αναγκών και οι τριακόσιοι11, το επίλεκτο σώµα της που µάχεται σε ιδιαίτερα
δύσκολες περιστάσεις, που φυσικά δεν ήταν τριακόσιοι τον αριθµό! Η Σπάρτη ήταν δοµηµένη σε
πέντε κόµες: Πιτάνη, Λίµνες, Μεσόα, Κυνόσουρα, Αµύκλες, πέντε εφόρους και δύο βασιλείς
θυµίζοντας κατά µία έννοια αυστηρή Μαθηµατική Πυθαγόρεια εξάρτηση από ένα πανάρχαιο
Ορφικό αρχέτυπο12.

Το όλο µυστικό κρύβεται κατά τη γνώµη µας εδώ! Αν πράγµατι επιβεβαιωθεί λύνεται
όλο σχεδόν το παζλ της αρχαιότητος, ή τουλάχιστον αποκτά έναν ιστορικό ειρµό. Από τα µέχρι
τώρα εκτεθέντα οδηγούµαστε στην ανάγκη το επίλεκτο σώµα των ∆ιογενών βασιλέων να το
ονοµάσουµε: οι «Ηρακλειδείς». [Οι Μινύες ήταν κατά την γνώµη µας το αντίστοιχο σώµα των
Ιππέων, γι’ αυτό τους συναντάµε παντού όπου υπάρχουν φυσικές καταστροφές, κυρίως
πληµµύρες, αφού βρισκόµαστε στην αµέσως µετά τον κατακλυσµό εποχή]. Ο εκάστοτε αρχηγός
του θα έφερε τον τίτλο του Ηρακλέους. Όπως η Σ. Βέµπο χρησιµοποιεί ενικό αριθµό για τους
τσολιάδες, όµοια έµειναν στην ιστορία οι επεµβάσεις του ειδικού αυτού εκστρατευτικού σώµατος,
ως επεµβάσεις του Ηρακλή. Έτσι εξηγείται το πώς ο Ηρακλής κυρίευσε τη Τροία, την Πύλο,
νίκησε το Βούσιρι, τον Γηρυόνη, κτλ. Η δράση των Ηρακλειδών συνεχίζεται ανά τους αιώνες.
∆υστυχώς ή ευτυχώς όµως η δύναµη είναι συνυφασµένη µε την εξουσία. Οι Ηρακλειδείς
(Ηρακλής στο εξής) στασιάσαντες εκδιώχθηκαν. Έτσι βλέπουµε τον ήρωα να ξεφτίζει, η

9 « …παρ’ όρφει τέσσερες βασιλείαι παραδίδονται. Πρώτον η του Ουρανού ην Κρόνος διεδέξατο. Μετά δε Κρόνον, Ζεύς.
Είτα τον ∆ία ∆ιόνυσος διεδέξατο…». Ολυµπιόδωρος, Ορφικά Αποσπάσµατα, κεφ. 220 (περισσότερα Η ΑΓΝΩΣΤΗ
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ σελ. 11, [ο Ζεύς έγινε ο 5ος βασιλιάς σύµφωνα µε τον χρησµό που είχε δώσει η
Νύχτα, βλ. Συριανού εις Αρστοτέλη µετφ. Ν 1091 b 4 44, F 107, εδώ λαµβάνεται ως πρώτος ο Φάνητας και δεύτερη η
Νύκτα, βλ. και Πρόκλου, εις Πλάτωνα Κρατύλο, 396 b 44, F 101. Φάνητας: αυτός που ξεπετάχθηκε από την µεγάλη
έκρηξη του κοσµολογικού ωού, BIG-BAG, δεν είναι ο Θεός της ∆ηµιουργίας, αλλά ο άρχων, ο εξουσιαστής επί της της
∆ηµιουργίας, αυτός που κάνει τον Κόσµο ορατό (να φαίνεται). Ο Αριστόκριτος γράφει ότι ο Ορφεύς ονοµάζει Φάνητα
τον µονογενή υιό του θεού που δηµιούργησε τα πάντα, όπως φαίνεται από την τετάρτη ραψ. Προς Μουσαίον. βλ.
