Παρασκευή 11 Ιουνίου 2021

ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ, Ο ΑΓΝΟΗΜΕΝΟΣ ΣΩΤΗΡΑΣ 6.000 ΓΥΝΑΙΚΟΠΑΙΔΩΝ ΦΥΓΑΔΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΩΡΙΑ, ΤΟ 1821

«Τον Απρίλη του 1821 έξι χιλιάδες γυναικόπαιδα φθάνουν στη Ζάκυνθο κατατρεγμένα από την θηριωδία τον πολέμου.
Οι Αγγλικές αρχές αντιδρούν για την παραμονή τους στο Νησί, προβάλλοντας ως επιχείρημα την έλλειψη χώρου στο λοιμοκαθαρτήριο για κάθαρση.
Τότε ξεσηκώθηκαν οι ντόπιοι Φιλικοί ζητώντας από τους Άγγλους την παραμονή των προσφύγων στη Ζάκυνθο. Οι ΄Αγγλοι όμως πρόβαλλαν τότε το στυγνό ερώτημα τής διαμονής και διατροφής των γυναικόπαιδων.
Ο Ζακυνθινός πατριωτισμός θαυματούργησε.
Αμέσως παρουσιάζεται στις Αγγλικές αρχές ο Άρχοντας Ιωάννης Βερναρδάκης και δηλώνει εγγράφως ότι παραχωρεί στους πρόσφυγες ολόκληρη την ιδιόκτητη συνοικία του, για να κάμουν την κάθαρση και συγχρόνως να εγκατασταθούν εφ’ όρου ζωής στα σπίτια του ως Απόλυτοι κύριοι και Ιδιοκτήτες.
Όλα τα σπίτια τής πόλης και της έξοχης ανοίγουν και δέχονται ως δικούς τους Ανθρώπους, όσους δεν χώρεσε η συνοικία του Βερναρδάκη. Οι ζακυνθινοί φιλικοί με επί κεφαλής τους ακαταπόνητους πατριώτες Παναγιώτη Θεοδωρακόπουλο και Γεώργιο Λαδόπουλο, αναλαμβάνουν την βαρύτατη φροντίδα της συγκεντρώσεως και αποστολή πολεμοφοδίων προς τους μαχόμενους.
Αποστολές αυτές καλύπτονται με τρόφιμα και στέλνονται με καΐκια στους αγωνιστές, οι όποιοι εφοδιάζονται κυρίως από τη Ζάκυνθο.
Αλλά εκείνο, πού προκαλεί αληθινό θαυμασμό, σε κάθε περίοδο τον Ιερόν Αγώνα, είναι ή εθνική Αλληλεγγύη των Ζακυνθινών στ απανωτά κύματα των Άστεγων και δυστυχισμένων προσφύγων. Τι να πει κανείς όταν δεν έμεινε ούτε ένα σπίτι Ζακυνθινού, στην πόλη και στα χωριά, που να μη φιλοξενήσει πρόσφυγες σαν δικούς του συγγενείς ;
Συγχρόνως συγκροτείται από τους Φιλικούς επιτροπή εράνου, η όποια βγαίνει και μαζεύει χιλιάδες τάλληρα για τους πρόσφυγες. Όπως το 1770, έτσι και το 1821, οι Ζακυνθινοί μοιράσθηκαν την στέγη τους και το ψωμί τους με τους καταδιωγμένους Αδελφούς τους».
ΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΟΜΟΣ «ΖΑΚΥΘΙΝΟΙ ΦΙΛΙΙΚΟΙ», 1966
.
« Ως άκουσα, η {Αγγλική]κυβέρνησις θέλει να δίωξη τόσας χιλιάδας ψυχάς χριστιανών, όπου ήλθαν να γλυτώσουν εις τον τόπον μας από το σπαθί του Αγαρηνού. Καλύτερα ήτανε να τους πνίξει στη θάλασσα με τα καΐκια παρά όπου τους έφερε εδώ δια να τους στείλει εις τα χέρια τον Τούρκου και τους μακελοκόψουν.
Ετούτα τα πράγματα δεν κάνουν τιμήν εις την Νατσιόν [Έθνος] όπου μας έχει από κάτου από την παντιέρα της[δηλαδή τους Άγγλους]. Αν δεν έχετε τόπο εις το Λαζαρέτο[Λοιμοκαθαρτήριο], εγώ προσφέρω τα σπίτια μου όλα εις τό Νιοχώρι[Περιοχή στην πόλη της Ζακύνθου που δημιουργήθηκε από την εγκατάσταση εκεί Κρητών φυγάδων μετά την πτώση του Χάνδακα], με το μεγάλο μου το πατρογονικό, δια να κάμετε Λαζαρέτα και δεν θέλω τίποτε να μου δώσετε, φθάνει να σωθούν οι αθώες ψυχές τόσων χριστιανών. »
[ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ προς την Αγγλική Διοίκηση της Ζακύνθου]
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΙΩΤΗΣ, «ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΡΗΓΑΣ», ΖΑΚΥΝΘΟΣ 1861
.
«Ού το ανάστημα και η μεγαλοπρεπής ενδυμασία και η αρχοντική συμπεριφορά επιφανέστερον μεταξύ των ευγενών προέφαινεν». [για τον Ιωάννη Βερναρδάκη]
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΙΩΤΗΣ «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ», τόμος πρώτος, σελ. 387-388
.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ ή ΜΠΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ. Με καταγωγή από οικογένειαν ευγενών της Κρήτης, εκ των εγγεγραμμένων εν τη Χρυσοβίβλω[Libro d’ Oro] από το έτος 1579.
Εις τον Ιωάννη Βερναρδάκην παρεχωρήθη η κατοχή της παρά τον ναόν της Επισκοπιανής παραλίας, διότι υπηρετήσας εις διάφορα υπουργήματα τιμίως και ευσυνειδήτως απήλαυσε της πλήρους εμπιστοσύνης της πατρίδος του προσπαθών πάντοτε να φανή ωφέλιμος εις αυτήν.
Ίδρυσε, ιδία δαπάνη, εις τό Νότιον άκρον της πόλεως συνοικισμό, τα Μπεναρδακέϊκα, ένθα εύρον άσυλον χιλιάδες Ελλήνων προσφύγων του 1821. Εκ των ενθερμοτέρων υποστηρικτών της ελληνικής. ελευθερίας : «Θέλω να γίνω Έθνος» έλεγε, κολακευόμενος υπό της ελπίδος, ότι η Ελλάς θα επανέκτα τα δικαιώματα της εθνικότητος.
Η ιδιωτική ζωή του ήτο αντίθετος προς την δημοσίαν. Αι φιλολογικαί γνώσεις του ήσαν περιωρισμέναι, ως ιδιώτης δε ήτο συμφεροντολόγος, ενώ ως πατριώτης και υπάλληλος ήτο τύπος. Υιός του Πέτρου Βερναρδάκη και της Ιωάννας Κ. Μανιατάκη, απέθανε την 20 Ιουλίου 1842.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Χ. ΖΩΗΣ «ΛΕΞΙΚΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΝ ΖΑΚΥΝΘΟΥ», ΕΘΝΙΚΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ 1963
[ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΤΑ ΜΠΕΝΑΡΔΑΚΕΙΚΑ και Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΗΣ]

phgh

Dionisis Vitsos

Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Δημοφιλείς κατηγορίες

...
Οι πιο δημοφιλείς κατηγορίες του blog μας

Whatsapp Button works on Mobile Device only