ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ

 Παπάδες με τα κατσαρά μαλλιά και με τα Ευχολόγια,

με τα μανίκια τα φαρδιά και με τα κομπολόγια,

που άδικα μαραίνεται η τόση ομορφιά σας,

όπου ποτέ δεν βλέπετε ποδόγυρο κοντά σας,

και αν ιδήτε άξαφνα καμμιά φορά κανένα,

μουγγρίζετε σιγά σιγά με μάτια γουρλωμένα.

Παπάδες που ανδρίζεσθε στα τόσα μοναστήρια,

που φαίνεσθε παχύτατοι ωσάν τα χοιρομήρια,

παπάδες που διαβάζετε αγίων συναξάρια,

όπου βαρβάτα σαν και σας μας στέλλετε μουλάρια,

που ό,τι και αν κάνετε μακράν του κυκεώνος,

μονάχοι εσείς το ξέρετε και ο Θεός μας μόνος.

Παπάδες αγιώτατοι, που ζήτε με πεσκέσι,

που ο Θεός στους ουρανούς σας ετοιμάζει θέση,

που είστε οι διδάσκαλοι στο τρώγειν και στο πίνειν,

που πάντοτε διδάσκετε στον κόσμον την ειρήνην,

που δεν ψηφίζετε και σεις σε εκλογών ημέρας,

αλλ΄εν εκστάσει βλέπετε μακράν μας τους αστέρας.

Ετοιμαστήτε πια και σεις να βγάλετε τα ράσα,

και στίφη Τούρκων άγρια να κόψετε σαν πράσα,

Και σας, και σας το σχέδιο θαρρώ πως θα σας πάρει,

και σεις πανοσιώτατοι θα γίνετε φαντάροι,

θ΄αφήστε τα χουζούρια σας, των ασκητών τις ζώνες,

και θα φορέσετε σπαθιά, μπαλάσκες και κορώνες.

Αντί αγίων θάχετε στο πλάι μπαγιονέττες,

αντί ψαλμών των Χερουβείμ θ΄ακούετε τρουμπέτες,

αντί αργά να σας ξυπνά της εκκλησιάς η καμπάνα,

πρωί πρωί στις τέσσερις θα σας ξυπνά η Διάνα,

κι αντί δεσπότου γελαστού με μίτρες στο κεφάλι,

θα βλέπετε το λοχαγό και τον Μαυρομιχάλη.

Πολλή μαυρίλα πλάκωσε … θα γίνετε φαντάροι,

εις τόνα χέρι άρματα εις το άλλο συναξάρι,

τα ξίφη θ’ ανασύρετε και σεις απο τάς θήκας

θα ψάλλετε εις την γραμμήν κατά βαρβάρων νίκας,

και τότε πια θα μάθετε διαόλου καλογέροι,

να τρίβετε καλλίτερα μαζί μας το πιπέρι.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ, Δεκέμβριος 1885

.
[Το 1885, κι ενώ βρισκόταν στην εξουσία η κυβέρνηση του δημαγωγού Θεόδωρου Δηλιγιάννη, μαθαίνοντας ότι από κακούς διπλωματικούς της χειρισμούς στα Βαλκάνια συγκεντρώθηκε ισχυρός τουρκικός στρατός στα σύνορα, εμφανίστηκε για να εξευμενίσει το λαό φιλειρηνική και πανηγύριζε για άσχετα θέματα όπως γιατί κατάργησε το νόμο ''περί προσόντων των δημοσίων υπαλλήλων'', το μονοπώλιο του τσιγαρόχαρτου και των σπίρτων, γιατί μείωσε τη φορολογία στον καπνό και το κρασί.

Ωστόσο στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις, έγιναν μεγάλες διαδηλώσεις οπότε ο Δηλιγιάννης, υπό την πίεση του λαού μετατράπηκε σε φιλοπόλεμο. Στις 12/9/1885 κήρυξε επιστράτευση η οποία διήρκησε οχτώ μήνες, ως τις 12/5/1886 και η οποία για πρώτη φορά περιελάμβανε και τους παπάδες.
Η περίοδος της επιστράτευσης ονομάστηκε ''ένοπλη επαιτεία'' ή «ειρηνοπόλεμος». Ειρηνοπόλεμος ονομαζόταν και ο Δηλιγιάννης ο οποίος ξεπερνούσε κάθε όριο δημαγωγίας με τις, για το θεαθήναι, δηλώσεις του (έλεγε π.χ. ότι τόσο στρατό επιστρατευμένο είχε να δει η Ελλάδα από την εποχή της μάχης των Πλαταιών, το 479 π.χ.). ]
.
[Ο Πρωθυπουργός ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΗΛΙΓΙΑΝΝΗΣ (1824-1905)     

πηγη 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ: «ΒΑΓΙΑ», Μάρτιος 1882.