Ορφικά του Ι. Πασά, Κοσµογονικαί και Κοσµολογικαί…της καθ. του Παν. Αθηνών . Μ. Παπαθανασίου, Αστρονόµου] 10 Ο αξιόλογος φιλόλογος ερευνητής κ. ∆. Κούτουλας ταυτίζει τους τριακοσίους µε τους Ιππείς, καταλήγοντας έτσι
στην παραδοξολογία, οι 300 αυτοί ιππείς να πολεµούν πεζοί! Βλ. Η ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ εκδ. ∆ΙΟΝ σελ.62. Θυµίζει
κάτι από το Βελικόφσκι εδώ, χωρίς να έχουν την παραµικρή οµοιότητα, που θέλει βόρειους χερσαίους λαούς να
κατεβαίνουν στο Αιγαίο να αρπάζουν καράβια παραλιακών πόλεων και να επιτίθενται ναυτικώς στην Αίγυπτο του
Ραµσή! [πιθανολογούµε ότι αυτοί, οι ονοµασθέντες και λαοί της θάλασσας, πρέπει να ήσαν οι διασωθέντες παράλιοι -
νησιώτες του Αιγαίου που επιβίωναν δύσκολα σε ξένους τόπους µετά την µεγάλη έκρηξη της Θήρας] 11 βλ. ΙΣΤΟΡΙΚΑ Ελευθεροτυπίας, Αρχαία Σπάρτη ΙΙ, σελ. 10, άποψη µε την οποία συµφωνούµε απόλυτα και είναι
τεκµηριωµένη πλήρως. [από κάθε κώµη επιλέγονταν οι τρεις καλύτεροι (υπαγρέτες), και καθένας απ’ αυτούς επέλεγε
τους εκατό καλύτερους. Έτσι, έχουµε για κάθε κώµη τριακόσιους. Οι κώµες στα αρχαία χρόνια ήταν πέντε, µετά έγιναν
έξι, …Καθένα οπλίτη εκ των τριακοσίων συνόδευαν 4-7 είλωτες. Στη µάχη των Θερµοπυλών κανένας εκ των ειλώτων
δεν λιποτάκτησε, έπεσαν όλοι στο πεδίο της µάχης, περίπου 4500 σύνολο, βλ «οι ∆ωριείς» στη συνολική εργασία µας. 12 Ο ιερέας του Ορφέα Αγλαόφηµος µύησε τον Πυθαγόρα στα Ορφικά µυστήρια και από αυτόν µέσω του Φιλολάου
έφθασε η παράδοση στον Πλάτωνα και σε εµάς. 
 3
δράση του γίνεται αγώνας για επιβίωση και όχι όπως πρώτα προσφορά στην πατρίδα και το
κοινωνικό σύνολο. Συνεργάζεται µε τον Αιγίµιο και ρυθµίζει τα της µοιρασιάς.
13 Ότι όµως και
αν γίνεται ο Ηρακλής διακρίνεται από ένα χαρακτηριστικό όπως έχουµε επισηµάνει: την τριάδα!
Έτσι στη Στερόπη κόρη του Κηφέα δίνει εντολή να υψώσει τρεις φορές τον βόστρυχο της
Γοργούς για να τραπούν εις φυγή οι εχθροί14, το µαντείο δίνει χρησµό ότι θα επιστρέψουν στον
τρίτο καρπό15 και τελειωµό δεν έχουν οι τριάδες, σαν να πρόκειται για τον Όµηρο.
16
Η ΚΑΘΟ∆ΟΣ: « Εκείνοι που είχαν εξοριστεί γύρισαν πάλι µε άλλο όνοµα, αφού
ονοµάστηκαν ∆ωριείς αντί Αχαιοί, επειδή αυτός που συγκέντρωσε τους τότε εξορίστους ήταν
∆ωριεύς. Κι όλα αυτά βέβαια που έγιναν τότε, εσείς οι Σπαρτιάτες τα αναφέρετε στους µύθους σας
και τα αναπτύσσετε λεπτοµερώς. » Πλάτωνος Νόµοι, 682 e., µετφ. Β. Μόσκοβη, εκδ. Νοµική
Βιβλιοθήκη. «…και ίσως µετά τη µετανάστευση στη ∆ρυοπίδα της Οίτης, γίνεται λόγος για διαίρεση
των ∆ωριέων σε δύο φυλές, των Παµφύλων και των ∆υµάνων, οι οποίες ονοµάστηκαν έτσι, κατά
τους λογογράφους, από τους γιούς διαδόχους του Αιγιµιού, Πάµφυλο και ∆υµάνα.
