ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ: «Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ

 Σ’ ένα κράτος μια φορά,

που βαρούσε ταμπουρά,

διαλαλούσαν μιαν αυγή

τόσοι κήρυκες με φούρια

πως ο Βασιληάς θα βγη

με φορέματα καινούρια.

.

Βγήκε μέσ’ απ’ το Παλάτι

δίχως ρούχο και βρακί,

και θεόγυμνος περπάτει

πότ’ εδώ και πότ’ εκεί.

Κι ο καθένας κατεργάρης

τσαμπουνούσε σοβαρά:

“για κυττάξετε τι χάρις

και στολίδια μια φορά”.

Ένας μόνον τον λυπήθη

πεινασμένος κι αχαμνός,

κι είπε στων στραβών τα πλήθη

πως σεργιάνιζε γυμνός.

Τότε γύρω του κυττάζει,

σκύβει το κεφάλι του,

και στον άνθρωπο φωνάζει,

που ‘χε δει το χάλι του:

’’Απ’ το κρύο τουρτουρώ,

αλλά μ’ έκαμαν πολλοί

να πιστέψω πως φορώ

την καλλίτερη στολή.

Ψεύτικες στολές ανέμου

μου φορέσαν οι τρανοί,

έλα βάλε μου, λαέ μου,

μια πορφύρ’ αληθινή΄΄.

’’Βασιληά μου, σ’ εξυμνώ,

αλλά πώς να δώση ρούχο

ο γυμνός εις τον γυμνό;’’

Την δική σου φορεσιά

την εφόρεσαν κι εμένα,

και κυττώ μ’ απελπισιά,

δυό γυμνούς… εμέ και σένα’’!

.
[Γράφτηκε μετά την πτώχευση(1893), τον αποκαλούμενο «ατυχή πόλεμο του 1897» και τη κηδεμονία της χώρας από τη Διεθνή Οικονομική Επιτροπή που απομυζούσε επί έναν αιώνα περίπου την χώρα μας. Κάτι σαν τη σημερινή εποχή δηλαδή, που για την κατάντια της δεν θα βρεθεί ποτέ ένοχος]
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ (1852-1919)