Ἀφῆστε τὰ πολιτικὰ καὶ τὰ σπουδαῖα τ' ἄλλα

καὶ τὸν Τρικούπη νὰ κρατῇ μονάχος του τὰ τρία

καὶ στὰ Ἱεροσόλυμα ἂς πᾶμε μὲ τρεχάλα

νὰ δοῦμε τῶν Ταρτούφηδων τὴν τόση φασαρία.

Μὲ λόγια καὶ γραψίματα σαπίσαμ' ἐδῶ πέρα

ἂς πᾶμε τώρα κι' ὣς ἐκεῖ νὰ πάρουμε ἀέρα.

Γιατὶ μὲ μύρτα φαίνονται οἱ δρόμοι των στρωμένοι,

γιατί ὁ κάθε μαχαλὰς σηκώθη στὸ ποδάρι,

τί τρέχουν οὶ ταρτούφηδες μὲ βάγια στολισμένοι;

Γιατὶ θὰ ἔλθῃ ὁ Χριστὸς καβάλλα στὸ πουλάρι.

Τρεῖς μέραις τὸν προσμένουνε μὲ ἀνοικτὸ τὸ στόμα

κι' ὁ κύριος Θεάνθρωπος δὲν πρόβαλλε ἀκόμα.

Ἰδού! Ἀκούω νὰ βροντᾷ βαρὺ τοῦ Κροὺπ κανόνι!

Νά! νά! προβαίνει ὁ Χριστὸς καβάλλα στὸ πουλάρι,

ἡ ἀτμόσφαιρα θόλωσε ἀπὸ καπνὸ καὶ σκόνη,

ἀφρίζουνε καὶ τ' ἄλογα, κλωτσοῦνε κι' οἱ γαϊδάροι.

Καὶ μὲς στὴν τόση ταραχὴ καὶ τὴν ἀναμπουμπούλα

τὸ τσόκαρό της ἔχασε κομψὴ Ἑβραιοπούλα.

Ἀρχίζει τὴν προσφώνησι ὁ κύριος Ραβῖνος:

«Ὡς εὖ παρέστης, κὺρ Χριστέ», τοῦ λέει ταπεινά...

Μὲ θεϊκὸ χαμόγελο τὸν χαιρετᾷ ἐκεῖνος

κι' ὅλος ὁ κόσμος γύρω του φωνάζει «Ὡσανά»!

Μὰ στὰ καλὰ καθούμενα ἀγρίεψε ὁ πῶλος

καθὼς τοῦ Σούτσου ὁ καρὰς σὰν πάρθηκε ὁ Βόλος.

Ἀγρίεψε καὶ μιὰ κλωτσιὰ εἰς τὸν Ραβῖνο δίνει,

τοῦ φεύγει κι' ἡ κονκάρδα του καὶ μὲ τὰ μοῦτρα πέφτει.

Τὸν ἐλυπήθη κι' ὁ Χριστὸς στὴ θέσι του ἐκείνη

μὰ τὸ πουλάρι ἔτρεψε θαρρεῖς καὶ εἶχε νέφτι.

Ὅλοι, ἐφώναζαν «Χριστέ, τὴν οἱκουμένη σῶσε»,

κι' ἐδέρνοντο κι' ἐσπρώχνοντο πατεῖς με καὶ πατῶ σε.

Μὰ ἕνας χρυσοκάνθαρος, Ζακχαῖος τ' ὄνομά του,

μὲ τὸν κουτὸ τὸν Ρούκη μας στὸ μπόϊ ἕνα ταῖρι

μέσα στὸν κόσμο ἔχασε ὁ δόλιος τὰ νερά του

καὶ δὲν μποροῦσε τὸ Χριστὸ νὰ δῇ ἀπὸ τ' ἀσκέρι.