. σ’ αυτές
προστέθηκε και η φυλή των Υλλέων (από το γιό του Ηρακλή Ύλλο) που ήταν φυλή µεικτή από
Ηρακλείδες και άλλους, κυρίως εξορίστους από την Πελοπόννησο εξαιτίας των εκεί γεγονότων
µετά τα Τρωικά-όπως φαίνεται απ’ όσα λέει ο Πλάτων σχετικά µε την κάθοδο των Ηρακλειδών…»
βλ. Περί των παρ’ Οµήρω πέντε της Νήσου Κρήτης, σελ. 103. Αν συνοψίσουµε τα λεγόµενα περί
∆ωριέων-Ηρακλειδών θα παρατηρήσουµε ότι τα παιδιά του Ηρακλή (οι επίλεκτοι Ηρακληδείς) για
να γλιτώσουν από τον Ευρυσθέα ήλθαν στον Κήϋκα (Τραχίνα). Τελικά εγκαταστάθηκαν στο χωριό
Τρικόρυθο του Μαραθώνα µε την άδεια των Αθηναίων και έζησαν εκεί για πολλά χρόνια.
(Απολλόδωρος Βιβλιο ΙΙ 167 και επ.). Άρα δεν ήταν τα εκ βορρά ορµώµενα χερσαία Γοτθικά στίφη
που υπονοούν οι «ειδήµονες». Όλοι αυτοί οι ∆ωριείς ζούσαν σε ένα χωριό µιας µικρής πόλης, του
Μαραθώνα. Ο χρησµός που έδωσε το Μαντείο του Απόλλωνα17 στους ∆ελφούς [που τότε πρέπει
να εγκαταστάθηκε εκεί από τους ∆ωριείς-Ηρακλειδείς ο θεός, χωρίς να είναι βέβαιο, γιατί η
εγκατάστασή του µπορεί να έγινε και από την Κρήτη ή τη Μ. Ασία], έλεγε ότι θα εγκατασταθούν
στον τρίτο καρπό, αλλά εννοούσε σε τρεις γενιές (καρπό κοιλίας) και όχι τρία χρόνια(!) και
έπρεπε να έχουν αρχηγό έναν τριόφθαλµο18! Αφού έκαναν αρχηγό τους τον Όξυλο
εγκαταστάθηκαν µετά από ατελείωτες περιπέτειες, ως εξης: ο Τήµενος στην Αργολίδα, ο Προκλής
και ο Ευρυσθένης, τα παιδιά δηλαδή του Αριστόδηµου, στη Λακωνία και ο Κρεσεφόντης στη
Μεσσηνία. Οι Σπαρτιάτες είναι ουσιαστικά Ηρακλειδείς και όχι ∆ωριείς19, όπως οι Μεσσήνιοι
και οι Αργείοι, αφού κατάγονται από τον Ηρακλή, που γέννησε τον Ύλλο, αυτός τον Κλεοδαίο,
αυτός τον Αριστόδηµο και αυτός τους Προκλή – Ευρυσθένη. Βλ. Απολλόδωρος Βιβλίο ΙΙ,173-175.
"...Σύµφωνα µε νεότερες αρχαιολογικές έρευνες, η κάθοδος των ∆ ω ρ ι έ ω ν δεν ήταν τίποτε άλλο
από µεγάλους καταστροφικούς σεισµούς που κατεδάφισαν τα Μυκηναϊκά τείχη και µετά από τους
οποίους νοµαδικές φυλές εγκαταστάθηκαν στις περιοχές που επλήγησαν." (Έθνος, 5/4/92)

13 Απολλόδωρος Βιβλίο ΙΙ, 154 και επ. 14 Απολλόδωρος Βιβλίο ΙΙ, 145 και επ. 15 Απολλόδωρος Βιβλίο ΙΙ, 171 και επ. 16 και τρεις εχύθηκε φορές µε ορµή να τον φονεύσει ( ο ∆ιοµήδης τον Αινεία) και τρεις του ετίναξε ο θεός την φωτεινή
του ασπίδα, Ιλ. Ραψ. Ε 435 και επ., και τρεις εσκάλωσε φορές ο Πάτροκλος στο τείχος και τρεις τον εξετίναξεν ο
Φοίβος µε τα χέρια, ραψ. Π, 702, και τρεις φορές κραυγάζοντας τροµακτικώς εχύθη (ο Πάτροκλος) και άνδρες εννέα
τη φορά ροβόλησαν στον Άδη, ραψ. Π, στ.784, βέβαια ο Όµηρος χρησιµοποιεί το τρία και πολλαπλάσια µόνον του
τρία! Μήπως είναι και αυτός ∆ωριεύς; [Τρεις γεννηθήκαµεν υιοί του Κρόνου και της Ρέας /ο Ζευς, εγώ (Ποσειδών) και
βασιλεύς των πεθαµένων Άδης/ και απ’ όλα τρία εκάµαµεν ισόµοιρα βασίλεια ./να ’χω την λευκήν θάλασσαν πέφτει ο
λαχνός σε µένα/ στον Άδη το ανήλιο σκοτάδι και στο ∆ία/ο πλατύς έλαχε ουρανός στα νέφη στον αιθέρα/ κι έµειν’ η γη
κοινή στους τρεις και ο Όλυµπος ο Μέγας. ] Ιλιάς Ο 187 και επ. (εδώ είναι φανερό ότι δεν εννοεί το βουνό Όλυµπος).
