Το σημερινό καμπαναριό του Αγίου Διονυσίου είναι μετασεισμικό κτίσμα και κατασκευάστηκε μετά την καταστροφή του ’53, η δε οικοδόμησή του άρχισε το 1954 και τελείωσε το 1957, στην ίδια θέση, που υπήρχε το παλιό,σε χρόνο ρεκόρ για τις συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη τη χρονική περίοδο, και για το μέγεθος του έργου.
Περιλαμβάνεται στην κατηγορία των πυργοειδών κωδωνοστασίων, δηλαδή πύργου τετραγωνικής κατόψεως, υψηλό και κλειστό. Χαρακτηρίζεται για την αυτονομία του, σε σχέση με το υπόλοιπο κτιριακό συγκρότημα του ναού και της μονής.
Το κατώτερο τμήμα της κατασκευής, κοσμείται από πέτρινα σκαλοπάτια και αποτελεί τη βάση, όπου και η είσοδος από το μέρος της μονής.
Ακολουθεί σε ενιαίο σύνολο ο κορμός, όπου το κλιμακοστάσιο, και ο οποίος διαθέτει στην πλευρά προς τη θάλασσα τέσσερα ανοίγματα, μικρά παράθυρα, ενώ στην αντίθετη πλευρά στον αύλιο χώρο της μονής, τρία επίσης όμοια ανοίγματα.
Το ανώτερο τμήμα, όπου ο εξώστης και οι καμπάνες, ενώ τέσσερα θολωτά ανοίγματα σε κάθε πλευρά επιτρέπουν την ελεύθερη κατόπτευση του τοπίου και το απρόσκοπτο ταξίδι της μελωδίας των καμπανών στα πέρατα του νησιού.
Και τέλος η στέψη, όπου στο συγκεκριμένο καμπαναριό, καταλήγει σε οξυκόρυφη πυραμίδα, στην κορυφή της οποίας, έχει τοποθετηθεί σιδερένιος σταυρός.
Η βάση εκτεινόμενη περιμετρικά, φέρει στα τέσσερα άκρα ομοιώματα επίσης πυραμίδων, ενώ σιδηρά κιγκλιδώματα που στηρίζονται σε στρόγγυλες κολώνες εμποδίζουν την πρόσβαση και την επαφή με τους κατακόρυφους εσώτερους τοίχους.
Το καμπαναριό, έχει συνολικό ύψος, από το έδαφος μέχρι την πυραμίδα της στέψης του, 37 μέτρα, ενώ προκειμένου να φτάσεις μέχρι τις καμπάνες ανεβαίνεις μια τσιμεντένια σκάλα, που εφάπτεται στο εσωτερικό του καμπαναριού και απαρτίζεται από 137 σκαλοπάτια.
Η θεμελίωσή του, είναι ιδιαίτερα προσεγμένη, και φέρει ενισχυμένα πέδιλα.
Ηλεκτρικές λάμπες φωτισμού, τοποθετημένες στα άκρα της βάσης, των κατακόρυφων πλευρών, της οξυκόρυφης πυραμίδας και στο σταυρό, φωτίζουν το καμπαναριό, όπως βέβαια και το ναό εξασφαλίζοντας από μακριά την προβολή τους, προσδίδοντας μεγαλοπρέπεια στην περιοχή. Ο ηλεκτροφωτισμός του ναού και του καμπαναριού, πραγματοποιείται τις επίσημες εορτές.
Προκειμένου να ολοκληρωθεί το έργο, συνέβαλλαν καθοριστικά, τόσο οι πολιτικοί παράγοντες του τόπου, όσο και τα εργατικά σωματεία και οι φορείς.
Οι νέες καμπάνες, , κατασκευάστηκαν σε εργαστήριο στη Βενετία, μεταφέρθηκαν στο νησί με ειδικά ναυλωμένο πλοίο, και με σχεδίες, ξεφορτώθηκαν στον λιμενοβραχίονα, και από εκεί με τα χερόκαρα που χρησιμοποιούσαν για τη μεταφορά εμπορευμάτων στα καΐκια, μεταφέρθηκαν μπροστά στο καμπαναριό.
