ΑΜΥΓΔΑΛΙΕΣ και ΚΟΥΡΚΟΥΤΖΕΛΙΑ

Τις χάρες της αμυγδαλιάς τις ξέρουμε όλοι. Βιάζεται να ανθίσει, όταν τα κρύα δεν έχουν ακόμα φύγει και να δέσει καρπό κάπου αναμεσής όψιμου Χειμώνα πρώιμης Άνοιξης. Σπάνια προλάβαινα τις δικές μας αμυγδαλιές ανθισμένες. Όταν κατέβαινα, συνήθως, ο ανθός τους ήταν παρελθόν. Πιότερο δεμένος στις παιδικές μου αναμνήσεις ήταν ο μεστωμένος τους καρπός, μπασμένο Καλοκαίρι. Οπότε φέτο, που έφτασα αμπονορούλια στο Τζάντε, έσπευσα να τις ειδώ και να τις φωτογραφήσω και για σας. Βλέπετε, οι αμυγδαλιές για με ήταν το όριο του παιδικού μου κόσμου. Μέχρι εκεί ήταν η οδηγία ότι μπορώ να κατεβαίνω, βόσκωντας τη κατσικούλα μου τη Φώκα. Παραπέρα το άγνωστο που ήπρεπε να κοντέψω ... να βγάλω μουστάκια για να το ειδώ.

Ετούτο τον καιρό τα χωράφια και κυρίως οι όχτοι στο Τζάντε κυριεύει ένα χορταράκι με φαγώσιμο λουλούδι. Τους βορβούς του όλη η ελληνική ύπαιθρο τους έτρωγε κάποτε. Στην Αθήνα το έχω δει για καλωπιστικό, σε υβριδιακό μέγεθος, με το όνομα μούσκαρι, απόδοση της επιστημονικής του ονομασίας muscari, ενώ το λένε και σκορδούλακα - /άκου, ψυχή μου, μου λέξες... Εδώ τα λέμε κουρκουτζέλια και τα τρώμε είτε βραστά με λάδι και λεμόνι είτε τσιγαριστά με τη ντομάτα, φρέσκο σκόρδο και μάραθο - όπου στη σάρτσα αυτή μπορεί να προστεθεί είτε χταπόδι, είτε κανένα αυγό μάτι. Είναι πεντανόστιμα και περιζήτητα τώρα με τα ραντίσματα. Το χωράφι στις αμυγδαλιές φέτος ήταν γεμάτο.

Το ξυνόχορτο δεν είναι ακόμα στα φόρτε του ...

Δίπλα στις μεγάλες, παλιές αμυγδαλιές που θυμάμαι εγώ στα παιδικάτα μου, ανθίζουν και νεότερες που φύτεψε ο μακαρίτης ο Μπάρμας μου ο Μπάμπης. Άλλη ράτσα, όπως μαρτυρεί και ο ανθός.

Λεβάντε μερία η αφεντιά του ο Σκοπός ...

Πήλιο πάνω, γρέγο-λεβάντε, Κάστρο και Ξηνταβελώνης ...

Αφήνοντας το χτήμα με τσι αμυγδαλιές απαντάμε άλλους θαμώνες του ζακυθινού αγρού. Ετούτα τα κρινάκια σπανίζουν, και είναι τόσο χαριτωμένα. Άγριες ίριδες πρώτη φορά έχω ειδωμένες στα χωράφια μας και με ενθουσίασαν ...

Παραδίπλα η ταπεινή ανεμώνα ...

Ο τραγουδισμένος από το Σολωμό μάης

[επαναλαμβάνω, ο Σολωμός σαν λέει πως "Όσα λούλουδα είν' του μάη", δεν εννοεί το μήνα, αλλά ευτό το φιόρο, που εμείς λέμε μάη. Και οι Ιγγλέζοι May-flower. Κι όλοι ξέρουμε πως αυτή τη μαργαρίτα μαδάμε για να δούμε πως μ' αγαπά, δε μ' αγαπά... Γιατί οι τρανές καραμπάτσες οι φιλολογικές επιμένουν να λένε πως ονοματίζει το μήνα, δε νογάω] ...