«Έχει ποδάρια δώδεκα που στρέφουν όπου θέλει/ κι έξι λαιµούς ολόµακρους, και στον καθένα απάνω/ένα κεφάλι
τροµερό µε τρεις αράδες δόντια….» Οδύσσεια ραψ. Μ στ. 90-93 µετφρ. Ζ. Σιδέρη εκδ. ΟΕ∆Β 17 Το Μαντείο προϋπήρχε βλ. συνολική εργασία µας, όρισαν όµως προστάτη του συνδέσµου και πολιούχο της ∆ωρικής
Τετράπολης τώρα τον Απόλλωνα, αντικαθιστώντας τον Ποσειδώνα, γι’ αυτό δεν συναντάµε τους ∆ελφούς στα Τρωικά. 18 τελικά βρήκαν τον Όξυλο το γιο του Ανδραίµονος που εκάθητο πάνω σε ένα µονόφθαλµο άλογο ( 2 µάτια ο Όξυλος
+ 1 το άλογο= 3 µάτια=τριόφθαλµος ) 19 πιστεύοµε ότι αυτοί οι ∆ωριείς είναι τα νότια φύλα αυτών που αργότερα ονοµάστηκαν Μακεδόνες. 
 4
Οι Ηρακλειδείς των επών:
" ...στη µέση του θαµπού γιαλού ένα νησί είναι η Κρήτη,
όµορφη και πολύκαρπη και θαλασσοκλεισµένη ,
πόχει κατοίκους άπειρους κι έχει χωριά ενενήντα.
Κάθε λαός και η γλώσσα του. Των Αχαιών τα γένη
κι οι Κρητικοί λιοντόκαρδοι κι οι άξιοι Κυδωνιάτες,
των δωριέων τρεις φυλές ,κι οι Πελασγοί οι λεβέντες.."
 ( Οδύσσεια ,ραψ. Τ, στ. 171 και επ. )
"Τους άνδρες απο την Νίσυρον, την Κάρπαθον, την Κάσον,
και απ' τες Καλύνδες και από την Κω την Πόλιν του Ευρυπύλου
εδιοικούσε ο Άντιφος και ο Φείδιππος, βλαστάρια
του βασιλέως Θεσσαλού του γόνου του Ηρακλέους.... "
 ( Ιλιάς, ραψ. Β,στ.676 και επ)
"....και ο Τληπόλεµος τρανός και ωραίος Ηρακλείδης
εννέα πρύµνες έφερνε Ροδίων περηφάνων
που εις τρεις µοιράσαν το νησί της Ρόδου χώρες όλο
της Λίνδου της Ιαλισού και της λευκής Καµείρου
και τον λαµπρό Τληπόλεµο από τον Ηρακλέα
η Αστυόχη εγέννησε, που απ’ όπου την Εφύραν
βρέχει ο Σελλήει ποταµός …"
 ( Ιλιάς Ραψ. Β, στ. 653 και επ. )
¨ Το 700 π.Χ. τα τρία ε γ γ ό ν ι α του Ήλιου, οι τρείς ροδίτικες πόλεις: Κάµιρος, Λίνδος,
Ιαλυσός µεταφέρουν το δηµιουργικό τους πνεύµα και σε άλλες τρεις γειτονικές την Κω, την
Αλικαρνασό και την Κνίδο. ∆ηµιουργούν την ονοµαστή ∆ωρική Εξάπολη, που κάποιοι επιµένουν
να την ονοµάζουν πρώτη "κοινότητα" τύπου "ευρωπαϊκού". Και αυτό γιατί οι έξι πόλεις ήταν
πανίσχυρες, ο στόλος τους έλεγχε όλες τις γύρω θάλασσες και κρατούσαν το εµπόριο στα χέρια
τους...". Η ∆ωρική "ΕΟΚ" κράτησε µέχρι το 408 π.Χ. οπότε χτίζεται και η πόλις της Ρόδου"
( βλ. εβδ. περιοδικό "Ε", 3/5/92, σελ. 27 ) βέβαια η χρονολογία 700 π.Χ. είναι λάθος.
