ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

 Γράφει ο Πάνος Καλουδάς.

…..Όμορφη πόλη.. Φωνές μουσικές..

…..Απέραντοι δρόμοι…Κλεμμένες ματιές..

…Λέει σε ένα του ποίημα, ο μεγάλος μας Γιάννης Θεοδωράκης Το οποίο μελοποίησε

ο αδελφός του Μίκης…Και έγινε μεγάλη και διαχρονική επιτυχία..

…Αλήθεια, πόσο όμορφη φαντάζει μες την θαμπή μου πλέον μνήμη εκείνη η υπέροχη

πόλη, που οφείλει το όνομά της στον Ιδρυτή της Μέγα Αλέξανδρο.. Η Έλ Σκανταρέγια,

όπως την λένε οι Αιγύπτιοι. Και με απέραντο σεβασμό σκύβουν στον Σπουδαίο Μακεδόνα Στρατηλάτη..Αυτή η όμορφη πόλη.. Με τις κλεμμένες πλέον ματιές μας.

…Η πόλη που πρώτο-αντίκρισα τη ζωή..Και που έζησα σ’αυτή, μέχρι τα εννιά μου χρόνια

Πόσες και πόσες φορές τώρα με το Σκοπιανό και την κλεμμένη του ονομασία δεν ήρθε στη

σκέψη μου Με πίκρα και απόγνωση.. Γιατί και αυτή, η μία ακόμα Μικρή Ελλάδα , η μία

ακόμα Χαμένη Πατρίδα, από αδέξιες κινήσεις πολιτικές, έχασε τον Ελληνισμό της.

Όμοιες με αυτές που »μαγειρεύτηκαν» στις Πρέσπες..

Έχασε πλέον αυτόν τον σπουδαίο της Ελληνισμό, η Αλεξάνδρεια, γιατί η τότε πολιτική διπλωματία δεν είχε την ικανότητα να διαπραγματευθεί σοβαρά, με τον Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ.. Έναν Ελληνισμό, που τον πρώτο-πήγε εκεί, ο Μέγας Αλέξανδρος..

Έπειτα οι Πτολεμαίοι  Και τέλος, η ευεργετική για τη χώρα αυτή πολιτική του Μωχάμετ Άλυ

στις αρχές του 19ου αιώνα

…Οι Έλληνες της Αιγύπτου είχαν μια εξαιρετικά ακμάζουσα παρουσία στην Αλεξάνδρεια,

κατά την κλασική αρχαιότητα, στην Ρωμαϊκή και στην Βυζαντινή περίοδο.

Μια αξιοθαύμαστη κι από όλους αποδεκτή παρουσία.. Τον 4ο αιώνα π.χ. που επισκέφθηκε

 τη χώρα ο Ηρόδοτος αναφέρει πως οι Έλληνες εκεί, ήταν μία από τις πρώτες ομάδες ξένων

 που είχαν ζήσει ποτέ σε χώρα..

Και η πιο καλά οργανωμένη κοινότητα.. Το 1907 η επίσημη απογραφή κατέγραφε 62.973 Έλληνες στην Αίγυπτο.. Και η απογραφή του 1940 έδειχνε πως οι Έλληνες είχαν ξεπεράσει

τις 250.000 Εκ των οποίων οι μισές και πλέον στην Αλεξάνδρεια..

…Οι Έλληνες ζούσαν στις πλέον καλές περιοχές της πόλης όπως η Ιμπραϊμία, το Κάμ-Σεζάρ,

το Σπόρτινγκ, η Μαζαρίτα, η Βικτώρια (όπου και γω, μέχρι τα εννέα μου χρόνια) και αλλού.

Ο πυρήνας όμως της Ελληνικής παροικίας της Αλεξάνδρειας βρίσκονταν, γύρω από την εκκλησία και το μοναστήρι του Αγίου Σάββα ..Που είναι και η Έδρα του Ελληνορθόδοξου

Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής.. Για την πανέμορφη αυτή πόλη την Αλεξάνδρεια, με την λαμπρή της ιστορία, θα μπορούσα να γράφω ώρες εάν δεν με τρόμαζε

η κατάχρηση απέναντι στην υπομονή σου αναγνώστρια, αναγνώστη μου..

…Κλείνω απλά, με μια παράκληση.. Με μια μου ικεσία προς τον Υπουργό των Εξωτερικών..

Τον κάθε υπουργό..Ασχέτων  του πολιτικών του θέσεων..

Όχι άλλη Χαμένη Πατρίδα… Προς Θεού..

Ύαινες μας ζώνουν γύρω.. Με την προβιά του »γείτονα» Ίσως και του »φίλου».

Το ξέρουμε όλοι αυτό… Όχι όμως και άλλος θρήνος για μια ακόμα εδαφική, (ή και ιδεολογική)

απώλεια.. Η ιστορία άμα γραφτεί, δεν σβήνει για να ξαναγραφτεί.. .

ΠΗΓΗ https://www.salaminionvima.gr/