Λοιπὸν κι' αὐτὸς ἀνέβηκε σὲ μιὰ συκιὰ σὰν γάτα,

νὰ δῇ καλὰ καὶ τὸν Χριστὸ καὶ ὅλη τὴν παράτα.

Σὰν εἶδε τότε ὁ Χριστὸς τὸν ζῆλο του τὸν τόσο,

«Ζακχαῖε, τὸν ἐφώναξε, γι' αὐτή σου τὴν ἀγάπη

στ' ἀρχοντικό σου σήμερα θὰ ἔλθω νὰ τὸ στρώσω

καὶ βγάλε ὅ,τι διαλεκτὸ φυλᾶς μὲς στὸ ντουλάπι».

Τὸ κομπλιμέντο τοῦ Χριστοῦ τὸν κατενθουσιάζει

κι' ἀμέσως ὁμογενικὸ τραπέζι ἑτοιμάζει.

Λοιπὸν ἐπῆγε ὁ Χριστὸς μὲ τὴν παρέα ὅλη,

μὰ τοῦ Ζακχαίου κόντεψε νταμπλὰς νὰ τοῦ κατέβῃ.

Δὲν εἴξευρε, πὼς θὰ ἐλθοῦν μαζὶ κι' οἱ Ἀποστόλοι

κι' ἐβλαστημοῦσε μοναχὸς γιὰ ὅ,τι τοῦ συνέβη.

Εἶχε καὶ δοῦλα ὄμορφη αὐτὸς ὁ Ἰουδαῖος

κι' ἀπὸ κοντὰ τὴν ἔπιασε ὁ ἕνας Ζεβεδαῖος.

Ἀφοῦ ἐφάγανε καλὰ στοῦ φίλου τὴν καμπούρα,

ἀφοῦ προπόσεις ἔκαμαν καὶ τόσα κοπλιμέντα,

ἦλθαν καφέδες Τούρκικοι καὶ τῆς Ἀβάνας πούρα

καὶ ἄρχισαν γιὰ τοὺς Ρωμηοὺς πολιτικὴ κουβέντα.

Γιὰ ἕνα μόνο σταματᾶ ὁ νοῦς μου καὶ θολώνει,

πῶς δημοκράτης ἔφαγε σ' ὁμογενοῦς σαλόνι.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ(1852-1919)

.

[Μπήκε ο Ιησούς στην Ιεριχώ και περνούσε δια μέσου της πόλης. Ο Ζακχαίος ήταν αρχιτελώνης στο επάγγελμα, δηλαδή φοροεισπράκτορας. Ένα επάγγελμα ταυτισμένο με την απάτη, την κλοπή και την ψευτιά. Οι αρχιτελώνες την εποχή εκείνη ήταν έμπιστοι υπάλληλοι του Ρωμαϊκού κράτους και είχαν την υποχρέωση συγκεντρώσεως των φόρων. Ασκώντας το επάγγελμά τους κατόρθωναν με διάφορους θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους να πλουτίζουν εις βάρος των πτωχών Ιουδαίων. Έτσι, με τη μέθοδο αυτή ο Ζακχαίος πλούτησε. Ο Ζακχαίος δεν ήταν άνθρωπος στον οποίο έτρεφαν εκτίμηση, αγάπη, σεβασμό. Οι σχέσεις του μεταξύ των ήταν σχέσεις υποκριτικές, συμφεροντολογικές.

Όταν, λοιπόν, άκουσε ότι θα περάση από την Ιεριχώ ανέβηκε σε μια μουριά, επειδή ήταν μικρού σωματικού αναστήματος, για να τον δη. Ο Χριστός τον είδε και του είπε: «κατέβα γρήγορα, διότι πρέπει να μείνω στο σπίτι σου σήμερα». Μάλιστα, τον προσφώνησε με το όνομά του παρ’ όλο που ως άνθρωπος δεν τον γνώριζε και δεν τον είχε δει ποτέ.