"Μία τυχαία ανακάλυψη δύο θραυσµάτων από µυκηναϊκά που έγινε πριν δύο χρόνια στο
Μόντορο της Κόρδοβας ( Ισπανία ) ήταν αρκετή για να αλλάξει η ιστορία του Ευρωπαϊκού
πολιτισµού ή, σωστότερα η ...προϊστορία. Ως τότε οι αρχαιολόγοι πίστευαν ότι η Ιβηρική
χερσόνησος ήταν άγνωστη στους Μυκηναίους. Παρ' όλο που υπήρχε η παράδοση των Πυλών του
Ηρακλέους στο Γιβραλτάρ, δεν υπήρχαν ευρήµατα, αρχαιολογικές δηλαδή αποδείξεις που να
επιβεβαιώνουν ότι οι Μυκηναίοι είχαν σχέσεις ή είχαν πατήσει στην Ισπανία...Ύστερα από
εργαστηριακή ανάλυση που έγινε στα δύο κεραµικά κοµµάτια, απεδείχθη ότι αυτά ανήκουν στην
ίδια κατηγορία µε άλλα 31 κεραµικά όστρακα που έχουν βρεθεί στην Αργολίδα και που έχουν γίνει
κατά τα Μυκηναϊκά χρόνια, σε εργαστήριο της Πελοποννήσου. "
Παρόµοια ευρήµατα έχουν βρεθεί στη B. Ρηνανία και την Αγγλία
Από άρθρο της Χ. Κιοσέ µε τίτλο: «Μυκηναίοι οι πρώτοι Ευρωπαίοι» στο Βήµα της 23/2/92 
 5
ΑΧΙΛΛΕΥΣ
ένας ακόµη Ηρακλείδης;
Σε αυτές τις περιοχές που έδρασαν οι απόγονοι του Ηρακλέους, δηλαδή οι Ηρακλειδείς,
πρέπει να προσθέσουµε και µία ακόµη. Αυτή της Φθίας20! Βέβαια, ο Αχιλλέας δεν αναφέρεται ως
Ηρακλείδης, γιατί έχει θεία εκ µητρός καταγωγή. Είναι όµως η δοµή του στρατεύµατός του τέτοια
που µας επιβάλλει να τον κατατάξουµε στους Ηρακλειδείς-Έλληνες:
• το στράτευµά του χωρίζεται σε τρεις στρατιές χαρακτηριστικό γνώρισµα των Ηρακλειδών:
1. τους Μυρµιδόνες µε αρχηγό τον Αχιλλέα
2. τους Αχαιούς µε αρχηγό τον Πάτροκλο Ιλιάς ραψ. Β 681 και επ.,
3. τους Έλληνες µε αρχηγό τον Αυτοµέδοντα ραψ.Π , 217
 και σε πέντε21 φάλαγγες, µία για κάθε δέκα πλοία, δεύτερο χαρακτηριστικό
(επιβεβαιωτικό) της καταγωγής τους:
1. στην πρώτη αρχηγός ο Μένέσθιος
2. στη δεύτερη ο Εύδωρος
3. στη τρίτη ο Πείσανδρος Ιλιάς ραψ. Π στ. 168-200
4. στη τέταρτη ο Φοίνιξ
5. στη πέµπτη ο Αλκιµέδων
Αν τώρα σε αυτούς προσθέσουµε και τον Αίαντα, που είναι πρώτος εξάδελφος εκ πατρός22
µε τον Αχιλλέα, έχουµε χαρτογραφήσει τους Ηρακλειδείς του Τρωϊκού πολέµου!

20 δεν είµαστε βέβαιοι αν αυτή η χώρα βρίσκονταν στη σηµερινή Φθιώτιδα, επικρατούσα άποψη, ή στο νοτιότερο
µέρος της Πελοποννήσου. Υπάρχει µεγάλο κενό µεταξύ της ηγεµονίας του Νέστορα και αυτής του Μενελάου που έχει
προβληµατίσει πολλούς, όπως τον κ. Κορδάτο κ.ά. Είναι βέβαια και εκείνο το πολυσυζητηµένο χωρίο της Ιλιάδας που
ο Αγαµέµνων υπόσχεται την περιοχή αυτή στον Αχιλλέα, αλλά και όλη η παράδοση θέλει τον Αχιλλέα Ταινάριο ήρωα.
