Η οικογενειακή και οικιακή θρησκεία

 Η οικογενειακή και οικιακή θρησκεία ή η αστική έκφραση λατρείας σχετίζεται με τον Οίκο, την οικογένεια , την κατοικία.

Η πάτρια θρησκευτική έκφραση στον Οίκο περιλαμβάνει την ικεσία των θεών, τον προστάτη του οίκου ή των αγαθοποιών πνευμάτων που συνδέονται με τον ίδιο τον οίκο, τα προγονικά πνεύματα και τον αριθμό τελετών που σχετίζονται με τον κύκλο ζωής, τις τελετές δηλαδή της εγκυμοσύνης, της γέννησης, της ωριμότητας (μεταβατικές), γήρατος και θανάτου.

Ο οίκος μας είναι κεντρικός τόπος αναφοράς για την έκκληση των οικογενειακών θεών και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τα μειλίγματα στους νεκρούς προγόνους του οίκου.

Ο οικιακός τόπος εξαντλεί το πάτριο έθος που αποκαλούμε οικιακή και οικογενειακή θρησκεία, γιατί ο οίκος και η οικογένεια είναι κοινωνικές μονάδες και η θρησκευτική δραστηριότητα των μελών μπορεί επίσης να συμβεί σε μέρη εκτός του οίκου, όπως σε τάφους και τοπικά ιερά.

Τα γεγονότα του κύκλου της ζωής μας εμφανίζονται σε συγκεκριμένα στάδια της ζωής μας, σε μια συγκεκριμένη σειρά. Επομένως, κάθε μελέτη της θρησκείας του οίκου και της οικογένειας θα πρέπει να διαμορφώνεται από εκτιμήσεις σχετικά με το πού έλαβε χώρα ένα συγκεκριμένο τελετουργικό, παρουσία ή ενδιαφέρον για το ποια κοινωνική ομάδα, και πότε - όχι μόνο σε ποια ώρα της ημέρας (αν αυτό είναι γνωστό), αλλά , σε ορισμένες περιπτώσεις, σε ποιες περιόδους του έτους και σε ποιο στάδιο της ζωής είτε του συμμετέχοντα είτε της ίδιας της οικίας.

Η οικογένεια περιλαμβάνει όλους τους απογόνους ενός μόνο άνδρα πρόγονου (μια φυλή), ή πιο στενά, μια μικρότερη ομάδα στενότερων συγγενών. Η οικογένεια μπορεί να οριστεί περαιτέρω είτε ως πυρηνική, έχοντας την τριαδική διαμόρφωση της μητέρας, του πατέρα και του απογόνου, είτε ως εκτεταμένη, συμπεριλαμβανομένων και πιο απομακρυσμένων συγγενών και συχνά εκτείνονται σε πολλές γενιές.

Οι οίκοι, ομοίως, μπορούν να ταξινομηθούν είτε ως απλοί, αποτελούμενοι αποκλειστικά από βιολογικούς συγγενείς ή σύνθετους υλικούς συνδυασμούς, που περιλαμβάνουν την οικία , τους συγγενείς αίματος, όλους όσους ζουν μέσα στην οικία.

Η έννοια της «οικογένειας», υποδηλώνεται από τη λέξη «γένος» και τα παράγωγά της που εστιάζουν στη βιολογική αναπαραγωγή και τις γενετικές σχέσεις.

Αυτά τα δύο, σχετίζονται με την υπόλοιπη ελληνική κοινωνία με διαφορετικούς αλλά προβλέψιμους τρόπους·
ο Οίκος , με έμφαση τη θέση του, εδραιώνεται σταθερά στην αρχή μιας σειράς ολοένα και μεγαλύτερων γεωγραφικών μονάδων· της γειτονιάς ή του νομού (δήμος) και το κράτος-πόλη (πόλις), η οποία είναι ένας τεράστιος Οίκος, με τη δική του κοινή εστία (αλλά και Άνδρον και Γένον) στην οικία, στο Πρυτανείον ή την Αγορά.

Η οικογένεια ομοίως είναι ενσωματωμένη ως η μικρότερη μονάδα σειράς μεγαλύτερων και μεγαλύτερων γενετικών ομάδων, οι οποίες στην Αθήνα ονομάζονται Φρατρία (κυριολεκτικά «αδελφότητα») και Φυλή.

Η λατρεία του Οίκου και της οικογένειας έχει βωμούς και ιερά του οικιακού τύπου και γενετικού τύπου (βωμοί και ιερά οικεία και πατρώα), το επίθετο «πατρώος σημαίνει από τον πατέρα, για να σηματοδοτήσει τις λατρείες που τον συνδέουν μέσω της γραμμής αίματος με τους συγγενείς του και τους κοινούς προγόνους.