Ο καρπός τους ήταν η τροφή των φτωχών και πεινασμένων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και κατά τη γερμανική κατοχή. Μετά τον πόλεμο όμως και εξαιτίας των άσχημων μνημών που ξυπνούσαν, τα χαρούπια άρχισαν σιγά – σιγά να βγαίνουν από τη διατροφή των Ελλήνων
Ιδιότητα
Η χαρουπιά όμως, εκτός από διακοσμητικό στους δρόμους και στα δάση έχει και την ιδιότητα πως εμποδίζει την εξάπλωση της φωτιάς.
Ο Στέλιος Μαλανδρής Θεοτόκης, κάτοικος του Νέου Βουτζά, μιλώντας στο news.gr θυμήθηκε τις δραματικές ώρες που βίωσε η περιοχή την αποφράδα μέρα της 23ης Ιουλίου 2018, όταν η φονική πυρκαγιά σάρωσε τα πάντα στο πέρασμα της στο Μάτι Αττικής και τόνισε πως οι χαρουπιές που έχει φυτέψει έξω από το σπίτι του ήταν αυτές που έσωσαν τον ίδιο και την οικογένεια του.
Οι χαρουπιές έσωσαν την οικογένεια του Στέλιου αφού δημιούργησαν ένα φυσικό τείχος προστασίας
Το συγκεκριμένο δέντρο έχει πλούσιο ριζικό σύστημα που συγκρατεί και προστατεύει τα εδάφη από τη διάβρωση και μπορεί να καλύψει με το όμορφο, πράσινο, πυκνό του φύλλωμα άγονες, θαμνώδεις, βραχώδεις εκτάσεις, γιατί καταφέρνει να επιβιώνει σε άγονα και άνυδρα εδάφη και απαιτεί μηδενική φροντίδα
Χαρακτηριστικά
Η χαρουπιά είναι γνωστή και ως ξυλοκερατιά και αυτό γιατί το σχήμα του καρπού της θυμίζει ξύλινο κέρατο. Είναι δέντρο αειθαλές που μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 18 μέτρα και σε ηλικία τα 100 έτη, ενώ τα φύλλα του είναι στρογγυλά, σκληρά και πυκνά και εμποδίζει την εξάπλωση της φωτιάς γι’αυτό και είναι κατάλληλη για αναδασώσεις.
Στις αρχές του φθινοπώρου, οπότε και ανθίζει, συλλέγονται τα άνθη και τα φύλλα του. Οι καρποί της χαρουπιάς κατατάσσονται στα όσπρια.
Τα χαρούπια χρησιμοποιήθηκαν ιδιαίτερα ως ζωοτροφή, αλλά ο καρπός αυτός έθρεψε και πολλούς λαούς σε περιόδους πολέμων και λιμών, όταν τα άλλα τρόφιμα ήταν δυσεύρετα, γεγονός που αποδεικνύει την υψηλή διατροφική του αξία. Η χαρουπιά είναι δέντρο μακρόβιο, πολύγαμο, μόνοικο ή δίοικο, ιθαγενές της Μεσογείου. Έχει φλοιό καστανόφαιο, λεπτό, κόμη πυκνή, συνήθως σφαιρική, φύλλα πτερωτά με 4 – 10 φυλλάρια ακέραια, δερματώδη, βαθυπράσινα και γυαλιστερά από πάνω, ωχροπράσινα από κάτω, άνθη με βαριά οσμή, χωρίς πέταλα, μικρά, σε μασχαλιαίους ή πλευρικούς κοκκινωπούς βότρυες, δίκλινα συνήθως, με κάλυκα μικρό, πρασινωπό, πεντάλοβο, πέντε στήμονες, μακριούς στα αρσενικά άνθη, κοντούς και, κατά κανόνα, άγονους στα θηλυκά ή ερμαφρόδιτα.
Καλλιεργείται εύκολα και ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη εκτός από τα υγρά και τα άπορα. Η καρποφορία της αρχίζει συνήθως το 6-7 έτος και συνεχίζεται για πολλά χρόνια. Η ωρίμανση του καρπού διαρκεί σχεδόν ένα χρόνο, από το Φθινόπωρο που γίνεται η ανθοφορία μέχρι τα τέλη Αυγούστου του επόμενου έτους που αρχίζουν να πέφτουν οι ώριμοι πια καρποί
Αξίζει να σημειωθεί πως στην αρχαιότητα οι Έλληνες τα χαρούπια τα ονόμαζαν «κεράτια» και σε αυτό οφείλει και την ονομασία του το «καράτι», η σημερινή μονάδα μέτρησης χρυσού και πολύτιμων λίθων αφού οι αρχαίοι είχαν ορίσει το βάρος του σπόρου των χαρουπιών σαν την πιο μικρή μονάδα μέτρησης.
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.