Ακόµη και ο Αίας ο εξάδελφός του στο δηµώδες ποίηµα της Τρωάδος εµφανίζεται ήρωας της Μάνης! Αίας της Μάνης
ο έµνοστος ήτον µακρύς και µέγας (στ. 2103) Από την Μάνην και Ζηµίαν Οΐλεος και ο Αίας. (στ. 2288) βλ. Μ.
Παπαθωµόπουλου, ∆ιορθώσεις εις τον πόλεµον της Τρωάδας, ανάτυπον από τον Η τόµο της «∆ωδώνης». Ιερό του
Αχιλλέα υπήρχε στην Ήλιδα και η µητέρα του Θέτις λατρευόταν στη νότια Λακωνία. Εκεί υπήρχε το Ιερό «Ελλήνιον»
όπου λατρευόταν ο Έλλην, υιός του ∆ευκαλίωνος, γενάρχης των Ελλήνων. Σ’ αυτό ελήφθη η απόφασις για εκστρατεία
κατά της Τροίας. ( βλ. Παυσ. ΙΙΙ, 12, 5) και Γ. Κ. Γεωργαλά, Ινδοευρωπαίοι ή Αιγαίοι , υποσ. σελ. 55. Παρατηρείστε
στον προσαρτηµένο χάρτη της Σπάρτης, ότι η θέση της έδρας του Μενελάου είναι αρκετά ψηλά, στα σύνορα µε την
Αρκαδία. Ακόµη ο ∆ιοδωρος ο Σικελιώτης στο βιβλίο Ε 79, αναφέρει πως ο ∆ώρος είχε βάση εξορµήσεως στην
περιοχή του Μαλέα. (απ’ εκεί πέρασε στην Κρήτη). Το χωριό Πύρριχος λέγεται ότι ιδρύθη υπό του υιού του Αχιλλέως
Πύρρου το δε ιερό του Αχιλλέως εις τη Σπάρτη λέγεται ότι είχε ιδρυθεί υπό του εγγονού του Πρακός (Παυσ. Λακ,20,8)
Ακόµη η θέση της Φθίας δεν δικαιολογεί την ναυσιπλοΐα του Αχιλλέα, εκτός αν αυτή γινόταν µέσω Κορινθιακού, αλλά
κάτι τέτοιο πουθενά δεν αναφέρεται µα ούτε καν υπονοείται.
21 Κι έπλασε πρώτα δυνατήν ασπίδα και µεγάλην,/ όλη µε τέχνην και τριπλόν λαµπρό τριγύρω κύκλω./ µε πέντε δίπλες
έγινεν η ασπίδα και σ’ εκείνη / λογιών εικόνες έπλαθε µε τη σοφή του γνώσιν./ την γην αυτού τον ουρανόν την
θάλασσαν µορφώνει / τον ήλιο τον ακούραστον, γεµάτο το φεγγάρι , τα’ αστέρια οπού τον ουρανόν ολούθε
στεφανώνουν: /την δύναµιν του Ωρίωνος , Υάδες , Πληιάδες, την Άρκτο…» (Ιλιάς ραψ. Σ, στ. 478 και επ.) Πρέπει
εδώ να σηµειώσουµε ότι οι ονοµασίες των αστερισµών εδώθησαν περί το 2800 π.Χ. (βλ. Αστρονοµία για όλους, του
∆ρ. Πέτρου Ε. Ροβίθη, αστρονόµου Αστεροσκοπείου Αθηνών, εκδ. ΩΡΟΡΑ, σελ.170). Συµπεραίνουµε και από αυτό,
µε επιφύλαξη, ότι ο Όµηρος αναφέρεται σε εκείνη την εποχή περίπου, δηλαδή γύρω στο 2800 π.Χ., µιας και δεν
υπάρχει άλλη αρχαιότερη αναφορά σ’ αυτά τα ονόµατα των αστερισµών. [ για τον απαιτητικό αναγνώστη αναφέροµε
ότι: Ο Άρατος ο Σολεύς, ποιητής των Αλεξανδρινών χρόνων, εκπρόσωπος του διδακτικού έπους, ασχολήθηκε εκτός
των άλλων, µε τα µαθηµατικά και την αστρονοµία. Τα φαινόµενα, ποίηµα αποτελούµενο από 1154 στίχους γραµµένο
σε Οµηρική γλώσσα, περιγράφουν µε µεγάλη γλαφυρότητα τα ουράνια φαινόµενα και τους αστερισµούς, αναφέροντας
ταυτόχρονα και τις µυθολογικές παραδόσεις. Βλ. Πλουτάρχου Ηθικά 23, σελ. 249, εκδ. Κάκτος ] 22 Ο Αιακός, βασιλιάς της Αίγινας, είχε τρεις γιούς: τον Πηλέα, τον Τελαµώνα και τον Φώκο. Οι δύο πρώτοι