Στη συνέχεια χρησιμοποιώντας παλάγκα με συρματόσχοινα και με τη βοήθεια αλόγων, που τραβούσαν τα σχοινιά, τις ανέβασαν στο καμπαναριό.
Το 1959, ύστερα από ισχυρό σεισμό, το καμπαναριό παρουσίασε περιμετρικά, στο μέσο περίπου του οικοδομήματος, ένα ράγισμα και για αυτό ενισχύθηκε εσωτερικά.
Το νέο καμπαναριό εγκαινιάστηκε την 24η Αυγούστου 1961..
Το παλιό καμπαναριό είχε κατασκευαστεί σε σχέδια του ζακυνθινού αρχιτέκτονα Φίλιππου Χαρτά. Άρχισε να χτίζεται το έτος 1846 και αποπερατώθηκε το έτος 1851.
Ο Ντίνος Κονόμος στο έργο του “ΖΑΚΥΝΘΟΣ (Πεντακόσια Χρόνια) 1478 – 1978”, τ. Α΄, σελ. 164 σημειώνει:
“Με τους σεισμούς του 1893 έπεσε η επάνω αψίδα του καμπαναριού κι αντικαταστάθηκε με ωραίο τρούλο (κούμπο), έργο του ντόπιου αρχιτέκτονα Γιάννη Λαμπίρη. Τον Αύγουστο του 1953 έπεσε το καμπαναριό και χτίστηκε άλλο στη θέση του, που θυμίζει το αρχικό του Χαρτά, σε σχέδιο του φίλου αρχιτέκτονα Διονύση Ζήβα”.
Ο Διονύσιος Ζήβας στο βιβλίο του «η Αρχιτεκτονική της Ζακύνθου, από το ΙΣΤ΄ μέχρι τον ΙΘ΄ αιώνα”», αναφερόμενος στο προσεισμικό καμπαναριό σημειώνει:
“Αποτελεί ένα κατ’ εξοχή τολμηρό έργο, όταν μάλιστα σκεφθή κανείς ότι είναι θεμελιωμένο δίπλα στη θάλασσα και ότι το ύφος του περνούσε τα 30 μέτρα”.
Οι καμπάνες κρέμονται σε δοκούς περιμετρικά, στο εσωτερικό του τελευταίου ορόφου του καμπαναριού, με την πρίμα προς τα νοτιοανατολικά, την σεκόντα προς τα βορειοδυτικά, την τέρτσα στα νοτιοδυτικά και την μπάσα βορειανατολικά.
Οι καμπάνες φέρουν «έξεργα», (ανάγλυφα), την μορφή του Αγίου Διονυσίου ως Αρχιερέα, κρατώντας στο αριστερό χέρι ευαγγέλιο, ενώ δίπλα του διακρίνεται η αρχιερατική ράβδος, και με το δεξί ευλογεί.
Σ’ ολόκληρη σχεδόν την επιφάνειά τους κοσμούνται με συνθέσεις από φυτά και άνθη σε στεφάνια, ανθοδοχεία πλήρη ανθέων, ολόσωμους αγγέλους, κεφαλές ζώων (αρνιών) και περιστεριών.
Όλες οι καμπάνες φέρουν το όνομα του Αγίου Διονυσίου προσδιορίζοντας τον κάτοχό τους, ενώ παράλληλα υπάρχει και η ένδειξη: “Δωρεά αδελφότητος Ζακυνθίων Νέας Υόρκης Διονύσιος Σολωμός”.
Η μεγάλη καμπάνα επιπρόσθετα, φέρει το χωρίο της Καινής Διαθήκης το αναφερόμενο από τον προφήτη Ησαΐα στην έλευση του Πρόδρομου Ιωάννη του Βαπτιστή, και το οποίο επίσης αναφέρουν οι Ευαγγελιστές Μάρκος, Λουκάς και Ιωάννης.
“Εν τη ερήμω ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου. Ευθείας ποιείτε τας τρίβους Αυτού”.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΜΕΤΗΣ «Το καμπαναριό του Ιερού Ναού του Αγίου Διονυσίου και τα στολίσματα των καμπανών», ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ», 2.9.2015
πηγη
Dionisis Vitsos
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.