Προικοσύμφωνον ἔτει 1447

 «ΕΙς τό ὅνομα τού Κυρίου ήμῶν Ίησοῦ Χριστοῦ ἀμήν. Ἔτει τῆς αὐτοῦ γεννήσεως 1447 κυριευούσης έν τῇ πόλει καί νήσᾠ τών Κορυφῶν τῆς πανυψηλότητος καί πανεκλαμπροτάτης Δουκίσης αύθεντίας τῆς Βενετίας καί τών έξής τῆς άγαθῆς κυριότητος αύτῆς ἔτους εγ’ εύτυχῶς. […] Θυγατρός αὐτῶν ὀνόματι Στάμως, ἀφ΄ ἑνός μέρους, καί κύρ Σύμων μετά τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Πέτρου. […] Ὁ δέ προδηλωθεῖς Μαστροδημήτριος, πατέρας τῆς ρηθεῖσης Στάμως ἔταξε καί ὑπεσχέθη νά τοῦ δώσῃ ἤ παραδώσῃ εἰς γενομένου τελείου γάμου αύτῶν εἰς ήμέρες η’ τά κάτωθεν εΙκονικῶς:

Έν πρώτοις στρῶμα ἕν καινούριον,
σεντώνια 4,
ύφάπλωμα ἕν καινούριον, γερανοκόκκινον·
προσκέφαλα δύο, μίαν καινούριαν·
μαξιλάρια 4 τά δύο κεντητά ταρταρίσκικα μέ χρυσάφην καί τά ἔτερα δύο γεράνια κεντητά ταρταρήσκικα·
άκόμη έτερον ἕν μαξιλάρην ἄσπρον,
κουρτίναν μίαν ἀσήκωτην πηχῶν 50·
ταυλομέσαλον ἓν πηχών 4 1/2·
μεσαλομάνδηλα δύο τό καθ’ἕν πήχεις 4,
βρακήν ἔν ὑπέρπυρα 8,
κακάβην ἔν ὑπέρπυρα τεσσάρων,
τηγάνην ἕν·
κρεμαστώλησιν μίαν, σταγώνια μικρά μεγάλα ἣμισυ τουζίνα,
ροῦχον ἕν τῆς νύμφης,
κομπία στρογγύλα 40 στένουν οὑγγίας δύο καί έξάγια 4 άξιαζόμενα ὑπέρπυρα δέκα·
μεταξὠτόν ἕν ὀξύν μέ κομπία δουκατών δύο ήμισυ·
μαγνάδιν ἕν καθάριον καινούριον,
άκόμη ἔτερον μαγνάδιν καινούριον·
έμπόλιες δύο τρυπητές καινούριες·
ακόμη ἔτερες έμπόλιες δύο ἄσπρες καινούριες·
ακόμη ἐτέρα έμπόλια κεντητή ταρταρίσκικη καινούρια·
κοῦπα ἀργυρή μία όγγιών 7 ύπερπύρων 28·
έξάγια δύο άξιαζόμενα ύπέρπυρα 7·
λουρήν ἕναν μέ βετάρην γεράνιον όγγυών 11 1/2, ἀξιαζόμενον ύπέρπυρα 45·
ἔτερον λουρήν μέ βετάρην κόκκινον δγγιών 2 ὑπερπύρων 6·
δακτυλίδια 2 χρυσά ὑπερπύρων 16·
τό έν μέ τρία σπηρία μαργαριτάρην καί τό ἔτερον μέ βουλοτήριν·
ἀκόμη ἔτερον δακτυληδιν μέ μαργαριτάρην ὅλον καί μέ ψηφία έπάνω·
ἀκόμη ἔτερον δακτυλήδιν ἕν ἀργυροδιάχρυσον μέ ἒνα σπηρήν μαργαριτάρην·
[…κλπ, κλπ]

Διά γάρ βεβαίωσιν καί ἀσφάλειαν αύτῶν καί τών κληρονόμων καί διαδόχων αύτών ἐγόνει τό παρόν νοταρικόν ἔγγραφον ἐνώπιον τού παπᾶ κύρ Πέτρου Μελαχρινοῦ, τοΰ κύρ Ίωάννη τοΰ Ἀβαστάγου […κ.ά]
Ἐπί ἔτους κτίσεως κόσμου [δυσανάγνωστο].»

Είναι εντυπωσιακό εκ πρώτης ότι 50 χρόνια μετά την οικειοθελή ενσωμάτωση της Κέρκυρας στην ακμαία Γαληνοτάτη ακόμα οι συναλλαγές γίνονταν με Αυτοκρατορικά υπέρπυρα. Τα ελληνικά πέραν κάποιων ορισμών ευκολονόητα. Ακόμα και η χρονολόγηση Από Κτίσεως Κόσμου της Αυτοκρατορίας χρησιμοποιείται.

Simon Pinargenti, Isole che son da Venetia nella Dalmatia, 1573