ευθύνονται για τον φόνο του µικρότερου ετεροθαλούς αδελφού τους Φώκου, µε αποτέλεσµα ο Αιακός να τους διώξει,
και ο µεν Πηλέας να πάει στη Φθία, ο δε Τελαµών στη Σαλαµίνα. Επειδή ο Αχιλλέας πήγε στο Πήλιο να εκπαιδευτεί
από τον κένταυρο Χείρωνα, όλοι σχεδόν θεωρούν ως πατρίδα του την πλησιέστερη περιοχή, αυτή της σηµερινής
Φθιώτιδας, αλλά και για λόγους ετυµολογικούς. Όµως όσο και αν ψάξαµε για τη Φθία µεταξύ Θεσσαλών και Μινυών
(Θεσσαλίας-Ορχοµενού) δεν βρήκαµε ίχνη αυτής και των Μυρµιδόνων της. Όλα τα ίχνη παραδόξως δείχνουν το
Ταίναρο! Ακόµα, η ναυσιπλοΐα του Αχιλλέα µας προβληµατίζει έντονα, βλ. και ανάλυση στο «Γουνεύς». 
 6
Ρόδος, Κρήτη, Νίσυρος, Κως, Κάρπαθος, Κάσος, Αίγινα23 Σαλαµίνα, Φθία. Υπάρχουν
δευτερευόντως και άλλες περιοχές όπως η Μακεδονία, που είναι ∆ωριείς Ηρακλειδείς κ.ά.
Ας κοιτάξουµε στην επόµενη σελίδα τον ιστορικό χάρτη του καθηγητού ιστορίας στο
Πανεπιστήµιο Αθηνών κ. Παύλου Καρολίδου, και ας θυµηθούµε ότι οι αντιγραφείς των επών ήταν
οι Αθηναίοι και όχι οι Λακεδαιµόνιοι! Παρατηρούµε ότι ο εξοστρακισθείς κατάλογος24, όπου
αναφέρει ∆ωριείς – Ηρακλειδείς, συµφωνεί θα λέγαµε τέλεια µε τη µετέπειτα Πελοποννησιακή
συµµαχία! Επειδή δεν πιστεύουµε στις δαιµονικές συµπτώσεις, βλέπουµε τον Ελληνισµό σαν µια
αδυσώπητη ροή αλήθειας που θα καταπιεί αργά µα σταθερά το οικοδόµηµα του σκότους!
Ερωτηµατικά: • Στο λεξικό Σουΐδα στο λήµµα «Κόρινος Ιλιεύς» διαβάζουµε:
«Εποποιός προ του Οµήρου, και πρώτος γράψας την Ιλιάδα, έτι των Τρωικών συνισταµένων,
ήν δε Παλαµήδους µαθητής και έγραψε τοις υπό του Παλαµήδους ευρεθείσι δωρικοίς
γράµµασι.» ( υποθέτουµε ότι αυτό το Ιλιεύς, σηµαίνει κάποιον καταγόµενον από την Τροία –
Ίλιον, δηλώνοντας έτσι και την Ελληνικότητα της όλης περιοχής)
• «Ο Τσάντγουϊκ υπεστήριξε, ότι οι ∆ωριείς κατοικούσαν απ’ τη Μυκηναϊκή εποχή στην
Πελοπόννησο και ότι οµιλούσαν την «ειδική µυκηναϊκή» ( Hooker, Εισαγωγή στη
Γραµµική Β΄). Επί παραδείγµατι έχουν διαβαστεί οι λέξεις σα-σα-µε, δηλ. σάσαµη αντί
σήσαµη, όπως ο-πα δηλ. όρπα αντί όρπη(=δρέπανο), κτλ. κάτι που συµβαίνει µόνο στη
∆ωρική διάλεκτο (τροπή του µακρού η σε α). Έχει διαβαστεί επίσης η λέξη τε-το-ρο, που
δεν είναι άλλο από το ∆ωρικό τέτορες (τέσσαρες) ( Ventris-Chadwick, Documents in
Mycenaesan Greak, 1973). Χαρακτηριστικό είναι επίσης, ότι και η Γραµµική Α-σύµφωνα
µε τον καθηγητή Μηνά Τσακριτσή, που ισχυρίζεται ότι έχει αποκρυπτογραφήσει µε την
µέθοδο των αλγορίθµων-περιέχει δωρικούς τύπους λέξεων όπως: ενδαµεί, εδάαν κ.λ.π.»
