τα μαντεία είχαν μεγάλη αξία στην αρχαία Ελλάδα. Ήταν η σύνδεση μεταξύ των θνητών και των αθάνατων. Σε κάθε μαντείο ήταν ο εκπρόσωπος ενός διαφορετικού Θεού που εξέφραζε αυτον ή τον ίδιο μέσω της ιέρειας Πυθίας. Οι χωρικοί, οι βασιλιάδες, οι πολεμιστές, οι κατασκευαστές και οι πολιτικοί έρχονταν από τις μακρινές θέσεις να ακούσουν την προφητεία των Θεών. Οι λέξεις έλεγαν ότι ήταν η θέληση των Θεών και καθόριζαν τη μοίρα και τη συμπεριφορά τους. Οι άνθρωποι έπρεπε να φέρουν πολλές προσφορές για τους Θεούς, οι οποίες προσφέρονταν κατά τη διάρκεια των ανοικτών τελετών όπου οι άνθρωποι έπρεπε να φορέσουν τα άσπρα ενδύματα ως σημάδι της αγνότητας.
Τα πιο γνωστά μαντεία της αρχαίας Ελλάδας ήταν το μαντείο του Δία στη Δωδώνη και του Απόλλωνα στους Δελφούς.- Στη Δωδώνη, οι ιερείς έχουν την υποχρέωση για τη θέληση του Δία να δίνονται οι χρησμοί κάτω από το θρόισμα των φύλλων μιας ιερής βαλανιδιάς ή των ήχων ιερών περιστεριών που κάθονταν σε αυτό το δέντρο.
- Στους Δελφούς, υπήρχε ένα άνοιγμα στο πάτωμα που ενέπνευσε εκείνους που κάθισαν δίπλα σε αυτό και ένα ιερό ελατήριο που τυλίγονταν από την ιερή δάφνη. Εκεί, ο ιερεύς που κάθονταν σε ένα τρίποδο και, από τον καπνό έλεγαν διάφορα μπερδεμένα λόγια που ήτανε η θέληση των Θεών.
Οι χρησμοί δίνονταν σε όλες τις καταστάσεις και οι απαντήσεις τους καθόρισαν τη συμπεριφορά των αθάνατων πριν από τον πόλεμο, την εκδίκηση και την κατανόηση της ζωής. Όλες οι ιστορίες για τους ήρωες και τους μύθους τους συσχετίζονται έντονα με το χρησμό ή τα ρητά της. Αυτά τα ρητά ήταν συνήθως αινίγματα δύσκολα να ερμηνεύσουν και πολλές φορές με μια διπλή ερμηνεία που, με έναν τρόπο, προστάτευσε τους χρησμούς από τις ανακριβείς αποφάσεις. Εκτός από τους ιερείς, υπήρξαν επίσης μερικοί μάντεις που είχαν μια ειδική σχέση με τους Θεούς και στους οποίους πολλοί άνθρωποι πήγαν να ανακαλύψουν τη μοίρα τους. Ο διασημότερος ήταν ο Τειρεσίας και ο Κάλχας.
Δεν υπήρχαν πολλοί που θα τολμούσαν να πάνε σε έναν πόλεμο χωρίς μια θετική απάντηση από το χρησμό. Τόσοι πολλοί άνθρωποι έφθαναν στους Δελφούς από την Ελλάδα μέχρι το βόρειο τμήμα της Αφρικής για να ακούσουν τη θέληση των Θεών. Εντούτοις, όλα αυτά τα πλούτη κλάπηκαν από τους Ρωμαίους μετά από την κατάκτηση του ελληνικού Βασιλείου.
Φυσικά, υπήρχε πάντα ο κίνδυνος μιας δωροδοκίας χρησμού. Με τα ρητά του χρησμού ήταν εύκολο να αποκτηθεί η υποστήριξη της εθνικής συνέλευσης και ακόμη και από ένα μεγάλο μέρος του πολίτη. Για αυτόν τον λόγο, δεν είναι τρελό να θεωρηθεί ότι ο χρησμός εξυπηρετούσε στην πολιτική δύναμη μέχρι έναν ορισμένο βαθμό.
Εδώ μπορείτε να δείτε ένα χάρτη με όλα τα μαντεία της Αρχαίας Ελλάδας
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.