Οπατέρας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη

 

«Εκ των κλεπτών τούτων ένας ήτο και ο πατέρας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, διότι η γενεά του όλη παλαιόθεν ήσαν κλέπται. Αλλά και αυτός και οι άλλοι κλέπται ολίγον κατ’ ολίγον εχάθηκαν από την καταδρομή της Τουρκικής εξουσίας, διότι όστις εσκότωνε κλέπτην δεν ετιμωρείτο ούτε κατεδιώκετο, μάλιστα δε και επαινείτο και επληρώνετο από την εξουσίαν, διότι τον έκαμνεν ασύδοτον, τον είχε μαζί της και είχε και την άδεια να φέρη όπλα ελεύθερα- τοιούτοι δε ήσαν οι λεγόμενοι αρματολοί.

Κατόπιν δε τούτων μετά το 1806, ότε πλέον οι κλεφτοκαπεταναίοι κατεστράφησαν, ήλθεν εις την Πελοπόννησον ο Βελή πασάς, υιός του Αλή πασά της Ηπείρου ως κυρίαρχος αυτής. Αυτός έφερε πολλήν στρατιωτικήν δύναμιν, Αλβανούς Τούρκους και Χριστιανούς, και επλημμύρησε την Πελοπόννησον, και διά τούτο οι Εντόπιοι Τούρκοι δεν εσυμβιβάζοντο με αυτούς, διότι οι ελθόντες εσχετίσθησαν με τους εντοπίους χριστιανούς, και διότι ο ίδιος πασάς διόρισε εις την υπηρεσία του και Πελοποννησίους Έλληνας, και από εκείνους, τους οποίους έφερεν εκείθεν, και ως τούτου ολίγον κατ’ ολίγον οι Πελοποννήσου έλαβαν θάρρος και ελευθερίαν, διότι θα τους δοθή και άδεια να κτίζουν εκκλησίας, και να συστήσουν και σχολεία Ελληνικά παντού εις όλας τας πόλεις και τας κωμοπόλεις.
Ένεκα δε τούτων οι εντόπιοι Τούρκοι ταπεινώθηκαν, ελησμόνησαν τας τυραννικά των έξεις, εκλείσθησαν εις τα φρούρια της Πελοποννήσου, και δεν αφήκαν αυτά να τα λάβη εις την κατοχήν του, διότι υπώπτευσαν μήπως γίνη κύριος της Πελοποννήσου καθώς της Ηπείρου ο πατέρας του.

Μετά δε ταύτα οι Τούρκοι συνεννοήθηκαν και συνωμότησαν εναντίον του πασά και ως αποστάτη της εξουσίας του έβγαλαν τον Αλή Φαρμάκη από του Λάλα, πλούσιον Τούρκον και γνωστόν, όστις έδειξε απείθεια εις τας διατάξεις της εξουσίας, και εκκίνηση κατ’ αυτής· αλλ’ ύστερα επροδόθη, διότι του ανήκαν μόνον οι σύντροφοί του Τούρκοι, και τοιουτοτρόπως επολιορκήθη από τα στρατεύματα του σατράπου εις το χωρίον Μοναστηράκι, όπου είχε κτίσει πύργον ιδικόν του πολεμικόν, που επολεμήθη, και επί τέλους επαραδόθη με συμφωνίαν να φύγη στην Πελοπόννησον και αυτός και ο Θ. Κολοκοτρώνης, όστις ήλθεν την Ζάκυνθον εκεί βοηθός εις πατρικό του φίλο και να αφήση να χαλάσουν τον πύργον.
Η αποτυχία αυτή του Αλή Φαρμάκη εσυνεπήρε όλους τους αγάδες Τούρκους της Πελοποννήσου, διότι έγιναν υποτελείς την εξουσίαν. Τούτων δε όλων γενομένων, οι μεν Τούρκοι ταπεινώθηκαν, οι δε ραγιάδες Έλληνες έλαβον θάρρος και εδυνάμωσαν. Ούτως είχον τότε της Πελοποννήσου τα πράγματα, όταν η αποστασία του Αλή Φαρμάκη απέτυχεν, και οι Τούρκοι εγγίχθη η φιλοτιμία των δι’ όσα έπαθαν από τον Βελήν και τους Αλβανούς, απεφάσισαν μεταξύ των να του ανοίξουν τον πολιτικόν πόλεμον. Τοιουτοτρόπως συνήλθαν εις πολλά μέρη οι εντός και εκτός φρουρίων, εζήτησαν και τους Έλληνας κοτσαμπάσηδες ως συντρόφους των, έκαμαν επιτροπάς, κατέθεσαν και χρήματα, και παντού έστειλαν Τούρκους και Έλληνας δια να τον κατηγορήσουν και μικρύνουν την δύναμίν του· εις δε την πρωτεύουσαν του Σουλτάνου και εκεί έδοσαν αναφορά εναντίον του. Οι δε Τούρκοι έκτοτε αδιαφόρησαν αν οι ραγιάδες των έλαβαν τόλμην και εφόρουν όπλα, και δεν ήσαν πλέον καθώς ήσαν προτού έλθη ο Βελής εις την Πελοπόννησον.
Εν τω μεταξύ τούτω ο Σουλτάνος είχε τον πόλεμον ανοικτόν με τους Ρώσσους και εστρατολόγησε και από την Πελοπόννησον, διατάξας προς τούτον τον Βελήν πασάν, όστις επήρε πολλούς των εντοπίων Τούρκων εκ των οποίων όχι ολίγοι εχάθησαν εις εκείνον τον πόλεμον, οι δε σωθέντες και επιστρέψαντες ήσαν ταπεινωμένοι, οι δε μείναντες οπίσω κι αυτοί ημέρωσαν.
Μέχρι δε της επιστροφής του πασά από τον πόλεμον οι εχθροί του Τούρκοι εκατόρθωσαν ώστε ο Σουλτάνος να τον διώξει από την Πελοπόννησον. Αλλά και εκ τούτου απεδείχθη, ότι οι Τούρκοι μόνοι χωρίς των Ελλήνων δεν εδύναντο να κάμουν τίποτε».
ΦΩΤΑΚΟΥ (ΦΩΤΙΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΥ), Υπασπιστού του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΤΟΥ 1821

[ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:
Paul_Jovanowich, Albanian_Sentinel_resting, oil_on_canvas] 

ΠΗΓΗ 

Dionisis Vitsos