βλ και Ελληνική Αγωγή, Φεβρουάριος 2001, εκδ. Γεωργιάδη.

 «Οι ∆ωριείς ήταν ανέκαθεν στην Ελλάδα. Αργότερα κατά την περίοδο των ταραχών, τµήµατα
τους που ζούσαν στην ∆ωρίδα συµµάχησαν µε τους Ηρακλειδείς και ταυτίστηκαν µε αυτούς.
Στην Οδύσσεια, η οποία εκτυλίσσεται πριν από την κάθοδό τους, οι ∆ωριείς αναφέρονται ως ένα
από τα φύλλα της Κρήτης. Και στην Ήλιδα υπήρχε το ∆ώριον, από τους αρχαιότερους
οικισµούς, µε «πρωτοελλαδικά» τείχη.» βλ. Ινδοευρωπαίοι ή Αιγαίοι του Γ Κ Γεωργαλά εκδ.
ΤΟΤΕ, σελ. 53
Ο Βέντρις, (ούτε αυτός ήταν αρχαιολόγος, αλλά αρχιτέκτονας) έξι µήνες µετά την δήλωσή
του ότι η Γραµµική Β΄ µιλούσε Ελληνικά βρήκε το θάνατο κάτω από τις ρόδες ενός φορτηγού
το 1956 σε ηλικία µόλις 34 ετών! Ατύχηµα ή σκοπιµότητα; Στην προσπάθειά του είχε βοηθόσυνεργάτη τον John Chadwick που ήταν φιλόλογος

23 Στην Αίγινα του Αιακού υπήρχε το Πανελλήνιον όρος, όπου ο Αιακός προσευχήθη στον πατέρα του Ελλάνιον ή
Πανελλήνιον ∆ία. Βλ. Ινδ. Ή Αιγαίοι του Γ.Κ.Γεωργαλά σελ.55. 24 περιέργως το ΥΠΕΠΘ τον έχει αποβάλλει από το σχολικό εγχειρίδιο που ονοµάζεται Οµήρου Ιλιάδα! Με ποιο άραγε
δικαίωµα αλλοιώνεται το ιστορικό έπος του Οµήρου; Αν οι κ.κ. του Παιδ..Ινστιτούτου ήθελαν να εισάγουν ασκήσεις,
παρατηρήσεις, παράλληλα κείµενα κτλ. ας έκαναν ότι ακριβώς και µε τα τετράδια ασκήσεων της χηµείας, της φυσικής
κά. Γιατί δεν θέλουν να µπουν τα έπη ανόθευτα σε κάθε Ελληνική οικογένεια ως κειµήλια, σύµβολα του Ελληνισµού;
Τα χρήµατα τα πληρώνουν που τα πληρώνουν, γιατί κακοποιούν-αλλοιώνουν τα έπη στο όνοµα τάχα της µόρφωσης;
Αν επιθυµούν ας γράψουν ένα δικό τους βιβλίο. Όταν όµως γράφουν Οµήρου Ιλιάδα πρέπει να περιέχει αυτό που
χιλιάδες γενιές µας κληρονόµησαν. Την Οµήρου Ιλιάδα! Πιστεύοµε ότι εκεί υπάρχει η σκοπιµότητα! Ο κατάλογος
αφυπνίζει το Ελληνικό σπέρµα και το κάνει να κινηθεί - ζωογονηθεί, όπως µας περιγράφει ο Ελύτης, βλ. πλήρες Γ΄
Μέρος. ∆εκάδες χωριά ξαναπήραν τις αρχαίες Οµηρικές ονοµασίες τους και ξαναζούν Ελληνικά, αποτινάζοντας την
Σλαβο-Γοτθο-Αλβανική σκλαβιά. (βλ. πρόγραµµα ∆ήµων-Κοινοτήτων Καποδίστριας). Από πού λέτε άντλησαν αυτές
τις ονοµασίες τάχα;

ΠΗΓΗ http://users.otenet.gr/~adampan/mydocs/oi%20iraklidis.pdf