Ο Ζακχαίος κατέβηκε αμέσως και τον υποδέχθηκε με χαρά, ενώ οι παρόντες άρχισαν να γκρινιάζουν και να παραπονούνται επειδή πήγε να μείνη στο σπίτι ενός αμαρτωλού, ωσάν αυτοί να ήσαν αναμάρτητοι. Αλλά ο Χριστός πήγε στο σπίτι του Ζακχαίου αφ’ ενός μεν γιατί επισκέπτεται, χωρίς διακρίσεις, όλους εκείνους οι οποίοι τον θέλουν και τον αναζητούν με πόθο, αφ’ ετέρου δε γιατί είδε την καρδιά του αρχιτελώνη να φλέγεται από την αληθινή μετάνοια και την επιθυμία για διόρθωση.

Πράγματι ο Ζακχαίος έδειξε έμπρακτα την μετάνοιά του, αφού διεκήρυξε δημοσίως ότι την μισή περιουσία του την δίνει στους φτωχούς και σε εκείνον που τυχόν αδίκησε θα του το αποδώση στο τετραπλάσιο. Γι’ αυτό και αξιώθηκε να ακούση από το στόμα του Χριστού το «ότι σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετο».

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑ (κεφ. ιθ' στίχοι 1-10).

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ: ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 1889

.

Τι διάβολο κανένας να γράψει και να πει...

μ' αυτό το καλοκαίρι δεν είναι προκοπή.

Σε λίγο ξημερώνει, πολύ αργά βραδιάζει,

και το μεγάλο Άστυ των Αθηνών αδειάζει.

Για το Παρίσι τώρα ξοδεύουν τον παρά τους

της μόδας οι Σινιόρες και κάθε Τενεκές,

αλλά για το Παρίσι κι αυτά τα τσόκαρά τους

πουλούνε όσα όσα και πλύστρες μερικές.

Τι ψύλλοι, τι κουνούπια, τι λαύρα και τι ζέστη,

κάθε ουροδοχείο παστρεύουν με ασβέστη,

κι ο Δήμαρχος ο ρέκτης στιγμή δεν σταματά

του Άιφελ τον Πύργο*, στο νου του μελετά.

Τι διάβολο κανένας να εύρει για να γράψει...

μ' αυτήν την σκυλοκάψα του έρχεται να κλάψει.

Τα σπίτια όλα φούρνοι, καμίνια ολ' οι δρόμοι,

κι ουδέ Μητροπολίτης δεν έγινε ακόμη.

Σηκώθη στο ποδάρι Ανατολή και Δύσις

με τους σιδηροδρόμους εκείνους της Λαρίσης

κι Εγγλέζοι και Φραντζέζοι στα αυτιά του σερ Τρικούπη

με τ' άλλα τα κουνούπια του γίνονται κουνούπι.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ Εφημερίδα «ΑΣΤΥ», 18 Ιουνίου 1889

.

*Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΑΙΦΕΛ: Κατασκευάστηκε στο Παρίσι, μεταξύ των ετών 1887 και 1889[χρονιά που γράφτηκε το ποίημα] ως είσοδος για την διεθνή έκθεση Universell αλλά και επ` ευκαιρία της εκατονταετούς επετείου της Γαλλικής Επανάστασης.

[ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:

- Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΑΙΦΕΛ ΥΠΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΝ

- Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΑΙΦΕΛ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ

- ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ/ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΙΦΕΛ, στο τρίτο τμήμα του πύργου, σε ύψος 285 μέτρων.

Σήμερα, στο δωμάτιο έχουν τοποθετηθεί και δύο κέρινα ομοιώματα, ένα του Γουστάβου Άιφελ και ένα του Τόμας Έντισον οι οποίοι είχαν συχνές συναντήσεις στον χώρο αυτό.]

Με πολύ μεράκι αλλά και υπομονή συνεχίζουμε την προσπάθεια μας .Αθόρυβα …σιγά σιγά με πολύ υπομονή αλλά και διάθεση προχωράμε Στόχος μας παραμένει να αρθρογραφούν οι πολίτες σε αθρα με θέματα πολιτισμού που επιλέξουν Το όνομα και επώνυμο αλλά η ευπρέπεια των άρθρων είναι απαραίτητα .Η διεύθυνση μας για επιστολές Άρθρα είναι zantedanias@gmail.com Όπως έχουμε από την αρχή της προσπάθεια μας αναφέρει θα αναρτώνται μετά από έγκριση μας Σας ευχαριστούμε από καρδιας Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους ο οποίος φέρει και την ευθύνη των γραφομένων και δε συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας https://www.youtube.com/channel/UC0wk2ge3sheyTkgpAkeBang