Με έναυσμα τον απόηχο της
εθνικής μας επετείου της 28ης Οκτωβρίου, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί
σας τα βαθύτερα αποτελέσματα που αφήνει στο πέρασμά του ο καταστροφικός τυφώνας
που ακούει στο όνομα πόλεμος, σχολιάζοντας και παρατηρώντας
διεξοδικά την παρακάτω αντιπροσωπευτική φωτογραφία.
Για τη συγκεκριμένη φωτογραφία που δικαίως έχει κάνει το γύρω του κόσμου, έχουν γραφτεί πολλά. Θεωρείται αμφιλεγόμενο στιγμιότυπο σχετικά με την πραγματική του υπόσταση, μα ειλικρινά δε έχει καμία σημασία.
Η εν λόγω απεικόνιση, φημολογείται ότι βρέθηκε στα αρχεία του φωτογράφου Vinco Ferinausko (1892–1975), σε μορφή αρνητικού (γυάλινη πλάκα), τραβηγμένη λίγο μετά τη λήξη του Α’ παγκοσμίου πολέμου. Εν συντομία να αναφέρω ότι, πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι πρόκειται για μονταρισμένη σύνθεση του νεότερου Evaldas Ivanauskas, ο οποίος εξαφάνισε τα χαρακτηριστικά του άνδρα, τοποθετώντας στη θέση του κεφαλιού του μια κρεμάστρα και εναπόθεσε το καπέλο του στο μικρό παιδί.
Με αυτόν τον τρόπο, θέλησε να αποδώσει ένα έθιμο που τηρούσαν οι οικογένειες τις εποχές των πολέμων, όπου διατηρούσαν σε άριστη πάντα κατάσταση, τα ρούχα του άνδρα που δεν επέστρεψε από τον πόλεμο, καλλιεργώντας κρυφά την ελπίδα του αναπάντεχου γυρισμού τους.
Εγώ θα δεχτώ απλά την εκδοχή ότι η φωτογραφία ανήκει σε άγνωστο φωτογράφο και θα σταθώ στην ουσία της εικόνας.
Δε χωρά αμφισβήτηση, ο ορυμαγδός ενός πολέμου. Ακόμα και οι γενιές που δε βίωσαν πόλεμο, στο άκουσμά του και μόνο, πλημμυρίζονται με αρνητικά συναισθήματα και μια αύρα ταραχής και πανικού. Τα δεινά που μπορεί να προκαλέσει, είναι κυριολεκτικά αμέτρητα, με πρώτιστο, την εκμηδένιση και την απώλεια της ζωής. Αλλεπάλληλες μάχες, ζωές που θυσιάζονται, αβάσταχτη πείνα, εξευτελιστική φτώχεια, εξαθλίωση σωματική και πνευματική, παιδιά ορφανά, μανάδες ρημαγμένες από τον πόνο, σώματα ακρωτηριασμένα, ψυχές σακατεμένες.
Το πλήθος από τα πασιφανή αποτελέσματα ενός πολέμου, μπορούν να χαρακτηριστούν δυσβάστακτα για τον άνθρωπο αλλά και για την κοινωνία. Πρόκειται για ένα αποτρόπαιο έγκλημα το οποίο ελλοχεύει την πάσης φύσεως κατάπτωση του πολιτισμού, της εξέλιξης και της ευημερίας, μιας και ο άνθρωπος έχει χάσει τα πάντα και πρέπει να ξεκινήσει από το μηδέν έχοντας παρακαταθήκη του, αποκρουστικές μνήμες και δυσαναπλήρωτα κενά.
Παρατηρώντας προσεκτικά την εν λόγω συγκλονιστική φωτογραφία, χίλιες λέξεις ξεπηδούν από την εικόνα, κατακλύζοντάς μας μαζί με τα ανάμεικτα συναισθήματα που εκπέμπει. Είναι ικανή να αποδώσει με μοναδικό τρόπο την απώλεια του συζύγου, τον πόνο την εναπομενούσης οικογένειας, τη θλίψη που προκαλεί η απουσία αλλά και την απορία, την αγωνία και το φόβο ενός παιδιού να αντιληφθεί πλήρως τα γεγονότα που διαδραματίζονται στη ζωή του.
Το πέτρινο βλέμμα της μάνας, κρύβει μεν περηφάνια για τον άνδρα που χάθηκε στον πόλεμο, αλλά ταυτόχρονα προδίδει την οργή που νιώθει μέσα της, για τον αδικοχαμένο σύντροφο και τον άτυχο γιο που θα μεγαλώσει χωρίς το πατρικό πρότυπο. Οι σφιγμένες γροθιές της, υποδηλώνουν τη δυσμένεια της κατάστασης και φανερώνουν την αμυντική στάση που επιθυμεί να κρατήσει, έναντι των τραγικών γεγονότων. Είναι οξύμωρο θα έλεγε κάποιος, το αμυδρό χαμόγελο που διαγράφεται στο πρόσωπό της, μιας από τη μια πλευρά κρύβει ειρωνεία για τα δείνα που έσπειρε ο πόλεμος, από την άλλη όμως περικλείει αξιοπρέπεια για την ανθρώπινη υπόστασή της.
Η επιφυλακτικότητα, η αγωνία
και η αβεβαιότητα για το μέλλον, ξεχειλίζουν από κάθε πτυχή του προσώπου της, συνειδητοποιώντας
ότι είναι μια μάνα που πλέον θα σταθεί και ως πατέρας για το πολυαγαπημένο της
παιδί, θα παλέψει να υπερνικήσει τον πόνο και τη φτώχεια που καταγράφονται στο
παραπάνω στιγμιότυπο και θα αγωνιστεί για την επιβίωσή τους προσπαθώντας να
κατευνάσει τα χιλιάδες «γιατί» που τείνουν να την πνίξουν.
Η συγκλονιστική φωτογραφία που περιγράφει όλα όσα μπορεί να επιφέρει ένας πόλεμος στην ανθρωπότητα, ας γίνει παράδειγμα προς αποφυγή και ας αποτελέσει το εφαλτήριο για σκέψεις σχετικά με την ειρήνη.
Χρέος όλων μας είναι η
διασφάλιση και η εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης. Δεν αρκούν οι
εικασίες, οι εγκύκλιοι, οι διαμαρτυρίες και οι μεμονωμένοι δημεγέρτες.
Επιβάλλεται μια καθολική εκστρατεία με τη συμμετοχή όλων μας για τη διάσωση,
και τη διηνεκή καθιέρωσή της ειρήνης. Το οφείλουμε σε όλους τους πεσόντες,
στους εαυτούς μας και στα χιλιάδες παιδιά που καθημερινά γίνονται θύματα της
μάστιγας του πολέμου.
Κατερίνα Σιδέρη
Κατερίνα Σιδέρη
Ενημέρωση
και ψυχαγωγία. Επικοινωνία στο dsgroupmedia@gmail.com.
Τζον Λένον
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.